Ο Χουάν Ντομίνγο Σάντσεθ Εστόπ είναι ένα από τα σημαντικότερα στελέχη της ηγεσίας του ισπανικού πολιτικού κινήματος Podemos, που τα..Ο Σάντσεθ Εστόπ βρέθηκε τις τελευταίες ημέρες στην Αθήνα, προσκεκλημένος σε μία εκδήλωση που διοργάνωσαν στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, το Ινστιτούτο Πουλαντζά κι ο ΣΥΡΙΖΑ, με θέμα τη διαχείριση του χρέους των χωρών στην Ευρώπη.Με την ευκαιρία της παρουσίας του στο συνέδριο της Αθήνας, ο Χουάν Ντομίνγο Σάντσεθ Εστόπ παραχώρησε αποκλειστική συνέντευξη στο ΑΠΕ-ΜΠΕ.
-Θα ήθελα να μας κάνεις μία περίληψη και να μας πεις την εντύπωσή σου από τα συμπεράσματα που βγήκαν από αυτή τη συζήτηση.
-Λοιπόν τα συμπεράσματα. Το πρώτο συμπέρασμα είναι ότι το χρέος είναι το πρώτο θέμα για τις πολιτικές της Αριστεράς παντού στην Ευρώπη. Χωρίς να υπάρξει μία σταθερή λύση σ’ αυτό το πρόβλημα δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα — ούτε στην Ισπανία, ούτε στην Ελλάδα, ούτε αλλού στην Ευρώπη. Λοιπόν, αυτό το πρόβλημα πρέπει να λυθεί. Κι ο Γιάννης Μηλιός, και τ’ άλλα μέλη του αρμόδιου τμήματος του ΣΥΡΙΖΑ μας έκαναν μία πολύ ενδιαφέρουσα πρόταση γι’ αυτό το θέμα: μία ακύρωση, χωρίς ακύρωση, του χρέους. Κάτι πολύ διπλωματικό, κάτι πολύ πολιτικό νομίζω. Επίσης θα γίνει και μία άριστη βάση για μία πανευρωπαϊκή συζήτηση για το θέμα και σίγουρα επίσης για την πολιτική γραμμή του Podemos. Πρέπει αυτό να το συζητήσουμε κι εντός του Podemos ως θέμα πρώτης προτεραιότητας. Άλλα συμπεράσματα: είμαστε πολύ κοντά σε μία ανατροπή στην Ευρώπη. Εάν γίνουν εδώ εκλογές και πολύ πιθανόν τις κερδίσει ο ΣΥΡΙΖΑ θα είμαστε στην αρχή μίας μακροπρόθεσμης διαδικασίας αλλαγής παντού στην Ευρώπη — πρώτα στη Νότια Ευρώπη, μα σίγουρα κι ευρύτερα στην ΕΕ. Γιατί η λύση των προβλημάτων μας δεν είναι στενά εθνική, δεν μπορεί να είναι εθνική γιατί το πρόβλημα είναι πανευρωπαϊκό και αν θέλετε και παγκόσμιο. Είναι θέμα του Νεοφιλελεύθερου καθεστώτος, που τώρα το έχουμε παντού στον κόσμο και στην Ευρώπη, μία πρώτη λύση γι’ αυτό το πρόβλημα μπορούμε να την έχουμε, μπορούμε να ξαναποκτήσουμε τη Δημοκρατία στην Ευρώπη, και να καταργήσουμε τη δικτατορία των αγορών, μέσα από αυτές τις σημαντικές πολιτικές νίκες, που ίσως θα δούμε πολύ σύντομα..
-Που δρομολογούνται κιόλας;
-Ναι, και με ένα —εγώ ελπίζω— πολύ στενό συντονισμό μεταξύ των δυνάμεων της Αριστεράς, εδώ στην Ελλάδα και στην Ισπανία και στην Ιρλανδία — όπου αυξάνει πολύ τη δύναμή του το Σιν Φέιν και είναι τώρα στο επίπεδο του 25% στις δημοσκοπήσεις και πλησιάζουμε σε μία πολύ νέα κατάσταση, κι η οποία μέλλει να είναι πολύ δύσκολη, γιατί η αντίδραση της ευρωπαϊκής ολιγαρχίας θα είναι σκληρή —αυτό πρέπει να το ξέρουμε— και πρέπει να είμαστε έτοιμοι για ν α αντιδράσουμε σε μία πολύ σοβαρή κατάσταση, σε μία κατάσταση που επίσης, για πρώτη φορά, μας δίνει ελπίδα για ν’ αλλάξουμε τις τεράστιες κοινωνικές καταστάσεις που ξέρουμε στις χώρες μας. Κυρίως στην Ελλάδα και στην Ισπανία και στην Πορτογαλία, αλλά και στην Ιταλία. Και τώρα μπαίνει και το Βέλγιο, όπου γίνεται σήμερα (Δευτέρα, 15/12) μία εθνική απεργία γι’ αυτό είμαι ακόμη εδώ, ευτυχώς.
Οι απεργίες είναι παντού κάτι πολύ καλό, δεν είναι μόνον μέσο γι’ άλλους σκοπούς, είναι κάτι που έχει δική του σημασία. Η απεργία είναι μία στιγμή ελευθερίας για τον κόσμο. Είναι μία στιγμή που έχουμε την εμπειρία μίας άλλης διαφορετικής ζωής κι αυτό τώρα γίνεται και σε μία χώρα της Βόρειας Ευρώπης κι είναι πολύ σημαντικό αυτό. Γιατί δεν είμαστε μόνοι μας οι Νότιοι. Υπάρχουν κι άλλοι Ευρωπαίοι με τα ίδια προβλήματα κι εάν δεν αντιδράσουν τώρα θα υποφέρουν το ίδιο, με τα ίδια μέτρα, το ίδιο κούρεμα και τα ίδια μέτρα, που μας έχουν εφαρμόσει εδώ.
-Μιλήσατε πρώτα, κατά κάποιον τρόπο αρχικά μέσω των χωρών του Νότου κι αργότερα και Πανευρωπαϊκά, για ένα πανευρωπαϊκό κίνημα συντονισμένο κατά κάποιον τρόπο για τη διεκδίκηση όχι μόνον της εξόδου από την κρίση, αλλά και για τη διεκδίκηση μίας διαφορετικής συγκρότησης, πολιτικής και κοινωνικής εν πολλοίς, της Ευρώπης. Αυτό πιστεύετε ότι είναι εφικτό; Γιατί νομίζω ότι αυτές τις ημέρες που ήσασταν εδώ συγκροτήθηκε και εγκαινιάσθηκε και μία καινούργια μορφή κινήματος, ας το πούμε έτσι, που πάει να συντονίσει λιγάκι το Podemos με τα κινήματα εδώ στην Ελλάδα. To «We start from Greece» (Αρχίζουμε από την Ελλάδα) όπως το ονομάσατε.
-Ας ελπίσουμε ότι αυτό θα λειτουργήσει και θα λειτουργήσει σίγουρα γιατί το έχουμε ανάγκη, το έχουμε ανάγκη.
-«Μπορούμε» όμως;
-Μπορούμε, ναι, podemos (σ.σ. το «μπορούμε» στα Ισπανικά) σίγουρα, μπορούμε να το κάνουμε σε δύο επίπεδα, δύο διαφορετικά επίπεδα, να δημιουργήσουμε ένα στενό συντονισμό μεταξύ των δυνάμεων της Αριστεράς. Το πρώτο επίπεδο εάν θέλετε, των κομμάτων, των ηγεσιών, στις εκλογές να υποστηρίξουμε εδώ τον ΣΥΡΙΖΑ κι από εδώ να υποστηρίζει ο ΣΥΡΙΖΑ και το Podemos και τις άλλες δυνάμεις παντού στην Ευρώπη Αυτό είναι ένα επίπεδο είναι αυτό της αντιπροσώπευσης το πιο επίσημο, το πιο εσωτερικό στο Κράτος, στο καθεστώς, όπου πρέπει κι εμείς να δράσουμε. Αλλά υπάρχει και κάτι άλλο, για μένα πιο σημαντικό επίπεδο. Είναι το επίπεδο από κάτω, τι μπορούμε και τι θέλουμε από κάτω να κάνουμε, εμείς οι Ευρωπαίοι, εμείς οι Νοτιοευρωπαίοι πρώτα, οι άλλοι μετά για να συντονισθούμε.. Λοιπόν, χθες, εμείς εδώ στην Αθήνα, συναντηθήκαμε με κόσμο σε οργανώσεις αλληλεγγύης προς άλλους (αναξιοπαθούντες συμπολίτες), μία πολύ αποτελεσματική οργάνωση, που συντονίζει όλες τις πρωτοβουλίες στην Ελλάδα για την αλληλεγγύη προς τους ανθρώπους που υποφέρουν εδώ από την κρίση και τις συνέπειες της κρίσης κι έχουμε και στην Ισπανία, ίσως όχι τόσο καλά οργανωμένες πρωτοβουλίες, αλλά τις έχουμε και πρέπει να έλθουν σ’ επαφή, πρέπει αυτή η οργάνωση από κάτω του λαού να είναι η βάση μιας νέας πολιτικής της Αριστεράς, όπου θα πρέπει ίσως να υποστηρίξουμε τις νέες κυβερνήσεις κι επίσης να γίνουμε ‘κοινωνική αντιπολίτευση’ για τις νέες κυβερνήσεις....
-Ακόμη και για τις αριστερές;
-Ακόμη και για τις αριστερές κυβερνήσεις, σίγουρα, γιατί είναι κάτι που βλέπετε, πχ στην περίπτωση της κυβέρνησης της Βολιβίας, όπου τα κοινωνικά κινήματα είναι και υπέρ της κυβέρνησης του Ουέβο και παράλληλα κάνουν πραγματικές δράσεις αντιπολίτευσης. Λοιπόν αυτό. Πρέπει να έχουν οι λαοί και οι κοινωνικές οργανώσεις έναν σοβαρό διάλογο με τη νέα εξουσία. Δεν είναι αρκετό να εκπροσωπούνται οι λαοί μόνο μέσω της Βουλής και της κυβέρνησης της Αριστεράς κλπ. Αυτό δεν είναι αρκετό γιατί εάν δεν υπάρχει πίεση από κάτω, αυτές οι κυβερνήσεις, ακόμη κι οι καλύτερες κυβερνήσεις, οι δικές μας κυβερνήσεις μπορούν να ενσωματωθούν στο κράτος, μπορούν να γίνουν κι οι ίδιες κράτος κι εάν γίνουν μόνο κράτος, τότε ναι μπορούν να γίνουν κι οι καλύτερες κυβερνήσεις εχθροί της κοινωνίας, της πλειοψηφίας της κοινωνίας. Είναι κάτι που έχουμε δει παντού στην ιστορία της Αριστεράς και η πιο σωστή λύση είναι αυτή, για εμάς. Κι αυτό φαίνεται εξαιρετικά σαφώς στην οργάνωσή μας, το Podemos, που έχουμε μία ηγεσία, μία πολύ τυπική ηγεσία, του κόμματος, αλλά και μία παράλληλη οργάνωση. Παράλληλη, σε κύκλους, που είναι αυτόνομοι κύκλοι, που είναι λαϊκές συνελεύσεις, όπου μπαίνει όποιος θέλει να δει, να κάνει συζήτηση για την πολιτική, για την εσωτερική πολιτική του κόμματος, μα και γενικότερα για την εσωτερική πολιτική της χώρας. Είναι επίσης ένας χώρος αυτο-οργάνωσης του κόσμου, σε τοπικό επίπεδο. Υπάρχουν τώρα περισσότεροι από 1.000 κύκλοι στην Ισπανία και στο εξωτερικό και θέλουμε να επιτύχουμε ώστε αυτοί οι κύκλοι του εξωτερικού, που έχουν πολύ σημαντικό ρόλο να γίνουν μία πλατφόρμα αλληλεγγύης της Αριστεράς παντού στην Ευρώπη και γι’ αυτό συνιδρύσαμε με τους φίλους μας της ‘Αλληλεγγύης για Όλους’ χθες και θα το κάνουμε—είναι μία πρωτοβουλία που στ’ αγγλικά ονομάζεται «We start from Greece» (Αρχίζουμε από την Ελλάδα), να ξεκινήσουμε από την Ελλάδα και μετά παντού στην Ευρώπη, να συνεχίσουμε..
-Ας γυρίσουμε στο Podemos και στην Ισπανία. Αυτή τη στιγμή το Podemos δημοσκοπικά εμφανίζεται ότι ξεπερνάει τα άλλα δύο κόμματα και όχι μόνο δημοσκοπικά, αλλά κι ως δυναμική, σαν αποδοχή από τον κόσμο.. Μολονότι εσείς βρίσκεσθε στην καρδιά των Βρυξελλών εκεί που κτυπά η καρδιά της διακυβέρνησης..
-Του θηρίου..
-Της διοίκησης της Ευρώπης, ας πούμε. Ποιές είναι οι δυνατότητες που ανοίγονται για το Podemos, μπορεί σύντομα να έχουμε εξελίξεις σαν την Ελλάδα, ή εκλογές που μπορεί να φέρουν τα πάνω κάτω στην Ισπανία;
-Δε νομίζω ότι το καθεστώς θα μας κάνει τη χάρη να κηρύξει πρόωρες εκλογές, θέλουν να κερδίσουν χρόνο και να μείνουν στην εξουσία, όσο μπορούν, όσο περισσότερο καιρό μπορούν. Αυτό σημαίνει ότι μέχρι τον Νοέμβρη του 2015 δεν περιμένουμε να έχουμε γενικές εκλογές. Μα, αυτό θα εξαρτηθεί επίσης από το αποτέλεσμα των τοπικών εκλογών που θα γίνουν τον Μάιο, όπου μπορούν να γίνουν πολλά σημαντικά πράγματα, πχ ότι Μαδρίτη και Βαρκελώνη θα έχουν προέδρους της Περιφέρειας από την Αριστερά. Αυτό θα είναι πολύ σημαντικό σε μεγάλες πόλεις, όπως είναι η Μαδρίτη και η Βαρκελώνη. Ειδικά στη Βαρκελώνη είναι πολύ πιθανό να είναι δήμαρχος η Άδα Κολάου, μία πολύ σημαντική προσωπικότητα στην Ισπανία, μια από τους ιδρυτές της Πλατφόρμας κατά των Εξώσεων, που στην Ισπανία είναι ένα πολύ σημαντικό κίνημα, με μεγάλη νομιμοποίηση, μεγάλη πολιτική και κοινωνική νομιμοποίηση για τους Ισπανούς, το 80% των Ισπανών, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, είναι υπέρ της προστασίας της κατοικίας και των προτάσεων της Πλατφόρμας κατά των Εξώσεων.
http://www.e-typos.com/k
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου