Πρώτη μέρα μετά την ανακοίνωση των μέτρων. Γενική κατήφεια. Μόνο οι καμπάνες που δεν χτυπούσαν πένθιμα. Επιτάφιος θρήνος στο δημόσιο. Ηρθε κι έδεσε με τις πετούνιες του Σάββα που στόλισαν το κέντρο της ...πόλης.
***
Κι αναπολούμε τα παλιά. Που είναι τα χρόνια, ωραία χρόνια με τα επιδόματά μας, τα εορτοδάνεια, τα διακοποδάνεια. Τώρα ούτε γιαουρτοδάνειο.
***
Και περίσκεψη. Κάναμε μια Ελλάδα χάρμα. Μισθωτοί και συνταξιούχοι ντρέπονται να πουν τι παίρνουν κάθε μήνα. Άλλοι γιατί παίρνουν λίγα, ξεφτίλα, άλλοι γιατί παίρνουν πολλά (πρόκληση). Και ο πέλεκυς επί δικαίων και αδίκων.
***
Κάποιοι στερούνται και τον άρτον τον επιούσιον, κάποιοι χάνουν το παντεσπάνι, κάποιοι απολαμβάνουν εν ειρήνη χωρίς ίχνος ενοχής, ατιμώρητοι, τα αγαθά της απληστίας τους.
***
Θα πάει όμως πολύ; Θ’αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση, θα πληρώσουν τα φοβισμένα παχύδερμα για όσα δεινά προκάλεσαν;
***
Η αλήθεια είναι ότι λίγο-πολύ πληρώνουν όλοι. Πληρώνουν οι ιδιώτες για όσο ΦΠΑ έκλεψαν όλα αυτά τα χρόνια, για όση φοροδιαφυγή έκαναν, για όσα αυθαίρετα έκτισαν, για όσα ρουσφέτια ζήτησαν.
***
Πληρώνει ο δημόσιος τομέας τα λάθη των συνδικαλιστών, τον εφησυχασμό και την αμέλεια των δημοσίων υπαλλήλων, την ψηφοθηρία του πολιτικού κόσμου, τον άκρατο παλαιοκομματισμό.
***
Πληρώνουμε όλοι για τη συνωμοτική σιωπή μας, πληρώνουμε το «ωχ αδερφέ». Οι μόνοι που δεν πληρώνουν είναι οι ηθικοί αυτουργοί του εγκλήματος.
***
Πού ήμασταν όλοι εμείς, όταν η μισή Ελλάδα έβγαινε στη σύνταξη πριν τα πενήντα και η άλλη μισή την πλήρωνε για άλλα τριάντα χρόνια; Κι αντί να το θέσουμε μετ’επιτάσεως στον βουλευτή συνωστιζόμασταν στο γραφείο του για να βολέψουμε στο δημόσιο και το τρίτο παιδί.
***
Δεν αμφισβητώ τις προθέσεις του Γιώργου ούτε φυσικά ότι πρέπει ν’αλλάξουμε. Με ποιους όμως; Δείτε τον Καλλικράτη. Ένα κομψοτέχνημα σαν σύλληψη καταντάει «τερατούργημα» στα χέρια ιδιοτελών χασάπηδων που αγνοούν το αυτονόητο και μάχονται για το φτηνό πελατειακό τους μικρόκοσμο.
***
Πώς θα βάλουμε τέλος στο αλισβερίσι, τη ρεμούλα, τη μίζα, πώς θα επιβιώσουμε εν μέσω τρωκτικών, καταφερτζήδων; Ιδού το ερώτημα. Και η λύση απλή. Στο κόσκινο όλα τα πόθεν έσχες σε βάθος χρόνων, ένας-ένας στον πάγκο, στο σκαμνί. Υπάρχει όμως πολιτική βούληση; Ευθαρσώς όχι.
***
Και δεν θα βάλω βέβαια στο στόχο για όλα τα δεινά τον ανασφαλή έστω και κακομαθημένο πολίτη αλλά θα ζητήσω ευθύνη απ’οσους νομοθετούν, εκτελούν και δικάζουν αλλά και όσους ενημερώνουν.
***
Μπορεί η Ελλάδα να ανέστειλε τη χρεοκοπία της όμως το πολιτικό σύστημα χρεοκόπησε. Για την ώρα διασώζεται ο Παπανδρέου. Και μη μου πείτε να εναποθέσω τις ελπίδες μου στο Βγενόπουλο. Μπορούμε και μόνοι μας.(ΤΟΠΙΚΗ)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου