Ο διευρυμένος κ. Κουβέλης

Τετάρτη 20 Ιουνίου 2012

Είναι άδικο να μένουν απέξω τα στελέχη της Δημοκρατικής Αριστεράς, να μην μετέχουν στην κυβέρνηση. Ο κ. Φώτη Κουβέλης δήλωσε εν όψει του σχηματισμού της νέας κυβέρνησης ότι θα την στηρίξει, θα δώσει δηλαδή ψήφο εμπιστοσύνης, αλλά δεν θα αναλάβει κάποιο υπουργείο ούτε ο ίδιος ούτε κάποιο από τα στελέχη της παράταξης. Οπότε το.. πεδίο μένει ελεύθερο για τους διάφορους εξαγνισμένους ακροδεξιούς, για τους αποτυχόντες που δοκιμάστηκαν σε πόστα και φούνταραν τη χώρα. Μισές δουλειές δηλαδή.
Ο κ. Φώτης Κουβέλης ήταν ξεκάθαρος σε αυτήν την αναμέτρηση. Είχε δηλώσει με κάθε τρόπο ότι θέλει να είναι κομμάτι της λύσης και όχι κομμάτι του προβλήματος. Είχε γίνει κατανοητό ότι θα συνεργαζόταν και με τον Σαμαρά και με το Βενιζέλο και με τον Βελζεβούλ αν ήταν ανάγκη. Το ποσοστό των ψηφοφόρων που τον επέλεξε ήθελε από τη Δημοκρατική Αριστερά ακριβώς αυτό που κάνει σήμερα, δηλαδή να πάει από κοντά στους νικητές και να συμβάλλει στη συγκεκριμένη ευρωπαϊκή κατεύθυνση. Ο ρόλος της Δημοκρατικής Αριστεράς σε αυτή τη συνύπαρξη είναι να βοηθήσει σε μια κατεύθυνση: να μην συνθλιβεί ακόμη περισσότερο το πλήθος των αδυνάτων.

Η Δημοκρατική Αριστερά ήταν σαφέστατα λιγότερο ελκυστική από τον ΣΥΡΙΖΑ. Κατήλθε στις εκλογές με λιγότερη τόλμη και, όπως διδάσκει η ιστορία, η μετριοπάθεια δεν ξεσηκώνει τα πλήθη. Εντούτοις οι δυο παρατάξεις έχουν βγει από την ίδια μήτρα και απευθύνονται στο ίδιο κοινό, αυτό που σε γενικές γραμμές θα λέγαμε «προοδευτικό». Η ανοδική πορεία του κ. Τσίπρα και το νικηφόρο ρεύμα του κατέληξαν σε ισχυρή πλειοψηφία στον χώρο της Αριστεράς. Θα πρέπει όμως να γίνει κατανοητό ότι η περισσότεροι από εκείνους που έριξαν ΣΥΡΙΖΑ δεν έχουν σχέση με τις συνιστώσες. Η επαφή τους με το κόμμα είναι αφηρημένη. Αν δηλαδή εξαιρέσουμε ένα 4% οπαδών, άντε ένα 10% απολύτως συνειδητοποιημένων ψηφοφόρων, οι υπόλοιποι κινούνται γενικώς στον χώρο της διευρυμένης Αριστεράς.

Ο κ. Φώτης Κουβέλης αυτή τη στιγμή δεν εκπροσωπεί το ποσοστό της Δημοκρατικής Αριστεράς αλλά το προοδευτικό τμήμα της ελληνικής κοινωνίας που προτιμά την γόνιμη συμμετοχή σε μια κυβέρνηση από την επαναστατική γυμναστική της αντιπολίτευσης. Η πιθανότητα του ΣΥΡΙΖΑ να σχηματίσει κυβέρνηση, η ανάδειξή του σε έναν από τους δυο πόλους της κεντρικής σκηνής, τον οδήγησε στο πρωτόγνωρο ποσοστό. Τούτο δεν σημαίνει ότι οι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ συμφωνούν με τη δημαγωγία που επεδείχθη το τελευταίο μήνα. Επί παραδείγματι δεν συμφωνούν όλοι με την παρομοίωση της Κερατέας ως «γαλατικού χωριού»: οι επαναστατημένοι της Λαυρεωτικής είναι εγωκεντρικοί πολίτες που θέλουν να στέλνουν τα σκουπίδια τους σε άλλο τόπο, σε βάρος άλλων πολιτών και επιπλέον δεν καταλαβαίνουν τίποτε από τεχνολογία και οικολογία στη διαχείριση των απορριμμάτων.   

Συνοψίζοντας: η Δημοκρατική Αριστερά έχει πιστούς που δεν θα νιώσουν εξαπατημένοι εάν τα στελέχη της παράταξης αναλάβουν κάποιο υπουργείο. Δεν έθεσαν υποψηφιότητα παριστάνοντας τον Αστερίξ.

ΒΗΜΑ-Λώρη Κέζα