Τρίτη 27 Απριλίου 2010

Εν Ψυχρώ με τον Γιάννη Χατζηιωάννου

Τρίτη 27 Απριλίου 2010
Μας υποχρέωσε. Συγνώμη ζήτησε ο Σαμαράς για τα λάθη της τελευταίας διακυβέρνησης της Ν.Δ. Από τότε που βγήκε η συγνώμη χάθηκε το ...φιλότιμο.
***
Κι έρχομαι εγώ τώρα απλός πολίτης να κρίνω αν πρέπει να δεχθώ τη συγνώμη, γιατί αυτή η συγνώμη απευθύνεται σ’ολο τον ελληνικό λαό, όλους τους πολίτες κι όχι μόνο στους φίλους  της Ν.Δ.
***
Και είναι μια συγνώμη που ο καθένας μπορεί να τη δει από διαφορετικό πρίσμα. Συγνώμη για παράδειγμα, γιατί δεν πρόκαναν να διορίσουν άλλους (μόνο 150.000 σε δυο χρόνια), συγνώμη γιατί δεν βολεύτηκαν οι υπόλοιποι κουμπάροι.
***
Υπάρχει και η άλλη συγνώμη που δείχνει μεταμέλεια, για τα ομόλογα, το Βατοπέδι, το χρέος, το έλλειμμα, τη μη επανίδρυση του κράτους, το μπάχαλο, τον πλουτισμό ημετέρων.
***
Στην προκειμένη περίπτωση ο Σαμαράς δεν ζητάει συγνώμη ούτε από ευγένεια ούτε από ενοχή ούτε από μεταμέλεια. Είναι απλά ένας πολιτικός ελιγμός, μια απόπειρα αποπομπής του «άγους» που βαραίνει την τελευταία αδέξια συντηρητική κυβέρνηση.
***
Σαφώς η Ν.Δ. πρέπει να απαγκιστρωθεί από το παρελθόν και να προσεγγίσει τη βάση της μ’ένα διαφορετικό τρόπο, να φέρει κάτι το νέο, το δημοφιλές.
***
Οι αντιπολιτευτικές κορώνες όμως Σαμαρά και η έλλειψη ρεαλισμού στην ανάγνωση των κρίσιμων ζητημάτων της χώρας, μας προϊδεάζουν για μια επανάληψη θέσεων και τακτικής, για τον ίδιο πολιτικό καιροσκοπισμό που γνώρισε η χώρα μετά τη μεταπολίτευση.
***
Και βέβαια, η Ν.Δ. δεν θέλει το ΔΝΤ, όπως προφανώς δεν το θέλουν όλοι οι Έλληνες. Δεν ακούσαμε άλλους τρόπους, άλλες προτάσεις παρά μια εύκολη, ανέξοδη κριτική. Μήπως θα περιμέναμε να συγκινηθούν οι Έλληνες βιομήχανοι και εφοπλιστές για να μας σώσουν ή να ποντάρουμε στη φιλανθρωπία των κερδοσκόπων;
***
Σε μια τόσο κρίσιμη φάση δεν χρειάζονται κραυγές. Οι δήθεν φιλολαϊκές προσεγγίσεις είτε προέρχονται από το χώρο της αντιπολίτευσης είτε της συμπολίτευσης δεν πουλάνε πια. Το εκλογικό σώμα είναι υποψιασμένο.
***
Η οικονομία μας σ’αυτή τη νέα φάση αφήνει πίσω της τον δημόσιο «προστατευτισμό» και θέτει τον καθένα ενώπιον των ευθυνών του. Πολλά θ’αλλάξουν, θα απαιτηθεί ένας νέος τρόπος οργάνωσης της ζωής μας και ο,τι πετύχουμε θα είναι δική μας κατάκτηση, αφού από τους πολιτικούς πια δεν έχουμε να περιμένουμε και πολλά.(ΤΟΠΙΚΗ)

Δεν υπάρχουν σχόλια: