...

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΤΡΙΜΗΣ

Η ωραία ατμόσφαιρα... των θεσμών

thesmoi.jpg

Συντάκτης: Δημήτρης Τρίμης

Εδώ και καιρό πολλοί σοβαροί άνθρωποι εδώ και στο εξωτερικό, αναλύουν, γράφουν, εξηγούν και ξαναγράφουν ότι η Ευρωπαϊκή Ενωση, η ευρωζώνη και όλοι οι θεσμοί της βρίσκονται σε ανοιχτή κρίση ταυτότητας και πολιτικής προοπτικής.

Μας λένε διαρκώς και το αποδεικνύουν με στοιχεία ότι η είσοδος του ΔΝΤ στην Ελλάδα όχι μόνο δεν λύνει, αλλά αντίθετα τροφοδοτεί τα αδιέξοδα της ευρωζώνης και ότι ειδικά οι απόψεις του Ταμείου για τη διαχείριση του ελληνικού (και όχι μόνο) τερατώδους δημόσιου χρέους έχει παροξύνει τις σχέσεις μεταξύ ευρωπαϊκών κρατών, θεσμών και λαών, αυξάνοντας διαρκώς τις πιθανότητες εμφάνισης διαλυτικών φαινομένων.

Ο ένας λέει: για να συμφωνήσουμε με τον Τσίπρα πρέπει να είμαστε όλοι οι θεσμοί μαζί, γνωρίζοντας ότι ο άλλος προσθέτει κι άλλα βάρβαρα μέτρα για να σκάσει το «πειραματόζωο» κι ο τρίτος λέει δεν συζητάω για οποιαδήποτε περικοπή του δημόσιου χρέους γιατί αν το δεχτώ τότε θα χαλάσει η πιάτσα στις δανειακές συναλλαγές και θα συγκλονιστούν οι αγορές και τα... σπρεντ.

Ο Ολιβιέ Μπλανσάρ, ο σχεδιαστής του προγράμματος «εσωτερικής υποτίμησης» εκ μέρους του ΔΝΤ (πρόγραμμα το οποίο υιοθέτησαν και οι υπόλοιποι θεσμοί γιατί στην πραγματικότητα δεν ήξεραν τι να κάνουν για να σώσουν, πάση θυσία... της Ελλάδος, το ευρώ), έγραψε τις προάλλες ότι οποιαδήποτε μείωση, τώρα ή αργότερα, του στόχου του «πρωτογενούς πλεονάσματος» για την Ελλάδα θα απαιτήσει γενναίο κούρεμα του χρέους, διότι αλλιώς η «διάσωση» της Ελλάδας δεν οδηγεί πουθενά.

Ομολόγησε δηλαδή ότι το δημόσιο χρέος της Ελλάδας (όπως και των υπόλοιπων χωρών της ευρωζώνης) είναι το αληθινό πρόβλημα του (κάθε) «πειραματόζωου» και ότι με τις έως τώρα συνταγές για την Ελλάδα -οι οποίες παραβλέπουν το αβίωτο χρέος- παράγονται μόνο ύφεση και φτώχεια (άρα και διαρκής συρρίκνωση του ΑΕΠ) και η Ελλάδα αργά ή γρήγορα θα (ξανα)βρεθεί μπροστά στα ίδια οικονομικά και κοινωνικά αδιέξοδα.

Δεν ισχυρίζομαι βέβαια ότι ο Μπλανσάρ έχει δίκιο, ότι είναι αθώος του αίματος ή ότι εκπροσωπεί τον λιγότερο «κακό» θεσμό ενώ οι άλλοι είναι πιο «κακοί», αλλά προσπαθώ να δείξω ότι οι ευρωπαϊκές και οι διεθνείς νεοφιλελεύθερες δυνάμεις και οι υπερδυνάμεις του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου έχουν φτάσει στα όριά τους και παίζουν άτσαλα μπιλιάρδο πάνω στην πλάτη της ελληνικής κοινωνίας.

Ειδικά μετά την εκλογική νίκη της Αριστεράς στη χώρα μας, μόνο σε ένα συμφωνούν οι Θεσμοί: ότι πρέπει να ισοπεδώσουν την κυβέρνηση Τσίπρα με κάθε μέσο, προς παραδειγματισμόν.

Και θέλω να ελπίζω ότι δεν θα προχωρήσουν -μπροστά στα δικά τους ιμπεριαλιστικά αντικρουόμενα συμφέροντα, τον μεταξύ τους ανταγωνισμό και τα οξύτατα δομικά αδιέξοδά τους- σε ασφυξία και σε πραξικοπήματα κατά της πατρίδας μας ή χειρότερα σε στρατιωτικές επιδρομές και γενικευμένους πολέμους στην Ευρώπη και αλλού, όπως συνήθιζαν πριν από λίγες δεκαετίες.