..
..
Τρίτη 30 Ιουνίου 2015
Euro και «δραχμούλα»
.....
Euro και «δραχμούλα»
Οι πρώτες μέρες του 2012 (στην Ελλάδα τουλάχιστον) χαρακτηρίζονται από ένα δυνατό, έντονο, ρυθμικό σασπένς, που προχωρά σαν ένα καρδιοχτύπι που όλο και επιταχύνεται καθώς εσύ τρέχεις –μέχρι να φτάσει ο σφυγμός σου στο κομβικό σημείο που θα φανεί αν, τη στιγμή ακριβώς που θα νοιώσεις πως δεν αντέχεις άλλο, θα πέσεις ξερός με έμφραγμα ή εγκεφαλικό, ή θα συνεχίσεις να τρέχεις ξαλαφρωμένος, έχοντας επιτύχει πια έναν αρμονικά δυναμικό βηματισμό, εναρμονισμένο δηλαδή με τις αντοχές σου, τις δυνατότητές σου και τους στόχους (για τους οποίους επιχειρείς, ακόμα, ασκήσεις πραγματικού θάρρους).
Δεν έχει ξαναζήσει η χώρα τέτοιες στιγμές. Η αγωνία για όσους έχουν περίπου καταλάβει τι θα σήμαινε μια αποτυχία (μέσα στις αμέσως επόμενες εβδομάδες) των, ηρωϊκών -πραγματικά πια! - Ελλήνων, (μέσα και έξω από την κυβέρνηση και τα εμφανή κέντρα εξουσίας), που προσπαθούν, με όλες τις δυνάμεις που διαθέτουν, να αποτρέψουν την «επιστροφή στη δραχμή» - κορυφώνεται σαν κινηματογραφικό θρίλερ : Άσχετα με όσα λέμε, σκεφτόμαστε και γράφουμε για «κλέφτες» και «λαμόγια» και γιγαντιαίες κομπίνες που αφαιμάξανε την αγορά και δημιούργησαν νέες, ιδιωτικές, μυθικές περιουσίες, η ουσία παραμένει: Και έτσι να είναι (που δεν έχουμε καμία απόδειξη στα χέρια μας, εμείς «οι πολλοί» τουλάχιστον), δεν βοηθάει σε τίποτα να το επαναλαμβάνουμε, να εξοργιζόμαστε, να κραυγάζουμε, να απειλούμε θεούς και δαίμονες και να αλληλοβριζόμαστε αγριεμένοι . Τι σημασία έχει αν έφταιγε ο άλλος οδηγός και, ενώ εσύ δεν έφταιγες, ήρθε και έπεσε πάνω σου με χίλια με την αυτοκινητάρα του – και τώρα εσύ παλεύεις να επιζήσεις ενώ εκείνος έχει διαφύγει και δεν πρόκειται ποτέ να τον εντοπίσεις; Σ’ αυτές τις περιπτώσεις, σας το λέω γιατί έχω κάνει και τρίμηνα στον Ευαγγελισμό ετοιμοθάνατος (με παρεντερικές και εβδομάδες στην εντατική, σίγουρα «ξεγραμμένος») και εξάμηνο στον «σκληρό» Κορυδαλλό εντελώς άδικα προφυλακισμένος, ο θυμός, οι εκδικητικές τάσεις, οι «πίκρες» και τα «σαράκια», μόνο να σε αποτελειώσουνε μπορούνε. Όταν φτάνει κανείς στην κατάσταση που βρίσκεται τώρα πια η Ελλάδα δεν έχει την πολυτέλεια να κοιτάξει πίσω ούτε για ένα δευτερόλεπτο. Δεν έχει περιθώρια ούτε για γκρίνιες ούτε, βέβαια, για συζητήσεις περί καταμερισμού ευθυνών. Όλες οι δυνάμεις που διαθέτει πρέπει να είναι προσηλωμένες σε έναν και μόνο στόχο: Πως θα σωθώ. Πως θα το σώσω. Πως θα μου δοθεί η ευκαιρία να ξανασταθώ όρθιος και να προχωρήσω -έστω με μικρά προσεκτικά βήματα στην αρχή, υποβασταζόμενος, καταπίνοντας ξανά, μικρές έστω, μπουκιές φυσικής τροφής, ανακτώντας και πάλι, με άσκηση, προσπάθεια, υπομονή, επιμονή και στοχοπροσήλωση τις δυνάμεις μου.
Γι’ αυτό, για να μην χάνουμε χρόνο και δυνάμεις, αυτές τις μέρες (και για όσο χρόνο χρειαστεί μέχρι να κριθεί η τελική έκβαση του αγώνα), πρέπει όλοι να καταλάβουμε ότι βρισκόμαστε σε κατάσταση πολέμου και ότι τα στρατόπεδα είναι σαφώς δύο: Αυτό που, με κάθε θυσία, θέλει να παραμείνει η χώρα στην ζώνη του ευρώ και να ακολουθήσει την τύχη του (όποια κι αν θα είναι αυτή, με όλα της τα προβλήματα) και το άλλο που, είτε από άγνοια και αφέλεια, είτε λόγω τεραστίων οικονομικών (αλλά και «εξουσιαστικών») συμφερόντων, παλεύει με νύχια και με δόντια, υπόγεια και ύπουλα, με χτυπήματα κάτω από τη ζώνη (αλλά και φανερά) να «επιστρέψουμε στη δραχμούλα μας και να κάνουμε το κουμάντο μας». Αυτές οι δύο θέσεις, για να είμαστε σαφείς, είναι σε εμπόλεμο κατάσταση σήμερα στην πατρίδα μας – και από την έκβαση αυτού του πολέμου θα διαμορφωθεί –αποφασιστικά- το μέλλον μας.
Κρίνεται το αν θα παραμείνουμε οικειοθελώς δεμένοι στο άρμα του υγιούς εκείνου μέρους της ανθρωπότητας που διαμόρφωσε αυτό που λέμε «σύγχρονο πολιτισμό» (με όλα τα καλά και τα στραβά του) και θέλει να προχωρήσει μπροστά στην έρευνα, την επιστήμη, την δημιουργία νέων θέσεων εργασίας, την μόρφωση, τις νέες κατακτήσεις στην υγεία και την κοινωνική πρόνοια, στις νέες μορφές ενέργειας – προσπαθώντας συγχρόνως να αποκαταστήσει τις τεράστιες ζημιές που προκάλεσε και προκαλεί μέσα στην ιλιγγιώδη εξέλιξή του τις τελευταίες δεκαετίες. Αυτό είναι το στρατόπεδο του ευρώ – και όποιος έχει χρόνο να χάσει ας σημειώσει εδώ όλα τα λάθη και τα στραβά αυτής της επιλογής, αφού όμως έχει αποφασίσει πως δεν θέλει να επιστρέψει στην δραχμή. Σ’ αυτό το «στρατόπεδο» καταγράφομαι και εγώ.
Απέναντί μας έχουμε αυτούς που ονειρεύονται την «επιστροφή στη δραχμή» είτε γιατί νοσταλγούν θερινούς κινηματογράφους με σάμαλι-παστέλι-κοκ, αγιόκλημα και γιασεμιά (λόγω βλακείας δηλαδή), είτε γιατί έχουν πολύ ισχυρά συμφέροντα: Θα είναι οι θριαμβευτές και απόλυτοι άρχοντες μιας Ελλάδας απομονωμένης και πάμφτωχης, μιας Ελλάδας που θα είναι εμπόρευμα δικό τους αγορασμένο με δισεκατομμύρια ευρώ και δολάρια τα οποία περιμένουν να εφορμήσουν – καλά καβατζωμένα σε χώρες, εταιρείες, λογαριασμούς και θυρίδες οι οποίες ούτε να φανταστούμε καν δεν μπορούμε που βρίσκονται – οπότε καλύτερα ας μην το σκεφτόμαστε αυτό το ενδεχόμενο. Είναι χειρότερο από Χούντα, είναι χειρότερο ακόμα και από Κατοχή της χώρας από ξένα στρατεύματα -γιατί τα στρατεύματα τα βλέπεις και τα πολεμάς και, κάποτε, αργά ή γρήγορα, τα ξεφορτώνεσαι.
Η δραχμή θα γονατίσει εντελώς το 90% του πληθυσμού και θα το εξαθλιώσει σε βαθμό πραγματικής απελπισίας. Γι ’αυτό πρέπει, μας αρέσει δεν μας αρέσει, να συνειδητοποιήσουμε το γρηγορότερο όλοι ότι για να μείνουμε στο Ευρωπαϊκό στρατόπεδο και να μην περάσουμε στον τρίτο κόσμο σαν το φτωχό γειτονάκι της «Μεγάλης Τουρκίας», έχουμε μπροστά μας πάρα πολλή δουλειά, με πολύ μεγάλες θυσίες και στερήσεις, μεγάλο ξεβόλεμα, σκληρή καθημερινή άσκηση στο «λίγο» που θα μπορέσει να μας οδηγήσει κάποια στιγμή, εγώ πιστεύω σύντομα αν το αποφασίσουμε δυναμικά, ξανά στο «αρκετό» και στο, ξανακερδισμένο πια, «υπεραρκετό» που γευτήκαμε για μια εικοσαετία, είτε βάσει υπολογισμών που κάποιοι έκαναν τρείς-τέσσερις δεκαετίες πριν ή, δεν το αποκλείω, και εντελώς «κατά λάθος», από την κεκτημένη ταχύτητα που είχαν αναπτύξει οι νέο-φιλελεύθερες οικονομίες που «όλα τα επιτρέπανε», χωρίς να προϋπολογίζουν τι θα μπορούσε να κοστίσει μια «στραβή» - σαν αυτή που συνέβη – στο παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα.
Πάρτε θέσεις λοιπόν, μην λουφάρετε, πόλεμο έχουμε: Ευρώ ή «δραχμούλα»;
ένα άρθρο των πρωταγωνιστών
Δευτέρα 29 Ιουνίου 2015
Κυριακή 28 Ιουνίου 2015
ΕΥΡΩΠΗ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ...ΑΔΙΕΞΟΔΟ
Ευρώπη, αδιέξοδο, εξαπάτηση, δημοψήφισμα,
Συνηθίζουμε να επαναλαμβάνουμε, ότι η οικονομική κρίση που ζούμε είναι απότοκος της ηθικής κρίσης, της καταβαράθρωσης των αρχών, των αξιών, των παραδόσεων, αυτής της έννοιας της αξιοπρέπειας, του αυτοσεβασμού και για εμάς κυρίως τους Έλληνας και του φιλότιμου. Η έννοια της Πατρίδας είναι συνάρτηση το κατά πόσο εμείς όλοι είμαστε αληθινοί και ειλικρινείς, αλλά και γνώστες των πραγμάτων και της Ιστορίας μας. Όλα αυτά είναι τα βασικά εκείνα χαρακτηριστικά τα οποία προστατεύουν ένα λαό και την πορεία μίας χώρας. Έχουμε επίσης τονίσει πολλές φορές, ότι η ρητορική σχετίζεται με την παραγωγή νοήματος. Δυστυχώς όμως εις την χώρα μας, η οποία διαθέτει πολυάριθμους ρήτορες, η ρητορική κατέληξε να είναι κενού περιεχομένου, επιφανειακή και χρησιμοποιεί την σύγχρονη επικοινωνία για να πείθει, να αποπροσανατολίζει και να παραπλανά τους πολίτες.
Η κρίση που βιώνει τώρα ο λαός μας δεν ήρθε από το πουθενά. Οφείλεται και εις την απώλεια της λογικής και την απομάκρυνσή μας από την πραγματικότητα. Αυτά τα δύο χαρακτηριστικά κρατούσαν επί δεκαετίες το λαό μας προσγειωμένο, αλλά και αυτάρκη, για να αντιμετωπίζει τις κρίσιμες περιόδους της ιστορίας του. Αυτά ήταν η δύναμη των Ελλήνων. Το 2008/09 έσπασε το σπυρί της κρίσης το οποίο από την δεκαετία της Μεταπολίτευσης άρχισε να δημιουργείται και να διογκώνεται από την βρωμιά κυρίως εσωτερικών παραγόντων, και να προσβάλλει το σώμα της Ελλάδος.
Οφείλουμε να γνωρίζουμε, αλλά και να εξηγήσουμε, γιατί μετά από τόσες διαπραγματεύσεις οι οποίες έφεραν τα επαχθή Μνημόνια, τα οποία διέλυσαν κυριολεκτικώς τον Ελληνικό Λαό και προσέβαλαν αυτήν την ανεξαρτησία της Πατρίδας μας, φθάσαμε τώρα εις την απελπιστική απόφαση προκήρυξης του Δημοψηφίσματος. Ως αποτέλεσμα της πρωτόγνωρης εις τα παγκόσμια χρονικά ανελέητης, εκβιαστικής συμπεριφοράς των δανειστών απέναντι της Πατρίδας μας, αυτού του τελείως τώρα εξαθλιωμένου από τα επαχθή Μνημόνια Λαού μας.
Η εξήγηση είναι ανεξάρτητη από κάθε ιδεολογία και κομματικό χρωματισμό, διότι για να είμαστε αντικειμενικοί, όλοι μας ανεξαρτήτως με το άλφα ή βήτα τρόπο π.χ. ιδεολογία ή κομματικό προσανατολισμό, αγαπάμε την Πατρίδα μας. Βασίζεται τώρα επάνω εις την λογική, ως μοναδικός κανόνας ανεύρεσης και προσέγγισης της αλήθειας, να μάθουμε επιτέλους αυτό το οποίο δεν γνωρίζουμε από την εποχή της Μεταπολίτευσης, ποία ήταν η πραγματικότητα και τι άλλαξε μετά, ώστε να φθάσουμε εις την χρεοκοπία. Αλλά και ποίος ευθύνεται για αυτό.
Βάσει υπαρχόντων στατιστικών στοιχείων, το έτος 1980, ένα έτος πριν από την ένταξη μας εις την Ευρωπαϊκή Ένωση (τότε ΕΟΚ), ο μέσος όρος αμοιβής ανήρχετο εις τις 800 δραχμές ημερησίως, δηλαδή 2.36 Ευρώ, ή 24.000 δρχ., π.χ. 71.00 Ευρώ τον μήνα. Ένα ποσό ικανό για την αξιοπρεπή διαβίωση κάθε Έλληνα και για την καταβολή ενός ενοικίου που τότε κόστιζε 4.000 δρχ. ή 11.80 Ευρώ τον μήνα. Η χώρα μας διέθετε μία πράγματι αξιόλογη αυτάρκεια και πρωτογενή παραγωγή, η οποία κάλυπτε σημαντικές ανάγκες του πληθυσμού και βελτίωνε την ποιότητα της καθημερινότητας κάθε πολίτη. Βάσει πάλιν στατιστικών στοιχείων, κατά το έτος 1980 ο αριθμός κυκλοφορούντων οχημάτων π.χ. τροχοφόρων κάθε μορφής δεν υπερέβαινε τις 750.000 σε όλη την επικράτεια.
Η πλήρης ένταξη της χώρας μας εις την Ευρωπαϊκή Ένωση και αργότερα εις την Ευρωζώνη ανέτρεψε δυστυχώς όλα αυτά τα δεδομένα, και αποτέλεσε την απαρχή της ολοκληρωτικής διολίσθησης της Πατρίδα μας, για τους κάτωθι λόγους.
Από το 1981 όλες οι κοινοτικές επιχορηγήσεις, προγράμματα και πακέτα π.χ. Ντελόρ κ.λ.π., τα οποία βάσει κοινοτικών οδηγιών, προορίζονταν για την ανάπτυξη και ανταγωνιστικότητα της Ελληνικής Οικονομίας, κατά το πλείστον χρησιμοποιήθηκαν για την δυσανάλογη αύξηση μισθών, αμοιβών, συντάξεων και παροχών πάσης φύσεως. Με το σκεπτικό την εξίσωση αυτών με τις πλούσιες χώρες του σκληρού πυρήνα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Παράλληλα άρχισε να υποχωρεί επικίνδυνα η αγροτική οικονομία και πρωτογενής παραγωγή.
Εδώ τίθεται τώρα το εξής εύλογο ερώτημα. Γιατί οι προεξέχουσες και ισχυρές χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης π.χ. Γερμανία, Ολλανδία, Γαλλία, Βέλγιο, Λουξεμβούργο, αλλά και οι Βρυξέλλες με τα Όργανα της δεν επενέβησαν για να σταματήσουν αυτή την παράβαση των Ευρωπαϊκών Κανόνων, αλλά και την διολίσθηση της χώρας μας, τα ΜΜΕ της οποίας αποκαλούσαν τότε τους Ευρωπαίους μάλιστα «κουτόφραγκους»;. Η απάντηση είναι, ότι όλες οι χώρες αυτές γνώριζαν τα πάντα, προσποιούμενοι μάλιστα ότι ανέχονταν τις παραβάσεις εκ μέρους των ελληνικών κυβερνήσεων και του πολιτικού συστήματος, διότι η ολοκληρωτική τώρα μεταμόρφωση των Ελλήνων σε άκρως καταναλωτική κοινωνία εξυπηρετούσε την τεράστια εξαγωγή βιομηχανικών προϊόντων των προαναφερθέντων χωρών, τα οποία κατέκλυσαν εντός ολίγων ετών την Πατρίδα μας. Και τα οποία μπορούσαν να αγοράζουν τώρα οι Έλληνες με πλασματικούς μισθούς, αμοιβές, συντάξεις οι οποίες ανέδειξαν τώρα αυτούς «ισάξιους» προς τους Ευρωπαίους.
Εκατοντάδες δισεκατομμύρια διετέθησαν για την εισαγωγή βιομηχανικών προϊόντων π.χ. εκατομμύρια ηλεκτρικές συσκευές, ο δε αριθμός των κυκλοφορούντων οχημάτων δεκαπλασιάστηκε και ανήλθε εις τα 8 εκατομμύρια. Η υπερκατανάλωση με την έξαρση της εισαγωγής βιομηχανικών προϊόντων είχε τις κάτωθι συνέπειες. Την ανάπτυξη και εξασφάλιση των θέσεων εργασίας εις τις προαναφερθέντες χώρες και τον υπερπλουτισμό αυτών. Τον επιπρόσθετο υπερδανεισμό της χώρας μας από διεθνείς τράπεζες. Την απαρχή της διασπάθισης δημοσίου χρήματος, την έξαρση της διαφθοράς, διαπλοκής και σκανδάλων. Την οπισθοχώρηση σε επικίνδυνο βαθμό των ελληνικών επιχειρήσεων ή φυγή εις τις όμορες χώρες με την παράλληλη μείωση της αγροτικής και πρωτογενής παραγωγής. Εις το τέλος και την χρεοκοπία της χώρας μας.
Όλα αυτά, θα μου πείτε, είναι τώρα γνωστά. Όπως γνωστή, θα πρέπει να είναι, και η εμμονή των δανειστών π.χ. «Ευρωπαίων Εταίρων» μας να επανέλθουμε εις την δεκαετία του 1970/80, όπως έχω τονίσει σε ένα πρόσφατο άρθρο μου, με μισθούς και συντάξεις των 200-300 ευρώ. Για να παράγουμε αγροτικά προϊόντα σε πολύ χαμηλό κόστος, τα οποία θα προωθούνται εις την Ευρωπαϊκή Ένωση. Διότι οι «κουτόφραγκοι» όχι μόνον κερδοσκόπησαν εις βάρος των Ελλήνων, εξαιτίας των λαθών των Κυβερνώντων και του πολιτικού συστήματος, αλλά από πάνω τώρα εκδικούνται, εκβιάζουν και τιμωρούνε.
Γεώργιος Εμ.Δημητράκης
Υποσημείωση: Ο αρθρογράφος διαμένει εις την Ξάνθη. Σπούδασε Πολιτικές-Οικονομικές Επιστήμες και Κοινωνιολογία στη Βόννη και Ιστορία και Πολιτιστική κληρονομιά στην Αθήνα. Διετέλεσε επί 5 χρόνια υπάλληλος της Ομοσπονδιακής Βουλής της Γερμανίας
Παρασκευή 26 Ιουνίου 2015
Πέμπτη 25 Ιουνίου 2015
Μπλοκ των τριών θεσμών απέναντι στην Ελλάδα
..
Ένα ολονύκτιο θρίλερ εξελισσόταν χθες το βράδυ στις Βρυξέλλες, με τις διαπραγματεύσεις να συνεχίζονται μετά τα μεσάνυχτα.
Η δεύτερη, μεταμεσονύχτια συνεδρίαση του Αλέξη Τσίπρα με τους με τους προέδρους των Θεσμών, της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ, της ΕΚΤ, Μάριο Ντράγκι και του ΔΝΤ, Κριστίν Λαγκάρντ, καθώς και με τον επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας (ΕΜΣ), Κλάους Ρέγκλινγκ αλλά και τον πρόεδρο του Eurogroupμ, Γέρουν Ντάισελμπλουμ, χαρακτηρίστηκε άκαρπη δίνοντας νέα παράταση στο θρίλερ των διαπραγματεύσεων.
Η συνάντηση ξεκίνησε στις 00:25 τα μεσάνυχτα και ολοκληρώθηκε περίπου στις 2 το πρωί της Πέμπτης, ενώ όλες οι πλευρές αποχώρησαν από το κτίριο της Κομισιόν χωρίς να κάνουν δηλώσεις στους δημοσιογράφους.
Οι διαφορές παρέμεναν μεγάλες μεταξύ της ελληνικής πλευράς και αυτής των θεσμών έως χθες το απόγευμα, γι’ αυτό άλλωστε και το έκτακτο Eurogroup διεκόπη σε λιγότερο από δύο ώρες για να συνεχιστεί σήμερα στις 14.00 ώρα Ελλάδας.
Συγχρόνως, δόθηκε προθεσμία έως σήμερα το μεσημέρι στις 12:00 να κατατεθεί η συμφωνία ανάμεσα στους θεσμούς μαζί με τη λίστα προαπαιτούμενων, που θα πρέπει να ψηφιστούν πρώτα από το ελληνικό Κοινοβούλιο και μετά (Δευτέρα έως Τρίτη) να ψηφιστεί η συμφωνία από τα υπόλοιπα τέσσερα κοινοβούλια των κρατών-μελών.
Αυτό που φάνηκε από τις συναντήσεις του Αλέξη Τσίπρα είναι ότι αν και το ΔΝΤ ανέλαβε το βάρος να γεμίσει με κόκκινες γραμμές την ελληνική πρόταση και να καταθέσει την αντιπρόταση, οι θεσμοί εμφανίζονται ενωμένοι απέναντι στην Ελλάδα και πιέζουν.
Πληροφορίες αναφέρουν σκλήρυνση της στάσης της κ. Λαγκάρντ, ενώ το Βερολίνο θεωρεί εκ των ων ουκ άνευ την έγκριση της συμφωνίας από το ΔΝΤ.
© Sofokleousin.gr Μπλοκ των τριών θεσμών απέναντι στην Ελλάδα
Μάλιστα ο ευρωπαίος επίτροπος Πιερ Μοσκοβισί κατά την έξοδό του, τόνισε ότι «οι θεσμοί έχουν απόλυτα κοινή θέση».
Μέχρι και χθες υπήρχε η αίσθηση ότι τουλάχιστον η Κομισιόν ήταν πιο κοντά στις ελληνικές θέσεις, τις οποίες είχε χαρακτηρίσει ποιοτικές, ωστόσο αποδείχθηκε ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή συντάσσεται πλήρως με τις απαιτήσεις του ΔΝΤ.
