Περπατούσα λοιπόν αμέριμνη στον πεζόδρομο της Κατερίνης, μεσημέρι Σαββάτου και με πολύ καλή διάθεση ετοιμάζομαι να ....πιω το καφεδάκι μου και να απολαύσω την περατζάδα της ημέρας.
Δεν υπολόγισα όμως πως μπορεί από τη μια στιγμή στην άλλη, το θράσος ενός ποδηλάτη και η ανοχή των δημοτικών αρχόντων επί σειρά ετών, μπορούν όχι απλώς να μου χαλάσουν τη διάθεση αλλά πιθανότατα να με οδηγήσουν ακόμη και στο νοσοκομείο.
Ο νεαρός λοιπόν με το ποδηλατό του, αναπτύσσει κανονικότατα ταχύτητα, στον κεντρικό πεζόδρομο, κάνει τη βόλτα του ο άνθρωπος αμέριμνος και κυρίως χωρίς να υπολογίσει πως ο πεζο-δρομος είναι για τους πεζούς και κυρίως για μικρά παιδιά που παίζουν και τρέχουν.
Εκεί λοιπόν μπροστά του και για κακή μου τύχη βρίσκομαι μπροστά στις ρόδες του. Δεν φτάνει λοιπόν που η ρόδα του σταματάει επάνω στο πόδι μου, δεν φτάνει που έχω όλη την καλή διάθεση να του πω …δεν πειράζει, δεν με χτύπησες πολύ, γυρίζει με ύφος χιλίων καρδιναλίων και μου λέει: «Δεν κοιτάς λίγο πριν στρίψεις;»
Ακουσον-άκουσον. Ο θρασύτατος είχε την απαίτηση να ελέγχω το δρόμο, μήπως κάποιος ανεγκέφαλος όπως αυτός με πατήσει με το ποδήλατό του ή μήπως τον ..ενοχλήσω στη ποδηλατάδα του.
Γνωρίζεις του λέω και πάλι ψύχραιμα, πως δεν επιτρέπεται η κίνηση των ποδηλάτων και μάλιστα με αυτή την ταχύτητα μέσα στον πεζόδρομο;
Γιατί μόνο το δικό μου ποδήλατο σε πείραξε; Μου απαντά με το ίδιο θράσος.
Όχι, πες μου, τον ξαναρωτώ, γνωρίζεις ότι απαγορεύεται η κίνηση πάσης φύσεως τροχοφόρων μέσα στο πλέγμα των πεζοδρόμων και μάλιστα με τη συγκεκριμένη ταχύτητα;
Άσε μας ρε…μου λέει, εδώ λείπουν τα φανάρια και εσύ μου λες ότι απαγορεύεται.
Και φυσικά ο θρασύτατος νεαρός δεν θα δικαιωθεί ποτέ στη συνείδησή μου, επειδή πολύ απλά έκανε ο,τι κάνουν όλοι, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι την ίδια μην πω και χειρότερη ευθύνη φέρει ο δήμος Κατερίνης που εδώ και χρόνια …βάζει τάξη στον πεζόδρομο και εδώ και χρόνια οι τραυματισμοί κοντεύουν να γίνουν καθημερινό φαινόμενο;
Μήπως θα πρέπει την επόμενη φορά ο πολίτης να καλέσει την αστυνομία και να ζητήσει όχι μόνο τη δίωξη αυτού που ενσυνείδητα μπαίνει σε απαγορευμένη ζώνη αλλά και αυτού που του επιτρέπει τέτοια συμπεριφορά;
Διότι ο νεαρός …είχε μόνον ένα δίκιο. Κοντεύουμε να βάλουμε φανάρια. Και εμείς οι διερχόμενοι πεζοί, πρέπει να κοιτάμε δεξιά-αριστερά πριν διασχίσουμε τον πεζόδρομο.
Το κακό θα ήταν ακόμη μεγαλύτερο, αν σκεφτεί κανείς πως στη θέση μου θα μπορούσε να είναι ένα μικρό παιδί, ένας ηλικιωμένος, μια γυναίκα με καρότσι.
Το κακό παράγινε. Και επειδή από λόγια χορτάσαμε και εκείνες τις βυθιζόμενες μπάρες τις βλέπουμε πια να χάσκουν στην είσοδο της πλατείας, ΤΩΡΑ, μετά από 20 μήνες προαναγγελιών και των λοιπών δηλώσεων…ας ευαισθητοποιηθεί τουλάχιστον ο πολίτης.
Ας καταγγέλλεται η κίνηση των οχημάτων μέσα στον πεζόδρομο. Δεν είναι πράξη χαφιεδισμού. Είναι πράξη ενσυνείδητου πολίτη.
Αυτά με τις περιπέτειες μου το Σάββατο και πάω στην επικαιρότητα. Όχι πολλά-πολλά, μην φανταστείτε.
Θα σχολιάσω μόνο το γεγονός ότι το βράδυ του Σαββάτου δεν κινούνταν φύλλο …μην πω άνδρας…σε όλο το οδικό, επαρχιακό δίκτυο του νομού.
Το ματς καθήλωσε τους πάντες. Άνδρες, γυναίκες και παιδιά.
Δυστυχώς ο Άρης δεν τα κατάφερε και οι οπαδοί του επέστρεψαν απογοητευμένοι τα ξημερώματα της Κυριακής στην Κατερίνη.
Μεγάλη η συμμετοχή τους στον τελικό του κυπέλλου παρεμπιπτόντως.
Η εβδομάδα που αρχίζει έχει και τα καλά της, διότι θα πάμε να πιάσουμε το Μάη, Σάββατο μέρα, οπότε το διήμερο είναι στο τσεπάκι μας.
Καλά να περνάμε με ή χωρίς ΔΝΤ, με ή χωρίς υπερβολές αλλά με πολύ αισιοδοξία. Είναι μεταδοτική. Προσπαθήστε το τουλάχιστον.
(ΤΟΠΙΚΗ)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου