Αμφίπολη: Χρυσά και μπρούτζινα αντικείμενα στον 4 θάλαμο

 

Αμφίπολη: Χρυσά και μπρούτζινα αντικείμενα στο τέταρτο θάλαμο; - Εντοπίστηκε κουτί, ίσως λίκιθος.Αποκαλύφθηκαν ολόκληρα

τα βάθρα πάνω στα οποία είναι τοποθετημένες οι Καρυάτιδες στον Τάφο της Αμφίπολης. Σύμφωνα με πληροφορίες που δημοσιεύει το xronometro.com, το καθένα από τα μαρμάρινα βάθρα έχει ύψος 1,80 μέτρα, ενώ αυτά καθεαυτά τα αγάλματα έχουν ύψος 2,27 μέτρα, όπως έχει ανακοινωθεί από το υπουργείο Πολιτισμού.


Έτσι, έχουμε εντυπωσιακά δημιουργήματα με συνολικό ύψος που ξεπερνά τα τέσσερα μέτρα, γεγονός που κάνει ακόμα πιο επιβλητική την παρουσία τους στην είσοδο του τρίτου θαλάμου του Τύμβου.

Όπως φαίνεται όμως, τα μαρμάρινα βάρθρα των Καρυατιδών είναι κενά γραφής, δηλαδή δεν φέρουν κάποιο σύμβολο, πόσο μάλλον επιγραφή, που να απαντά στα δεκάδες ερωτήματα που έχει δημιουργήσει στην αρχαιολογική ομάδα, την επιστημονική κοινότητα αλλά και το κοινό η ανασκαφή αναφέρει το xronometro.com.

Έτσι, όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά, οι Καρυάτιδες αποδεικνύονται και αυτές «Σφίγγες» κρατώντας καλά κρυμμένο το μυστικό του Τάφου, δηλαδή το ποιος είναι θαμμένος εκεί.

Πάντως τελευταία πυκνώνουν και οι εικασίες που αναφέρουν ότι ο Τύμβος της Αμφίπολης δεν είναι Τάφος αλλά άλλου είδους μνημείο, όπως ηρώο ή και μαντείο.
Η επίτιμη διευθύντρια Αρχαιοτήτων, Κατερίνα Ρωμιοπούλου, εμφανίζεται βέβαιη για την ύπαρξη χρυσών ή μπρούτζινων αντικειμένων.

"Η τελετουργία της καύσεως λάμβανε χώρα ή κοντά στον τάφο ή επάνω στον τάφο, στην οροφή του, όπως τη βρήκαν στη Βεργίνα, ή κάπου πίσω από τον τάφο, όπως τη βρήκα εγώ στα Λευκάδια, ή μπορεί ακόμα πιο μακριά από τον τάφο", εξηγεί η Κ. Ρωμιοπούλου.

Προτού ο νεκρός παραδοθεί στην πυρά τον εναπόθεταν σε ξύλινη κλίνη ή φορείο όπου επάνω υπήρχε ένα στρώμα πουπουλένιο ντυμένο με πολύτιμα υφάσματα, υφασμένα στον αργαλειό. Ο νεκρός ήταν στολισμένος με χρυσοΰφαντα υφάσματα.

Στην πυρά εναπόθεταν την κλίνη με το νεκρό και τα κτερίσματα, δηλαδή κοσμήματα, αγγεία και άλλα αντικείμενα, ό,τι θεωρούσαν πολύτιμο, διότι υποτίθεται ότι διά της καύσεως συνόδευαν το νεκρό στη μετέπειτα ζωή του.

Τα υπολείμματα της καύσεως, τις στάχτες και τα κόκαλα του νεκρού, το μισοκαμένο χρυσό στεφάνι -με τα δεδομένα που έχουμε ως τώρα πολλά στεφάνια είναι στραβωμένα γιατί έχουν υποστεί την πυρά- τα τύλιγαν σε ένα πολύτιμο ύφασμα και τα τοποθετούσαν σε λάρνακα.

Τέτοιου τύπου αντικείμενα και κειμήλια αναζητούν οι ανασκαφείς στον τρίτο και τέταρτο -υπόγειο- θάλαμο.

Σύμφωνα με όσα λέει η Ρωμιοπούλου, επρόκειτο για ένα χρυσό κουτί, είτε ασημένιο αγγείο είτε μπρούντζινος αμφορέας, ο οποίος έμοιαζε τότε -που ο μπρούντζος είχε μεγαλύτερο κύρος- σαν χρυσός.

Στη συνέχεια τοποθετούσαν τη λάρνακα στον τάφο, ποτέ πάνω στο έδαφος, αλλά μέσα σε ένα πέτρινο αγγείο.

Μερικές φορές έχτιζαν στον τάφο και έναν πάγκο όπου τοποθετούσαν ορισμένα αγγεία.

Στις άκρες της πυράς ορισμένα αντικείμενα έμεναν πιο ζωντανά. Επίσης όταν μιλάμε για σπουδαία πρόσωπα οι κλίνες τις περισσότερες φορές δεν ήταν απλές αλλά “ντυμένες” με ελεφαντοστό και μπρούντζινες διακοσμήσεις".

Μιλώντας για έναν από τα σημαντικότερα μνημεία που έχουν ανασκαφεί ποτέ στην Ελλάδα, ο Βρετανός μελετητής της ιστορίας του Μακεδονικού βασιλείου και καθηγητής του Μπρίστολ, Άντριου Τσαγκ, δημοσιοποίησε τις σκέψεις που τον οδηγούν στο ότι ο τάφος ανήκει στην Ολυμπιάδα.

Πρόκειται, άλλωστε, για έναν από τους ερευνητές που μιλά σχεδόν με βεβαιότητα για τον ένοικο του τάφου της Αμφίπολης, ορμώμενος κυρίως από το συμπέρασμα στο οποίο έχει εκ προοιμίου καταλήξει, ότι δηλαδή πρόκειται για γυναίκα και όχι για άνδρα ένοικο.

Όπως εξήγησε οι Σφίγγες και οι Καρυάτιδες είναι μερικά από τα στοιχεία που τον οδηγούν όχι μόνο σε αυτό το συμπέρασμα, αλλά και στο ό,τι πρόκειται τελικά για τον τάφο της Ολυμπιάδας, με "χορηγούς" του τις αδελφές του Μεγάλου Αλεξάνδρου.

Η θεωρία ότι οι Καρυάτιδες που βρέθηκαν στο λόφο Καστά αναπαριστούν Κλώδωνες, ιέρειες του Διονύσου είναι αιρετική σε σχέση με ό,τι είχε ακουστεί μέχρι σήμερα, αλλά εκείνος εμφανίζεται πρόθυμος να το εξηγήσει.

"Οι Καρυάτιδες φαίνεται να φέρουν στο κεφάλι τους ένα καλάθι- χαρακτηριστικό των ακολούθων του Διονύσου- και δεύτερον στο στήθος τους διακρίνονται πτυχώσεις που παραπέμπουν στο κουβάλημα ενός σακιδίου. Αυτό το χαρακτηριστικό είναι εξαιρετικά σπάνιο και εντοπίζεται σε δύο μόνο αγάλματα ακολούθων του Διονύσου που βρίσκονται σε μουσεία της Ευρώπης και αποτελούν αντίγραφα αντίστοιχων γλυπτών του 4ου αιώνα π.Χ. Επίσης αξίζει να σημειωθεί ότι ο Πλούταρχος κάνει αναφορά στην Ολυμπιάδα και στις γυναίκες της, οι οποίες συμμετείχαν σε ορφικές τελετές και διονυσιακά όργια», αναφέρει ο Βρετανός ερευνητής και συγγραφέας.

Ο Τσαγκ όμως δεν μένει μόνο στις Καρυάτιδες. Ενα σημαντικό μέρος της θεωρίας του στηρίζεται και στις σφίγγες, στην είσοδο του τάφου. «Προσωπικά εκτιμώ ότι στην Αμφίπολη είναι θαμμένη η βασίλισσα των Μακεδόνων, καθώς οι σφίγγες που βρέθηκαν στην είσοδο έχουν βρεθεί και σε δύο θρόνους βασιλισσών της Μακεδονικής περιόδου που έχουν ανακαλυφθεί στη Βεργίνα.

Ο ένας εκ των δύο θρόνων ήταν της Ευρυδίκης, της γιαγιάς του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Οι σφίγγες ήταν πιθανότατα σύμβολο των θηλυκών μελών της βασιλικής οικογένειας, καθώς η Σφίγγα σε κάποιες πηγές είναι ένα μυθικό πλάσμα που σχετίζεται με την Ηρα, δηλαδή με τη σύζυγο του Δία, από τον οποίο οι βασιλιάδες της Μακεδονίας υποστήριζαν ότι κατάγονται", εξηγεί ο Βρετανός μελετητής.

Παράλληλα, ο Άντριου Τσαγκ έχει αναπτύξει μία θεωρία και για το ποιος ήταν ο κατασκευαστής και χρηματοδότης του μεγαλοπρεπούς τάφου.

Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει, πιστεύει ότι ο Κάσσανδρος, παρότι πηγές αναφέρουν ότι μετά τη δολοφονία της Ολυμπιάδας έδωσε εντολή να παραμείνει άταφη, εν τέλει, έδωσε την συγκατάθεσή του να ταφεί.

Το κόστος και το σχεδιασμό του τάφου φαίνεται ότι ανέλαβε κάποιος εκ των στενών συγγενών της Ολυμπιάδας.

"Θεωρώ ότι σχεδόν σίγουρα η Κλεοπάτρα, η αδερφή του Μεγάλου Αλεξάνδρου και κόρη της Ολυμπιάδος, έπαιξε κάποιο ρόλο στην κατασκευή του, ενώ δεν αποκλείεται και η σύζυγος του Κασσάνδρου και ετεροθαλής αδερφή του Αλέξανδρου, Θεσσαλονίκη", προσθέτει ο Τσαγκ, ο οποίος αναφέρει ότι τα στοιχεία καταδεικνύουν πως ο τάφος χρονολογείται στον 4ο αιώνα π.Χ. και όχι αργότερα.

Ενδείξεις για αυτό σύμφωνα με τον ίδιο είναι η τεχνοτροπία του πατώματος, τυπική της Πέλλας του Φιλίππου και του δεύτερου μισού του 4ου αιώνα π.Χ. Τόνισε βέβαια πως οι Ρωμαίοι ήταν καλοί αντιγραφείς, αλλά το γεγονός ότι παρόμοια πατώματα έχουν βρεθεί στην Πέλλα και όχι στη Ρώμη ή αλλού, είναι ένα ισχυρό στοιχείο.http://www.agioritikovima.gr