Τετάρτη 12 Οκτωβρίου 2011
Πρίν 70 χρόνια τέτοια εποχή..τρώγαμε μπομπότα..ήταν κατοχή..Και συ Δημητράκη δέν τρώς το φαί σου..και σύ Δημητράκη του βλέπεις και κλαίς..λουλούδια σπαρμένα άς είναι η ζωή σου..και σύ Δημητράκη να τρώς ότι θές..
Δανείζομαι στίχο απο ένα παλιό τραγούδια που απεικόνιζε την ευμάρεια και την δυνατότητα και άνεση τα παιδιά μας να επιλέγουν τί "γουστάρουν" να τρώνε.
Σήμερα μπορεί κανείς να ισχυριστεί ότι αυτό θα ισχύει και στο μέλλον; Οχι και το λέω με πλήρη συναίσθηση των όσων συμβαίνουν.
Μα θα πεί κανείς, "ο φτωχός στο ύπνο του καρβέλια ονειρεύεται" και η "ελπίδα πεθαίνει τελυταία". Ναί ελπίζουμε σε ανάκαμψη, ναί ελπίζουμε ότι θα αλλάξουν τα οικονομικά δεδομένα της χώρας μας.
Οτι όμως και να γίνει, αφού γλυτώσουμε την χρεωκοπία της χώρας, δέν μπορέσουμε σύντομα να αποφευχθεί η χρεωκοπία των Ελληνικών νοικοκυριών.
Ο Ελληνας καθημειρνά πτωχαίνει.Ο Ελληνας αλλάζει συνήθειες.Το θέμα είναι τί γίνεται όμως με εκείνους που ήδη βρίσκονται κάτω απο τα όρια της φτώχειας.Τους σκέφτεται κανείς απο τους "ηγέτες της Ευρώπης", μπορεί το Ελληνικό κράτος να τους στηρίξει;Αρνητική και αυτή η απάντηση.. και άν δέν το καταλάβατε κύριοι της πολιτικής... ίσως πρέπει να αρχίσετε και εσείς να παιρνετε ηρεμιστικά.. όχι μόνο ο λαός.. που ζεί το καθημερινό δράμα της αβεβαιότητας για την ίδια την ύπαρξή του...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου