Τρίτη 12 Απριλίου 2011
Μία παλιά, καλή μου φίλη (ας την αποκαλώ κυρία Μ), θυμάμαι να με ρωτάει πάντα στα δύσκολα: «τώρα, τι κάνουμε τώρα Χρήστο»; Τη σκέφτηκα πολλές... φορές αυτές τις μέρες, βλέποντας τον ξεσηκωμό των βουλευτών του κυβερνώντος κόμματος, με αφορμή το νομοσχέδιο περί ηλεκτρονικού τζόγου. Γράφω «αφορμή» ε; Ναι, αυτό πιστεύω. Ήταν αφορμή για να εκδηλώσουν μαζικά -και πολύ επιθετικά- την αντίθεσή τους στη συνολική ρότα της κυβέρνησης οι βουλευτές που τη στηρίζουν. Το μήνυμα δεν χωρά αμφιβολίες. «Οι βουλευτές δεν είναι πρόβατα και ο πρωθυπουργός δεν μπορεί να νομίζει ότι είναι τσοπάνης», μου είπε ένας απ΄αυτούς, με ύφος που δεν άφηνε περιθώριο παρερμηνειών. Δεν αναφέρω το όνομα του για προφανείς λόγους -σας βεβαιώ,όμως, ότι και να το έγραφα δεν θα το γνωρίζατε οι περισσότεροι. Δεν ανήκει στους προβεβλημένους, στους αγαπημένους, δηλαδή, των Μέσων Ενημέρωσης. Το επισημαίνω για να δείξω τη σοβαρότητα του πράγματος. Τούτη τη φορά δεν ήταν μόνον οι «συνήθεις» ύποπτοι που εξεγέρθηκαν κατά του «Τσάρου» της Οικονομίας, η Βάσω Παπανδρέου η ο Γιώργος Φλωρίδης, αλλα και πολλοί απλοί βουλευτές χωρίς «γαλόνια» δημοσιότητας.
Ακριβώς γι` αυτό θυμήθηκα την παλιά μου φίλη. Και ήταν σαν να την άκουγα ξανά να λέει το ίδιο, αλλάζοντας μόνο το όνομα -αντί για Χρήστο να λέει Γιώργο. «Τώρα, τι κάνουμε τώρα Γιώργο;» Και ο Γιώργος ξέρει, άραγε, την απάντηση; Ξέρει πως να τιθασσεύσει την αγωνία των βουλευτών του για το αύριο; Μπορεί να τους βεβαιώσει με τρόπο πειστικό οτι τα χειρότερα πέρασαν; Είναι σε θέση να τους δείξει την άκρη του τούνελ; Μπορεί να τους οπλίσει με κουράγιο, ώστε να επισκεφθούν τις εκλογικές τους περιφέρειες το Πάσχα;
Η απάντηση σε όλα τα ερωτήματα πολύ φοβάμαι πως είναι «όχι». Το μόνο που μπορεί να υποσχεθεί τώρα ο πρωθυπουργός είναι «θυσίες για πολλά χρόνια», τίποτα περισσότερο. Δεν είναι σε θέση να βεβαιώσει όχι μόνο ότι σε ορατό χρόνο το επίπεδο ζωής των πολιτών θα επανέλθει εκεί που ήταν, αλλά ούτε πως δεν θα επιδεινωθεί κι άλλο. Αν θέλει δε να είναι ειλικρινής θα πρέπει να ομολογήσει πως θα έρθουν ακόμη πιο δύσκολες μέρες για όλους μας.
Πώς να το πει, όμως, αυτό; Πού να βρει τη δύναμη να εξηγήσει ότι εδώ και ενάμισυ χρόνο ταξιδεύουμε με το «τρελλό φορτηγό» του μνημονίου σε κατηφόρα;
Δεν νομίζω ότι ξέρει ο Γιώργος την απάντηση στο ερώτημα της φίλης μου. Αυτό, όμως, δεν το καταλαβαίνει μόνο η κυρία Μ. Το έχουν αντιληφθεί πλήρως και οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, οι οποίοι -θυμηθείτε το- δεν πρόκειται να ψηφίζουν από `δω και μπρος σαν να είναι «πρόβατα» (για να χρησιμοποιήσω την έκφραση του βουλευτή , για τον οποίο σας μίλησα στην αρχή). Τι σημαίνει πρακτικά αυτό; Οτι η κυβέρνηση θα δυσκολευτεί πολύ να περάσει απο τη Βουλή τις αναγκαίες, αλλά εξαιρετικά επώδυνες αποφάσεις που πρέπει να ληφθούν στο άμεσο μέλλον. Άρα; Ας ετοιμάζουμε τα εκλογικά μας βιβλιάρια.
Οι βουλευτές ψήφισαν τον περασμένο Μαϊο το μνημόνιο και ας περιείχε επαχθείς όρους, μόνο για να αποφευχθεί η -βέβαιη τότε- πτώχευση. Δεν συνομολόγησαν, όμως, ούτε το βούλιαγμα της Οικονομίας στην ύφεση, ούτε το τσάκισμα της μεσαίας τάξης, ούτε την ανεργία και τη φτώχεια χιλιάδων συμπολιτών μας. Δεν αποδέχθηκαν εξ` ορισμού την ανικανότητα του κρατικού μηχανισμού να συλλέξει τους φόρους και να περιορίσει το όργιο της σπατάλης, ούτε την καταιγίδα των φόρων που γονάτισε τις επιχειρήσεις και έφερε στο μη περαιτέρω μισθωτούς και συνταξιούχους. Φρόντισαν, λοιπόν, τώρα να διαμηνύσουν στον πρωθυπουργό πως δεν πρόκειται να κόψουν εισιτήριο σε ενα ταξίδι προς το άγνωστο με βάρκα την ελπίδα.
Τούτων δοθέντων, θα έλεγα ότι δεν θα πρέπει να αποκλείουμε τη διενέργεια εκλογών μέσα στο 2011, παρότι ο πρωθυπουργός βεβαιώνει όλους τους συνομιλητές του οτι δεν τις θέλει. Είναι πολύ δύσκολο να βγει πέρα η προσπάθεια με βουλευτές που δεν πιστεύουν πλέον σ’ αυτή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου