Αυτό το κόμμα δε θέλει Τζιτζικώστα, Μητσικώστα θέλει

..

Αυτό το κόμμα δε θέλει Τζιτζικώστα, Μητσικώστα θέλει

Στη ΝΔ κοντεύουν να τινάξουν την ήδη εξευτελισθείσα διαδικασία διαδοχής στον αέρα λίγο πριν την ψήφιση ενός ακόμη πολυνομοσχεδίου

Βίκυ Σαμαρά

Η Νέα Δημοκρατία τελικά θελει όχι Τζιτζικωστα, αλλά Μητσικώστα: Τα όσα εκτυλίσσονται στην κάποτε μεγάλη κεντροδεξιά εμπίπτουν πλέον μάλλον στην αρμοδιότητα της σατιρας.

Καμία διαδικασία διαδοχής δεν ξεκινά σε κανένα κόμμα με καλούς οιωνούς. Στο κάτω κάτω εάν όλα πήγαιναν πρίμα, δε θα ετίθετο ζήτημα αλλαγής ηγεσίας. Στη συγκεκριμένη περίπτωση πάντως, ή επόμενη ημέρα ξεκίνησε με καθυστέρηση οκτώ μηνών λόγω της επιμονής του Σαμαρά να μην εγκαταλείψει την καρέκλα και ενώ τα πράγματα εν τω μεταξύ είχαν περιπλεχθεί, με την επιλογή ενός μεταβατικού προέδρου που χρειάστηκε όμως πολύ σύντομα να οδηγήσει το κόμμα σε εκλογές χωρίς να έχει προηγουμένως ξεκαθαρίσει με το ίδιο το παρελθόν που καταδικάστηκε τον Ιανουάριο.

Και όταν τελικά ο Μεϊμαράκης έσπευσε να ανοίξει μια διαδικασία, με τη φύση της οποίας διαφωνούσε εξ αρχής, ξεκίνησε ο τραγέλαφος (πρώτα από όλα με τις υποψηφιότητες) που έφτασε χθες μέχρι την απειλή μηνύσεων.

Η διαδικασία που προβλέπει το ισχύον καταστατικό για "εκλογή από την κοινωνία" είναι στην πραγματικότητα αστεία. Μια διαδικασία που υιοθετήθηκε το 2009 , σε παράβαση του τότε καταστατικού, αλλά με τη σύμφωνη γνώμη όλων των υποψηφίων και την ανοχή του Κώστα Καραμανλή, που δέχθηκε να παραμείνει έναν επιπλέον μήνα ως υπηρεσιακός.

Φαίνεται πολύ ελκυστικό να ψηφίζει ή "κοινωνία" - με το ίδιο επιχείρημα άλλωστε είχε εφαρμόσει ο ΓΑΠ το μοντέλο αυτό στο ΠΑΣΟΚ. Γιατί όμως να αποφασίζουν μη μέλη ενός κόμματος για τον αρχηγό του; Και μήπως απλά οι μηχανισμοί αντί να εξουδετερώνονται, ανοίγουν μαζί με το εκλογικό σώμα; Εν τέλει μήπως στην κάλπη δεν πάει ή ακαθόριστη "κοινωνία" αλλά και πάλι συγκεκριμένα κομματικά ή πολιτικά ρεύματα, τα οποία εν τέλει καθορίζουν το αποτέλεσμα και τη φυσιογνωμία του κόμματος; Και κυρίως: Πόσο σοβαρή είναι μια διαδικασία χωρίς εκλογικούς καταλόγους;

Πάντως με βάση τα επίσημα τουλάχιστον στοιχεία του 2009 περί 780.000 ψηφισάντων για πρόεδρο της ΝΔ και το ένα εκατομμύριο του ΠΑΣΟΚ νωρίτερα, οι Έλληνες αρέσκονται να συμμετέχουν σε εσωκομματικές εκλογικές διαδικασίες: Στην Μεγάλη Βρετανία με τον πολλαπλάσιο πληθυσμό στις εσωκομματικές εκλογές των Εργατικών ψήφισαν 450.000.

Είναι αστείο όμως και να αλλάζει κάθε τόσο το γήπεδο ανάλογα με τους παίκτες. Δεν είναι βέβαια ή πρώτη φορά. Και το 2009 αυτό είχε συμβεί- μόνο που οι σημερινοί παίκτες δε θα επαναλάβουν το σφάλμα της Ντόρας Μπακογιάννη να αποδεχθούν αλλαγή γηπέδου ενώ έχει ξεκινήσει ο αγώνας.

Το συνέδριο όμως που καταγγέλθηκε ως κλειστή διαδικασία μηχανισμών το 2009 , ήταν άνοιγμα το 1997 όταν και πάλι το γήπεδο άλλαξε από την κοινοβουλευτική ομάδα, που εξέλεγε πρόεδρο μέχρι τότε. Όχι πως και σε επίπεδο ΚΟ δεν είχαν συμβεί ευτράπελα που επέφεραν εσωστρέφεια:

Κατά την εσωκομματική αντιπαράθεση Ράλλη- Αβέρωφ μετά τη μεταπήδηση του Κωνσταντίνου Καραμανλή στην Προεδρία της Δημοκρατίας το 1980 και ενώ το ΠΑΣΟΚ της Αλλαγής κάλπαζε , ο Γιώργος Τζιτζικωστας (πατέρας του σημερινού περιφερειάρχη και υποψηφίου για την προεδρία της ΝΔ) είχε κατηγορήσει τον Αντώνη Σαμαρά, που είχε αναλάβει την προσέγγιση μελών της ΚΟ για λογαριασμό του Αβέρωφ, ότι μοίρασε περισσότερα υπουργεία από όσα υπήρχαν, με αποτέλεσμα ορισμένοι βουλευτές να θεωρήσουν πως τους κορόιδευε και να στηρίξουν Ράλλη, που τελικά εξελέγη με τέσσερις ψήφους διαφορά. ήταν η αρχή των πέτρινων χρόνων για τη ΝΔ που άλλαξε τρεις αρχηγούς και έμεινε στην αντιπολίτευση σχεδόν για μια δεκαετία.

Τα καταστατικά ως γνωστόν δεν είναι γραμμένα σε πέτρα, αλλά δεν αλλάζουν εύκολα χωρίς μια συμφωνία κυρίων. Κάπως έτσι ή ΝΔ βρίσκεται παγιδευμένη σε μια ακόμη περίοδο εσωστρέφειας, με τη διαδικασία να αποτελεί απλώς μια έκφραση των βαθύτερων πολιτικών της αδυναμιών: Ή συζήτηση πάντα, μα πάντα αφορά στα πρόσωπα, σπάνια στην ιδεολογία και τις πολιτικές. Στο επίπεδο των πολιτικών όμως ειναι που έγκειται το βαθύτερο πρόβλημα της ΝΔ, η οποία είδε το ΣΥΡΙΖΑ να της στερεί τα πολιτικά της επιχειρήματα αναλαμβάνοντας εκείνος να εφαρμόσει αυτή τη φορά μνημόνιο για το καλό της πατρίδος και τη διασφάλιση της παραμονής στο ευρώ. Καθώς όμως είναι άλλο να υπογράψει κανείς μνημόνιο και άλλο να το εφαρμόσει, για το ΣΥΡΙΖΑ μόλις άρχισαν τα δύσκολα όπως δείχνουν και οι πρώτες αντιδράσεις εκπαιδευτικών και της ΠΟΕ- ΟΤΑ.

Την ώρα αυτή η ΝΔ "σφάζεται" επί της διαδικασίας. Και επειδή σε αντίθεση με το 2009 δεν υπάρχει σε θεσμικό ρόλο εκείνο το πρόσωπο- εγγυητής της ενότητας αποδεκτός από όλους, δεν αποκλείεται σύντομα να τρέχουν (πάλι) στον Καραμανλή.

Ούτε αυτό όμως θα λύσει το βαθύτερο πρόβλημα της ΝΔ, πρόβλημα ταυτότητας πλέον. Θα ήταν απλά αστείο, εάν δεν επρόκειτο για την αξιωματική αντιπολίτευση, τέταρτο θεσμικό παράγοντα της χώρας σύμφωνα με το Σύνταγμα.  

*Η Βίκυ Σαμαρά είναι επικεφαλής του Πολιτικού Τμήματος του NEWS 247