 |
Τρίτη 14 Δεκεμβρίου 2010
Το πρόβλημα με το διαρκώς επικαιροποιούμενο μνημόνιο δεν είναι τα μέτρα που έχουν ήδη επιβληθεί. Αλλά το ότι δεν γνωρίζουμε τι καινούργιο θα μας ξεφουρνίζουν κάθε τρίμηνο υπό το ..καθεστώς του εκβιασμού «αν δεν κάνετε και αυτό, δεν θα πάρετε την επόμενη δόση του δανείου». Διότι αυτό συμβαίνει ως τώρα. Για να εξασφαλίσουμε την επόμενη δόση «τα δίνουμε όλα» όπως ακριβώς κάνουν και τα πρεζόνια για να εξασφαλίσουν την δική τους «δόση».
Τα δίνουμε όλα, αλλά με δυο διαφορετικές ταχύτητες. Ως προς τις απαραίτητες διαρθρωτικές αλλαγές, που θα μπορούσαν να δημιουργήσουν ένα πλαίσιο ανάπτυξης, κινούμαστε με ταχύτητα βοϊδάμαξας. Και εκεί που τα πράγματα είναι πιο εύκολα, στις περικοπές μισθών και συντάξεων, τρέχουμε με ταχύτητα μεγαλύτερη από το μέσο ευρωπαϊκό όριο.
Αν αμφιβάλετε για τον ισχυρισμό αυτό κάντε μια σύγκριση «μνημονιακών» κατώτατων αποδοχών, ανάμεσα σε δύο χώρες που βρίσκονται στην ίδια θέση. Την Ελλάδα και την Ιρλανδία.
Προχθές η δική μας κυβέρνηση επέβαλε ένα καθεστώς που οδηγεί σε ένα κατώτατο μισθό 740 ευρώ –έτσι για να μη νιώθουν μοναξιά οι νέοι, ως γενιά των επτακοσίων ευρώ.
Προχθές επίσης η κυβέρνηση της Ιρλανδίας πέρασε από την βουλή έναν προϋπολογισμό ο οποίος μεταξύ άλλων επιβάλει και μείωση αποδοχών, μειώνοντας το ωρομίσθιο κατά ένα ευρώ.
Η διαφορά είναι από που ξεκινά και που φτάνει ο καθένας. Διότι με την μείωση που επιβλήθηκε, το ωρομίσθιο για τον Ιρλανδό εργαζόμενο διαμορφώνεται στα 7,65 ευρώ την ώρα. Δηλαδή για πλήρη οκτάωρη απασχόληση, επί 25 εργάσιμες ημέρες των μήνα, μας κάνουν 1530 ευρώ. Το διπλάσιο δηλαδή από αυτό που πρόκειται να ισχύσει στην πράξη ως γενικός κανόνας στην αγορά εργασίας της χώρας μας.
Δάνειο πήραν και αυτοί. Δάνειο πήραμε και εμείς. Η διαφορά είναι ότι αυτοί δεν έχουν «καλή» δηλαδή «σοσιαλιστική» κυβέρνηση όπως εμείς. Δεν έχουν ας πούμε μια Λούκα Κατσέλη που υποτίθεται ότι δίνει μάχες στήθος με στήθος, για να προστατεύσει το εισόδημα των εργαζομένων.
Αναρωτιέμαι: Έχει πάτο το βαρέλι; Υπάρχουν πράγματι «κόκκινες γραμμές» σε αυτή τη διαρκή διαπραγμάτευση με τους ανά τρίμηνο εκβιασμούς; Η επάνω στο πειραματόζωο Ελλάς θα εφαρμοσθούν όλα τα χειρότερα επινοήματα των μονεταριστών, με τους «σοσιαλιστές» μας να υποχωρούν διαρκώς κατά κράτος;
Τα δίνουμε όλα, αλλά με δυο διαφορετικές ταχύτητες. Ως προς τις απαραίτητες διαρθρωτικές αλλαγές, που θα μπορούσαν να δημιουργήσουν ένα πλαίσιο ανάπτυξης, κινούμαστε με ταχύτητα βοϊδάμαξας. Και εκεί που τα πράγματα είναι πιο εύκολα, στις περικοπές μισθών και συντάξεων, τρέχουμε με ταχύτητα μεγαλύτερη από το μέσο ευρωπαϊκό όριο.
Αν αμφιβάλετε για τον ισχυρισμό αυτό κάντε μια σύγκριση «μνημονιακών» κατώτατων αποδοχών, ανάμεσα σε δύο χώρες που βρίσκονται στην ίδια θέση. Την Ελλάδα και την Ιρλανδία.
Προχθές η δική μας κυβέρνηση επέβαλε ένα καθεστώς που οδηγεί σε ένα κατώτατο μισθό 740 ευρώ –έτσι για να μη νιώθουν μοναξιά οι νέοι, ως γενιά των επτακοσίων ευρώ.
Προχθές επίσης η κυβέρνηση της Ιρλανδίας πέρασε από την βουλή έναν προϋπολογισμό ο οποίος μεταξύ άλλων επιβάλει και μείωση αποδοχών, μειώνοντας το ωρομίσθιο κατά ένα ευρώ.
Η διαφορά είναι από που ξεκινά και που φτάνει ο καθένας. Διότι με την μείωση που επιβλήθηκε, το ωρομίσθιο για τον Ιρλανδό εργαζόμενο διαμορφώνεται στα 7,65 ευρώ την ώρα. Δηλαδή για πλήρη οκτάωρη απασχόληση, επί 25 εργάσιμες ημέρες των μήνα, μας κάνουν 1530 ευρώ. Το διπλάσιο δηλαδή από αυτό που πρόκειται να ισχύσει στην πράξη ως γενικός κανόνας στην αγορά εργασίας της χώρας μας.
Δάνειο πήραν και αυτοί. Δάνειο πήραμε και εμείς. Η διαφορά είναι ότι αυτοί δεν έχουν «καλή» δηλαδή «σοσιαλιστική» κυβέρνηση όπως εμείς. Δεν έχουν ας πούμε μια Λούκα Κατσέλη που υποτίθεται ότι δίνει μάχες στήθος με στήθος, για να προστατεύσει το εισόδημα των εργαζομένων.
Αναρωτιέμαι: Έχει πάτο το βαρέλι; Υπάρχουν πράγματι «κόκκινες γραμμές» σε αυτή τη διαρκή διαπραγμάτευση με τους ανά τρίμηνο εκβιασμούς; Η επάνω στο πειραματόζωο Ελλάς θα εφαρμοσθούν όλα τα χειρότερα επινοήματα των μονεταριστών, με τους «σοσιαλιστές» μας να υποχωρούν διαρκώς κατά κράτος;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου