Αυτό είναι το στοίχημα του ποδοσφαίρου και της ελληνικής κοινωνίας, σύμφωνα με τον Βασίλη Σαμπράκο: να γίνει ο Κατίδης σύμβολο του αντιναζιστικού κινήματος και όχι ένας Έλληνας του περιθωρίου....



Από το βράδυ του Σαββάτου είχα κάνει την επιλογή να μην ακολουθήσω το ρεύμα, να μην καταπιαστώ με τον Γιώργο Κατίδη και τη βλακεία του. Είχα πει τη σκέψη μου στον NovaΣπορFM, όταν έτυχε να παρέμβει ο Κατίδης για να ζητήσει για πρώτη φορά συγγνώμη κι είχα εκ των υστέρων κρίνει ότι δεν είχε κανένα απολύτως νόημα να ακολουθήσω τον συρμό. Από την αρχή άλλωστε στα μάτια μου το πρόβλημα δεν ήταν ο Κατίδης αλλά η συμπεριφορά της ΑΕΚ και της ΕΠΟ, αυτό είπα από την πρώτη στιγμή. Όλα όσα άκουσα και διάβασα όμως στη διάρκεια των τελευταίων περίπου 48 ωρών με αναγκάζουν να γράψω για να αποτυπώσω σε αυτό το σημείωμα όλη μου την οργή για την υποκρισία όλων μας, δηλαδή όχι μόνο της κοινωνίας του ποδοσφαίρου αλλά και της υπόλοιπης ελληνικής κοινωνίας.
Είναι τεράστια, αδιανόητη η βλακεία που έκανε ο Κατίδης. Την κλώτσαγε ο εγκέφαλός μου το βράδυ του Σαββάτου, δήλωνε άρνηση να αντιληφθεί το ερέθισμα που δεχόταν από τα μάτια μου, κι αυτό, ευτυχώς, συνέβη, όπως διαπίστωσα σε εκατομμύρια Ελληνες. Συνέβη όμως και στο κεφάλι αυτού του παιδιού όταν αργότερα, μέσα από τις αντιδράσεις συμπαικτών, προπονητή, οπαδών και απλών ανθρώπων συνειδητοποίησε, δίχως να μάθει, το μέγεθος της βλακείας του.
Και τώρα τι; Φυσικά, αυτονόητο είναι, δεν αντιλέγει ούτε ο ίδιος, ότι πρέπει να τιμωρηθεί παραδειγματικά, ακριβώς για να εξασφαλίσει το ποδόσφαιρο και η κοινωνία ότι ο επόμενος 19χρονος του οποίου οι ανησυχίες εξαντλούνται στο youtube, τα τατού, τα χτενίσματα και τα πιπίνια θα διαβάσει/ακούσει ότι ο Κατίδης που έκανε την βλακεία την πλήρωσε ακριβά και, κατά συνέπεια, θα μπει στη διαδικασία να μάθει τι συμβολίζει η βλακεία του Κατίδη, ή τουλάχιστον δεν θα τον μιμηθεί σαν μαϊμού. Είναι όμως αδιανόητο να εξαντληθεί η αυστηρότητα στον Κατίδη, να του κόψει το ελληνικό ποδόσφαιρο την μπάλα και να τον καταστρέψει επαγγελματικά και ενδεχομένως βιολογικά.
Προτού συνεχίσω στην ουσία, μια μικρή παρένθεση: ποια ΕΠΟ τον καταδικάζει δια παντός; Αυτή που σφυρίζει αδιάφορα κάθε φορά που βλέπει τους νεοναζί στις κερκίδες της έδρας διεξαγωγής των αγώνων της Εθνικής; Ποια ΠΑΕ ΑΕΚ να του κόψει τη μπάλα; Η ίδια η πηγή του προβλήματος; Η βλακεία του Κατίδη είναι ακόμη μια συνέπεια της προβληματικής, για να το διατυπώσω κομψά, λειτουργίας της ΑΕΚ, η οποία εδώ και μήνες είναι ένα ξέφραγο αμπέλι, με ποδοσφαιριστές που νομίζουν ότι μπορούν να κάνουν ό,τι τους κατέβει και να παραμείνουν ατιμώρητοι. Η πηγή του προβλήματος είναι η απουσία από την ΑΕΚ ενός επιτελείου που θα είχε ως βασικό αντικείμενο ενασχόλησης την εκπαίδευση και καθοδήγηση των νεαρών ποδοσφαιριστών που ζουν στο σπίτι της. Αν ο Κατίδης είχε έναν άνθρωπο να μιλήσει, αυτός θα του είχε εξηγήσει τι μ.. πήγαινε να κάνει, θα τον είχε προλάβει, θα τον είχε κερδίσει.
Φυσικά πρέπει να τιμωρηθεί ο Κατίδης, αυστηρά και παραδειγματικά. Δεν είναι όμως αυτό το στοίχημα της κοινωνίας του ποδοσφαίρου, ή της ομάδας του. Το στοίχημά της είναι να το κερδίσει αυτό το παιδί, να του εξηγήσει τι έκανε, να το επιμορφώσει και, γιατί όχι, να τον βάλει μπροστά σε μια εκστρατεία κόντρα στον ρατσισμό, τον ναζισμό. Να τον κάνει πρωταγωνιστή στα επόμενα βιντεάκια στο youtube, για να εξηγήσει αυτός στους συνομήλικούς του τι σημαίνει η χειρονομία που έκανε. Ναι, αυτή θα ήταν μια μεγάλη, αυθεντική νίκη του ποδοσφαίρου στο κοινωνικό γήπεδο, όχι η αφαίρεση της ιδιότητας του ποδοσφαιριστή από τον Κατίδη.
Αν το ποδόσφαιρο μιμηθεί την ελληνική κοινωνία και απλώς πετάξει στον δρόμο ένα παιδί που θα βρίσκεται για δεύτερη φορά στη ζωή του στον δρόμο, θα έχει και αυτό πλήρως παραδοθεί, θα έχει χάσει κάθε ίχνος ανθρωπιάς από μέσα του.
Όλοι εμείς που το βράδυ του Σαββάτου, μέσα σε αυτούς κι εγώ, ζητούσαμε αίμα, αν συνεχίσουμε να το ζητάμε θα αποδείξουμε ότι είμαστε τυπικοί Έλληνες του 2013: Έλληνες από τους οποίους η κρίση δεν έχει αφαιρέσει μόνο χρήματα, προνόμια και υλικά αγαθά, αλλά και ανθρωπιά. Όλοι εμείς που θέλουμε να περιθωριοποιήσουμε τον Κατίδη κάνουμε το ίδιο με κάθε Κατίδη που συναντάμε στους ελληνικούς δρόμους, με κάθε πιτσιρικά που έχει παραβατική συμπεριφορά. Αντί να ψάχνουμε εκ των υστέρων να αντιληφθούμε πού οφείλεται η συμπεριφορά, αν κάθε ένα από αυτά τα παιδιά είχε σπίτι, γονείς, τροφή, ευκαιρία επιμόρφωσης και εκπαίδευσης, τα πετροβολάμε και αγωνιζόμαστε να τα βάλουμε στο περιθώριο. Κι ο Κατίδης ήταν ένα τέτοιο παιδί. Έχω νιώσει μεγάλη ντροπή σε κάθε μου επίσκεψη στον Κορυδαλλό για να συναναστραφώ τα παιδιά που δίνουν μέσα στις φυλακές αγώνα να απεξαρτηθούν από τα ναρκωτικά, τα οποία τους είχαν οδηγήσει σε ένα σωρό παράνομες πράξεις. Από το βράδυ του Σαββάτου νιώθω ότι θα μου συμβεί το ίδιο στην κατάληξη της ιστορίας του Κατίδη.
Τι θα έκανα στη θέση της ΑΕΚ και της ΕΠΟ; Ακριβώς αυτό που αναφέρω παραπάνω: θα τον τιμωρούσα παραδειγματικά, θα του εξηγούσα για ποιο λόγο τιμωρήθηκε, θα του παρείχα τη γνώση που θα τον βοηθούσε να συλλάβει το μέγεθος της μ… του, και μετά, ακριβώς επειδή δεν πρόκειται για ένα νεοναζί τυπάκι (αν ήταν τέτοιο, ο Λίνεν θα τον είχε ήδη πλακώσει στις μπουνιές), θα τον έκανα βασικό πρόσωπο στην καμπάνια του ποδοσφαίρου κόντρα στον ναζισμό και τον ρατσισμό. Αυτό θα έκανα αν με ένοιαζε να προσπαθήσω να λύσω το πρόβλημα και όχι να ικανοποιήσω τα αισθήματα αυτών που σήμερα διψούν για αίμα και βγάζουν πάνω σε αυτό το παιδί τα συσσωρευμένα αρνητικά συναισθήματά τους. Θα 'πρεπε να ντρεπόμαστε που αντιδρούμε μόνο μπροστά στον Κατίδη, που είναι της μόδας και δεν κοστίζει, όταν οι ίδιοι άνθρωποι μένουμε απαθείς στα ακραία ναζιστικά και ακροδεξιά φαινόμενα της εποχής, που τα συναντούμε σε κάθε γωνιά της σημερινής Ελλάδας. Νίκη του ποδοσφαίρου θα ήταν να ξαναπαίξει στην Εθνική ο Κατίδης, μαζί με ένα βίντεο που θα τον παρουσιάζει να αφηγείται την ιστορία του μεγαλύτερου αθλητικού λάθους που θα μπορούσε ποτέ να διαπράξει. Διότι τότε το ποδόσφαιρο θα είχε δημιουργήσει την προοπτική να φτιάχνει καλύτερους ανθρώπους.  Από Βασίλης Σαμπράκος |