Κατοχυρώθηκε το «δικαίωμα στη λήθη»

ΛΟΥΞΕΜΒΟΥΡΓΟ. Απόφαση-σταθμό έλαβε χθες το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, κατοχυρώνοντας το «δικαίωμα στη λήθη» ανθρώπων που θέλουν να ελέγξουν τα αποτελέσματα των αναζητήσεων που τους αφορούν. Το δικαστήριο....

αποφάνθηκε ότι η μηχανή αναζήτησης Google οφείλει σε κάποιες περιπτώσεις να συμμορφώνεται με τα αιτήματα για απομάκρυνση συνδέσμων που οι ενδιαφερόμενοι θεωρούν ανεπιθύμητους.

Το δικαστήριο αποφάσισε ότι η προστασία της προσωπικότητας προηγείται της ελευθερίας της πληροφορίας, σε μια απόφαση της οποίας οι συνέπειες δεν έχουν γίνει ακόμη πλήρως κατανοητές. Η υπόθεση παραπέμφθηκε στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο από την ισπανική Δικαιοσύνη, στην οποία είχε προσφύγει ο Μάριο Κοστέχα. Ο Κοστέχα διαπίστωσε ότι, γράφοντας το όνομά του στη μηχανή αναζήτησης της Google, στα αποτελέσματα εμφανιζόταν καταχώριση σε εφημερίδα του 1998 σχετική με ακίνητό του, που επρόκειτο να εκπλειστηριαστεί λόγω χρεών προς ασφαλιστικά ταμεία. Τα bots της Google, που σαρώνουν διαρκώς το Ιντερνετ για νέες πληροφορίες, είχαν εντοπίσει την καταχώριση όταν ψηφιοποιήθηκε το αρχείο της εφημερίδας. Ο Κοστέχα ζήτησε από την Google να απομακρύνει τον σύνδεσμο, υποστηρίζοντας πως το χρέος έχει προ πολλού πληρωθεί και ότι η ανάρτηση τον δυσφημίζει.

«Αυτό χρησιμεύει ως πρότυπο για όλες τις ευρωπαϊκές χώρες. Πρόκειται για πολύ σημαντική απόφαση. Είναι η πρώτη φορά που η ευρωπαϊκή Δικαιοσύνη αποφαίνεται σχετικά με το δικαίωμα στη λήθη», δήλωσε ο Ισπανός δικηγόρος, ειδικός σε θέματα μέσων ενημέρωσης, Αλεχάνδρο Τουρίνο.

Ο εκπρόσωπος της Google, Αλ Βέρνι, χαρακτήρισε την απόφαση «απογοητευτική για τις μηχανές αναζήτησης και γενικά για τις διαδικτυακές εκδόσεις». «Χρειαζόμαστε χρόνο για να αναλύσουμε τις επιπτώσεις», τόνισε. Η απόφαση, που δεν είναι εφέσιμη, δεν αφορά μόνο τη δημοφιλέστερη μηχανή αναζήτησης, αλλά και όλες τις υπόλοιπες μηχανές αναζήτησης που λειτουργούν σε ευρωπαϊκό έδαφος.

Το δικαστήριο επιβάλλει στις εταιρείες να εξετάζουν τις ενστάσεις, αν και δεν περιγράφονται επακριβώς τα κριτήρια με βάση τα οποία ένα αίτημα γίνεται ή όχι αποδεκτό.

Ειδικοί στα ψηφιακά δικαιώματα προειδοποίησαν ότι η απόφαση αυτή μπορεί να οδηγήσει σε λογοκρισία στο Διαδίκτυο. Επίδοξοι πολιτικοί, παραδείγματος χάρη, μπορεί να ζητούν την απομάκρυνση πληροφοριών που οι ίδιοι δεν θεωρούν κολακευτικές αλλά οι οποίες θα βοηθούσαν τους ψηφοφόρους να σχηματίσουν πληρέστερη εικόνα για το ποιόν τους. «Η πρακτική εφαρμογή φαίνεται ασαφής και μπορεί να προξενήσει μεγάλη σύγχυση», δήλωσε ο αναλυτής Γκρεγκ Στέρλιγκ. «Αυτό ανοίγει την πόρτα σε όσους είναι δυσαρεστημένοι με τα αποτελέσματα της αναζήτησης να απομακρύνουν ή να αλλάζουν τις πληροφορίες που τους αφορούν».

Το δύσκολο έργο της στάθμισης της κάθε περίπτωσης ανατίθεται στις μηχανές αναζήτησης. «Πρέπει να συνυπολογίζεται το θεμιτό ενδιαφέρον των χρηστών του Διαδικτύου να αποκτήσουν πρόσβαση στις εν λόγω πληροφορίες», ανέφερε η απόφαση. «Τίθεται λοιπόν το ερώτημα», σχολίασε ο Στέρλιγκ, «τι είναι προς το δημόσιο συμφέρον;».

Στην Καλιφόρνια των ΗΠΑ, ο νόμος επιτρέπει στους χρήστες να «διαγράφουν» περιεχόμενο από το Διαδίκτυο μόνο αν το έχουν αναρτήσει οι ίδιοι ως ανήλικοι. «Μια τέτοια απόφαση δεν θα ήταν συμβατή με την αμερικανική νομοθεσία», είπε ο Ερικ Γκόλντμαν, επικεφαλής του Ινστιτούτου Υψηλής Τεχνολογίας του Πανεπιστημίου Σάντα Κλάρα. «Θα ήταν σχεδόν σίγουρα αντισυνταγματική και θα παραβίαζε τον νόμο που προβλέπει ότι οι ιστοσελίδες και οι μηχανές αναζήτησης δεν μπορούν να είναι υπεύθυνες για το περιεχόμενο που έχουν αναρτήσει τρίτοι», πρόσθεσε ο κ. Γκόλντμαν.

Το δικαστήριο θεώρησε πως η απόφαση θα διευκολύνει την απομάκρυνση από το Ιντερνετ εσφαλμένων πληροφοριών. Η απόφαση κάνει τη διάκριση ανάμεσα στην πληροφορία που έχει αναρτηθεί σε μία ιστοσελίδα, όπως π.χ. στο ηλεκτρονικό αρχείο μιας εφημερίδας, και στην πληροφορία που εμφανίζεται στα αποτελέσματα αναζήτησης. Στην πρώτη περίπτωση, η πληροφορία είναι σταγόνα στον απέραντο ωκεανό του Ιντερνετ, ενώ στη δεύτερη βρίσκεται στην άκρη των δαχτύλων του οποιουδήποτε.

Επειδή τα κεντρικά της εταιρείας Google βρίσκονται στις ΗΠΑ, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο χρησιμοποίησε ως κριτήριο τις διαφημιστικές υπηρεσίες της Google, οι οποίες διαφέρουν από χώρα σε χώρα, με το σκεπτικό ότι η εταιρεία υπάγεται στο δίκαιο της χώρας από την οποία εισπράττει διαφημιστικά έσοδα.ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ