ΣΥΡΙΖΑ με το παγόβουνο της χρεοκοπίας

Τρίτη 15 Μαΐου 2012

Το τελευταίο χαρτί πριν από την αναπόφευκτη προσφυγή στη διαδικασία των επαναληπτικών εκλογών θα παιχτεί σήμερα από τον Πρόεδρο της..

Δημοκρατίας και θα διερευνηθεί η δυνατότητα συγκρότησης κυβέρνησης προσωπικοτήτων. Δυστυχώς οι εκφρασμένες τάσεις και προθέσεις των πολιτικών κομμάτων δεν επιτρέπουν την αισιόδοξη προοπτική συμπόρευσης των δυνάμεων εκείνων που απαιτούνται για τον σχηματισμό ενός αξιόπιστου κοινοβουλευτικού και κοινωνικού μετώπου.

Αν κάτι το συγκλονιστικά ανέλπιστο δεν συμβεί την τελευταία στιγμή, η χώρα θα εισέλθει και πάλι σε προεκλογική περίοδο με όσα είναι δυνατό να συνεπάγεται μια τέτοια εξέλιξη. Αλλωστε, τα στοιχεία για την οικονομική πραγματικότητα είναι εξόχως ανησυχητικά. Το ενδεχόμενο της χρεοκοπίας δεν αποτελεί πιθανό επακόλουθο μιας νέας εκλογικής αναμέτρησης, αλλά δρομολογημένη απειλή που ενδέχεται να εκδηλωθεί ακόμη και στη διάρκεια του προεκλογικού αγώνα.

Η αιτία, για την οποία βρισκόμαστε μπροστά σε αυτόν τον κίνδυνο, είναι η απόρριψη εκ μέρους του Αλ. Τσίπρα όλων των προσφερόμενων από το αποτέλεσμα της 6ης Μαΐου πιθανών κυβερνητικών λύσεων. Δημόσια δηλώθηκε μάλιστα από ηγετικό στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ ότι στόχος της τακτικής αυτής είναι η επιλογή του να παραμείνει στον χώρο της αντιπολίτευσης.

Είναι προφανέστατη η καιροσκοπική σκοπιμότητα ενός τέτοιου στόχου. Αδιαφορεί για τις όποιες αρνητικές επιπτώσεις θα υπάρξουν για τον λαό και τον τόπο και αναδεικνύει ως αποκλειστικό πρόταγμα της κομματικής πρακτικής τα πολιτικά οφέλη που είναι δυνατό να αποφέρει. Και πάνω σε αυτή τη λογική που κινείται από το βράδυ της 6ης Μαΐου η πολιτική, την οποία ακολουθούν ο Αλ. Τσίπρας και το κόμμα του, στήνονται και οι νέοι πολιτικοί σχεδιασμοί τους, οι οποίοι το μόνο που δεν λαμβάνουν υπόψη τους είναι τα δεινά που ενδέχεται να προκαλέσει η ακυβερνησία στο εξουθενωμένο ελληνικό κράτος.

Κι όλα αυτά σε μια περίοδο που το διεθνές κλίμα και ιδιαίτερα οι συσχετισμοί δυνάμεων στην Ευρωζώνη έχουν αρχίσει να βελτιώνονται αισθητά υπέρ των ελληνικών θέσεων και επιδιώξεων, έτσι ώστε να φαντάζει περίπου βέβαιο ότι πολλά θα μπορούσαν να αλλάξουν προς όφελός μας. Πάντα, όμως, υπό τον όρο ότι θα λειτουργούσαμε έχοντας ως αποκλειστικό στόχο το καλό του τόπου και όχι το στενό κομματικό συμφέρον.