"Ο Σταύρος Καραΐνδρος γράφει για το φιλικό της Εθνικής με τη Νιγηρία, τον Φετφατζίδη και όλα αυτά που μας κράτησαν ξύπνιους".Όταν είδα..
την ενδεκάδα της Εθνικής αισθάνθηκα ακριβώς το ίδιο με εκείνο το βράδυ -ξημερώματα συγκεκριμένα- του 1994 που είχα ξυπνήσει για να δω τον τελευταίο αγώνα της Ελλάδας στο Μουντιάλ των ΗΠΑ. Αντίπαλος και τότε η Νιγηρία. Ξενέρα. "Γιατί έβαλε τα δεύτερα;", ήταν η πρώτη αντίδραση. Και τότε και τώρα στο φιλικό με τους Νιγηριανούς. Λίγα λεπτά μετά, στο πρώτο σουτ του Φετφατζίδη, συνειδητοποίησα ότι αυτό το παιχνίδι έχει μεγαλύτερο ενδιαφέρον από εκείνο με την Πορτογαλία το Σάββατο.
την ενδεκάδα της Εθνικής αισθάνθηκα ακριβώς το ίδιο με εκείνο το βράδυ -ξημερώματα συγκεκριμένα- του 1994 που είχα ξυπνήσει για να δω τον τελευταίο αγώνα της Ελλάδας στο Μουντιάλ των ΗΠΑ. Αντίπαλος και τότε η Νιγηρία. Ξενέρα. "Γιατί έβαλε τα δεύτερα;", ήταν η πρώτη αντίδραση. Και τότε και τώρα στο φιλικό με τους Νιγηριανούς. Λίγα λεπτά μετά, στο πρώτο σουτ του Φετφατζίδη, συνειδητοποίησα ότι αυτό το παιχνίδι έχει μεγαλύτερο ενδιαφέρον από εκείνο με την Πορτογαλία το Σάββατο.
Αξίζει να παίζει ο Φετφατζίδης
Γιατί τότε, το Σάββατο, βάσει των 11 που ξεκίνησαν, ήξερες ακριβώς τι θα δεις. Τόσο από την ομάδα όσο και από τον καθένα ξεχωριστά. Τώρα τα πράγματα ήταν διαφορετικά. Με 10 νέους, σε σχέση με το φιλικό με τους Πορτογάλους, και τον Φετφατζίδη βασικό, η Ελλάδα είχε πολλά διαφορετικά να δώσει. Μπορεί να μην έδωσε πολλά το τρίγωνο Ταχτσίδη, Σάμαρη και Καραγκούνη, ο τελευταίος, όμως, ατομικά έδειξε πόσο απαραίτητος είναι για την Εθνική. Οι φάσεις που κλέβει τη μπάλα και από τα πόδια του ξεκινάνε δύο ευκαιρίες της Ελλάδας στο πρώτο ημίχρονο δείχνει πως αυτό δεν μπορεί να το κάνει κάποιος άλλος εκτός από τον "τυπάρα".
Το ίδιο ισχύει και για τον Φετφατζίδη. Στο "ένας εναντίον ένα" ήταν ανέκαθεν δυνατός. Τώρα είναι δυνατός και στην τελική προσπάθεια και κάνει "μπαμ" ότι τον βοήθησε η Ιταλία σε αυτό. Πλέον βγάζει ωριμότητα στο παιχνίδι του και μία σιγουριά σε κάθε του κίνηση. Λογικό, αφού δεν παίζει για να αποδείξει ότι αξίζει, αλλά παίζει γιατί αξίζει. Δεν ξέρω αν ο Φερνάντο Σάντος θα του δώσει φανέλα βασικού στα τρία ματς της τελικής φάσης, σίγουρα όμως θα είναι ο νούμερο ένα μετά τους 11.
Καλή εικόνα και από τον Λάζαρο Χριστοδουλόπουλο που είχε και την ευκαιρία με το σουτ του πρώτου ημιχρόνου, ενώ η αμυντική τετράδα -με τον Μανωλά να παραμένει στην ενδεκάδα- δεν έδειξε ιδιαίτερα προβλήματα.
Πάτημα για γκρίνια
Όλα αυτά μέχρι να αρχίσουν οι αλλαγές. Μετά δεν έχει αξία ο σχολιασμός. Το σίγουρο είναι ότι με την εμφάνιση του πρώτου μέρους και δη αυτή του Φετφατζίδη θα αρχίσει ένας νέος μαραθώνιος συζητήσεων και γκρίνιας για το ποιοι αξίζει να παίζουν, ποιοι πρέπει να μένουν εκτός κτλ. Όρεξη να έχουμε να συζητάμε. Αν θέλετε τη γνώμη μου, η Εθνική που έπαιξε τα ξημερώματα σου προκάλεσε λιγότερη νύστα από την Εθνική που έπαιξε στις 9:30 το βράδυ του Σαββάτου...
ΥΓ: Οι βόλτες των διεθνών τις προηγούμενες μέρες, το σούβλισμα αρνιών και τα τραγούδια από την Καλομοίρα πριν από τη σέντρα θύμισαν κάτι από το πανηγύρι του 1994. Ολα αυτά μέχρι να γίνει η σέντρα. Τούτη η Εθνική δεν αφήνει τίποτα να επηρεάσει το παιχνίδι της και ξέρει να διαχωρίζει το αγωνιστικό από το... ψυχαγωγικό κομμάτι. Οι ιστορικοί του μέλλοντος ας εστιάσουν σε αυτό όταν κάνουν τις συγκρίσεις..
http://www.contra.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου