Οι πολιτικοί αρχηγοί δεν κατάφεραν, όπως αναμενόταν να σχηματίσουν οικουμενική ή άλλη κυβέρνηση και πλέον οδεύουμε προς επαναληπτικές..
εκλογές. Οι νέες κάλπες θα στηθούν σε περιβάλλον εντεινόμενης αβεβαιότητας και ακόμη μεγαλύτερης ανασφάλειας. Οι Ευρωπαίοι θα πιέζουν - ήδη πιέζουν- ευθέως πια το εκλογικό σώμα, θέτοντας το δίλημμα παραμονής στο ευρώ ή επιστροφής στη δραχμή. Οι εκλογείς, επίσης, ιδιαιτέρως οι πιο τακτοποιημένοι, οι νοικοκυραίοι, όσοι τα προηγούμενα χρόνια «έχτισαν» κάποια περιουσία ή μεγάλωσαν τις αποταμιεύσεις τους θα σκεφτούν διπλά και τριπλά, θα χάσουν την ανεμελιά της ψήφου τιμωρίας που με ευκολία έριξαν στις 6 Μαΐου.
εκλογές. Οι νέες κάλπες θα στηθούν σε περιβάλλον εντεινόμενης αβεβαιότητας και ακόμη μεγαλύτερης ανασφάλειας. Οι Ευρωπαίοι θα πιέζουν - ήδη πιέζουν- ευθέως πια το εκλογικό σώμα, θέτοντας το δίλημμα παραμονής στο ευρώ ή επιστροφής στη δραχμή. Οι εκλογείς, επίσης, ιδιαιτέρως οι πιο τακτοποιημένοι, οι νοικοκυραίοι, όσοι τα προηγούμενα χρόνια «έχτισαν» κάποια περιουσία ή μεγάλωσαν τις αποταμιεύσεις τους θα σκεφτούν διπλά και τριπλά, θα χάσουν την ανεμελιά της ψήφου τιμωρίας που με ευκολία έριξαν στις 6 Μαΐου.
Οι άλλοι, οι πιο πιεσμένοι από το μνημόνιο και τις δυσμενείς οικονομικές συνθήκες, πιθανώς να ξεπεράσουν ιδεολογικές κι οργανωτικές αγκυλώσεις και να ακολουθήσουν αυτή τη φορά με μεγαλύτερη ευκολία το «ρεύμα», θεωρώντας ότι δεν έχουν πολυτέλεια επιλογών και πως πλέον διαλέγουν στρατόπεδο και όχι κόμμα.
Κάπως έτσι στο δρόμο προς τις νέες εκλογές θα συγκροτηθούν δύο κυρίαρχοι πόλοι.Ο «ευρωπαϊκός» και εν πολλοίς μνημονιακός, που θα εκφρασθεί κυρίως από τη Νέα Δημοκρατία και τον Αντώνη Σαμαρά και ο αντιμνημονιακός, στον οποίο θα κυριαρχήσει ο ΣΥΡΙΖΑ του Αλέξη Τσίπρα.
Λογικά ο πρώτος πόλος θα κινηθεί σε αντισυριζική βάση, θα έλθει να απαντήσει στις αγωνίες των νοικοκυραίων για τις καταθέσεις, το ευρώ και το αστικό καθεστώς και θα αρμέξει στην κυριολεξία τα μικρότερα φιλελεύθερα κόμματα, της Ντόρας, του Μάνου, του Τζήμερου, καθώς και του Καμμένου, που τόσο εξετέθη με τις παλινωδίες του, κατά τις διαβουλεύσεις με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας.
Και ο δεύτερος, ο Αριστερός και καθαρά αντιμνημονιακός πόλος του κ.Τσίπρα, θα προβάλει ως εναλλακτική αριστερή, ανανεωτική και αντισυστημική επιλογή, θα πιέσει σε αφάνταστο βαθμό τη ΔΗΜΑΡ, το ΚΚΕ, την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, τους Οικολόγους και το ΠαΣοΚ βεβαίως, το οποίο στην κυριολεξία θα βρεθεί ανάμεσα σε μυλόπετρες. Το εκσυγχρονιστικό του κομμάτι θα πιέζεται από τον ευρωπαϊκό πόλο και το παραδοσιακό τμήμα του από τον αντιμνημονιακό του ΣΥΡΙΖΑ.
Ουσιαστικά, αν δεν αλλάξουν δραματικά οι συνθήκες και δεν εμφανισθούν νέες εκφράσεις του φιλελεύθερου και κεντρώου χώρου - και να υπάρχουν πιθανώς δεν θα προλάβουν να εκδηλωθούν - η επόμενη εκλογική αναμέτρηση θα είναι μεταξύ Σαμαρά και Τσίπρα, μεταξύ Νέας Δημοκρατίας και ΣΥΡΙΖΑ.
Και το ερώτημα που τίθεται, είναι: ποιος θα επικρατήσει;
Ο πρώτος φέρει το βάρος της ήττας από την προηγούμενη εκλογική μάχη, αλλά έχει το πλεονέκτημα της έκφρασης του φιλελεύθερου ευρωπαϊκού μετώπου. Και ο δεύτερος τρέχει πάνω στο κύμα που έφτιαξε στις 6 Μαΐου, αλλά κινδυνεύει να πέσει απ' αυτό εξαιτίας των φόβων και της αντίδρασης που η άνοδός του καλλιέργησε στον κόσμο των αστών νοικοκυραίων.
Η μάχη προβλέπεται αμφίρροπη και η έκβασή της δεν είναι προφανής όπως πολλοί νομίζουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου