Έχω ξαναγράψει για τον επαγγελματικό αθλητισμό και πιστέψτε με είμαι από τους πλέον αρμόδιους να τοποθετούμαι μιας και είμαι κι εγώ ένας από αυτούς ..
που αντιμετώπισαν την φιλοσοφία των παραγόντων που διοίκησαν το επαγγελματικό κομμάτι και τους ξέρω.
Όχι όλων βέβαια αλλά σίγουρα κάποιων εξ αυτών.
Όχι όλων βέβαια αλλά σίγουρα κάποιων εξ αυτών.
Η φιλοσοφία λοιπόν των συγκεκριμένων αυτών ανθρώπων, λέει ότι ο γηγενής ποδοσφαιριστής που ασχολείται επαγγελματικά με το ποδόσφαιρο, είναι διαφορετικός από αυτούς που έρχονται από άλλα μέρη της χώρας μας ή του εξωτερικού.
Δηλαδή ότι ο γηγενής παίκτης, δεν έχει σπίτι να «τσοντάρει» στα έξοδα του σπιτιού μιας και δεν είναι πλέον παιδάκι όταν έχει ενηλικιωθεί, δεν έχει οικογένεια και παιδιά να μεγαλώσει χωρίς να τα λείπει τίποτε (στο μέτρο του δυνατού), δεν έχει τα ανάλογα έξοδα διαβίωσης που έχει κάθε άλλος άνθρωπος και πάνω από όλα, δεν έχει αξιοπρέπεια και αυτοσεβασμό ώστε να μπορεί ως εργαζόμενος άνθρωπος να διεκδικεί τα δεδουλευμένα του και μια αξιοπρεπή ζωή ως άνθρωπος.
Επώνυμος μιας και τον ξέρουν στην πόλη που ζεί λόγω του ποδοσφαίρου αλλά χωρίς ποτέ να του κάνει κανείς τη χάρη να τον προβάλει, αφού αυτό το κάνουν οι καθημερινές προπονήσεις (μονές και διπλές), οι προετοιμασίες στα βουνά (την ώρα που όλοι οι άλλοι «βγάζουν γούστα» στις παραλίες), τα ωράρια, τα διαιτολόγια και η χαζομάρα του εκάστοτε παράγοντα που πρέπει να υποστείς και να ανεχθείς, καθώς και οι ιδιοτροπίες του κάθε σωστού ή «περίεργου» προπονητή του.
Δηλαδή ότι ο γηγενής παίκτης, δεν έχει σπίτι να «τσοντάρει» στα έξοδα του σπιτιού μιας και δεν είναι πλέον παιδάκι όταν έχει ενηλικιωθεί, δεν έχει οικογένεια και παιδιά να μεγαλώσει χωρίς να τα λείπει τίποτε (στο μέτρο του δυνατού), δεν έχει τα ανάλογα έξοδα διαβίωσης που έχει κάθε άλλος άνθρωπος και πάνω από όλα, δεν έχει αξιοπρέπεια και αυτοσεβασμό ώστε να μπορεί ως εργαζόμενος άνθρωπος να διεκδικεί τα δεδουλευμένα του και μια αξιοπρεπή ζωή ως άνθρωπος.
Επώνυμος μιας και τον ξέρουν στην πόλη που ζεί λόγω του ποδοσφαίρου αλλά χωρίς ποτέ να του κάνει κανείς τη χάρη να τον προβάλει, αφού αυτό το κάνουν οι καθημερινές προπονήσεις (μονές και διπλές), οι προετοιμασίες στα βουνά (την ώρα που όλοι οι άλλοι «βγάζουν γούστα» στις παραλίες), τα ωράρια, τα διαιτολόγια και η χαζομάρα του εκάστοτε παράγοντα που πρέπει να υποστείς και να ανεχθείς, καθώς και οι ιδιοτροπίες του κάθε σωστού ή «περίεργου» προπονητή του.
Βέβαια δεν είναι όλοι οι παράγοντες και οι προπονητές έτσι, πιστέψτε με όμως, είναι αρκετοί αυτοί.
Ο «επαγγελματίας-ερασιτέχνης» γηγενής ποδοσφαιριστής λοιπόν, έχει να αντιμετωπίσει όλα τα παραπάνω και το μόνο του «πλεονέκτημα» έναντι των άλλων «ξένων» συναδέλφων του, είναι ότι ζεί και εργάζεται στο μέρος που γεννήθηκε και μεγάλωσε. Αν είναι τυχερός έχει και ένα σπίτι που του εξασφάλισαν οι γονείς του.
Διαφορετικά, όπως και οι παίκτες που έρχονται από άλλες περιοχές, πληρώνει κι αυτός το ενοίκιο και όλα τα έξοδα που μπορεί να έχει οποιοσδήποτε άλλος άνθρωπος της καθημερινότητας μας.
Όταν λοιπόν αυτός ο άνθρωπος δεν πληρώνεται στην ώρα του όπως λένε τα συμβόλαια τα οποία υπογράφει (ναι αυτά που βλέπετε στις φωτογραφίες με τους χαμογελαστούς κυρίους), αν σε πολλές γνωστές των περιπτώσεων έχει να πληρωθεί τουλάχιστον 6-7-8 ακόμη και 9-10 μήνες, τότε για ποιο επαγγελματικό ποδόσφαιρο μιλάμε;
Αυτό των παραγόντων; Αυτό του Καλογιάννη και της παρέας του; Είναι πρωτάθλημα για επαγγελματίες ποδοσφαιριστές αυτό της Β΄ Εθνικής στη χώρα μας; Προσωπικά πιστεύω ότι είναι καθαρά ένα πρωτάθλημα για τους «επαγγελματίες παράγοντες» που σου λένε <<...κάνε προσφυγή να πάρεις τα λεφτά σου. Δε τα χάνεις>>. Ότι μέχρι να τα πάρεις θα έχεις χάσει το σπίτι σου, θα έχεις χαλάσει την οικογένεια, την υγεία, την ηρεμία σου και την αξιοπρέπεια σου, δε το λέει κανένας απο αυτούς τους "πανέξυπνους" κατά τ΄άλλα κυρίους.
Αλλά τι τους νοιάζει; Δεν είναι οι παίκτες το ζητούμενο γι αυτούς, ούτε οι ζωές και οι προσωπικότητες τους. Απλά "άλογα" στις ..."ιπποδρομίες" τους είναι...
Διαφορετικά, όπως και οι παίκτες που έρχονται από άλλες περιοχές, πληρώνει κι αυτός το ενοίκιο και όλα τα έξοδα που μπορεί να έχει οποιοσδήποτε άλλος άνθρωπος της καθημερινότητας μας.
Όταν λοιπόν αυτός ο άνθρωπος δεν πληρώνεται στην ώρα του όπως λένε τα συμβόλαια τα οποία υπογράφει (ναι αυτά που βλέπετε στις φωτογραφίες με τους χαμογελαστούς κυρίους), αν σε πολλές γνωστές των περιπτώσεων έχει να πληρωθεί τουλάχιστον 6-7-8 ακόμη και 9-10 μήνες, τότε για ποιο επαγγελματικό ποδόσφαιρο μιλάμε;
Αυτό των παραγόντων; Αυτό του Καλογιάννη και της παρέας του; Είναι πρωτάθλημα για επαγγελματίες ποδοσφαιριστές αυτό της Β΄ Εθνικής στη χώρα μας; Προσωπικά πιστεύω ότι είναι καθαρά ένα πρωτάθλημα για τους «επαγγελματίες παράγοντες» που σου λένε <<...κάνε προσφυγή να πάρεις τα λεφτά σου. Δε τα χάνεις>>. Ότι μέχρι να τα πάρεις θα έχεις χάσει το σπίτι σου, θα έχεις χαλάσει την οικογένεια, την υγεία, την ηρεμία σου και την αξιοπρέπεια σου, δε το λέει κανένας απο αυτούς τους "πανέξυπνους" κατά τ΄άλλα κυρίους.
Αλλά τι τους νοιάζει; Δεν είναι οι παίκτες το ζητούμενο γι αυτούς, ούτε οι ζωές και οι προσωπικότητες τους. Απλά "άλογα" στις ..."ιπποδρομίες" τους είναι...
Πρίν από λίγες ημέρες οι ποδοσφαιριστές της Δόξας Δράμας (ναι αυτής της ιστορικής Δόξας) είχαν βγάλει μια ανακοίνωση για τους δέκα μήνες που κάνουν απλήρωτοι υπομονή για να πάρουν τα δεδουλευμένα τους.
Παίκτες απλήρωτοι, εξαθλιωμένοι, «εύκολοι» σε «προτάσεις» και «συμφωνίες» που δεν έχουν σχέση με το καλό, αγνό, πραγματικό ποδόσφαιρο που θέλουν να δούν οι φίλαθλοι. Αλλά σε μια κατάσταση την οποία θέλει ο σημερινός «παράγοντας» που έχει στο μυαλό του «άλλα πράγματα» τα οποία είναι γνωστά στους φιλάθλους και έχουν αδειάσει τα γήπεδα σε όλη τη χώρα.
Με τα παραπάνω δεδομένα τα οποία είναι πλέον αδιάψευστα, καλά θα κάνει κάθε νεαρός που ξεκινάει το ποδόσφαιρο να κάνει τις αξιολογήσεις του. Μπορεί να ζήσει από το ποδόσφαιρο; Υπάρχει η προοπτική και έχει τις δυνατότητες να προχωρήσει στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο ή θα ψάχνει στα 30 του έναν τρόπο να εξασφαλίσει το υπόλοιπο της ζωής του μιας και το «επαγγελματικό ποδόσφαιρο» του την έχει καταστρέψει.
Σίγουρα υπάρχουν όνειρα, υπάρχουν φιλοδοξίες και πολλές φορές υπάρχουν οι δυνατότητες και οι προϋποθέσεις για μια μεγάλη καριέρα στον χώρο.
Υπάρχει όμως και η άλλη πλευρά του νομίσματος την οποία σας ανέπτυξα εν ολίγοις παραπάνω και θα τη βρείτε μπροστά σας αν δεν αξιολογήσετε σωστά τις δυνατότητες και τις ανάγκες σας.
«Κανείς δεν αγιάζει στον τόπο του» λένε μεταξύ άλλων οι παλαιότεροι. Και δυστυχώς, αυτό στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο και ιδιαίτερα στο χώρο της πολύπαθης Β΄ Εθνικής (ερασιτεχνικής), ισχύει…Του Μπάμπη Πεΐδη/http://pieriasport.blogspot.gr
Παίκτες απλήρωτοι, εξαθλιωμένοι, «εύκολοι» σε «προτάσεις» και «συμφωνίες» που δεν έχουν σχέση με το καλό, αγνό, πραγματικό ποδόσφαιρο που θέλουν να δούν οι φίλαθλοι. Αλλά σε μια κατάσταση την οποία θέλει ο σημερινός «παράγοντας» που έχει στο μυαλό του «άλλα πράγματα» τα οποία είναι γνωστά στους φιλάθλους και έχουν αδειάσει τα γήπεδα σε όλη τη χώρα.
Με τα παραπάνω δεδομένα τα οποία είναι πλέον αδιάψευστα, καλά θα κάνει κάθε νεαρός που ξεκινάει το ποδόσφαιρο να κάνει τις αξιολογήσεις του. Μπορεί να ζήσει από το ποδόσφαιρο; Υπάρχει η προοπτική και έχει τις δυνατότητες να προχωρήσει στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο ή θα ψάχνει στα 30 του έναν τρόπο να εξασφαλίσει το υπόλοιπο της ζωής του μιας και το «επαγγελματικό ποδόσφαιρο» του την έχει καταστρέψει.
Σίγουρα υπάρχουν όνειρα, υπάρχουν φιλοδοξίες και πολλές φορές υπάρχουν οι δυνατότητες και οι προϋποθέσεις για μια μεγάλη καριέρα στον χώρο.
Υπάρχει όμως και η άλλη πλευρά του νομίσματος την οποία σας ανέπτυξα εν ολίγοις παραπάνω και θα τη βρείτε μπροστά σας αν δεν αξιολογήσετε σωστά τις δυνατότητες και τις ανάγκες σας.
«Κανείς δεν αγιάζει στον τόπο του» λένε μεταξύ άλλων οι παλαιότεροι. Και δυστυχώς, αυτό στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο και ιδιαίτερα στο χώρο της πολύπαθης Β΄ Εθνικής (ερασιτεχνικής), ισχύει…Του Μπάμπη Πεΐδη/http://pieriasport.blogspot.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου