Τρίτη 12 Απριλίου 2011
Το πρόβλημα δεν είναι ο κ. Παναγιώτης Ψωμιάδης. Όλοι γνώριζαν τις ιδιαιτερότητές του. Το πρόβλημα είναι ο κ. Αντώνης Σαμαράς. Απορούμε: με τέτοια πρόσωπα ονειρευόταν να διοικήσει την... Ελλάδα, όταν στα μικράτα του συναναστρεφόταν τον Ευάγγελο Αβέρωφ; Αυτό αξίζει να διερευνηθεί- πώς ο φέρελπις νεοδημοκράτης διολίσθησε από την δεξιά ιντελιγκέντσια στον ταγό του ελαφρού τραγουδιού. Θα αφήσουμε κατά μέρος το αξιόποινο της πολιτικής θητείας του κ. Ψωμιάδη αν και αξίζει να υπενθυμίσουμε επιγραμματικά την παραβατική εργοβιογραφία του: πέρα από το πρόστιμο του βενζινοπώλη υπάρχει η ανέγερση αυθαιρέτου στην Χαλκιδική, υπάρχει η ποινική δίωξη για απευθείας αναθέσεις σε τουριστικά γραφεία (για τη μεταφορά μαθητών με πούλμαν), υπάρχει η κατάχρηση 800.000 ευρώ για έργα που δεν έγιναν. Είναι όμως αυτό το πρόβλημα με τον κ. Ψωμιάδη ή ότι η πολιτική του συγκρότηση υστερεί απελπιστικά σε σχέση με τις ιστορικές προσωπικότητες της παράταξής του;
Ο δημόσιος λόγος του περιφερειάρχη Κεντρικής Μακεδονίας αποτελείται από ευφυολογήματα της στιγμής, επικεντρωμένα πάντοτε στον εαυτό του. Οποτεδήποτε επιχειρεί μια υπέρβαση, να μιλήσει για κάτι πέραν της αφεντομουτσουνάρας του, βάζει ένα μακεδονικό γεωγραφικό σύνορο. Ουδέποτε επιχείρησε την ένταξη μιας άποψης σε πλαίσιο στοχασμού. Δεν θα τα λέγαμε όλα αυτά αν ο κ. Ψωμιάδης δεν αποτελούσε επιλογή του κ. Σαμαρά, ο οποίος με τη σειρά του προκρίθηκε προ εικοσιπενταετίας χάριν της εύνοιας του Αβέρωφ. Είναι δυνατόν ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας να γίνεται συνδετικός κρίκος για τόσο ανόμοια πρόσωπα; Ο μέντορας του κ. Σαμαρά είχε εξαιρετική ικανότητα περιγραφής και ανάλυσης της Ιστορίας. Το βιβλίο του «Φωτιά και τσεκούρι/ Ελλάς 1946-1949 και τα προηγηθέντα», με δεδομένη την δεξιά οπτική του, αποτελεί μια τεκμηριωμένη εξιστόρηση των γεγονότων που οδήγησαν στον Εμφύλιο ενώ ταυτόχρονα εντάσσουν την τοπική πάλη στην παγκόσμια πολιτική σκακιέρα. Ο κ. Σαμαράς, αυτός που καμάρωνε επειδή γαλουχήθηκε από την δεξιά διανόηση είναι εκείνος που εδραίωσε την παράδοση της μακεδονίτικης ελαφρότητας. Είναι εκείνος που στηρίζει πρόσωπα τα οποία αδυνατούν να αναλύσουν, να στοχαστούν, να συγκρίνουν. Είναι εκείνος που στηρίζει εντέλει το ευτελές.
Ο κ. Αντώνης Σαμαράς είχε όλα τα δικαιολογητικά να αποπέμψει τον κ. Παναγιώτη Ψωμιάδη από το κόμμα. Ένας άνθρωπος που διώκεται ως κοινός κομπιναδόρος δεν μπορεί να εκπροσωπεί μια κοινοβουλευτική παράταξη. Αφορμή για απομάκρυνση είχε δοθεί τον Σεπτέμβριο, όταν ο υποψήφιος περιφερειάρχης έκανε επίδειξη δύναμης και απείθειας, λέγοντας ότι θα βάλει και τον αδελφό του υποψήφιο, διαδίδοντας ότι θα φτιάξει δικό του πολιτικό σχήμα, περιφρονώντας επιδεικτικά τη Ρηγίλλης. Ο κ. Σαμαράς δεν τον ξήλωσε ωσάν να μην είχε επίγνωση ότι θα ανακύψουν προβλήματα_ όχι μόνο δικαστικά. Επιμένουμε όμως, αυτά είναι τα ελάσσονα, τα προϊόντα της εσφαλμένης επιλογής προσώπων χαμηλού επιπέδου. Το μείζον είναι ότι ένα μεγάλο κόμμα, που διεκδικεί υποθετικά τη διακυβέρνηση, ένα κόμμα στο οποίο θήτευσαν ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος και ο Κωνσταντίνος Τσάτσος, γίνεται καταφύγιο για άτομα που δεν μπορούν να συντάξουν μια σελίδα πολιτικής σκέψης.
Υπάρχει λόγος που μας απασχολεί η συγκρότηση της δεξιάς παράταξης. Αν η Νέα Δημοκρατία δεν ανακτήσει το σοβαρό προφίλ της, το πεδίο μένει ελεύθερο για τα ακραία στοιχεία.
(ΒΗΜΑ)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου