Διακαναλική Συνέντευξη Τύπου
Γιώργου Α. Παπανδρέου
Προέδρου ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ Δημοκρατών Σοσιαλιστών
προς τους εκπροσώπους των ΜΜΕ....
Γ. ΠΕΤΑΛΩΤΗΣ: Ευχαριστούμε τους εκπροσώπους των μέσων μαζικής επικοινωνίας για την παρουσία τους εδώ. Θα αρχίσει ο Πρόεδρος του Κινήματος Δημοκρατών Σοσιαλιστών Γιώργος Παπανδρέου με ένα σύντομο εισηγητικό σημείωμα, με μια σύντομη εισήγηση, και θα ακολουθήσουν ερωτήσεις.
Ευχαριστώ πολύ.
ΓΙΩΡΓΟΣ Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: Κυρίες και κύριοι καλησπέρα σας.
Πολλοί με ρωτούν για το παρελθόν.
Θα μιλήσω σήμερα για το μέλλον.
Για την επομένη των εκλογών.
Θα μιλήσω όμως, καταθέτοντας την εμπειρία μου. Έχοντας σήμερα και τη γνώση από την σκληρή εμπειρία διαχείρισης μιας κρίσης. Της δυσκολότερης κρίσης που αντιμετώπισε η Ελλάδα και η Ευρώπη τις τελευταίες δεκαετίες.
Σήμερα και η ΝΔ, ο κ. Σαμαράς, και ο ΣΥΡΙΖΑ, ο κ. Τσίπρας, τάζουν την ομαλή έξοδο από την κρίση. Τάζουν σκληρή διαπραγμάτευση με την ΕΕ, τάζουν λύση στο υπερχρεωμένο κράτος, τάζουν ότι οι ίδιοι ξέρουν και μπορούν να μας πάνε σε έναν εύκολο δρόμο προς την ευημερία.
Στα όσα λένε λείπει ένας βασικός παράγοντας.
Ο Ελληνικός λαός.
Είμαι βαθιά πεπεισμένος, ότι η όποια λύση, η όποια διαπραγμάτευση για το χρέος, για το πρόγραμμα προσαρμογής, για τα επόμενα βήματα της Ελλάδας και της ΕΕ, πρέπει να έχει τη γνώμη και την απόφαση του Ελληνικού λαού.
Πρέπει να έχει την υπογραφή του Ελληνικού λαού μέσα από την δημοκρατική διαδικασία ενός δημοψηφίσματος.
Για τρεις λόγους:
1) Γιατί είναι το πιο ουσιαστικό διαπραγματευτικό χαρτί οποιασδήποτε ελληνικής κυβέρνησης.
2) Γιατί θα εγγυάται ότι καμμία ελληνική κυβέρνηση δεν θα φέρει μέτρα και πολιτικές που αποτελούν νέα βάρη ή αποσταθεροποιούν την χώρα. Δηλαδή, θα ελέγχεται η όποια κυβέρνηση σχηματισθεί.
3) Γιατί θα μπορέσει ένα δημοψήφισμα να αποτελέσει συμβόλαιο και εγγύηση μεταξύ του Ελληνικού λαού και των λαών της ΕΕ.
Θα προσθέσω και μια ακόμα σημαντική εμπειρία μου.
Το 2011, όταν πρότεινα δημοψήφισμα, ανατράπηκα.
Δεν ήταν μια προσωπική ανατροπή. Ήταν μια ήττα της Δημοκρατίας.
Ηττήθηκε η Δημοκρατία γιατί είχε απέναντί της τη συντηρητική Ευρώπη, που φοβάται να δώσει τον λόγο στους πολίτες.
Ηττήθηκε η Δημοκρατία από εγχώρια συμφέροντα/κατεστημένα, που σε καμμία περίπτωση δεν ήθελαν να γίνουν οι μεγάλες μεταρρυθμίσεις και αλλαγές στην Ελλάδα.
Τι επακολούθησε της ήττας αυτής;
Επικεντρώθηκε η Κυβέρνηση Σαμαρά για δύο χρόνια στην εφαρμογή των πολιτικών της λιτότητας – σκληρότερης λιτότητας από το πρώτο μνημόνιο. Μπορούσε να το είχε αποφύγει, αλλά εγκατέλειψε το πρόγραμμα των μεγάλων θεσμικών μεταρρυθμίσεων, αυτών που είχε και έχει ανάγκη η χώρα.
Εγκατέλειψε μια μάχη σύγκρουσης με τα κακώς κείμενα, ενός οικονομικο-πολιτικού κατεστημένου.
Για αυτό ανατράπηκε η Κυβέρνηση το 2011.
Για να μην γίνουν ή να για να αναιρεθούν οι προοδευτικές μεταρρυθμίσεις που ξεκινήσαμε την περίοδο 2009-2011.
Μεταρρυθμίσεις που θα εξοικονομούσαν χρήματα, που θα νοικοκύρευαν το κράτος, που θα επένδυαν στην ανάπτυξη και όχι σε μια πελατεία που παρασιτεί.
Τον λογαριασμό πλήρωσε η μεσαία τάξη, ο εργαζόμενος και μισθωτός, ο συνταξιούχος και βεβαίως, οι πιο αδύναμοι της κοινωνίας.
Απέτυχε με λίγα λόγια να κάνει αυτό που πέτυχαν δύο άλλες χώρες που επίσης μπήκαν σε πρόγραμμα – η Ιρλανδία και η Πορτογαλία.
Οι οποίες σήμερα έχοντας ολοκληρώσει τις αναγκαίες αλλαγές μπορούν να σταθούν στα πόδια τους, χωρίς στήριξη από τους δανειστές και να καλύπτουν τις χρηματοδοτικές τους ανάγκες από τις αγορές με πολύ μικρό κόστος.
Και είναι απαράδεκτο, ότι σήμερα βρίσκεται ξανά η χώρα μας αντιμέτωπη με την αβεβαιότητα και την ανασφάλεια.
Την ίδια αβεβαιότητα και ανασφάλεια με την οποία βρέθηκε το 2012.
Υπενθυμίζω ότι και τότε την ευθύνη για τις περιπέτειες της χώρας και την κορύφωση της συζήτησης στη Ευρώπη για το Grexit είχαν η ΝΔ και ο κ. Σαμαράς που ήθελαν να προχωρήσει η χώρα σε εκλογές, ενώ αυτό που χρειαζόταν ήταν να προχωρήσει στις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις που θα βοηθούσαν την οικονομία να βγει από την ύφεση ταχύτερα.
Σήμερα, ενώ ήταν γνωστό εδώ και δύο χρόνια ότι το πρόγραμμα τελειώνει τον Δεκέμβριο και η χώρα έπρεπε να προετοιμαστεί για την ομαλή και οριστική έξοδο από το πρόγραμμα η κυβέρνηση Σαμαρά απέτυχε να διασφαλίσει το ελάχιστο – δηλαδή την ασφαλή έξοδο.
Ας αναλογιστεί κανείς πόσο ανεύθυνη υπήρξε η ρητορική της κυβέρνησης το τελευταίο εξάμηνο, η οποία έδιωχνε στα λόγια μνημόνια και ΔΝΤ ενώ δεν είχε εξασφαλίσει ούτε κατ’ ελάχιστο τη δυνατότητα εξόδου στις αγορές, άντλησης δανείων με αποδεκτό κόστος.
Και όλα αυτά από μια κυβέρνηση που είχε ευρύτερες συναινέσεις και στήριξη, αλλά και έχοντας εξασφαλίσει, χάρη στις δικές μας δύσκολες αποφάσεις της περιόδου 2009-2011, την εξισορρόπηση του δημοσιονομικού ισοζυγίου και του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών.
Ας αναλογιστεί κανείς πόσο πιο δύσκολες και πιο διαφορετικές ήταν οι συνθήκες το 2010 στο εσωτερικό της χώρας με τα τεράστια ελλείμματα, τις μεγάλες χρηματοδοτικές ανάγκες, αλλά και στο εξωτερικό της χώρας, εξαιτίας της μειωμένης αξιοπιστίας από τα πλαστά στοιχεία όταν προσπαθούσαμε να πείσουμε την Ευρώπη να προχωρήσει στη δημιουργία του Μηχανισμού Στήριξης. Θυμηθείτε ποια ήταν η στάση τότε της ΝΔ και του κ. Σαμαρά.
Πετροβολούσαν όσο δεν ήσαν εξουσία και μετά εφάρμοσαν πολύ σκληρότερα μέτρα – όταν ανέλαβαν.
Το γεγονός ότι και πάλι σήμερα κυριαρχεί η αγωνία και η αβεβαιότητα και στην Ευρώπη ξανασυζητούν σχετικά με τη θέση της χώρας στην ευρωζώνη, αποτελεί τη μεγαλύτερη απόδειξη ότι αυτή η κυβέρνηση έχει τεράστιες ευθύνες για την τωρινή κατάσταση της χώρας.
Όπως ευθύνες έχει και ο ΣΥΡΙΖΑ με τις προτάσεις του.
Επτά χρόνια μετά το ξεκίνημα της ύφεσης ο ΣΥΡΙΖΑ αγνοεί προκλητικά ότι το πρόβλημα της χώρας δεν προέκυψε από τα μνημόνια.
Θέλουν να ξεχάσει ο Ελληνικός λαός ότι τα μνημόνια ήρθαν από τις ανερμάτιστες πολιτικές της περιόδου 2004-2009 που οδήγησαν σε υπεχρεοκοπία τη χώρα, σε τεράστια δημοσιονομικά ελλείμματα της τάξης του 15,7% και στο τεράστιο έλλειμμα αξιοπιστίας της χώρας – από την απάτη με τα πλαστά στατιστικά στοιχεία.
Για την επόμενη ημέρα της χώρας δείχνει την ίδια εμμονή με τη ΝΔ για επιστροφή στις παθογένειες που ήταν κυρίαρχες στο παρελθόν και οδήγησαν στην κρίση του 2009.
Ο ΣΥΡΙΖΑ υπόσχεται να σκίσει το μνημόνιο το οποίο τελειώνει τέλη Φεβρουαρίου και να καταργήσει όλους τους νόμους που υιοθετήθηκαν τα τελευταία χρόνια.
Δηλαδή, θα καταργήσει τη Διαύγεια που έκανε διαφανή τη δημοσιονομική διαχείριση;
Θα καταργήσει τους πολυετείς προυπολογισμούς που κάνουν πιο αποτελεσματική την κατάρτιση των προϋπολογισμών;
Θα καταργήσει το θεσμό του Οικονομικού Εισαγγελέα ή την δυνατότητα να ανοίγουν οι τραπεζικοί λογαριασμοί για να ελέγχονται οι πηγές των εισοδημάτων των φορολογούμενων;
Θα καταργίσει τον Καλλικράτη, που αποτελεί μια από τις μεγαλύτερες θεσμικές κατακτήσεις της Αυτοδιοίκησης;
Θα επαναφέρει τις ανισότητες στο ασφαλιστικό σύστημα, όπου τα δικαιώματα των συνταξιούχων δεν ήταν κοινά για όλους αλλά καθορίζονταν από τον ασφαλιστικό φορέα στον οποίο ήταν ασφαλισμένοι; Ίδια χρόνια υπηρεσίας, ίδιες εισφορές, αλλά διαφορετικές παροχές ήταν το σύνηθες προ των αλλαγών του 2010.
Ο ΣΥΡΙΖΑ αδυνατεί να κατανοήσει ότι το πρόβλημα της χώρας δεν είναι τα μνημόνια αλλά ο πελατειακός καπιταλισμός.
Τα μνημόνια τα έφερε ο πελατειακός καπιταλισμός που εξέθρεψε μια παρασιτική επιχειρηματικότητα που σιτιζόταν από το δημόσιο χρήμα.
Που επέτρεπε τη κατασπατάληση των πόρων του προϋπολογισμού, χωρίς ποτέ να γίνεται έλεγχος της αποτελεσματικότητας των δαπανών του κράτους ως προς τους στόχους που είχαν τεθεί.
Που επέτρεπε την ευνοϊκή φορολογική μεταχείριση των ισχυρών και έριχνε όλα τα βάρη στους αδύναμους.
Σήμερα, αν η ελληνική οικονομία δεν βελτιωθεί, δεν θα γίνει παραγωγική, ανταγωνιστική και εξωστρεφής – αν καταργηθούν οι 400 νόμοι, δεν θα αυξηθεί η ζήτηση από το εξωτερικό για ελληνικά αγαθά και υπηρεσίες.
Σήμερα η χώρα έχει ανάγκη από μεταρρυθμίσεις που θα βελτιώσουν την παραγωγικότητα και θα στηρίξουν την στροφή προς τις επενδύσεις και τις εξαγωγές.
Αυτός είναι ο μόνος βιώσιμος τρόπος αύξησης των εισοδημάτων και μείωσης της ανεργίας.
Τι προτείνουν; Να επαναλάβουμε τα λάθη του παρελθόντος, αυξάνοντας τα ελλείμματα, ό,τι δηλαδή έκανε και ο Καραμανλής, να επαναλάβουμε, δηλαδή, τις πολιτικές που μας οδήγησαν στην κρίση.
Οι πολιτικές αυτές δεν μπορούν να λύσουν ούτε το πρόβλημα της ανάπτυξης, ούτε της ανεργίας.
Οι βαθύτερες αιτίες της ανεργίας δεν βρίσκονται πίσω από τους οικονομικούς δείκτες.
Εμείς πιστεύουμε ότι τα αίτια της κρίσης αφορούν στην αιχμαλωσία του πολιτικού συστήματος από έναν πελατειακό καπιταλισμό.
Αυτό καθιστά αδύναμη την πολιτική να αντιμετωπίσει τις πραγματικές αιτίες της κρίσης, όπως την ανεργία και τον κοινωνικό αποκλεισμό.
Η αντιμετώπιση της ανεργίας και οι ίσες ευκαιρίες για τους νέους, απαιτούν την εμβάθυνση της Δημοκρατίας, με τη διάλυση του πελατειακού κράτους, τη σύγκρουση με την πολιτική συναλλαγής, με την εμπέδωση αξιοκρατίας, διαφάνειας, λογοδοσίας, την απλοποίηση και την ποιότητα στις κρατικές υπηρεσίες, με τη συγκρότηση ισχυρών θεσμών, με την εκτόπιση του κομματισμού.
Τη μεταφορά πόρων από χρεοκοπημένες κρατικοδίαιτες επιχειρήσεις προς την οικονομία της εξωστρέφειας, του ανταγωνισμού, την σύγχρονη τεχνολογία της πράσινης οικονομίας, που εκτιμά τη γνώση, την καινοτομία και τον κόσμο της εργασίας.
Την αποκατάσταση της κοινωνικής αλληλεγγύης, της ισονομίας και του κράτους δικαίου.
Με λίγα λόγια την ουσιαστική αντιμετώπιση όχι απλά του οικονομικού αλλά του δημοκρατικού ελλείμματος της χώρας μας.
Και αυτή η νέα αρχή να γίνει με την σφραγίδα του Ελληνικού λαού.
Με έναν δημοκρατικό, συμμετοχικό τρόπο, μέσα από ένα δημοψήφισμα.
Ένα ελληνικό σχέδιο μεγάλων αλλαγών στην Ελλάδα, κάνοντας την χώρα μας βιώσιμη, να στέκεται περήφανα στα δικά της πόδια, να μην έχει ανάγκη εξάρτησης απο άλλους.
Και μαζί την στήριξη των εταίρων μας για την ομαλή έξοδο μας στις αγορές, καθώς και τη δεύτερη μεγάλη ελάφρυνση του χρέους μας, για να ανασάνει ο τόπος – και τα πλεονάσματα που έχουμε πια να πηγαίνουν στο κράτος πρόνοιας και στη υγιή ανάπτυξη της χώρας.
Αυτή πρέπει να είναι η Μεγάλη Συμφωνία με τους εταίρους μας. Ένα τέτοιο πακέτο ενεργειών μπορεί να γίνει άμεσα αποδεκτό από τους εταίρους μας.
Η δικιά μας πρόταση του ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΩΝ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΩΝ, διασφαλίζει:
– Την ομαλή έξοδο στις αγορές – χωρίς κραδασμούς, χωρίς πειραματισμούς, χωρίς να απειλούνται οι θυσίες του Ελληνικού λαού.
– Την τόλμη – όπως έχουμε δείξει – για σύγκρουση με τα κακώς κείμενα ενός πελατειακού και παρασιτικού κατεστημένου ώστε να εμπεδώσουμε επιτέλους μια λειτουργική δημοκρατία στον τόπο μας.
– Τη διαπραγματευτική ισχή για ελάφρυνση του βάρος από το χρέος.
– Τέλος, η πρότασή μας ζητά να μην υπάρξει λευκή επιταγή – ιδιαίτερα στην κρίσιμη αυτή στιγμή – σε κανέναν.
Είναι ανάγκη αύριο να υπάρξουν συνεργασίες. Όχι πόλωση.
Εμείς εγγυόμαστε ότι κανείς δεν θα έχει λευκή επιταγή.
Και αυτό γιατί η πρότασή μας είναι η μεγαλύτερη εγγύηση σταθερότητας και προόδου – δίνοντας επιτέλους δημοκρατική φωνή στον Ελληνα πολίτη μέσα από δημοψήφισμα για το μέλλον της χώρας.
Σας ευχαριστώ.
Γ. ΠΕΤΑΛΩΤΗΣ: Ο κύριος Νέδος από την Καθημερινή και μετά η κυρία Μπερτάνου από τον Alpha.
Β. ΝΕΔΟΣ: Κύριε Πρόεδρε, θα ήθελα να κάνω το ερώτημά μου με βάση την αρχική σας, την πρώτη σας πρόταση σχετικά με το δημοψήφισμα. Ήθελα να ρωτήσω αν η πρόταση που κάνετε περιλαμβάνει την λογική, ας πούμε, της plebiscite που έχουμε ακούσει, υπάρχει και στη Γαλλία, νομίζω, υπάρχει και σε άλλες χώρες, να γίνονται δημοψηφίσματα για όλα τα μεγάλα θέματα. Αν η πρότασή σας αφορά αυτό και όχι μόνο το κομμάτι της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
ΓΙΩΡΓΟΣ Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: Ναι, κύριε Νέδο, έχετε δίκιο. Πρώτα από όλα θεωρώ ότι το δημοψήφισμα είναι πάρα πολύ σημαντικό για την όποια απόφαση, την όποια διαπραγμάτευση θα γίνει μεταξύ Ελλάδας και των εταίρων. Αυτή είναι η πρότασή μου.
Όταν, όμως, εμείς κάναμε το νόμο για το δημοψήφισμα – όπως ξέρετε, δεν υπήρχε νόμος περί δημοψηφίσματος στη χώρα μας, παρότι το Σύνταγμά μας το προέβλεπε – το καλοκαίρι του 2011, είχαμε στόχο να υπάρξουν και άλλα θέματα που θα τεθούν στον ελληνικό λαό για απόφαση.
Είχα συζητήσει παραδείγματος χάριν με την τότε Υπουργό Παιδείας, την κυρία Διαμαντοπούλου, αλλά και με άλλους, να τεθεί μία μεγάλη τομή στα θέματα παιδείας σε δημοψήφισμα. Τελικά περάσαμε το νόμο με μία ευρύτατη συναίνεση στην Βουλή. Δυστυχώς, αποδομήθηκε μετά.
Αλλά, πιστεύω ότι είναι πολύ βασικό, επιτέλους, ο ελληνικός λαός να αποφασίσει να θεσμίσει ο ίδιος σημαντικές αλλαγές στη χώρα μας, να αισθανθεί επιτέλους ότι αυτό το κράτος, αυτοί οι θεσμοί, είναι δικοί του και δεν είναι απλώς επιβαλλόμενοι.
Γ. ΠΕΤΑΛΩΤΗΣ: Η κυρία Μπερτάνου από τον Alpha και ακολουθεί η κυρία Κεχαγιά από τα Νέα.
Σ. ΜΠΕΡΕΤΑΝΟΥ: Καλησπέρα σας. Ακούσαμε πριν, είπατε ότι επιβάλλονται συνεργασίες και όχι πόλωση. Σας ακούμε, όμως, να επιτίθεστε και στη Νέα Δημοκρατία και τον Αντώνη Σαμαρά αλλά και στον Πρόεδρο του ΠΑ.ΣΟ.Κ., τον Ευάγγελο Βενιζέλο, και στο ΣΥΡΙΖΑ. Τελικά αν δεν υπάρξει αυτοδυναμία, θα συνεργαστείτε μαζί τους; Θα αλλάξετε τακτική;
ΓΙΩΡΓΟΣ Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: Πρώτα από όλα θέτω όρους πολύ συγκεκριμένους, για να υπάρξει μία οποιαδήποτε συνεργασία.
Το ΚΙΝΗΜΑ Δημοκρατών Σοσιαλιστών μιλά για μεγάλες θεσμικές αλλαγές. Τις θεωρώ απαραίτητες. Μιλά για μία ομαλή πορεία εξόδου από το μνημόνιο και, αν θέλετε, από αυτή την εξάρτηση. Και μιλά, βεβαίως, για μία συμφωνία με την Ευρωπαϊκή Ένωση για το χρέος. Και αυτό να τεθεί σε δημοψήφισμα.
Εάν συμφωνηθεί αυτή η πολιτική από το οποιοδήποτε κόμμα προσπαθήσει να σχηματίσει Κυβέρνηση, τότε μπορούμε να μιλάμε για στήριξη. Αλλιώς το Κίνημά μας θα είναι στην αντιπολίτευση, θα κάνει την κριτική του και θα μπορέσουμε να έχουμε το χρόνο να αναπτυχθούμε σε όλη την Ελλάδα, όπως έχουμε υποσχεθεί, ενδυναμώνοντας αυτό το κίνημα αξιών.
Γ. ΠΕΤΑΛΩΤΗΣ: Η κυρία Κεχαγιά από τα Νέα και ακολουθεί ο κύριος Χασαπόπουλος από το Mega.
Β. ΚΕΧΑΓΙΑ: Καλό μεσημέρι, κύριε Πρόεδρε. Σας άκουσα και σήμερα να λέτε ότι η Κυβέρνησή σας ανατράπηκε. Και εσείς μιλήσατε για το μέλλον σήμερα αλλά θα ήθελα να πάμε λίγο στα γεγονότα του παρελθόντος, διότι πιστεύω ότι και το μέλλον του Κινήματός σας συνδέεται με απαντήσεις που πρέπει να δοθούν σε σχέση με το πρόσφατο παρελθόν.
Και να σας ρωτήσω. Ως Κυβέρνηση ανατραπήκατε. Μετά, όμως, γιατί δεχθήκατε να αποχωρήσετε από την ηγεσία του ΠΑ.ΣΟ.Κ. στην οποία θα μπορούσατε να έχετε παραμείνει και να ηγηθείτε εσείς στις εκλογές που έγιναν το 2012; Σας ανέτρεψαν και από εκεί;
ΓΙΩΡΓΟΣ Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: Μετά την ανατροπή, αποφάσισα ότι θα έπρεπε – και ίσως ήταν και λάθος μου – να μην επιμείνω στο να πάω το δημοψήφισμα για ψήφιση στο ελληνικό Κοινοβούλιο. Γιατί, όπως ξέρετε, για να υπάρξει δημοψήφισμα, χρειάζεται πρόταση και ψηφοφορία με πλειοψηφία της Βουλής, χρειάζονται τουλάχιστον 151 ψήφοι. Αν δεν υπήρχαν οι 151 ψήφοι, θα ήμασταν αναγκασμένοι να πάμε σε εκλογές.
Αποφάσισα, λοιπόν. Επειδή υπήρχαν πια και επιστολές – και πολλοί επαίρονται για αυτό, ότι δεν θα στήριζαν αυτή μου την πρόταση, κάποιοι από το ίδιο μου το κόμμα – είχα να επιλέξω. Επέλεξα να γίνει η το όσο το δυνατόν πιο ομαλό πέρασμα από τη δικιά μου κυβέρνηση σε μία κυβέρνηση συνεργασίας. Σε μία κυβέρνηση που θα είχε ένα πλαίσιο, που θα μπορούσε να εφαρμόσει τις συμφωνίες των Βρυξελλών που ήταν το μεγάλο κούρεμα, το οποίο είχαμε διασφαλίσει, αλλά και παράλληλα και την αξιοποίηση του τεράστιου δανείου για την επόμενη περίοδο, παράλληλα με τις απαραίτητες αλλαγές που δυστυχώς έπειτα δεν ακολούθησε η κυβέρνηση. Αποφάσισα, λοιπόν, να ανοίξω το δρόμο και να μείνω αν θέλετε, στα μετόπισθεν, στηρίζοντας αυτή τη προσπάθεια. Δίνοντας την ευκαιρία σε άλλους να δοκιμαστούν και να προχωρήσουν.
Θα ήθελα πραγματικά να είχαμε φτάσει τον Δεκέμβριο του 2014 και σήμερα να λέμε, ότι έχουμε φύγει από το μνημόνιο. Θα ήθελα να είχε πετύχει η κυβέρνηση τους στόχους που έπρεπε να έχει. Θα ήθελα να είχαν γίνει οι μεταρρυθμίσεις. Για αυτό έκατσα και στήριξα τη κυβέρνηση. Για αυτό έδωσα ψήφο εμπιστοσύνης.
Βεβαίως διαφοροποιήθηκα σε πολλά σημεία, όπου είχα μεγάλες αντιρρήσεις. Στα θέματα τραπεζών, στα θέματα των αδειών καναλιών, στα θέματα της παιδείας. Αλλά δεν θα μπορούσα παρά να βοηθήσω αυτή τη κυβέρνηση να πετύχει το στόχο.
Δυστυχώς ούτε τις μεγάλες αλλαγές έκανε, ούτε κατάφερε να βγει στις αγορές, όπως θα έπρεπε το 2014. Και σήμερα, βρισκόμαστε σε μία στιγμή μεγάλης ανασφάλειας, με μεγάλες ευθύνες αυτής της κυβέρνησης που διαχειρίστηκε αυτή τη πορεία.
Κι αυτό ήταν ένας από τους λόγους που θεώρησα ότι χρειαζόταν να ακουστεί αυτή η φωνή, των αλλαγών, των μεταρρυθμίσεων, της σύγκρουσης με των κακών πρακτικών και αντιλήψεων και ενός πελατειακού συστήματος, το οποίο δυστυχώς δεν ακούγεται σήμερα. Γι αυτό ήθελα να υπάρχει αυτή η φωνή του ΚΙΝΗΜΑτος Δημοκρατών Σοσιαλιστών, γι αυτό ξεκινήσαμε από την αρχή την προσπάθειά μας να δώσουμε φωνή στις ανάγκες που έχει αυτή η χώρα. Ανάγκες μεγάλων αλλαγών. Αυτό είναι που θα συμβάλει, ώστε η χώρα να μπορεί να σταθεί στα δικά της πόδια.
Γ. ΠΕΤΑΛΩΤΗΣ: Ο κύριος Χασαπόπουλος από το MEGA και ακολουθεί η κυρία Μουρελάτου από τον ΑΝΤ1.
ΙΟΡ. ΧΑΣΑΠΟΠΟΥΛΟΣ: Κύριε Πρόεδρε, ήθελα να σας ρωτήσω με βάση την αρχική σας εισαγωγική έτσι τοποθέτηση. Μία διευκρίνιση και θα μου επιτρέψετε και μία ερώτηση. Η διευκρίνιση είναι, οι εκλογές που θα γίνουν τώρα με βάση το πρόγραμμα του κάθε κόμματος, δεν αποτελούν ένα δημοψήφισμα; Εσείς προτείνετε μετά τις εκλογές να γίνει ένα ξεχωριστό δημοψήφισμα με βάση τη συμφωνία; Αυτό ήθελα περισσότερο να το διευκρινίσω, για να το καταλάβω.
Και ένα δεύτερο. Θα ήθελα να μου πείτε τρεις όρους που θέτετε εσείς, τρεις κόκκινες γραμμές μετά τις εκλογές, για να συμμετέχει σε μία κυβέρνηση συνεργασίας είτε είναι με το ΣΥΡΙΖΑ, είτε είναι με τη Νέα Δημοκρατία.
ΓΙΩΡΓΟΣ Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: Σωστή η ερώτηση. Δεν θεωρώ τις εκλογές δημοψήφισμα. Παρότι κάποιοι, όπως άκουσα ο κύριος Τσίπρας και παλιότερα και ο κύριος Σαμαράς, είπαν ότι οι εκλογές είναι δημοψήφισμα.
Δεν είναι δημοψήφισμα. Στις εκλογές επιλέγουμε κόμματα. Επιλέγουμε πρόσωπα. Αξιολογούμε προγράμματα. Αξιολογούμε την πορεία την οποία θα παρουσιάσει το κάθε κόμμα. Και βεβαίως, πολλά μπορούν να λέγονται. Πολλά μπορούν να τάζουν διάφοροι και την επομένη των εκλογών να δούμε τελείως διαφορετικές πρακτικές και αντιλήψεις, όπως δυστυχώς έγινε με τον κύριο Σαμαρά που δύο χρόνια μιλούσε για Ζάππεια και επαναδιαπραγμάτευση και μετά ακολούθησε μια σκληρή, πολύ σκληρή λιτότητα αντί να κάνει μεταρρυθμίσεις.
Θεωρώ λοιπόν ότι θα πρέπει να υπάρξει δημοψήφισμα με συγκεκριμένο το ερώτημα για τη συμφωνία που θα υπάρξει με τους εταίρους μας.
Σε ό,τι αφορά τις κόκκινες γραμμές. Αυτή, που σας ανέφερα μόλις, είναι μία κόκκινη. Μία δεύτερη κόκκινη γραμμή είναι οι μεταρρυθμίσεις. Αν είναι απλώς να πάμε πάλι σε επιπλέον λιτότητα, για να βγούμε στις αγορές ή απλώς να φορτώσουμε το κράτος πάλι με νέες προσλήψεις, δημιουργήσουμε ένα σπάταλο μεγαλύτερο κράτος και δεν δούμε τις παθογένειες, για να φτιάξουμε ένα δημοκρατικά λειτουργών κράτος, ένα κράτος που μπορεί να λειτουργεί δημοκρατικά με διαφάνεια, με αξιοκρατία, τότε πραγματικά φοβάμαι ότι δεν έχουμε καταλάβει ποια ήταν τα αίτια της κρίσης.
Και θα συνεχίσουμε, έστω και αν βγούμε προσωρινώς απ αυτή την κατάσταση, να έχουμε ανάγκη πάλι δανεικών, στηριγμάτων, εξαρτήσεων της χώρας μας. Αν δεν συγκρουστούμε με τα κακώς κείμενα, όπως συγκρουστήκαμε εμείς ή τουλάχιστον ανοίξαμε ένα δρόμο, θα έχουμε μεγάλες περιπέτειες.
Θεωρώ, λοιπόν, ότι έχουμε μία ευκαιρία. Αυτή την ευκαιρία, αν τη σπαταλήσουμε και τη χάσουμε και θεωρήσουμε απλώς ότι η έξοδος από το μνημόνιο θα είναι η λύση του προβλήματος, θα έχει θυσιάσει ο ελληνικός λαός τεράστιο μέρος του πλούτου του και θα βρεθούμε μπροστά πάλι σε ένα σύστημα που τον αδικεί και δεν τον βοηθά. Δεν βοηθά τη χώρα στην ανάπτυξη, στις δουλειές, στην βιωσιμότητά της, στην δυνατότητά της να σταθεί στα πόδια της σε ένα διεθνές και δύσκολο περιβάλλον.
Γ. ΠΕΤΑΛΩΤΗΣ: Η κυρία Μουρελάτου από τον ΑΝΤ1 και μετά η κυρία Γιωτάκη από το Έθνος.
ΣΤ. ΜΟΥΡΕΛΑΤΟΥ: Κύριε Πρόεδρε, έχετε παρουσιάσει ως κεντρικό λόγο, ως κεντρική αιτία που σας ώθησε στο να φύγετε από το ΠΑ.ΣΟ.Κ. και να προχωρήσετε στην ίδρυση του Κινήματος Δημοκρατών Σοσιαλιστών, το ότι ο κύριος Βενιζέλος ταύτισε το κόμμα με τη δεξιά. Το έκανε, όπως έχω ακούσει στις ομιλίες σας να λέτε, πατερίτσα του Αντώνη Σαμαρά.
Ερχόμενη εδώ άκουγα μία ομιλία του κυρίου Βενιζέλου στη Θεσσαλονίκη, και αυτή είναι η ερώτησή μου. Ο κύριος Βενιζέλος αντιλέγει ότι δεν ταύτισε εκείνος το κόμμα με τη δεξιά αλλά ο κύριος Σαμαράς προσχώρησε στην πολιτική που εσείς είχατε προδιαγράψει ως Πρωθυπουργός με το μνημόνιο και στη συνέχεια επικαιροποιείτο ανά τακτά χρονικά διαστήματα.
Τι απαντάτε;
ΓΙΩΡΓΟΣ Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: Δυστυχώς, γίναμε συνιστώσα της δεξιάς, δεν αντιδράσαμε σε όλες τις αντιμεταρρυθμίσεις και δεν προωθήσαμε τις μεγάλες μεταρρυθμίσεις που έπρεπε να γίνουν.
Ο κύριος Σαμαράς προσχώρησε όχι στο προοδευτικό κομμάτι της σύγκρουσης που εμείς ξεκινήσαμε με τα κακώς κείμενα της χώρας. Ο κύριος Σαμαράς τα επέτεινε, συμβιβάστηκε με αυτά, εξυπηρέτησε αυτά τα συμφέροντα και εμείς δεν αντισταθήκαμε. Ο κύριος Σαμαράς προσχώρησε στο σκληρό πυρήνα της λιτότητας. Από την αρχή είχα πει στους εταίρους μας, ότι η προτεραιότητα θα έπρεπε να είναι μεταρρυθμίσεις και όχι λιτότητα. Δυστυχώς, η νεοφιλελεύθερη συντηρητική Ευρώπη επέλεξε προτεραιότητα λιτότητα και όχι μεταρρυθμίσεις.
Τώρα, αρχίζουν και συζητάνε για το ότι πράγματι η λιτότητα δημιούργησε ύφεση ενώ έπρεπε να προχωρήσουμε στις μεταρρυθμίσεις. Αν είχαμε προχωρήσει στις μεταρρυθμίσεις, θα είχαμε μικρότερη λιτότητα, θα είχαμε λεφτά. Εκεί θα υπήρχαν τα λεφτά, όπως είχα πει, αν είχαμε χτυπήσει την φοροδιαφυγή, τη σπατάλη, τη διαφθορά. Το ξεκινήσαμε, το παλέψαμε, αλλά είχαμε ένα τεράστιο έλλειμμα και λίγο χρόνο.
Άρα, λοιπόν, θα περίμενα ένα ΠΑΣΟΚ να προωθεί αυτές τις αλλαγές. Αυτές τις μεγάλες συγκρούσεις. Δεν το έκανε.
Γ. ΠΕΤΑΛΩΤΗΣ: Η κυρία Γιωτάκη από το Έθνος και μετά η κυρία Κουστάλη από το Βήμα.
Φ. ΓΙΩΤΑΚΗ:Κύριε Πρόεδρε, σε όλες τις δημοσκοπήσεις το κίνημά σας, το κόμμα σας παραμένει εκτός του στόχου σας, δηλαδή παραμένει εκτός Βουλής.
Αν αυτό επιβεβαιωθεί στην κάλπη την Κυριακή, τι θα κάνετε; Θα προχωρήσετε σε άμεση αυτοδιάλυση του κόμματος και ίσως προχωρήσετε σε κινήσεις για μία μεγαλύτερη κεντροαριστερά; Ή θα επιστρέψετε στο εξωτερικό και στις διαλέξεις;
ΓΙΩΡΓΟΣ Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: Πρώτα από όλα, κυρία Γιωτάκη, εμείς είμαστε ένα νέο κίνημα, είμαστε στο ξεκίνημα και ξεκινήσαμε βάσει αρχών και αξιών. Δεν αφορά η προσπάθειά μας μία δημοσκοπική προσπάθεια. Αν ήταν δημοσκοπική η προσπάθεια, δεν θα έπαιρνα την πρωτοβουλία 20 μέρες πριν από τις εκλογές.
Έχει διαδρομή και μέλλον αυτή η προσπάθεια, διότι χτίζουμε και πάλι πάνω στις αξίες που μας ενέπνευσαν, τις αξίες που εξέφρασαν και το 44% του ελληνικού λαού του 2009, τις αξίες που εξέφρασαν και το Κίνημά μας το 1974 με την 3η Σεπτέμβρη. Άρα, λοιπόν, αυτός είναι ο στόχος μας. Βέβαια, ο πρώτος στόχος είναι και εκλογικός. Ο πρώτος σταθμός, αν θέλετε, είναι και εκλογικός στη Βουλή.
Θεωρώ ότι πρώτα από όλα πρέπει να ενημερώσουμε ακόμα και αυτές τις μέρες, τις τελευταίες, ότι λεγόμαστε ΚΙΝΗΜΑ Δημοκρατών Σοσιαλιστών. Πολλοί δεν το ξέρουν, δεν έχουν ταυτίσει αυτή την πρωτοβουλία που πήραμε με το όνομα ΚΙΝΗΜΑ Δημοκρατών Σοσιαλιστών και αυτό επηρεάζει και τις δημοσκοπήσεις.
Θεωρώ, όμως, ότι ο ενθουσιασμός που βλέπω στον κόσμο, όπου και αν πηγαίνω, η συρροή του κόσμου, θα αποτυπωθεί με ένα θετικό αποτέλεσμα σε αυτές τις εκλογές.
Να προσθέσω, βεβαίως, ότι ο στόχος μας είναι να μπορέσουμε να συμβάλλουμε στη συνεργασία των δυνάμεων της προόδου, της δημοκρατίας και του σοσιαλισμού που σήμερα είναι πράγματι κατακερματισμένες. Αλλά για να γίνει αυτή η συνεργασία, για να επέλθει μία νέα ενότητα δυνάμεων – και ελπίζω να συναντηθούμε με πάρα πολλούς συντρόφους που βρίσκονται σε διάφορα κόμματα – χρειάζεται μία γερή βάση αρχών και αξιών. Ένα κόμμα που θα έχει καθαρή ταυτότητα, όχι θολά τοπία. Καθαρή ταυτότητα με αρχές και αξίες, οι οποίες θα συμβάλλουν σε μία ενότητα και όχι κόμματα τα οποία απλώς είναι ένα συνονθύλευμα προσώπων ή προσωπικών φιλοδοξιών, φίλαρχων που φέρνουν κάποιες ψήφους ο ένας ή ο άλλος αλλά δεν έχουν τελικά προοπτική και έμπνευση στον ελληνικό λαό.
Γ. ΠΕΤΑΛΩΤΗΣ: Η κυρία Κρουστάλη από το Βήμα και ακολουθεί από το The Talk ο κύριος Τσίτσας.
Δ. ΚΡΟΥΣΤΑΛΗ: Κύριε Πρόεδρε, ιστορικά στελέχη του κόμματος και συνεργάτες του Ανδρέα Παπανδρέου έχουν τοποθετηθεί δημοσίως κατά της πρωτοβουλίας σας να ιδρύσετε ένα νέο κόμμα.
Τι απαντάτε συγκεκριμένα στην κατηγορία που σας απευθύνουν ότι και ρεύμα δεν δημιουργείτε υπέρ του κόμματός σας και ενδεχομένως να στερήσετε από το ΠΑ.ΣΟ.Κ. την τρίτη θέση προς όφελος της Χρυσής Αυγής.
ΓΙΩΡΓΟΣ Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: Στόχος, όπως είπα, είναι να βάλουμε την βάση μίας νέας προσπάθειας με αρχές και αξίες. Η στέρηση των δυνάμεων αυτών, των δημοκρατών και σοσιαλιστών, ο κατακερματισμός του χώρου δεν επήλθε από τη δική μου πρωτοβουλία. Ο κατακερματισμός του χώρου είναι υπαρκτός. Και ακριβώς για να μην συνεχίσει αυτή η κάθοδος, αποφάσισα να βοηθήσω στο να στήσουμε από την αρχή μία νέα προσπάθεια, αλλά βάσει αξιών και αρχών.
Και αυτή η προσπάθεια έχει και ιστορικό προηγούμενο – γιατί μιλήσατε για ιστορικά στελέχη. Θυμάμαι και το 1974, όταν πολλοί έλεγαν στον Ανδρέα Παπανδρέου για την Ένωση Κέντρου, πήρε μία απόφαση. Mία απόφαση να αλλάξει την ροή των κομματικών πραγμάτων, να σπάσει πελατειακές λογικές και να πει φτιάχνουμε ένα κόμμα πάνω στη βάση της συμμετοχής, της αυτοοργάνωσης και αρχών και αξιών.
Πρέπει να ξαναβαπτιστούμε πάνω σε αυτές τις βάσεις, σε αυτές τις αρχές και σε αυτές τις πλατιά δημοκρατικές συμμετοχικές διαδικασίες. Το πιστεύω ακράδαντα.
Δ. ΚΡΟΥΣΤΑΛΗ: Συγνώμη, για τη Χρυσή Αυγή δεν μου έχετε απαντήσει, όμως.
ΓΙΩΡΓΟΣ Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: Αν ξέρετε εσείς, δημοσκοπικά για τη Χρυσή Αυγή. Eγώ δεν έχω πληροφορίες.
Γ. ΠΕΤΑΛΩΤΗΣ: Ο κύριος Τσίτσας από το Thetoc.gr και ακολουθεί ο κύριος Λεονάκης από την Αυγή.
- ΤΣΙΤΣΑΣ: Κύριε Πρόεδρε, θα ήθελα να σας ρωτήσω σχετικά με τις, προσπαθώντας να ευθυγραμμιστώ λιγάκι με το σκεπτικό της αρχικής τοποθέτησης, έχετε έντονα τα στοιχεία της αυτοκριτικής στις ομιλίες σας και στις συνεντεύξεις σας όπου λέτε ότι έχετε κάνει λάθη τα οποία έχετε αναγνωρίσει, παρόλα αυτά εγώ θέλω να επιμείνω σε αυτό και να σας ρωτήσω, γιατί αυτό προφανώς θα έχει σχέση και με τη μελλοντική πορεία του κινήματος: ποια είναι αυτά τα λάθη που κάνατε ως Πρωθυπουργός;
ΓΙΩΡΓΟΣ Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: Πρώτα απ’ όλα, πράγματι έχω πει ότι έχω κάνει λάθη. Αυτό που δεν έκανα, είναι να κάνω το μεγάλο λάθος να αδρανήσω, όπως έκανε η κυβέρνηση 2004 – 2005 και ο κύριος Καραμανλής. Αυτό δεν έκανα. Δεν έκανα το μεγάλο λάθος να μην συγκρουστώ. Δεν έκανα το μεγάλο λάθος να μην προχωρήσω σε δύσκολες αποφάσεις. Δεν έκανα το μεγάλο λάθος να προσπαθήσω να πετάξω τη πατάτα τη καυτή σε κάποιον άλλον.
Σήκωσα και σηκώσαμε τεράστιο βάρος με πατριωτικό καθήκον, για να μην χρεοκοπήσει η χώρα. Από εκεί και πέρα, σε σχέση με τις επιλογές προσώπων και πώς οργανώθηκε η όλη προσπάθεια, βεβαίως κάνω τη κριτική μου – και είναι πολλά τα οποία συμβάλουνε, η εμπειρία αυτή στη γνώση.
Είχα την ευκαιρία, μάλιστα, μιλώντας ανά τον κόσμο για την Ελλάδα, μιλώντας με φοιτητές, με Καθηγητές, με ερευνητές, μέχρι ακόμα και επενδυτές ανά τον κόσμο, να διαβουλευτώ μαζί τους γύρω από αυτή την πορεία, γύρω από τις δυνατότητες της χώρας, γύρω από τις θυσίες που κάναμε και γύρω από άλλες πολιτικές που θα μπορούσαμε να είχαμε ακολουθήσει.
Θεωρώ ότι θα έπρεπε να είχα βρει τρόπο να περάσει το δημοψήφισμα. Θεωρώ επίσης ότι παρότι κάναμε περισσότερες αλλαγές και συγκρούσεις από κάθε άλλη κυβέρνηση των τελευταίων ετών, θα έπρεπε ακόμα περισσότερο. Θα έπρεπε ακόμα περισσότερο να επιμείνω στις αλλαγές και στις μεταρρυθμίσεις.
Γ. ΠΕΤΑΛΩΤΗΣ: Ο κύριος Λιονάκης από την ΑΥΓΗ και μετά ο κύριος Μπελεγρής από το Πρώτο Θέμα.
Ν. ΛΙΟΝΑΚΗΣ: Χαίρεται κύριε Πρόεδρε. Θα ήθελα τη γενικότερη εκτίμησή σας. Άκουσα χθες σε μια τηλεοπτική σας συνέντευξη, είπατε ότι εκτιμάτε ότι οι εταίροι είναι έτοιμοι πλέον να συζητήσουν και για το χρέος και για τη μεταβατική λύση ας πούμε για τη χώρα.
Εκτιμάτε ότι αν καταγραφεί την επόμενη Κυριακή μία πολιτική αλλαγής στη χώρα, δηλαδή, αν επικρατήσει ο ΣΥΡΙΖΑ όπως δείχνουν οι δημοσκοπήσεις, τουλάχιστον μέχρι σήμερα, θα δημιουργηθούν κάποιες συνθήκες διαφορετικές ώστε να οδηγήσουν το δρόμο της διαπραγμάτευσης σε καλύτερα μονοπάτια;
Πιστεύετε ότι αν οι πολίτες ας πούμε έδιναν ένα, θα μπορούσαν μέσω της κάλπης οι πολίτες να δώσουνε ένα ισχυρό μήνυμα προς τους εταίρους για αυτή τη διαπραγμάτευση που θα ακολουθήσει;
ΓΙΩΡΓΟΣ Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: Θεωρώ ότι το ισχυρό μήνυμα προς τους εταίρους θα είναι να ανακοινώσουμε, πριν κλείσουμε τη διαπραγμάτευση, ότι αυτό θα γίνει αντικείμενο απόφασης μέσω δημοψηφίσματος του ελληνικού λαού. Θα ήταν η πιο ισχυρή διαπραγματευτική θέση μας, όποιας κυβέρνησης, και θα είχε και έναν ευεργετικό ρόλο για την κυβέρνηση, ώστε να προσέξει το τι θα κάνει. Διότι και ατυχήματα γίνονται και υπερβολές έχουν ειπωθεί. Ακόμα και η γνώση ή και οι προθέσεις πολιτικών στην ΕΕ, αλλά και στις διεθνείς αγορές, πολλές φορές λείπει.
Και πολλές φορές ακούω ευχολόγια, ότι η Ευρώπη έχει αλλάξει, ότι μπορούμε να κάνουμε κάτι τελείως διαφορετικό. Δεν είναι έτσι. Η Ευρώπη έχει σκληρύνει. Έχει σκληρύνει, δυστυχώς, διότι έχει μπει σε μία φάση μεγαλύτερου εθνικισμού. Δυστυχώς, ο τρόπος που χειρίστηκε και η Ευρώπη – και ιδιαίτερα η συντηρητική Ευρώπη – την ελληνική υπόθεση και μετά και άλλων χωρών, δημιούργησε και καλλιέργησε αρνητικά στερεότυπα. Υπάρχουνε στερεότυπα αρνητικά μεταξύ μας. Θα ήταν πολύ αρνητικό, εάν εμείς επιβεβαιώσουμε κάποια στερεότυπα, τα οποία θα δημιουργήσουνε αντανακλαστικά από εταίρους μας, πάλι τιμωρητικής συμπεριφοράς.
Άρα, λοιπόν, πιστεύω ότι αν θέλουμε να είμαστε σοβαροί, θα πρέπει από τη μια μεριά ναι, να πούμε στους εταίρους μας ότι: Εμείς θέλουμε τη διαπραγμάτευση για το χρέος, ναι θέλουμε τη διαπραγμάτευση για την έξοδο από την κρίση, αλλά μετά από πέντε χρόνια περικοπών και λιτότητας, όχι πια άλλες περικοπές. Εμείς, οι Έλληνες, είμαστε έτοιμοι, να κάνουμε αυτές τις μεγάλες αλλαγές που χρειάζεται για να είμαστε μία βιώσιμη χώρα.
Το λέω αυτό γιατί ξέρω έξω ότι έχουν την αίσθηση ότι δεν θέλουμε να κάνουμε τις απαραίτητες αλλαγές για να γίνει η χώρα βιώσιμη. Ότι δεν θέλουμε να χτυπήσουμε τα κακώς κείμενα.
Θεωρώ βεβαίως ότι αναφέρονται σε μία πολιτική ελίτ στη χώρα μας, διότι ο ελληνικός λαός τις θέλει αυτές τις αλλαγές. Και μέσα από ένα δημοψήφισμα μπορεί να τις εγγυηθεί. Ένα τέτοιο σχέδιο, μπορώ να σας διαβεβαιώσω, μπορεί να προχωρήσει. Διότι έχω γυρίσει ανά τον κόσμο συζητώντας γι αυτό, δεν έκατσα σπίτι μου αυτά τα χρόνια, δεν καθόμουν απλώς ως απλός βουλευτής, γύρναγα και μιλούσα για τα προβλήματα της χώρας και τις πιθανές λύσεις.
Η λύση, λοιπόν είναι, ελάφρυνση χρέους, όχι άλλη λιτότητα αλλά σοβαρές μεταρρυθμίσεις είναι μία λύση που μπορεί να περάσει. Και αν είμαστε σοβαροί, και η επόμενη Κυβέρνηση σοβαρά αυτό διαπραγματευτεί, μπορούμε να το κερδίσουμε. Και εγώ θα στηρίξω μία τέτοια πολιτική.
Γ. ΠΕΤΑΛΩΤΗΣ: Ο κύριος Μπελεγρής από το Πρώτο Θέμα και μετά η κυρία Ζαφειριάδου από τη Real.
ΑΝΔΡ. ΜΠΕΛΕΓΡΗΣ: Βρισκόμαστε σε προεκλογική περίοδο λόγω αδυναμίας εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας.
Μπορείτε να μου σκιαγραφήσετε το προφίλ ενός υποψηφίου Προέδρου που αν μπείτε στη Βουλή θα τον στηρίζατε; Δηλαδή ένα πρόσωπο το οποίο θα μπορούσε να εξυπηρετεί τη συναίνεση που μας έχετε μιλήσει.
ΓΙΩΡΓΟΣ Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: Κύριε Μπελεγρή, δεν είναι, νομίζω, δύσκολο να περιγράψει κανείς τα προσόντα που θέλει να έχει ένας Πρόεδρος της Δημοκρατίας.
Όμως, πιο μεγάλη σημασία έχει η διαδικασία επιλογής του προσώπου. Θεωρώ – παρότι τιμώ τον κύριο Δήμα, τον ψήφισα και θα ήταν πάρα πολύ επιλογή – ότι ο κύριος Σαμαράς και ο κύριος Βενιζέλος έκαναν λάθος που δεν διαβουλεύτηκαν με όλα τα κόμματα, δεν συζήτησαν με όλα τα κόμματα για το πρόσωπο το οποίο θα έπρεπε να έχει επιλεγεί ως υποψήφιος για την Προεδρία της Δημοκρατίας. Εάν το είχαν κάνει αυτό, πιστεύω ότι θα υπήρχαν πολλές πιθανότητες, πάντως σίγουρα περισσότερες, να βρεθεί το κατάλληλο πρόσωπο.
Αυτή, δε, η διαδικασία διασφαλίζει επίσης ότι το πρόσωπο θα είναι και κύρους και το κατάλληλο για τη θέση.
Γ. ΠΕΤΑΛΩΤΗΣ: Η κυρία Ζαφειριάδου από τη Real και μετά ο κύριος Μουρελάτος από το Action24 και Αθήνα 9,84.
Μ. ΖΕΦΕΙΡΙΑΔΟΥ: Καλό μεσημέρι, κύριε Πρόεδρε. Ήθελα να εμβαθύνω λίγο στο ερώτημα του συναδέλφου του κυρίου Τσίτσα, αν γυρνούσαμε πίσω στο χρόνο, ήθελα να μου πείτε τι θα κάνατε διαφορετικά ως Πρωθυπουργός που ανέλαβε το 2009 ώστε να μην μπει η χώρα στο μνημόνιο. Ή, κατά πόσο ισχύει αυτό που ισχυρίζεται και ο κύριος Βενιζέλος, ότι υπήρχε τότε στην ηγετική σας ομάδα η πεποίθηση, η αίσθηση ότι αυτό όλο θα ήταν μία υπόθεση 6 μηνών.
Σας ευχαριστώ.
ΓΙΩΡΓΟΣ Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: Πρώτα από όλα, κανείς δεν ήθελε να μπει η χώρα στο μνημόνιο. Όπως σας είπα, εμείς είχαμε παραλάβει μία χώρα που είχε τελικά – γιατί ουδείς το γνώριζε, το τονίζω αυτό, μόνο η Κυβέρνηση το γνώριζε – ένα έλλειμμα που ήταν τελικά 15,6%, ενώ επισήμως ο κύριος Καραμανλής μιλούσε για 6,5%. Αυτό έχει χαρακτηριστεί “στατιστική απάτη” από το Ευρωκοινοβούλιο. Είχαμε σχεδόν διπλασιασμό του χρέους. Είχαμε διεθνείς αγορές οι οποίες έβλεπαν με καχυποψία μετά το κραχ καθετί που είχαν χρηματοδοτήσει και δανειοδοτήσει. Και βλέπανε και μια Ευρώπη, η οποία δεν ήξερε πώς θα χειριστεί αυτό το ζήτημα. Δεν ήξερε πραγματικά που πάνε τα τέσσερα η Ευρώπη τότε.
Είχα κάνει κάθε προσπάθεια να αποφύγουμε το μνημόνιο. Ζητούσα από την αρχή τη στήριξη, τη δυνατή προφορική στήριξη, όχι χρήματα, προφορική στήριξη από την Ευρωπαϊκή Ένωση και ειδικότερα από Γερμανία, Γαλλία. Δεν υπήρξε. Προς τιμήν του ο κος Σαρκοζί είχε στηρίξει, η κυρία Μέρκελ όχι. Αν θέλετε μπορούμε να αναλύσουμε τους λόγους.
Δεύτερον, όταν πια έγινε ο μηχανισμός ελπίζαμε – πράγματι ελπίζαμε – ότι εκεί θα καθησυχάσουμε τις αγορές. Δυστυχώς, όμως, κάθε βήμα που κάναμε, από πλευράς της Ευρωπαϊκής Ένωσης που δεν ήταν αποφασιστικό. Ήταν πάρα πολύ δύσπιστα τα βήματα που έκανε η Ευρωπαϊκή Ένωση και αυτό δημιουργούσε τεράστια προβλήματα στις αγορές και στην ψυχολογία τους. Έλεγαν ότι μάλλον δεν θέλουν να στηρίξουν την Ελλάδα, μάλλον δεν είναι έτοιμη η Ευρώπη να πάρει τις σοβαρές αποφάσεις, και το ρίσκο που πιθανώς να έχουμε εάν επενδύσουμε στην Ελλάδα και αργότερα στην Ιρλανδία ή στην Πορτογαλία ή στην Ισπανία και την Ιταλία είναι μεγάλο.
Και χρειάστηκε κάποια στιγμή και ο Ντράγκι, το 2012, να πει “θα κάνω τα πάντα για το ευρώ”, “whatever it takes” όπως είπε στα αγγλικά, για να μπορέσει να ηρεμήσουν κάπως οι αγορές.
Ναι, πράγματι θεωρήσαμε ότι με το μνημόνιο θα μπορούσαμε πολύ σύντομα να έχουμε αποτελέσματα. Και για την ανάγκη να μπούμε στο μνημόνιο και για το ότι υπήρξαν προβλήματα και δεν βγήκαμε γρήγορα από το μνημόνιο, έχουν τεράστιες ευθύνες και οι ευρωπαίοι εταίροι μας. Τεράστιες ευθύνες.
Να αναφέρω παραδείγματος χάρη την απόφαση Ντοβίλ τον Οκτώβριο του 2010, όταν βγήκε ο Σαρκοζί και η Μέρκελ και είπαν εμείς θα κουρέψουμε τους ιδιώτες που θα επενδύσουν σε χώρα η οποία στο μέλλον πιθανόν να χρεοκοπήσει; Ξέρετε τι δημιούργησε αυτό; Πανικό στις αγορές για κάθε χώρα υψηλού ρίσκου. Πιέσεις, λοιπόν, στα spreads. Μπήκε η Ιρλανδία, μπήκε η Πορτογαλία σε μηχανισμό και δεν μπορούσαμε να βγούμε και εμείς στις αγορές. Όταν το είπα στη Μέρκελ αυτό, “θα μας χρηματοδοτείς για 10 χρόνια και δεν θα μπορούμε να βγούμε στις αγορές από αυτή σου την απόφαση”, αντέστρεψαν την απόφαση, αργότερα, μετά από καιρό, αλλά η ζημιά είχε γίνει.
Θέλω όμως να τονίσω ότι πέρα από τις ευθύνες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, οι μεγάλες ευθύνες είναι και των κυβερνήσεων που δεν πήραν αποφάσεις, ιδιαίτερα του κ. Καραμανλή. Που δεν συγκρούστηκαν με τα κακώς κείμενα. Αυτά είναι που πρέπει να κάνουμε σήμερα.
Γ. ΠΕΤΑΛΩΤΗΣ: Ο κος Μουρελάτος από το ACTION 24 και ΑΘΗΝΑ 9,84 και μετά ο κος Γιακουμής από την ΑΓΟΡΑ.
ΣΠ. ΜΟΥΡΕΛΑΤΟΣ: Κύριε Πρόεδρε, καλησπέρα σας. Αντιλαμβάνομαι ότι επιμένετε με θέρμη στο δημοψήφισμα και θα μου επιτρέψετε να απευθύνω και εγώ ένα ερώτημα σχετικά με το δημοψήφισμα. Φοβάστε, ανησυχείτε μήπως μια τέτοιου βεληνεκούς πολιτικού παρέμβαση δεν γίνει ασμένως αποδεκτή από την Ευρωπαϊκή Ένωση; Δεν χωράει δηλαδή στους διεθνείς συσχετισμούς όπως έγινε και το 2011; Προκαλέσει δηλαδή τέτοιες αναταράξεις που ουσιαστικά γυρίσει μπούμερανγκ; Εσείς πρωτύτερα είπατε ότι η Ευρώπη δεν έχει αλλάξει, έχει σκληρύνει. Και έχει σκληρύνει λόγω του εθνικισμού, είναι η δική σας άποψη. Δεν φοβάστε, λοιπόν, ότι πάλι μια τέτοια πρωτοβουλία μπορεί να ανατραπεί από τους διεθνείς συσχετισμούς και να προκαλέσει στη χώρα αρνητικές επιπτώσεις παρά θετικές;
ΓΙΩΡΓΟΣ Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: Εγώ βλέπω θετικές επιπτώσεις. Πράγματι θα είναι ένα σκληρό διαπραγματευτικό χαρτί, όμως αυτό είναι προς όφελός μας. Αλλά, επιτέλους πιστεύω ότι τώρα αναγνωρίζουν οι περισσότεροι ότι το δημοψήφισμα έπρεπε να είχε γίνει. Μιλώντας με ηγέτες ανά τον κόσμο, όπως και με τη Γερμανία, θεωρούν ότι έπρεπε να είχε γίνει.
Σήμερα, όμως αυτό το δικαίωμα δεν μπορεί να μας το στερήσει κανείς. Θα μου πείτε θα γίνουν αναταράξεις. Δεν το πιστεύω, διότι θα είναι στη βάση μιας διαπραγμάτευσης σοβαρής, υπεύθυνης που θα πάρουμε αυτό που εμείς θέλουμε, ο ελληνικός λαός θέλει. Διότι αυτό που θέλει ο ελληνικός λαός από τη μια μεριά, είναι ελάφρυνση του βάρους που κουβαλάει, ελάφρυνση που σήμερα πληρώνει με τον ΕΝΦΙΑ, περικοπές, φόρους, και από την άλλη θέλει τις μεγάλες αλλαγές που πρέπει να γίνουν σε αυτή τη χώρα. Επιτέλους να φτιάξουμε κράτος. που να είναι δίκαιο, που να είναι διαφανές, που να είναι αξιοκρατικό. Αυτό θα πάρει ο ελληνικός λαός. Αλλά θα είναι και εγγύηση για τους εταίρους μας.
Μη νομίζετε ότι οι εταίροι μας απλώς θέλουν να έχουμε κρίσεις κατά καιρούς και να τρέχουμε σε αυτούς για βοήθεια. Μη νομίζετε ότι ο φορολογούμενος στη Γερμανία, στην Αυστρία, στη Γαλλία ή οπουδήποτε αλλού θέλει να χρηματοδοτεί χώρες που έχουνε προβλήματα. Θέλουν να δούνε ότι η Ελλάδα αλλάζει. Το θέλουν. Μπορεί να υπάρχει εθνικισμός, αλλά εθνικισμός υπάρχει στο μέτρο που βλέπουν ότι δεν υπάρχει σοβαρότητα. Και καλλιεργείται αυτό βεβαίως και στερεότυπα. Αλλά αυτό το στερεότυπο να το σπάσουμε εμείς οι ίδιοι, λέγοντας ότι εμείς οι Έλληνες θέλουμε να αλλάξουμε, δεν θέλουμε τρόικες, δεν θέλουμε να μας τα επιβάλλετε. Εμείς μπορούμε. Έτσι θα σπάσουν τα στερεότυπα.
Άρα, λοιπόν, εγώ θεωρώ μόνο ευεργετική την πρόταση. Τη θεωρώ ιδιαιτέρως σημαντική και για όποια συνεργασία κάνουμε.
Να δώσω και μία απάντηση που είχα δώσει στον κύριο Σαρκοζί. Όταν ο κύριος Σαρκοζί μου είπε, οι αγορές θα αγριέψουν με το δημοψήφισμα, του απάντησα: “οι αγορές θα αγριέψουν, εάν δεν μπορούμε να εφαρμόσουμε το πρόγραμμα, και δεν θα μπορέσουμε να εφαρμόσουμε πρόγραμμα χωρίς την εμπιστοσύνη του ελληνικού λαού”.
Και η εμπιστοσύνη του ελληνικού λαού τελικά είναι σταθεροποιητικός παράγοντας και όχι αποδομητικός.
Γ. ΠΕΤΑΛΩΤΗΣ: Ο κύριος Γιακουμής από την ΑΓΟΡΑ και μετά η κυρία Μπεθάνη από τη ΝΕΡΙΤ.
Β. ΓΙΑΚΟΥΜΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, υποστηρίζετε ότι η κυβέρνησή σας ανετράπη από διάφορα συμφέροντα εντός ή εκτός ΠΑΣΟΚ ή εξωθεσμικά ή όπως αλλιώς τα λέτε, διότι δεν ήθελαν τις μεταρρυθμίσεις και αναφέρεται ως παράδειγμα των μεταρρυθμίσεων που επιχειρήσατε εσείς ως κυβέρνηση τότε, ένα από τα μέτρα αυτά ήταν το άνοιγμα των τραπεζικών λογαριασμών για να ελεγχθούν αν υπήρχαν μαύρα χρήματα, από πού η ροή τους και όλα αυτά.
Αυτό το αποτέλεσμα είχε ως συνέπεια να κατηγορηθεί ένας από τους κορυφαίους Υπουργούς της κυβέρνησής σας τότε, ο Υπουργός των Οικονομικών, ο οποίος τώρα έρχεται αντιμέτωπος με το Ειδικό Δικαστήριο. Θα θέλατε να μας κάνετε ένα σχόλιο σε ότι αφορά την απόφαση αυτή και γενικώς αν θα συμπαρασταθείτε στον πρώην Υπουργό σας και ηθικά και πολιτικά. Ευχαριστώ.
ΓΙΩΡΓΟΣ Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: Μιλάτε για τη λίστα Λαγκάρντ. Εγώ σας θέτω ένα ερώτημα. Ποια κυβέρνηση αποφάσισε ποτέ να ζητήσει πληροφορίες γύρω από τα φορολογικά θέματα, των μεγάλων φοροφυγάδων. Ποια κυβέρνηση ζήτησε τέτοιες λίστες; Καμία πριν από εμάς, κύριε Γιακουμή.
Ποια κυβέρνηση πήγε στην Ελβετία και ζήτησε διαπραγμάτευση για να φορολογούνται οι εκεί καταθέσεις Ελλήνων που πιθανώς να μην έχουν πληρώσει φόρο; Η δικιά μας κυβέρνηση. Δεν είχε γίνει πριν.
Ποια κυβέρνηση έθεσε ευθέως και επανειλημμένως το θέμα των φορολογικών παραδείσων και offshore στην Ευρωπαϊκή Ένωση και έχουμε και αποφάσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης πια άσχετα αν στη πράξη δεν προχώρησαν. Διότι εκεί κρύβονται χρήματα που είναι κλεμμένα από τον ελληνικό λαό. Τα λέω κλεμμένα, διότι αυτά θα ήταν χρήματα που θα μπορούσε το κράτος να αξιοποιήσει για την ανάπτυξη, για τη πρόνοια, για πολλά άλλα. Κι ένα μεγάλο πρόβλημα που έχουν οι χώρες και όχι μόνο η Ελλάδα – και το βλέπετε στη συζήτηση που υπάρχει – είναι η τεράστια φοροδιαφυγή και φοροαποφυγή που κάνουν πια οι εταιρείες, πηγαίνοντας από μία χώρα στην άλλη, με τον φορολογικό ανταγωνισμό ή με την αδιαφάνεια του χρηματοπιστωτικού συστήματος και των φορολογικών παραδείσων.
Αν λοιπόν εμείς κάναμε αυτό που έπρεπε, ναι. Αν στη διαχείριση μπορεί να υπήρξαν λάθη, αυτό είναι ένα άλλο θέμα. Η πρόθεσή μας και το αποδείξαμε, ήταν ακριβώς να προχωρήσουμε σε ό,τι μπορούσαμε να κάνουμε, για να σπάσουμε αυτή την μεγάλη φοροδιαφυγή που επέβαλλε, δυστυχώς, αδικία μέσα από το μνημόνιο, διότι έπρεπε να αντλήσουμε χρήματα από ένα άδικο σύστημα – και αδικήσαμε πολύ κόσμο.
Για αυτό χρειάζεται και μια σοβαρή αλλαγή επιτέλους, του φορολογικού συστήματος, ενός δίκαιου συστήματος και με μία μακροπρόθεσμη διάρκεια, για να μην αλλάζει κάθε λίγο και λιγάκι και να μην πάμε και στις αναδρομικές λύσεις που πήγαμε, δυστυχώς, λόγω μνημονίου.
Αυτά είναι που πρέπει να γίνουν. Η λίστα Λαγκάρντ ήταν μία πράξη προς αυτή την κατεύθυνση.
Γ. ΠΕΤΑΛΩΤΗΣ: Η κυρία Μπεθάνη από την ΕΡΤ και μετά ο κύριος Σταυρουλάκης από την εφημερίδα Δημοκρατία.
Λ. ΜΠΕΘΑΝΗ: Κύριε Πρόεδρε, ήθελα να έρθουμε, λοιπόν, στο σήμερα. Γιατί σήμερα ένας ψηφοφόρος να ψηφίσει το δικό σας Κίνημα, το Κίνημα Δημοκρατών Σοσιαλιστών;
Και επειδή μία συζήτηση, μία σύγκρουση γύρω από το θέμα του χρέους μεταξύ Κυβέρνησης και Αντιπολίτευσης και δύο θεωρίες. Η μία της Κυβέρνησης στην οποία συμφωνούν και οι Ευρωπαίοι, που λέει ότι το χρέος είναι βιώσιμο και πάμε να κάνουμε μία γενναία επιμήκυνση, έτσι ώστε να υπάρξει και ελάφρυνση μέσα από το κόστος εξυπηρέτηση, να είναι έτσι μικρότερο το κόστος εξυπηρέτησης του χρέους.
Και από την άλλη υπάρχει ο ΣΥΡΙΖΑ που βασίζεται σε κάποιες θεωρίες που υποστηρίζει το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, κάποιοι οικονομολόγοι του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου που λένε ότι το χρέος δεν είναι βιώσιμο και ότι πρέπει να γίνει κούρεμα. Ποια είναι η δική σας η θέση;
ΓΙΩΡΓΟΣ Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: Τρία σημεία σε αυτό. Πρώτα από όλα εμείς, ως ΚΙΝΗΜΑ, λέμε ότι πια πρέπει να συγκρουστούμε με τα κακώς κείμενα στη χώρα, πρέπει να πούμε αλήθειες.
Βεβαίως, θα το κάνουμε με δημοκρατικό τρόπο, με διαβούλευση αλλά και με τρόπο που θα αναδεικνύει τα συμφέροντα του Έλληνα πολίτη. Για να φτιάξουμε επιτέλους ένα σοβαρό κράτος, ως προς τη λειτουργία του, από τη δικαιοσύνη μέχρι την φορολογία, από το κράτος πρόνοιας και ως την κοινωνική συνοχή που χρειάζεται ι υπηρεσίες υγείας, παιδείας και αντιμετώπιση της ανεργίας.
Και βεβαίως, για να απελευθερώσουμε και τις υγιείς δυνάμεις του τόπου. Γι αυτό είμαστε εδώ. Το ΚΙΝΗΜΑ γι αυτό γεννήθηκε, για να συγκρουστεί και να υπερασπιστεί την επανάσταση του αυτονόητου για μια λειτουργική Δημοκρατία.
Τώρα, αν είναι βιώσιμο ή όχι το χρέος. Πρώτα από όλα, επειδή γίνεται πολύ συζήτηση γύρω από το ΔΝΤ, όπως έχω πει σε προηγούμενες συνεντεύξεις, ποτέ δεν είχα ζητήσει από το ΔΝΤ να έρθει, ούτε να είναι μέρος του μηχανισμού στήριξης. Αυτό το επέβαλλε η Γερμανία και δύο τρεις άλλες χώρες.
Όμως, έχουμε διαπραγμάτευση μπροστά μας. Και το έζησα αυτό, στη διαπραγμάτευση του 2011 για το κούρεμα του χρέους που κάναμε – γιατί εμείς συνεχώς διαπραγματευόμαστε, κυρία Μπεθάνη. Και με την μεγαλύτερη διαπραγμάτευση που κάναμε καταφέραμε το κούρεμα του χρέους. Είχαμε και είχα τότε σύμμαχο το ΔΝΤ. Το ΔΝΤ ήταν σύμμαχος για την Ελλάδα για το κούρεμα, για την επιμήκυνση της αποπληρωμής, για τα χαμηλά επιτόκια, για τον χρόνο της χάριτος. Βοήθησαν πολύ. Για κάθε τι που συζητούσα, απαιτούσα από το ΔΝΤ να μου κάνει αξιολόγηση για το κατά πόσο αυτό είναι βιώσιμο. Τώρα, θα έλεγα ότι και σήμερα το ΔΝΤ είναι ένας σύμμαχος στη διαπραγμάτευση που έχουμε γύρω από το χρέος. Δεν μιλάμε για άλλες προτάσεις που έχει. Είναι ένας σύμμαχος, πρέπει να τον αξιοποιήσουμε.
Δεύτερο, και εδώ υπάρχει και μία αντίφαση. Η Γερμανία ζήτησε το ΔΝΤ να είναι μέρος του μηχανισμού. Δέχεται τα όσα λέει το ΔΝΤ όσον αφορά στις αλλαγές στη χώρα μας, στα μέτρα στη χώρα μας, δεν δέχεται τα όσα λέει το ΔΝΤ σε ό,τι αφορά το χρέος. Δύο μέτρα και δύο σταθμά δεν μπορεί να υπάρχουν.
Αυτό, νομίζω ότι είναι θέση που πρέπει να έχει η ελληνική Κυβέρνηση.
Για το αν είναι βιώσιμο ή όχι το χρέος, θα σας πουν πολλοί οικονομολόγοι πολλά διαφορετικά ζητήματα. Μια εταιρία που πάει καλά και έχει χρέος και πάει να ζητήσει ένα νέο δάνειο, αν πάει καλά μπορεί να του πει η τράπεζα: σε βλέπω πας καλά, βιώσιμο το χρέος σου, σου δίνω και δάνειο. Μια εταιρία που δεν πάει καλά και έχει το ίδιο χρέος ακριβώς και πάει στην τράπεζα μπορεί να πει η τράπεζα: δεν είναι βιώσιμο το χρέος σου.
Άρα, λοιπόν, το ζήτημα είναι πώς μπορούμε να κάνουμε την Ελλάδα να είναι βιώσιμη. Και ένας λόγος, ένα βασικό στοιχείο είναι να φύγει ένα μεγάλο βάρος από πάνω της. Το χρέος αυτή τη στιγμή δεν μας βοηθά να επενδύσουμε και στις αλλαγές αλλά και σε μια άλλη βιώσιμη ανάπτυξη, στα τα συγκριτικά μας πλεονεκτήματα.
Άρα, λοιπόν, στο θεωρητικό κομμάτι, βιώσιμο ή μη, εγώ λέω να κάνουμε ότι μπορούμε να ελαφρύνουμε το χρέος, να ανασάνει η χώρα μας για να μπορεί πραγματικά να κάνει αυτές τις απαραίτητες αλλαγές και να υπάρξει ανάπτυξη. Να μην έχουμε ένα μεγάλο μέρος του πλεονάσματος που φεύγει στην αποπληρωμή χρεών, αλλά να μπορεί αυτό το μέρος του πλεονάσματος να μπαίνει στην ανάπτυξη, να μπαίνει στις νέες τεχνολογίες, να μπαίνει στην πράσινη οικονομία, να μπαίνει στην εκπαίδευση των ανέργων, να μπαίνει στο κοινωνικό κράτος εκεί που χρειάζεται.
Και βεβαίως και στις μεγάλες μεταρρυθμίσεις που πρέπει να γίνουν. Αυτό θα δώσει πια τη βιωσιμότητα της Ελλάδας.
Γ. ΠΕΤΑΛΩΤΗΣ: Ο κος Σταυρουλάκης από την εφημερίδα ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ και μετά ο κος Κολοβάτσιος από το STAR.
Ν. ΣΤΑΥΡΟΥΛΑΚΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, καλησπέρα σας. Θα μου επιτρέψετε να επιμείνω λίγο στο θέμα του δημοψηφίσματος που έχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον ακριβώς επειδή επαναφέρετε την πρότασή σας αυτή. Αντιλαμβάνομαι τα επιχειρήματά σας κυρίως ως προς το ότι το δημοψήφισμα μπορεί να αποτελέσει ισχυρό διαπραγματευτικό χαρτί με όλους τους κινδύνους, όπως είπατε και ατυχήματα γίνονται και υπερβολές ακούγονται.
Αλλά εγώ θα ήθελα να ρωτήσω το εξής: Όπως νομίζω έχετε πει στο παρελθόν ή οπωσδήποτε γνωρίζετε, ένα δημοψήφισμα παράγει στιγμιαίο αποτέλεσμα. Επομένως το αποτέλεσμα ενός δημοψηφίσματος ως ιστορική στιγμή μπορεί να είναι επαρκές για μια ομαλή έξοδο από το μνημόνιο;
Ευχαριστώ πολύ.
ΓΙΩΡΓΟΣ Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: Σωστό ερώτημα, αλλά στιγμιαίο δεν είναι το δημοψήφισμα και δεν θα είναι στιγμιαίο το αποτέλεσμα. Θα πρέπει να προκύψει μέσα από διαβούλευση, μέσα από διαπραγμάτευση. Δηλαδή θα υπάρξει συζήτηση με τους εταίρους μας αλλά και με τον ελληνικό λαό, με τους φορείς. Μια ευρύτατη διαβούλευση γύρω από τις αλλαγές που πρέπει να γίνουν.
Άρα, λοιπόν, δεν φοβάμαι το στιγμιαίο της απόφασης, διότι θα προκύψει μετά από ώριμη συζήτηση και δουλειά. Και θα έλεγα και κάτι άλλο, το δημοψήφισμα για εμένα είναι σημαντικό. Θα θυμόσαστε ότι ακόμα και στις εκλογές του 2012 εκείνοι που ήταν εναντίον του δημοψηφίσματος, λέγανε “οι εκλογές είναι δημοψήφισμα, είναι ναι ή όχι στο ευρώ”. Κι ο ελληνικός λαός τότε αποφάσισε και μίλησε και είπε ναι στο ευρώ. Εγώ δεν είχα ποτέ θέσει θέμα για ναι ή όχι στο ευρώ ως ερώτημα -που είχε και αυτό παρεξηγηθεί.
Θεωρώ, λοιπόν, ότι ο ελληνικός λαός είναι ώριμος να πάρει την σωστή απόφαση. Αρκεί βεβαίως μια Κυβέρνηση να κάνει τη σωστή διαβούλευση, εντός και εκτός Ελλάδας.
Γ. ΠΕΤΑΛΩΤΗΣ: Ο κος Κολοβάτσιος από το STAR και μετά ο κος Κατσίγιαννης από την εφημερίδα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ.
Ν. ΚΟΛΟΒΑΤΣΙΟΣ: Κύριε Παπανδρέου, καλησπέρα. Είπατε πάνω από 8 φορές μεταρρυθμίσεις και όχι λιτότητα. Πριν από πέντε χρόνια κληθήκατε να διαπραγματευτείτε πάνω σε αυτό αλλά δεν τα καταφέρατε. Πήρατε σκληρά μέτρα περικοπών συντάξεων και μισθών.
Μέσα σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα με ένα καινούργιο κίνημα γιατί να σας ψηφίσει ο Έλληνας ψηφοφόρος, ο Έλληνας πολίτης; Τι άλλαξε από τότε που η Κυβέρνηση φάνηκε αδύναμη και τώρα σε μια Ευρώπη που έχει σκληρύνει κατά πολύ όπως λέτε θα καταφέρουμε να κάνουμε μια διαπραγμάτευση με μεταρρυθμίσεις και όχι λιτότητα;
Και δεύτερον, επειδή όλα αυτά τα θέματα είναι στον οικονομικό τους πυρήνα και πρέπει κάποια στιγμή να μιλήσουμε για τα οικονομικά του οίκου μας. Με τα οικονομικά του ΠΑΣΟΚ, κύριε Πρόεδρε, τι γίνεται; Υπάρχει ένα πόρισμα στον εισαγγελέα, έχουμε ακούσει κάποιες λεπτομέρειες, αλλά νομίζω ότι ο Έλληνας δικαιούται να μάθει κάποιες λεπτομέρειες, να μάθει τι ακριβώς συμβαίνει με αυτά τα πράγματα, για να ξέρουμε πως θα νοικοκυρέψουμε αργότερα την οικονομία μας.
ΓΙΩΡΓΟΣ Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: Λοιπόν, θέλω να τονίσω ότι ήμουν απολύτως συνεπής. Είμαι απολύτως συνεπής στα όσα έλεγα το 2009 και τα όσα λέω και σήμερα. Το 2009 όταν πήγα στους εταίρους για πρώτη φορά ως Πρωθυπουργός της χώρας και επέμεναν κάποιοι από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, ότι η λύση θα είναι να κόψω συντάξεις και μισθούς, η απάντησή μου ήταν η εξής:
“Για το καλό της χώρας θα κάνω αυτό που πρέπει. Μπορεί να υπάρχουν και στο θέμα των συντάξεων ανισότητες, κάποια προνόμια. Αυτά πρέπει να τα λύσουμε. Και το ασφαλιστικό σύστημα, το οποίο όπως ήταν, δεν ήτανε βιώσιμο και αυτό εμείς θα το αλλάξουμε. Όμως, απλώς το κόψιμο των μισθών και των συντάξεων για να μειωθούν τα ελλείμματα, δεν λύνει το κύριο πρόβλημα. Το έλλειμμα είναι ένα σύμπτωμα βαθύτερων ασθενειών. Είναι σύμπτωμα, δεν είναι η αιτία. Βέβαια μπορείς να πεθάνεις και από ένα σύμπτωμα, άλλα οι αιτίες ήταν βαθύτερες. Άρα, λοιπόν, θέλω να χτυπήσω τις αιτίες. Εκλέχτηκα με την εντολή ή αλλάζουμε ή βουλιάζουμε. Θέλω να αλλάξουμε τη χώρα. Αυτή είναι η εντολή μου”.
Μίλησα τότε για τη σπατάλη. Μίλησα για την πολυεπίπεδη διοίκηση από το κεντρικό κράτος μέχρι την αυτοδιοίκηση. Μίλησα για την αδυναμία να γνωρίζουμε ακόμα και το πόσοι δημόσιοι υπάλληλοι υπάρχουν. Δεν ξέραμε πόσοι δημόσιοι υπάλληλοι υπήρχαν στη χώρα. Μίλησα για τη σπατάλη. Μίλησα για τη φοροδιαφυγή. Τους είπα ότι υπάρχουν εστίες διαφθοράς.
Η ειλικρίνεία μου τους έπεισε ότι θέλω να τα αλλάξω αυτά. Ότι αυτή τη κυβέρνηση τότε ήθελε να αλλάξει τη χώρα. Και με αυτήν την ειλικρίνεια κατάφερα να διαπραγματευτώ αργότερα τους μηχανισμούς στήριξης και την ευρύτερη στήριξή τους.
Όμως, έχετε δίκιο. Κάποια στιγμή η Ευρωπαϊκή Ένωση άλλαξε τις προτεραιότητες. Θεώρησε ότι αυτή είναι μία ιδεολογική αντίληψη – δεν την είχα εγώ – για το ότι βάρος πρέπει να το δώσουμε στα ελλείμματα.
Να σας πω ένα βασικό λόγο. Κατ” αρχήν, υπήρχε μία αντίληψη ότι οι αγορές αυτό θέλουνε. Αυτή είναι μία νεοφιλελεύθερη αντίληψη κι υπάρχουν οικονομολόγοι που τα λένε τελείως διαφορετικά, ιδιαίτερα σε μία κρίση.
Ένας άλλος λόγος ήταν όμως, ότι ο μηχανισμός στήριξης είχε χρήματα από τα κράτη – μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Σε αυτό είχα αντιταχθεί. Είχα πει, όχι από τα κράτη – μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Το είχα πει στη Κυρία Μέρκελ. Της είπα ότι θα δημιουργήσουμε πολλά πολιτικά προβλήματα: “Σε κάθε αλλαγή θα έχεις πολιτικά προβλήματα στο Κοινοβούλιό σου”. Αυτή αυτό ήθελε.
Τι σήμαινε αυτό; Όταν από τους προϋπολογισμούς της Γερμανίας, Γαλλίας ή και μιας μικρότερης χώρας δίνεις στην Ελλάδα, υπάρχει ένα όριο. Κάποια στιγμή σου λένε οι φορολογούμενοι αυτής της χώρας, “μα πόσα θα δώσετε σε αυτή τη χώρα”; Τα ελλείμματά μας ήταν τόσο μεγάλα και οι δανειακές μας υποχρεώσεις τόσο μεγάλες, που μας δώσανε ιστορικά τα δυο μεγαλύτερα δάνεια που υπάρχουν ποτέ στην ιστορία.
Η Βραζιλία είχε πάει στο ΔΝΤ κάποια στιγμή κι είχε πάρει 30 δις. Δολάρια μάλιστα. Και εμείς μιλάγαμε τότε για το 110 δις ευρώ – και 120 δις έπειτα. Τότε, λοιπόν, πρότεινα “φτιάξτε ευρωομόλογα”. Με τα ευρωομόλογα θα μπορούσαμε να έχουμε μία μεγαλύτερη περίοδο προσαρμογής, άρα όχι τόσο αυστηρή λιτότητα και δώστε βάρος στις μεταρρυθμίσεις. Δεν πέρασε η άποψή μου, αλλά από την άλλη μεριά δεν μπορούσαμε να κάνουμε αλλιώς, γιατί απλούστατα χρεοκοπούσαμε.
Τώρα, για το άλλο ερώτημα, για το πόρισμα. Πρώτα απ’ όλα, θεωρώ ότι κάναμε στο ΠΑΣΟΚ τη μεγαλύτερη προσπάθεια διαφάνειας και διαχείρισης των χρημάτων με σωστό και ορθολογικό τρόπο, που έχει γίνει σε οποιοδήποτε κόμμα μέχρι στιγμής στη νεότερη ελληνική ιστορία. Ότι δεν φτάσαμε στα στάνταρ των διεθνών τραπεζικών προδιαγραφών, αυτό είναι αλήθεια. Ας το κάνουμε. Ας το κάνουμε από εδώ πέρα, αλλά δεν έχω κανένα πρόβλημα, όποιο πόρισμα να πάει σε οποιονδήποτε, να υπάρχει πλήρης διαλεύκανση αυτής της υπόθεσης.
Γ. ΠΕΤΑΛΩΤΗΣ: Ο κύριος Κατσίγιαννης από την εφημερίδα Παραπολιτικά και μετά ο κύριος Χρηστάκος από την τηλεόραση Έψιλον.
Κος ΚΑΤΣΙΓΙΑΝΝΗΣ: Καλησπέρα, κύριε Πρόεδρε. Κύριε Πρόεδρε, αρκετοί σας αναγνωρίζουν ότι ενώ σας δόθηκε η ευκαιρία να παίξετε την τύχη της χώρας στα ζάρια προσφεύγοντας σε πρόωρες εκλογές το 2011, εν τούτοις θυσιάσατε την πρωθυπουργία για τη συγκρότηση Κυβέρνησης εθνικού σκοπού.
Ήθελα να σας ρωτήσω αν έχετε μετανιώσει για αυτή την απόφασή σας.
Και ένα δεύτερο ερώτημα που σχετίζεται με εκείνη την περίοδο, είναι αν τελικά είχατε προτείνει το κύριο Βενιζέλο να είναι αυτός Πρωθυπουργός σε αυτό το κυβερνητικό σχήμα που θα ακολουθούσε.
ΓΙΩΡΓΟΣ Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: Κατόπιν, όταν κανείς κοιτάει τα παλιά, πιθανώς το να είχαμε πάει σε εκλογές θα είχε ευεργετικό όφελος. Αν το αποτέλεσμα ήταν τέτοιο που ανάγκαζε σε μία συνεργασία, αλλά πια ουσίας, για να πάρουμε μέτρα, να κάνουμε μεταρρυθμίσεις τέτοιες που θα βοηθούσαν τον ελληνικό λαό να μην έχουμε αυτή τη σκληρή λιτότητα, να αλλάξουμε επιτέλους τη χώρα μας.
Όμως, υπήρχε εκείνη την εποχή, θα θυμόσαστε, μία ρητορεία η οποία κάθε άλλο παρά ενέπνεε εμπιστοσύνη για την επόμενη μέρα. Ένας λόγος που δεν βγήκαμε γρήγορα από τα μνημόνια, ήταν πρώτα από όλα αυτά τα τελευταία δύο χρόνια, διότι η Κυβέρνηση δεν έκανε αυτό που έπρεπε, παρά το ότι είχε ευρύτερες συναινέσεις, δεν είχε τους Αγανακτισμένους. Αλλά δεν έκανε τις μεγάλες μεταρρυθμίσεις που θα βοηθούσαν τη χώρα να σταθεί στα πόδια της. Και έπαιξε στα ζάρια τη χώρα τους τελευταίους μήνες για κομματικούς λόγους.
Όμως, και τα χρόνια που ήμουν εγώ Πρωθυπουργός, είχε ευθύνη και η αντιπολίτευση. Την ώρα που εμείς δίναμε μάχες στο εξωτερικό και ήμασταν μόνοι, δεν μας βοηθούσε κανείς, μας έβλεπαν οι εταίροι μας άλλοι τιμωρητικά, άλλοι σαν ασθένεια μην κολλήσουν.
Την ώρα, λοιπόν, που εμείς δίναμε τη μάχη σε μία Ευρώπη που δεν ήξερε πώς θα διαχειριστεί το θέμα, που πρώτη φορά είχε υπάρξει τέτοιο πρόβλημα – μία χώρα μάλιστα μέσα στην ευρωζώνη να βρίσκεται ενώπιον της χρεοκοπίας – είχαμε εδώ την Αξιωματική Αντιπολίτευση, που είχε τεράστια ευθύνη, την κύρια ευθύνη που φτάσαμε μέχρι εδώ, να μας πετροβολεί και να κάνει τους τσάμπα μάγκες για την δική της πολιτική, κομματική σκοπιμότητα.
Εάν είχαμε τότε συνεργασία, την οποία επεδίωξα επανειλημμένως, θα είχαμε βγει πολύ γρηγορότερα από το μνημόνιο και θα κόστιζε στον ελληνικό λαό πολύ λιγότερο και σε πολύ μικρότερο χρόνο. Είναι τεράστιες λοιπόν οι ευθύνες της.
Εγώ έπρεπε να αξιολογήσω: να πάμε σε εκλογές και να βρεθεί η χώρα πιθανώς μπροστά σε μία κατάσταση όπου θα χάναμε τα πάντα; Θα χάναμε τη συμφωνία των Βρυξελλών, θα χάναμε το κούρεμα; Θα χάναμε το δάνειο; Ή να επιδιώξω μία συνεργασία η οποία θα διασφάλιζε μία ομαλή πορεία; Με την ελπίδα που είχα πράγματι να εμπεδωθούν οι αλλαγές που έπρεπε, πράγμα που δεν έγινε.
Σε αυτή την πορεία υπήρχε τρομακτική πίεση. Θα θυμόσαστε, κάθε λίγο και λιγάκι, όλα τα μέσα έλεγαν: Μα γιατί κάθεται αυτός ο άνθρωπος στο Μαξίμου; Γιατί κάθεται μία ώρα ακόμα; Για τον εκλεγμένο Πρωθυπουργό της χώρας, με 44%. Εσείς, τα Μέσα Ενημέρωσης και τα διάφορα συμφέροντα έλεγαν: |μα πώς κάθεται αυτός ο άνθρωπος άλλη μία ώρα σε αυτή την καρέκλα”;
Και το θεωρείτε δημοκρατικό αυτό;
Εδώ, στο Βέλγιο μήνες κάνουν για να φτιάξουν Κυβέρνηση. Και πάσχιζα να βρω ένα άνθρωπο, ο οποίος θα μπορούσε να αναλάβει αυτή τη χώρα σε μία μεταβατική περίοδο. Και όταν βρήκα μια θεσμική λύση, γιατί δεν ήταν απλό, τον Πρόεδρο της Βουλής, κατηγορήθηκα και για αυτό. Και ο κος Σαμαράς που είχε συμφωνήσει τότε, στο δρόμο, ενώ πήγαινα στο Προεδρικό Μέγαρο, μου λέει “δεν γίνεται, υπάρχει κατακραυγή”.
Γύρισα, λοιπόν, πίσω στο Μαξίμου, έβαλα τα χαρτιά κάτω, είδα όλο το Υπουργικό Συμβούλιο και πήρα τηλέφωνα να μου πουν τι προτείνουν. Υπήρξαν τότε και προτάσεις υπέρ του κ. Βενιζέλου. Πράγματι υπήρξαν προτάσεις από Υπουργούς υπέρ του κ. Βενιζέλου. Η τελική μου πρόταση ήταν για το Λουκά Παπαδήμο.
Γ. ΠΕΤΑΛΩΤΗΣ: Ο κος Χρηστάκος από την τηλεόραση Ε και μετά ο κος Κουκλουμπέρης από την Εφημερίδα ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ και ραδιόφωνο ΣΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ.
Γ. ΧΡΗΣΤΑΚΟΣ: Θα ήθελα και εγώ με τη σειρά μου να επιμείνω στο θέμα του δημοψηφίσματος που βάλατε γιατί θεωρώ ότι όσο κρίσιμο ήταν εκείνη την περίοδο που ήσασταν εσείς στην πρωθυπουργία και ένα θέμα από το οποίο σας έριξαν όπως είπατε, τόσο κρίσιμο είναι και το ερώτημα που τίθεται τώρα. Και θα ήθελα, σας παρακαλώ, να το διαλευκάνετε όσο περισσότερο μπορείτε αν θέλετε τι ακριβώς θα περιέχει αυτό το ερώτημα.
Έχετε πει ότι θα είναι παρεμφερές με τη συμφωνία η οποία θα επιτευχθεί με τους εταίρους. Δηλαδή δημοσιογραφικά εγώ το λέω, θα είναι ένα μνημονιακό ερώτημα; Δηλαδή θέλετε το email Χαρδούβελη λίγο πάνω, λίγο κάτω από ότι αυτό περιλαμβάνει; Ή θα είναι κάτι άλλο το οποίο στο τέλος καταλήγει εντός ή εκτός ευρώ; Γιατί είπατε ότι παρεξηγηθήκατε και για αυτό και θα ήθελα να το διευκρινίσετε.
Δεν νομίζω ότι κανείς Έλληνας πολίτης και επιτρέψτε μου λίγο παραπάνω στο ερώτημα, να απαντήσει ποτέ θετικά ότι θα ήθελε κάτι τέτοιο το οποίο θα συμφωνηθεί με τους εταίρους, νομίζω κανείς δεν θα το ήθελε, ας είναι και πιο light από το mail Χαρδούβελη. Αλλά σίγουρα νομίζω ότι θα ήθελαν να τοποθετηθούν ξεκάθαρα εάν θέλουν αυτό το δρόμο ή έναν άλλον δρόμο.
Ευχαριστώ.
ΓΙΩΡΓΟΣ Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: Ούτε το ένα ούτε το άλλο. Πρώτα από όλα να σας υπενθυμίσω ότι ήταν η δική μου πρόταση στις Κάνες και βασικά η πρόταση προς τον ελληνικό λαό, για την οποία ενημέρωσα τους εταίρους μας όταν πήγα εκεί. Μάλιστα θυμάμαι ότι είχα κατηγορηθεί ως προδότης μετά τη συμφωνία για τη μείωση του χρέους. Και όταν μετά πρότεινα το δημοψήφισμα, οι ίδιοι που με λέγανε προδότη, με ρωτάγανε αν ρώτησα τη Μέρκελ και αν ρώτησα το Σαρκοζί. Είχαμε μια τρέλα εκείνη την εποχή.
Αποφάσισα ως είχα δικαίωμα ως Πρωθυπουργός της χώρας για μια δημοκρατική διαδικασία. Το ερώτημα θα ήταν απλό. Έχουμε τη συμφωνία των Βρυξελλών. Διασφαλίζει κούρεμα, δάνεια και βεβαίως ένα πρόγραμμα προσαρμογής. Εάν αυτό μας διασφαλίζει την παραμονή μας στο ευρώ, είστε υπέρ της συμφωνίας ή όχι; Αυτό θα ήταν το ερώτημα.
Το ερώτημα το οποίο θεωρώ ότι θα πρέπει να υπάρχει τώρα, θα πρέπει να είναι ένα ερώτημα που θα είναι ένα προϊόν διαπραγματεύσεων, όχι στη λογική, όπως είπατε, του mail του κ. Χαρδούβελη. Θεωρώ ότι θα πρέπει να είναι μια διαπραγμάτευση που αλλάζει ουσιαστικά την πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε σχέση με την προσαρμογή της Ελλάδας.
Άλλη δημοσιονομική προσαρμογή ουσιαστικά η Ελλάδα δεν χρειάζεται. Η Ελλάδα έχει φτάσει στο πρωτογενές πλεόνασμα. Αυτό που χρειάζεται είναι να τεθούν οι βάσεις σημαντικών και μεγάλων μεταρρυθμίσεων. Αυτό που χρειάζεται είναι να ανασάνει η οικονομία και τα πλεονάσματα να αξιοποιηθούν για την ανάπτυξη και την κοινωνική πρόνοια, για τους ανθρώπους που έχουν ανάγκη σήμερα – και υπάρχουν πολλοί. Να διαπραγματευτούμε και το χρέος, και να στηρίξουμε όσο χρειάζεται για να βγούμε στις αγορές.
Ένα τέτοιο ερώτημα, ένα τέτοιο πακέτο θα μπορούσε να πάει στην κρίση του ελληνικού λαού που θα λέει αν θέλετε, αν συμφωνείτε με αυτή τη συμφωνία, με αυτή τη διαπραγμάτευση ή όχι.
Θεωρώ ότι ο ελληνικός λαός, αν κάνουμε σοβαρή διαπραγμάτευση, θα πει το ναι.
Γ. ΠΕΤΑΛΩΤΗΣ: Ο κος Κουκλουμπέρης από την εφημερίδα Συντακτών και το ραδιόφωνο ΣΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ και ακολουθεί ο κος Μούρτης από το Αθηναϊκό και Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων.
Γ Κ.ΟΥΚΛΟΥΜΠΕΡΗΣ: Καλό μεσημέρι, κύριε Πρόεδρε. Η βασική αντιπαράθεση των τελευταίων ετών αφορά το μνημόνιο, τις επιπτώσεις και τις ευθύνες. Θεωρείτε ότι θα βοηθούσε να ξεκαθαρίσει το τοπίο η σύσταση μιας εξεταστικής Επιτροπής για το πώς οδηγηθήκαμε στο μνημόνιο; Μία εξεταστική την οποία ο κύριος Σαμαράς την είχε εξαγγείλει, δεν την έκανε και τώρα δεσμεύεται για αυτήν ο κύριος Τσίπρας.
ΓΙΩΡΓΟΣ Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: Νομίζω ότι είναι καθαρά τα πράγματα. Εγώ είμαι πάντα ανοιχτός να ενημερώσω τους πάντες για όλες τις λεπτομέρειες της προσπάθειας. Διότι έκανα το πατριωτικό μου καθήκον. Αισθάνομαι ότι σήκωσα στις πλάτες μου βάρος και όχι μόνο προσωπικά, αλλά και όλη η κοινοβουλευτική ομάδα, που δεν μας αναλογούσαν.
Δεν ήταν ευχάριστη αυτή η απόφαση που πήραμε. Ήταν όμως αναγκαία και νομίζω ότι δικαιώθηκε και από το ότι και άλλες χώρες ακολούθησαν τον ίδιο δρόμο. Δυστυχώς για αυτές, αλλά αναγκάστηκαν και ακολούθησαν τον ίδιο δρόμο, Πορτογαλία, Ιρλανδία, Κύπρος. Και αυτοί στο μνημόνιο. Να εξεταστούν όλοι. Γιατί χρειάστηκαν μνημόνιο; Γιατί χρειάστηκαν μνημόνιο στην Ιρλανδία; Στην Πορτογαλία και στη Κύπρο; Δεν ήταν απόφαση του Έλληνα Πρωθυπουργού. Ήταν απόφαση των Πρωθυπουργών και των Κοινοβουλίων των άλλων χωρών. Νομίζω ότι θα έπρεπε να εξεταστούν και βεβαίως και όλοι οι Πρωθυπουργοί της Ευρωπαϊκής Ένωσης, της Ευρωζώνης που πήρανε τις αποφάσεις. Να αξιολογηθούν. Γιατί φτάσαμε σε αυτό το σημείο, ώστε να πρέπει να μπούμε στο μνημόνιο;
Αυτό το οποίο όμως δεν δέχομαι, είναι να χρησιμοποιούνται θεσμοί της χώρας μας για στενά κομματικές σκοπιμότητες και μάλιστα στη λογική ενός ρεβανσισμού ή πόλωσης ή για να δικαιολογήσουνε πολιτικές και υποσχέσεις που δεν μπορούνε να τηρηθούν.
Άρα, λοιπόν, διαφάνεια για όλα. Είμαι περήφανος που σήκωσα το βάρος αυτό και είμαι έτοιμος να δώσω πληροφορίες σε όλους για όλα όσα έχουν γίνει.
Γ. ΠΕΤΑΛΩΤΗΣ: Ο κύριος Μούρτης από το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων.
Κος ΜΟΥΡΤΗΣ: Ευχαριστώ κύριε Πεταλωτή, δεν θα κάνω ερώτηση.
Γ. ΠΕΤΑΛΩΤΗΣ: Ο κύριος Τζανετάτος από το New Post.
Κ. ΤΖΑΝΕΤΑΤΟΣ: Πρόεδρε, αναφέρατε σήμερα αρκετέ φορές στη τοποθέτησή σας τη λέξη συμφέροντα.
Είπατε μάλιστα ότι ανατραπήκατε από συμφέροντα το 2011. Είπατε στη συνέχεια ότι και η κυβέρνηση που ακολούθησε εξυπηρέτησε συμφέροντα. Αυτό που θέλω να ρωτήσω είναι , ποια είναι τα συμφέροντα αυτά;
Γιατί είναι μία γενική αναφορά. Καταλαβαίνετε τι εννοώ.
ΓΙΩΡΓΟΣ Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: Νομίζω ότι δεν χρειάζεται να κρυβόμαστε κύριε Τζανετάκο. Εγώ αυτό το οποίο έχω πει, είναι ότι θα πρέπει να μπούνε κανόνες για όλους. Κανόνες που θα τηρούν όλοι. Δεν μπορούνε να υπάρχουν κάποιοι προνομιούχοι που θα μπορούν να παίρνουνε δάνεια και άλλοι να μη μπορούν να παίρνουνε. Δεν μπορούνε κάποιοι να επιβάλουν τις απόψεις τους επειδή έχουνε ένα κανάλι και άλλοι να μην ακούγονται. Δεν μπορούν, κάποιοι να μπορούν να φοροδιαφεύγουνε, διότι κοιτάει στραβά το ΣΔΟΕ και άλλοι να πληρώνουν. Δεν μπορούνε κάποιοι να μπορούνε να πλουτίζουν από τον παρασιτισμό και τη διαφθορά και να μην υπάρχουν υπηρεσίες σοβαρές, σωστές, υγείας, παιδείας, πρόνοιας.
Πολύ απλά. Δεν έχω προσωπικά με κανέναν. Είμαι υπέρ του επιχειρήν. Δεν είμαι υπέρ της παρασιτικής επιχειρηματικότητας. Είμαι υπέρ της παραγωγικής επιχειρηματικότητας, βασισμένη σε κανόνες που θα ισχύουν για όλους.
Έτσι θα γίνουμε ανταγωνιστικοί. Όσο έχουμε παρασιτική επιχειρηματικότητα, οι εταιρίες μας, οι επιχειρήσεις μας δεν θα μπορούν να ανταγωνιστούν σε διεθνές επίπεδο. Θα ζητούν ουσιαστικά να επιβιώνουν από τους φόρους και τα λεφτά του ελληνικού λαού. Για αυτό θέλουμε μία εξωστρεφή οικονομία που θα βασίζεται στα δικά μας γερά πόδια. Να επενδύσουμε στα συγκριτικά μας πλεονεκτήματα και έχουμε. Μίλησα για πράσινη ανάπτυξη, που τότε πολλοί κοροϊδεύανε, σήμερα μιλάει όλος ο κόσμος. Να αξιοποιήσουμε τον πολιτισμό μας, το περιβάλλον μας, τις εναλλακτικές πηγές ενέργειας. Τους πόρους πετρελαίου και φυσικού αερίου, αν υπάρχουν κάτω νότια Κρήτης.
Εμείς το ξεκινήσαμε. Η δική μου Κυβέρνηση το ξεκίνησε αυτό. Έχουμε δυνατότητες. Γιατί τόσα χρόνια κανένας δεν τα προχώρησε αυτά; Γιατί τόσα χρόνια κανένας δεν προχώρησε τη Διαύγεια; Γιατί τόσα χρόνια δεν μπορούσαμε να ξέρουμε πόσοι είναι οι υπάλληλοι στο δημόσιο, με τα πολλά ρουσφέτια που γινόντουσαν; Γιατί δεν μπορούσαμε να πληρώνουμε όλους τους δημοσίους υπαλλήλους με ηλεκτρονικό τρόπο και έπρεπε να στέλνουμε πακετάκια, για να τους πληρώνουμε; Γιατί δεν μπορούσαμε να βάλουμε ηλεκτρονική συνταγογράφηση που μας κόστισε μηδέν, και κόψαμε 30% του κόστους των φαρμάκων; Ξέρετε τι είναι 30%; Το έχω ξαναπεί, το κέρδος από τη μείωση κατά 30% του κόστους φαρμάκων για δυο χρόνια από την ηλεκτρονική συνταγογράφηση είναι ένας ΕΝΦΙΑ.
Γιατί συγκρούστηκα με συμφέροντα και δυστυχώς δεν μπόρεσα όλα να τα περάσω; Έπρεπε να χτυπήσουμε το λαθρεμπόριο καυσίμων, το λαθρεμπόριο στα ποτά και στα τσιγάρα; Υπάρχουν συμφέροντα.
Απλά πράγματα λέω, τα ξέρει ο ελληνικός λαός. Τα ξέρει. Αυτό που δεν έχει, είναι εκείνοι οι οποίοι δεν τους κρατάει κανείς και είναι έτοιμοι να συγκρουστούν. Κι εγώ είμαι έτοιμος να συγκρουστώ.
Γ. ΠΕΤΑΛΩΤΗΣ: Ο κος Τσιάνης από το ΠΟΝΤΙΚΙ και η κυρία Κωστάκη από τη Vouliwatch.
Π. ΣΙΑΝΗΣ: Παρότι έχω καλυφθεί σε πολλά και υπάρχει και μια κόπωση μετά από τόσες ώρες συνέντευξη τύπου, θα ήθελα μια πολύ σύντομη απάντηση επειδή νιώθω ότι δεν απαντήσατε στην ερώτηση της κυρίας Κεχαγιά, ποιος ήταν ο λόγος που επέβαλε να παραιτηθείτε τελικά από την προεδρεία του ΠΑΣΟΚ. Γιατί μας είπατε ότι νιώθατε ότι είχατε χάσει και με επιστολές και με δηλώσεις την πλειοψηφία στην κοινοβουλευτική ομάδα.
Ωστόσο οι συσχετισμοί στο κόμμα ακόμα δεν είχαν κριθεί. Ο κος Βενιζέλος λέει πολύ συχνά ότι επιστρατεύτηκε σε αυτή τη θέση γιατί δεν υπήρχε άλλος πρόθυμος. Γιατί καταφύγατε σε αυτή τη λύση και δεν οδηγήσατε εσείς το ΠΑΣΟΚ το 2012 στις εκλογές ώστε να κριθείτε και ως πρώην Πρωθυπουργός;
ΓΙΩΡΓΟΣ Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: Είναι καλό ερώτημα. Ήταν μια προσωπική μου απόφαση. Αν σκεφτόμουν ξανά, αν έπρεπε να το κάνω, πιθανώς θα έπρεπε να είχα δώσει τη μάχη.
Γ. ΠΕΤΑΛΩΤΗΣ: Η κυρία Κωστάκη. Τελευταία ερώτηση θα είναι αυτή.
ΕΙΡ. ΚΩΣΤΑΚΗ: Καλησπέρα, κύριε Πρόεδρε, και από εμένα. Είπατε ότι στις εκλογές επιλέγουμε πρόσωπα και κόμματα αφού έχουμε αξιολογήσει. Στην 13η θητεία σας όμως κοινοβουλευτικά κάνατε μόνο μια παρέμβαση και στο επίπεδο χρήσης των μέσων κοινοβουλευτικού ελέγχου ή των νομοθετικών παρεμβάσεων που γίνονται σε κάθε βουλευτή, η θητεία σας ήταν ιδιαίτερα φτωχή. Γιατί απεμπολήσατε την κοινοβουλευτική σας ιδιότητα θα μπορούσε να πει κανείς ενώ τώρα ασκείτε κριτική ιδίως στη ρητορική και στην αντιμεταρρυθμιστική λογική της Νέας Δημοκρατίας;
Ευχαριστώ.
ΓΙΩΡΓΟΣ Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: Πάντα έκανα την κριτική μου. Σε θέματα τα οποία διαφωνούσα, καταψήφιζα. Άρα, χρησιμοποιούσα με τον πιο αποφασιστικό τρόπο την βουλευτική μου ιδιότητα. Καταψήφισα σημαντικά θέματα, τα οποία θεωρώ ότι ήταν ακριβώς αντιμεταρρυθμίσεις ή χαριστικές πράξεις προς τρίτους. Και θεώρησα επίσης ότι το να είμαι ένας βουλευτής, είναι πολύ σημαντικό.
Βέβαια να είναι κανείς βουλευτής, ως πρώην Πρωθυπουργός, έχει και μια περαιτέρω ευθύνη. Και η ευθύνη μου ήταν να μιλήσω για την Ελλάδα σε όλο τον κόσμο και το έκανα. Κουβάλησα την Ελλάδα από χώρα σε χώρα, γύρισα από πανεπιστήμιο σε πανεπιστήμιο, από επενδυτή σε επενδυτή, μιλώντας για τις θυσίες του ελληνικού λαού, μιλώντας για τις δυσκολίες της Ελλάδας και της Ευρώπης, μιλώντας για τις ανάγκες των μεγάλων μεταρρυθμίσεων και μιλώντας για τη λύση αυτών των προβλημάτων, των πιθανών λύσεων, όπως αυτά τα οποία σας έχω προτείνει σήμερα.
Άρα λοιπόν θεωρώ ότι απλώς να ήμουν εδώ, απλώς να κάθομαι σπίτι μου ή σε καμιά παραλία, δεν θα βοηθούσε τη χώρα. Και νομίζω ότι αυτό που έκανα συνέβαλε ουσιαστικά σημαντικά στην προσπάθεια της Ελλάδας.
Γ. ΠΕΤΑΛΩΤΗΣ: Λοιπόν, μια τελευταία από τον κ. Ιγνατίου.
Κος ΙΓΝΑΤΙΟΥ: Κύριε Πρόεδρε, πολλοί συσχετίζουν την κίνησή σας με μια ανάλογη κίνηση που είχε κάνει ο Ανδρέας Παπανδρέου όταν δεν ακολούθησε την Ένωση Κέντρου και έφτιαξε το ΠΑΣΟΚ. Όμως ιστορικά κάποιοι προβάλουν ότι υπάρχουν δυσκολίες στο να φουντώσει και το δικό σας κίνημα. Ποια είναι η θέση σας;
Και ένα άλλο, τελικά οι αγορές είναι σε τέτοια καμπή που το ευρωπαϊκό.. Οι αγορές έχουν υπερβεί το ευρωπαϊκό ιδεώδες με αποτέλεσμα να βρίσκεται το μεν ευρωπαϊκό ιδεώδες σε καμπή και να είναι στην κορφή οι αγορές οι οποίες δίνουν το τέμπο; Αυτό είναι η απορία.
ΓΙΩΡΓΟΣ Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: Ναι. Πρώτα από όλα εγώ βλέπω έναν ενθουσιασμό. Όπου και αν πάω υπάρχει ένας ενθουσιασμός ενός νέου ξεκινήματος. Υπάρχει ένας κόσμος που αισθάνεται λυτρωμένος, που αισθάνεται ότι είχε ταυτιστεί μεμια συνιστώσα της Δεξιάς. Σήμερα αισθάνεται ότι γίνεται μια νέα αρχή.
Πάνω σε αυτή τη βάση εμείς έχουμε πορεία μπροστά μας, αλλά θα χτίσουμε κάτι πολύ όμορφο, κάτι πολύ ωραίο. Μάλιστα έλεγα σε κάποιους νέους ότι έχοντας και την εμπειρία ως Πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς 160 κομμάτων ανά τον κόσμο, θα φτιάξουμε το πιο καινοτόμο, το πιο συμμετοχικό το πιο αυτοοργανωτικό, διαβουλευτικό, προοδευτικό κόμμα που υπάρχει στον κόσμο. Μπορούμε να το κάνουμε.
Σε ό,τι αφορά την Ευρώπη. Ναι, η Ευρώπη – και νομίζω αυτό είναι σημαντικό για την όποια επόμενη Κυβέρνηση – θα μπορούσε να είχε παίξει το ρόλο εξανθρωπισμού της παγκόσμιας οικονομίας, της παγκοσμιοποίησης. Η Ευρώπη θα μπορούσε να παίξει το ρόλο διασφάλισης κατακτήσεων ενός κοινωνικού κράτους των ευρωπαίων πολιτών. Θα μπορούσε να βοηθήσει σε μια πορεία ανάπτυξης της ανταγωνιστικότητας μέσα από την επένδυση σε υποδομές στην πράσινη ανάπτυξη, σε νέες τεχνολογίες, στον άνθρωπο, στον άνεργο για να του βρει δουλειά. Θα μπορούσε η Ευρώπη αυτό να το κάνει. Υπάρχουν προτάσεις όπως είχα καταθέσει για τα ευρωομόλογα για τις επενδύσεις, για μεγάλες υποδομές. Πρέπει να το κάνει και σήμερα.
Δυστυχώς, όμως η συντηρητική Ευρώπη είναι σήμερα υπό την επήρεια των αγορών που ουσιαστικά είχε αφήσει την παγκοσμιοποίηση να οδηγεί την πορεία της. Και αντί η Ευρώπη να επηρεάσει θετικά και να εξανθρωπίσει τις αγορές, οι αγορές απομειώνουν τη σημασία της ίδιας της Ευρωπαϊκής Ένωσης και την ιδέα της.
Υπονομεύουν το κοινωνικό κράτος, δεν βοηθούν σε έναν ανταγωνισμό ποιότητας αλλά σε έναν αγώνα δρόμου προς τα κάτω. Δηλαδή με χαμηλότερους μισθούς, χαμηλότερες συντάξεις αντί για ποιοτική βελτίωση της παραγωγής και των προϊόντων απέναντι στις αναδυόμενες αγορές.
Αυτή είναι η συντηρητική Ευρώπη και αυτή η συντηρητική Ευρώπη έχει φέρει και εθνικισμό και λαϊκισμό, που αρχίζουν και τρώνε τα σωθικά της, τρώνε τις βασικές της αρχές.
Είναι ένα μεγάλο πρόβλημα. Πρέπει να αλλάξει η Ευρώπη. Πιστεύω ότι μια σοσιαλιστική και πράσινη Ευρώπη πρέπει να είναι ο στόχος των προοδευτικών κινημάτων σε όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Γ. ΠΕΤΑΛΩΤΗΣ: Λοιπόν, ευχαριστούμε πολύ.
ΓΙΩΡΓΟΣ Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: Εγώ ευχαριστώ.
http://www.tokinima.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου