Pages - Menu

Τετάρτη 18 Απριλίου 2012

Δημήτρης Μητροπάνος - Πέθανε το πρωί της Τρίτης από ανακοπή καρδιάς - Αύριο η κηδεία του

Τετάρτη 18 Απριλίου 2012
Στο Α' Νεκροταφείο Αθηνών, αύριο στις 2 το μεσημέρι, συγγενείς, φίλοι και θαυμαστές θα αποχαιρετίσουν τον Δημήτρη Μητροπάνο. Από τις 10 το πρωί η σορός του θα βρίσκεται στο παρεκκλήσι του νεκροταφείου. <br> <b> Δείτε βίντεο με τα πιο γνωστά τραγούδια του. </b>...

Ο σπουδαίος τραγουδιστής πέθανε το πρωί της Τρίτης του Πάσχα, σε ηλικία 64 ετών από ανακοπή καρδιάς, αφήνοντας στην Ελλάδα μια ιδιαίτερα σημαντική μουσική κληρονομιά. Τα τελευταία χρόνια αντιμετώπιζε σοβαρά προβλήματα υγείας.

Η οικογένειά του ζήτησε αντί στεφάνων να κατατεθούν χρήματα στο Κέντρο Υποδοχής και Αλληλεγγύης του Δήμου Αθηναίων για τους άστεγους, στον λογαριασμό 064/48000015, στην Εθνική Τράπεζα.

Το ιατρικό ανακοινωθέν

«Ο ασθενής Δημήτριος Μητροπάνος διεκομίσθη στο νοσοκομείο ΥΓΕΙΑ σήμερα το πρωί λόγω οξέως διαρροϊκού συνδρόμου και εμέτων. Στη συνέχεια παρουσίασε αιφνιδίως δύσπνοια. Μετεφέρθη στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας όπου αντιμετωπίστηκε για οξύ πνευμονικό οίδημα από το οποίο και κατέληξε την 11η πρωινή», αναφέρεται στο ιατρικό ανακοινωθέν.

Ξεκίνησε να τραγουδάει πριν τελειώσει το γυμνάσιο

Ο Δημήτρης Μητροπάνος γεννήθηκε στην Αγία Mονή Τρικάλων στις 2 Απριλίου του 1948.

Μεγάλωσε με την μητέρα του και την αδελφή του, ενώ έως τα 16 του στα χαρτιά γραφόταν ως «ορφανός» από πατέρα, καθώς η οικογένεια νόμιζε ότι ο πατέρας του είχε σκοτωθεί στο αντάρτικο.

Τελικά έφθασε στην οικογένεια ένα γράμμα που έλεγε ότι ζει και είναι στη Ρουμανία και ο Δημήτρης Μητροπάνος γνώρισε τον πατέρα του στα 29 του.

Και τα δύο αδέλφια της μητέρας του ήταν φυλακή και εξορία, ως κομμουνιστές.

Τα καλοκαίρια δούλευε για να βοηθήσει τα οικονομικά της οικογένειάς του, πρώτα ως σερβιτόρος στην ταβέρνα ενός θείου του και μετά σε κορδέλες που έκοβαν ξύλα.

Φτιάχτηκε και μια χορωδία για τις πρώτες καντάδες στα κορίτσια, με τον Δ.Μητροπάνο να αναλαμβάνει τα σόλα καθώς «με θεωρούσαν καλό για να τραγουδάω μόνος μου».

Προτού τελειώσει το γυμνάσιο άρχισε να δουλεύει σαν τραγουδιστής.

Στην ίδια ηλικία, έπειτα από παρότρυνση του Γρηγόρη Μπιθικώτση, επισκέφθηκε την εταιρεία Κολούμπια. Εκεί γνώρισε τον Γιώργο Ζαμπέτα, δίπλα στον οποίο δούλεψε στα «Ξημερώματα». Όταν αναφερόταν στον Γ.Ζαμπέτα έλεγε πως ήταν «ο μόνος άνθρωπος στο τραγούδι ο οποίος με βοήθησε χωρίς να περιμένει κάτι. Με όλους τους υπόλοιπους συνεργάτες μου κάτι πήρα και κάτι έδωσα».

Το 1966 συνεργάστηκε με τον Μίκη Θεοδωράκη, ερμηνεύοντας μέρη από τη «Ρωμιοσύνη» και το «Άξιον Εστί» σε μια σειρά συναυλιών στην Ελλάδα και την Κύπρο. Το 1967 ηχογράφησε τον πρώτο του 45άρη δίσκο, με το τραγούδι «Θεσσαλονίκη».

Το 1972, χρονιά-σταθμός στην καλλιτεχνική του πορεία, συνεργάστηκε με τον Δήμο Μούτση και τον Μάνο Ελευθερίου στον «Άγιο Φεβρουάριο».

Στη μακρόχρονη πορεία του στο ελληνικό τραγούδι, ο Δημήτρης Μητροπάνος συνεργάστηκε με τους μεγαλύτερους δημιουργούς του λαϊκού αλλά και του έντεχνου τραγουδιού. Γιώργος Ζαμπέτας, Μίκης Θεοδωράκης, Δήμος Μούτσης, Απόστολος Καλδάρας, Τάκης Μουσαφίρης, Χρήστος Νικολόπουλος, Γιάννης Σπανός, Μάριος Τόκας ήταν οι συνθέτες με τους οποίους συνδέθηκε επαγγελματικά, χτίζοντας μια καριέρα συνυφασμένη με την ελληνική λαϊκή μουσική παράδοση, μέχρι και το τέλος της δεκαετίας του '80.

Η συμμετοχή του σε δίσκους των Λάκη Παπαδόπουλου και Νίκου Πορτοκάλογλου ανέδειξαν εκείνη την εποχή την ευρεία γκάμα της ερμηνείας του και προανήγγειλαν μια στροφή στον τρόπο ερμηνείας του, που οδήγησε σε μια σειρά από δίσκους που άλλαξαν σε μεγάλο βαθμό την έννοια του καλού σύγχρονου λαϊκού τραγουδιού.

Η πολύ σημαντική συνεργασία με τον Θάνο Μικρούτσικο με τον δίσκο «Στου Αιώνα την Παράγκα», σε στίχους Άλκη Αλκαίου, Κώστα Λαχά, Λίνας Νικολακοπούλου και Γιώργου Κακουλίδη, ήταν η στροφή του ερμηνευτή σε ακόμα πιο «έντεχνες» διαδρομές, διατηρώντας και πάλι την ταυτότητα του λαϊκού.

Για 40 και παραπάνω χρόνια στο ελληνικό τραγούδι, ο Δημήτρης Μητροπάνος ερμήνευσε τραγούδια-σταθμούς της δισκογραφίας.

Κατάφερε να μετουσιώσει σε υπέροχα τραγούδια το πείσμα για αληθινή ζωή που μετέτρεπε την κάθε στιγμή ακόμα και τον θάνατο σε γιορτή γιατί «ένα λαχείο είναι η ζωή/ας είναι κι αμορτί/Λουλούδια για τον χάροντα/μπουζούκι και κιθάρα/κι ένα ανοιχτό περίπτερο/να πάρουμε τσιγάρα».ΝΕΑ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου