Ομιλία του Ευάγγελου Βενιζέλου, Προέδρου του ΠΑΣΟΚ, στα Γιάννενα

Κυριακή 22 Απριλίου 2012

Φίλες και φίλοι των Ιωαννίνων.....

και όλης της Ηπείρου, χαίρομαι πραγματικά γιατί αυτό το πολύ ωραίο απόγευμα, το δειλινό, είμαστε εδώ δίπλα στη Λίμνη των Ιωαννίνων έτοιμοι για το μεγάλο αγώνα, για τη μάχη των εκλογών, για τη νίκη, για την πρωτιά της δημοκρατικής προοδευτικής παράταξης.

Στέλνω από εδώ την αγάπη μου και το χαιρετισμό μου σε όλους τους νομούς της Ηπείρου. Βλέπω με χαρά εδώ τους υποψηφίους βουλευτές και τους επικεφαλείς των οργανώσεών μας από όλη την περιοχή, από όλη την περιφέρεια. Η Ήπειρος υπερήφανη, αγωνιστική, ντόμπρα, θα πάρει και πάλι στα χέρια της την υπόθεση αυτή και θα στείλει στις 6 του Μάη ένα καθαρό μήνυμα νίκης της παράταξης, νίκης της Ελλάδας.

Μάλιστα, τα έφερε έτσι η τύχη ώστε σήμερα από εδώ, από τα Ιωάννινα να πρέπει να σχολιάσω τα όσα είπε ο κ. Σαμαράς, ο Πρόεδρος της Ν.Δ. στο περιβόητο «Ζάππειο 3» που παρουσίασε σήμερα στην Αθήνα το βασικό, οικονομικό, αναπτυξιακό, φορολογικό και κοινωνικό του πρόγραμμα.

Όπως είπαμε και στην ανακοίνωση του ΠΑΣΟΚ το μεσημέρι, περιμένουμε πράγματι με μεγάλη ανυπομονησία το «Ζάππειο 4», το «Ζάππειο 5», το «Ζάππειο 6» κοκ, γιατί κάθε λίγο έχουμε ένα νέο «Ζάππειο» με ανατροπή των προηγουμένων διαπιστώσεων και δεσμεύσεων. Άλλωστε το «Ζάππειο 3», σε σχέση με το «Ζάππειο 1», δηλαδή με τη βασική αντιμνημονιακή διακήρυξη και την τυφλή πολιτική που ακολουθούσε ο κ. Σαμαράς μέχρι τη συμμετοχή του στην κυβέρνηση Παπαδήμου, δεν έχει καμία σχέση με το «Ζάππειο 3».

Εν πάση περιπτώσει όμως, επειδή πρέπει να αναβαθμίσουμε τον πολιτικό μας πολιτισμό και επειδή οι Έλληνες πολίτες διψούν να ακούσουν ένα αυθεντικό πολιτικό λόγο, πριν από οτιδήποτε άλλο, θέλω να επαναλάβω την επίμονη πρόταση και πρόσκλησή μας να έρθει ο κ. Σαμαράς να συζητήσουμε σε δυο οργανωμένες τηλεοπτικές συζητήσεις, σε δυο debate, όπως έχει επικρατήσει να λέγεται και στην Ελλάδα.

Φυσικά θα κάνουμε και τις τηλεοπτικές συζητήσεις μεταξύ των αρχηγών των άλλων κομμάτων, αλλά νομίζω ότι είναι υποχρέωση πολιτική, θεσμική και ηθική, των δυο κομμάτων που διαχειρίστηκαν τα 38 χρόνια της μεταπολίτευσης και φιλοδοξούν να παίξουν ρόλο και στο μέλλον της χώρας, να συζητήσουν διά των αρχηγών τους, ώστε ο κόσμος μέσα από την αντιπαράθεση να μπορεί να αντλήσει τα δικά του ασφαλή συμπεράσματα.

Βλέπω ο κ. Σαμαράς να αποφεύγει όπως ο διάολος το λιβάνι τη συζήτηση αυτή, γι’ αυτό και επαναλαμβάνω πιεστικά την πρότασή μου. Εάν δεν έρθει σε αυτό τον τηλεοπτικό διάλογο, τότε θα είναι η πρώτη φορά μετά από μακρά σειρά εκλογικών αναμετρήσεων που οι αρχηγοί των δυο κομμάτων δεν συζήτησαν στην τηλεόραση, ο ένας ενώπιον του άλλου και αυτό θα είναι μια δραματική  υποβάθμιση του πολιτικού λόγου και του πολιτικού πολιτισμού. Και μάλιστα πότε; Τώρα που είναι αντιληπτό ότι για να διαχειριστούμε την κρίση και να διασφαλίσουμε την οριστική υπέρβαση της κρίσης, την έξοδο από το μνημόνιο, πρέπει να διασφαλίσουμε πρώτα την εθνική ενότητα, την κοινωνική συνοχή και αλληλεγγύη, γιατί κανείς δεν μπορεί μόνος του να τα βγάλει πέρα. Ούτε κανένας πολίτης μόνος του, ούτε κανένα κόμμα μόνο του δεν μπορεί να σηκώσει το βάρος αυτής της σύγκρουσης με την πραγματικότητα που έχει διαμορφωθεί σε όλη την Ευρώπη και όχι μόνο στην Ελλάδα.

Και αν θέλετε, ένα δικό μας θεμελιώδες λάθος είναι ότι το 2009, το πρώτο εξάμηνο του 2010, δεχτήκαμε να σηκώσουμε μόνοι μας το βάρος της διαχείρισης της κρίσης. Είχα προτείνει τότε να απαιτήσουμε πλειοψηφία 180 ψήφων. Αυτό πραγματικά θα έβαζε τον καθένα στη θέση του και θα επέβαλε στον κ. Σαμαρά να τοποθετηθεί με σοβαρότητα απέναντι στο εθνικό πρόβλημα, απέναντι στην Ευρώπη, απέναντι στην προοπτική και το μέλλον της χώρας.

Τώρα όμως έχουμε γίνει όλοι σοφότεροι -όλοι με ερωτηματικό- γιατί βλέπω τον κ. Σαμαρά να επιμένει. Κι αυτό είναι άλλωστε το μείζον θέμα που έθεσε σήμερα στο Ζάππειο. Επιμένει στη λογική της αυτοδυναμίας. Στόχος του είναι, λέει, η αυτοδύναμη κυβέρνηση της Ν.Δ. και η δική του πρωθυπουργία χωρίς όρους, χωρίς εξαρτήσεις και σίγουρα χωρίς συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ.

Ωραία, να περάσει να αναλάβει να δει πως είναι. Όμως, είναι προφανές ότι αυτό προσκρούει στην κοινή λογική και στην απλή αριθμητική. Ο κόσμος θέλει συνεργασίες, ευρύτερα σχήματα, συσπείρωση δυνάμεων. Δεν εμπιστεύεται μόνη της τη Ν.Δ. Δεν εμπιστεύεται μόνο του κανέναν είναι η αλήθεια, δεν εμπιστεύεται ως πρωθυπουργό τον κ. Σαμαρά. Δεν του χρωστάει το Έθνος τίποτα του κ. Σαμαρά ώστε να διεκδικεί με τέτοιο πείσμα την δική του πρωθυπουργία.

Επιμένει λοιπόν και στην πραγματικότητα επαναλαμβάνει τη γνωστή «απειλή» –εντός εισαγωγικών φυσικά γιατί δεν έχει ποιον να απειλήσει όταν απευθύνεται στους Έλληνες πολίτες- πως αν δεν καταφέρει το στόχο του, μόνη λύση είναι η επανάληψη των εκλογών. Δηλαδή η διάλυση του κράτους, της οικονομίας, της κοινωνίας. Κι αυτό αποβαίνει σε βάρος ποιου; Σε βάρος του πιο αδύναμου, του φτωχού, αυτού που έχει πρόβλημα, του άνεργου, του δοκιμαζόμενου επαγγελματία σε βάρος των νέων παιδιών που χάνουν πολύτιμο χρόνο. Γιατί ο χρόνος έχει συμπυκνωθεί για όλους μας και για την πατρίδα και για τους πολίτες.

Εμείς, απέναντι στη στρατηγική της αυτοδύναμης κυβέρνησης της Ν.Δ. αντιτάσσουμε τη στρατηγική της αυτοδύναμης Ελλάδας. Αυτοδύναμη Ελλάδα είναι η Ελλάδα που απεξαρτάται από το μνημόνιο, η Ελλάδα που στέκεται όρθια, η Ελλάδα που ξανακερδίζει τη δημοσιονομική της κυριαρχία, η Ελλάδα που αποκαθιστά τη μεσαία τάξη, που είναι ο κορμός της ελληνικής κοινωνίας, η Ελλάδα που δίνει ξανά ζωή, προσδοκία, ορμή και όνειρο στα παιδιά μας, στη νέα γενιά. Αυτή την Ελλάδα μπορούμε να τη φτιάξουμε και θα τη φτιάξουμε με την δική μας στρατηγική.

Βεβαίως, η αλήθεια είναι ότι εάν οι εκτιμήσεις για το αποτέλεσμα των εκλογών που κυκλοφορούν σε όλες τις εκδοχές των Μέσων Ενημέρωσης, έντυπων, ηλεκτρονικών και διαδικτυακών, επαληθευτούν στην κάλπη της 6ης Μαϊου, η χώρα οδηγείται σε απόλυτο αδιέξοδο. Γιατί από τη μια μεριά έχουμε την εγωιστική και πεισματική αντίληψη του κ. Σαμαρά για αυτοδυναμία της Ν.Δ., από την άλλη έχουμε τις δυνάμεις της αριστεράς και κυρίως το ΚΚΕ, το ΣΥΡΙΖΑ και τη Δημοκρατική Αριστερά του κ. Κουβέλη, που δεν αφήνουν κανένα περιθώριο συνεργασίας. Προσέξτε, ούτε μεταξύ μας, ούτε καν στις μονοεδρικές περιφέρειες, ούτε με το ΠΑΣΟΚ, ούτε με κανέναν.

Και επαναλαμβάνω την οδυνηρή έκπληξη που δοκίμασα, βλέποντας τον φίλο μου τον κ. Κουβέλη σε μια χτεσινή του συνέντευξη, να απαντά στο ερώτημα «Καλά, ούτε με το ΠΑΣΟΚ, ούτε με τη Νέα Δημοκρατία, ούτε με το ΚΚΕ, ούτε με τον ΣΥΡΙΖΑ, πως θα κυβερνηθεί ο τόπος προοδευτικά;» «Θα ξανακάνουμε εκλογές». Μα πόσες φορές πρέπει να γίνουν εκλογές για να σχηματιστεί πλειοψηφία τίνος; Της ΔΗΜΑΡ; Διότι δεν υπάρχει κανένα περιθώριο συνεργασίας με άλλη δύναμη, ούτε της εν στενή εννοία Αριστεράς;

Που πηγαίνει ο τόπος; Και τι σημαίνει αυτό για την οικονομία, για το εισόδημα, για τη σύνταξη, για το μισθό, για την επιχείρηση, για την ανάπτυξη, αν δεν υπάρχουν οι προϋποθέσεις της πολιτικής σταθερότητας, δηλαδή της πολιτικής σοβαρότητας. Πως θα διαχειριστούμε την τελευταία και κρίσιμη φάση της κρίσης, όχι μόνο της ελληνικής, αλλά της πανευρωπαϊκής; Γιατί μπαίνει σε νέο κύκλο κρίσης η Ευρώπη συνολικά, όπως δείχνουν οι αριθμοί στην Ιταλία, στην Ισπανία, στην Ολλανδία.

Άρα αυτή είναι η πρώτη μου μεγάλη απάντηση στον κ. Σαμαρά.  Η δική μας πρόταση είναι εθνική συμμαχία των δυνάμεων της υπευθυνότητας, της αλληλεγγύης και των προοδευτικών μεταρρυθμίσεων. Και δεν θέλουμε μόνο μία δύναμη να συνεργαστεί μαζί μας. Θέλουμε περισσότερες από μια και να βγάλουν από το μυαλό τους ορισμένοι πως το ΠΑΣΟΚ είναι δεδομένο και θα αναλάβει κυβερνητικές ευθύνες, ό,τι κι αν γίνει. Όχι. Πρέπει να μας δώσει εντολή και νομιμοποίηση ο ελληνικός λαός. Δεν θα σηκώσουμε βάρη που δεν μας ανήκουν. Είμαστε υπεύθυνοι, αλλά όχι αφελείς.

Και το πολιτικό κόστος το πληρώνουμε, αλλά το πληρώνουμε για να σώσουμε τη χώρα, το πληρώνουμε για να δώσουμε πνοή και ανάταση στη χώρα. Όχι επειδή είμαστε προσδεμένοι στους θώκους της εξουσίας και επειδή το ΠΑΣΟΚ είναι ένα Κόμμα του κυβερνητισμού. Όχι. Είναι ένα Κόμμα της κοινωνίας των πολιτών, των αγωνιζόμενων πολιτών που θέλουν αξιοπρέπεια, υπερηφάνεια και κυρίως ειλικρίνεια και αλήθεια.

Τι είπε ακόμη ο κ. Σαμαράς; Ότι αποδέχεται τη δανειακή σύμβαση φυσικά, διότι έχουμε πάρει ήδη ένα μεγάλο μέρος των χρημάτων της δανειακής σύμβασης για να εκπληρώνουμε τις υποχρεώσεις μας και για να σώσουμε το ελληνικό τραπεζικό σύστημα δηλαδή τις καταθέσεις των Ελλήνων πολιτών και τη δυνατότητα των επιχειρήσεων να χρηματοδοτούνται και να λειτουργούν. Αυτό σημαίνει τραπεζικό σύστημα υπό τον στρατηγικό έλεγχο του κράτους.

Αποδέχεται τη δανειακή σύμβαση, χαίρεται για τη μείωση του χρέους, αλλά δεν έχει πει ποτέ ότι αποδέχεται τους όρους του νέου προγράμματος τους οποίους έχει εγγράφως και ενυπογράφως αποδεχτεί. Έτσι θυμάται και τιμά την υπογραφή του ο κ. Σαμαράς, ή θεωρεί ότι δίδονται 240 δις, χωρίς όρους και χωρίς προϋποθέσεις.

Και είναι υπερήφανος για τη μείωση του χρέους, τη δραστική την πρωτοφανή, γιατί εμείς ήμασταν αυτοί που είπαμε «δεν πληρώνουμε 105 δις, 50 ποσοστιαίες μονάδες του ΑΕΠ». Ποτέ στον κόσμο μια χώρα δεν αρνήθηκε να πληρώσει ένα τόσο μεγάλο ποσό. Όλο το δημόσιο χρέος της Αργεντινής ήταν 90 δις και εμείς αρνηθήκαμε να πληρώσουμε 105 δις ευρώ, 90 δις δολάρια της Αργεντινής.

Πρόκειται για την πιο μεγάλη μείωση χρέους στα παγκόσμια χρονικά και χαίρεται ο κ. Σαμαράς. Τον ευχαριστώ, διότι αποδέχεται και τιμά το δικό μου έργο γιατί όλη η διαπραγμάτευση έγινε από εμένα, και με τη δική του ψήφο εμπιστοσύνης αλλά με τον κ. Σαμαρά κρυμμένο πίσω από εμένα.

Το τραγικότερο όμως από όσα έγιναν σήμερα, στο «Ζάππειο 3» είναι ότι  παρουσία του προκατόχου του, του κ. Καραμανλή του Πρωθυπουργού της περιόδου 2004 – 2009, ούτε σήμερα ο κ. Σαμαράς βρήκε μία κουβέντα αυτοκριτικής για όσα έγιναν μέχρι το 2009.

Είναι πάρα πολύ σκληρός με το ΠΑΣΟΚ. Θέλει ξανά να ποινικοποιήσει την πολιτική ζωή. Προσέξτε, όχι για λόγους ηθικής, κακοδιαχείρισης, σκανδάλων, αλλά πολιτικών εκτιμήσεων, λαθών, καθυστερήσεων. Θέλει να ξανακάνει εξεταστική Επιτροπή για το τι έγινε τους τελευταίους μήνες του ’09 και τους πρώτους μήνες του ’10. Πότε δηλαδή; Μετά το έλλειμμα του 2009 μετά τη διαμόρφωση της εικόνας του δημοσιονομικού εκτροχιασμού.

Και δεν του φτάνει το γεγονός ότι όλο αυτό ερευνήθηκε σε εξεταστική Επιτροπή πριν λίγες εβδομάδες, με τη Νέα Δημοκρατία να αρνείται να μετάσχει σε αυτή την κοινοβουλευτική διαδικασία. Κοιτάξτε, έχω πει πολλά και σκληρά λόγια εκ μέρους της Παράταξης, με ειλικρίνεια με ανοιχτή καρδιά. Έχω παραδεχτεί λάθη που δεν έχει παραδεχτεί ποτέ ένας Αρχηγός Κόμματος για το Κόμμα του.

Γιατί πρέπει να εγκαθιδρύσουμε με το λαό μια σχέση εμπιστοσύνης, μια σχέση βασισμένη στην αλήθεια ακόμη κι αν αυτή είναι σοκαριστική, αλλά έως εδώ. Λέω και σε εσάς στα Γιάννενα αυτό που είπα χτες στη Λαμία: δεν είναι δυνατό να ζητάμε να καταλογιστούν ευθύνες στο συνεργείο διάσωσης στην Πυροσβεστική που ήρθε και με καθυστερήσεις, λάθη και αρρυθμίες προσπάθησε να σώσει τους εγκλωβισμένους στα συντρίμμια του δημοσιονομικού εκτροχιασμού του 2009. Ο υπαίτιος της συντριβής θα μας δώσει ποτέ καμία εξήγηση;

Έτσι, για να έχετε μια εικόνα σας λέω ότι η Νέα Δημοκρατία παρέλαβε το δημόσιο χρέος στα 173 δις το 2004 και το παρέδωσε στα 300 δις στο 130% του ΑΕΠ το 2009, δηλαδή είχε ετήσιο ρυθμό αύξησης 16 ποσοστιαίων μονάδων.

Μας παρέδωσε το έλλειμμα στο 15,8%, αυτό το παραδέχτηκε και ο κ. Σαμαράς στο άρθρο του στην «Wall Street Journal», και μας παρέδωσε στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών, κυρίως το εμπορικό ισοζύγιο δηλαδή, μας παρέδωσε τη χώρα μη ανταγωνιστική και εξαρτημένη από τις εισαγωγές, στο μνημειώδες επίπεδο του 15%. Ένα από τα μεγαλύτερα στον κόσμο δηλαδή. ‘Ενας αριθμός που δείχνει ότι έχουμε χάσει την παραγωγική μας βάση, ότι είμαστε μια χώρα της δημόσιας και της ιδιωτικής κατανάλωσης δυστυχώς με δανεικά. Αυτή ήταν η κατάσταση και αυτή την κατάσταση έπρεπε να αντιμετωπίσουμε.

Και επειδή έχω ακούσει πολλά και για την προσφυγή στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, την οποία εγώ δεν ήθελα πολλοί δεν θέλαμε, αλλά η αλήθεια είναι –ας το βάλουμε καλά στο μυαλό μας αυτό- ότι στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, δεν προσέφυγε η Ελλάδα, η Ιρλανδία και η Πορτογαλία. Προσέφυγε σύσσωμη η Ευρωζώνη και οι 17 χώρες θεσμικά.

Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο είναι πλέον θεσμικός παράγοντας της καθημερινής λειτουργίας της Ευρωζώνης. Αυτό είναι το πρόβλημα, το υπαρξιακό πρόβλημα το διαρθρωτικό πρόβλημα της ευρωπαϊκής ηπείρου. Και όταν η ευρωπαϊκή ήπειρος είναι σε κρίση, νοσεί η παγκόσμια οικονομία και αυτό είναι μια πηγή ανησυχίας για τις Ηνωμένες Πολιτείες και για όλες τις μεγάλες οικονομίες του κόσμου.

Είπε όμως ο κ. Σαμαράς και άλλα. Πως θα αντιμετωπίσουμε το περιβόητο ζήτημα του Ιουνίου; Το ερώτημα που βρίσκεται στα χείλη όλων των Ελλήνων και όλων των Ελληνίδων. Τι μας περιμένει τι επίκειται; Θα έρθει νέο κύμα σαρωτικών περικοπών σε μισθούς και συντάξεις;

Έχω παρουσιάσει εδώ και μέρες πολλές μια ολοκληρωμένη και υπεύθυνη πρόταση, που ξέρω μέσα από την εμπειρία μου ότι αν την παλέψουμε όλοι μαζί οι Έλληνες, θα γίνει δεκτή από τους Ευρωπαίους εταίρους.

Η πρότασή μου, σας θυμίζω, είναι η προσαρμογή που πρέπει να γίνει, να γίνει όχι σε δύο αλλά σε τρία χρόνια, μέχρι το τέλος του 2015. Ξέρετε οι Έλληνες, με τις θυσίες τους, έχουν πετύχει την πιο εντυπωσιακή δημοσιονομική προσαρμογή που έχει γίνει ποτέ έως τώρα.

Το πρωτογενές έλλειμμα του 2009 το έλλειμμα της χρονιάς χωρίς τόκους ήταν 24,5 δις. 24,5 δις, 12% του ΑΕΠ μόνο το πρωτογενές έλλειμμα και τώρα, φέτος είναι - 2 μόνο, δηλαδή κερδίσαμε την απόσταση των 22,5 δις. Και πρέπει να φτάσουμε σε πλεόνασμα πρωτογενές 9 δις για να είμαστε ασφαλείς, όχι μόνο λόγω της δικής μας κρίσης, αλλά λόγω των κινδύνων που υπάρχουν παγκοσμίως. Άρα, χρειαζόμαστε 11 δις. Πρέπει να πάμε σε ένα πλεόνασμα 4,5% του ΑΕΠ για να απογειωθεί η χώρα, να γίνει αυτοδύναμη δημοσιονομικά ανεξάρτητη, ασφαλής, αξιοπρεπής, ανταγωνιστική.

Αυτό πρέπει να το κάνουμε σε δυο χρόνια. Έχει μεγάλη σημασία να το σπάσουμε σε τρία. Θα γίνει όλη η προσπάθεια πιο ήπια, πιο φιλικά για τον άνθρωπο, πιο φιλικά για τις επιχειρήσεις, για την ανάπτυξη.

Περίμενα να απαντήσει σήμερα ο κ. Σαμαράς. Άφησε ασχολίαστο αυτό το θέμα. Το μείζον θέμα. Δεν δίνει απάντηση στην πιο σοβαρή και υπεύθυνη πρόταση που έχει ακουστεί, τη μόνη. Έχω πει επίσης ότι δεν πρόκειται να επιβληθεί κανένας νέος φόρος, αλλά ότι η αφαίρεση φόρων θα γίνεται σταδιακά, όσο προσεγγίζουμε το στόχο και θα ξεκινήσουμε από την αφαίρεση των έκτακτων φόρων εισφορών και τελών. Γιατί αυτές οι εισφορές μπήκαν για λόγους συγκυριακούς, λόγω της κρίσης. Ένα μόνιμο εθνικό φορολογικό σύστημα δεν πρέπει να τις περιλαμβάνει. Κι αυτό αφορά και το ειδικό τέλος των ακινήτων μέσω της ΔΕΗ. Πρέπει να υπάρχει μια ενιαία φορολογία ακινήτων, όπως θα την προβλέπει το Εθνικό Φορολογικό Σύστημα.

Έχουμε προτείνουμε να ολοκληρώσουμε τη λεγόμενη επισκόπηση δαπανών που γίνεται με διεθνές επιστημονικό επιτελείο, για να εντοπίσουμε συγκεκριμένα γραμμή – γραμμή, ποιες δαπάνες μπορούμε να περικόψουμε για να αποσυμπιεστεί η πίεση στα εισοδήματα, στους μισθούς και τις συντάξεις.

Πρέπει να προχωρήσουμε τις διαρθρωτικές αλλαγές με θάρρος. Άνοιγμα επαγγελμάτων, άνοιγμα αγορών, μείωση του κράτους, μείωση του δημόσιου τομέα, γιατί αυτό βοηθάει τελικά τον πιο αδύναμο, τον άνεργο, το χαμηλοσυνταξιούχο, το χαμηλόμισθο. Έτσι αποσυμπιέζεται η πίεση.

Έχω πει επίσης ότι δεν πρόκειται να θιγούν χαμηλόμισθοι και χαμηλοσυνταξιούχοι. Δεν πρόκειται να γίνει καμία οριζόντια και τυφλή περικοπή μισθών και συντάξεων. Ο κ. Σαμαράς προχωράει και λέει, «σκεφτόμαστε μια σειρά από φορολογικές απαλλαγές. Σκεφτόμαστε να μειώσουμε τους συντελεστές του ΦΠΑ. Σκεφτόμαστε να μειώσουμε τη φορολογία των επιχειρήσεων στο 15% και τη φορολογία των φυσικών προσώπων στο 32%».

Πολύ ωραία. Και εμείς του λέμε: «γιατί έφυγες από το διάλογο για το Εθνικό Φορολογικό Σύστημα; Γιατί δεν ήρθες να συμφωνήσουμε σε ένα εθνικά αποδεκτό, σταθερό φορολογικό σύστημα, το ίδιο για 10 χρόνια ώστε να υπάρχει ασφάλεια δικαίου και μέσα σε αυτό το εθνικό φορολογικό σύστημα να κάνουμε δίκαιες ρυθμίσεις, φιλοαναπτυξιακές, κοινωνικά ευαίσθητες, γιατί πρέπει η φορολογία να λειτουργεί αναδιανεμητικά».

Αντί να έρθει να συμφωνήσουμε το εθνικό φορολογικό σύστημα, λέει σήμερα «έξι εβδομάδες μετά τις εκλογές η αυτοδύναμη κυβέρνηση της Ν.Δ. θα καταθέσει τέσσερα νομοσχέδια». Το φορολογικό -μόνοι τους- που δεν θα έχουμε συμφωνήσει ούτε στη χώρα, ούτε με τους θεσμικούς εταίρους. Δηλαδή ένα απόλυτο πολιτικό ψεύδος.

Δεύτερο, ένα αναπτυξιακό πολυνομοσχέδιο. Έχει προφανώς ξεχάσει ότι την εβδομάδα που έκλεινε η Βουλή ψηφίσαμε το αναπτυξιακό πολυνομοσχέδιο και με τις ψήφους των βουλευτών της Ν.Δ., έργο της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ και του Λουκά Παπαδήμου.

Θα καταθέσει – λέει- ένα νομοσχέδιο για τις κοινωνικές μεταβιβάσεις, κοινωνική ασφάλιση και επιδόματα. Μα, εγώ φώναξα τις διοικήσεις των μεγάλων ταμείων του ΙΚΑ, του ΟΓΑ και του ΟΑΕΕ –Οργανισμού Ασφάλισης Ελεύθερων Επαγγελματιών- και τους πρότεινα μαζί με τον Οργανισμό Διαχείρισης Δημοσίου Χρέους, συγκεκριμένο σχέδιο με τα λεφτά που έχουμε πάρει από τους εταίρους λόγω PSI, να ανακτήσουν όλο το χαρτοφυλάκιο στο 100% των χρεογράφων, των ομολόγων του ελληνικού δημοσίου που είχανε ώστε να μην έχουν υποστεί ζημιά στο χαρτοφυλάκιό τους από το PSI. Τι θα πει το νομοσχέδιό του;

Και νομοσχέδιο για τις δαπάνες. Ποιο νομοσχέδιο για τις δαπάνες; Εδώ έχουμε αλλάξει με ριζικό τρόπο τη δημοσιονομική διοίκηση. Βρισκόμαστε σε στενή συνεργασία με τους πάντες, με το ΔΝΤ, τον ΟΟΣΑ, την Ευρωπαϊκή Ένωση, τις τεχνικές βοήθειες από ένα σωρό χώρες για να κάνουμε την επισκόπηση δαπανών γραμμή – γραμμή, και ετοιμάζεται η μεγαλύτερη επιστημονική μελέτη που έγινε τις τελευταίες 10ετίες για να γλιτώσουμε την πίεση για περικοπές μισθών και επιδομάτων.

Αυτός είναι ο βαθμός πολιτικής σοβαρότητας των εξαγγελιών και των προτάσεων του κ. Σαμαρά. Και λέει: «οι φωστήρες του ΠΑΣΟΚ υπολόγισαν ότι τα μέτρα μας τα φορολογικά κοστίζουν 9 δισεκατομμύρια». Ναι τώρα αφήρεσε ένα μέτρο από το προηγούμενο Ζάππειο, την επαναφορά του αφορολογήτου. Και έτσι πράγματι το κόστος δεν είναι 9 δισεκατομμύρια, είναι 6,5 γιατί αφαίρεσε μια πρόταση κόστους 2,5 δισεκατομμυρίων. Άρα δεν ψάχνουμε να βρούμε 11 δις ψάχνουμε να βρούμε 11 συν ό,τι υπόσχεται με την παλαιοκομματική λογική ο κ. Σαμαράς. Άρα τώρα πρέπει να βρει 17,5 προς το παρόν.

Υπάρχει όμως κάτι το οποίο είναι ακόμη χειρότερο και το οποίο είναι ηθικά ενοχλητικό. Ηθικά από την άποψη της κοινωνικής και οικονομικής ηθικής. Ο κ. Σαμαράς πρότεινε σήμερα στο Ζάππειο να δοθεί φορολογική αμνηστία σε όσους έβγαλαν τα λεφτά τους από τις τράπεζες στο εξωτερικό προκειμένου να λεφτά αυτά να επιστρέψουν.

Την ώρα που αγωνιζόμαστε να βρούμε τρόπους να προστατεύσουμε τον χαμηλόμισθο και τον χαμηλοσυνταξιούχο τον Ιούνιο και ψάχνουμε τα περιβόητα ισοδύναμα μέτρα που θέλει ο κ. Σαμαράς, δηλαδή πηγές από έσοδα και από περικοπή δαπανών, θέλει να δώσουμε φορολογική αμνηστία σε αυτούς που τη στιγμή της κρίσης, τη στιγμή που το τραπεζικό σύστημα κλονιζόταν και οι επιχειρήσεις δεν έβρισκαν δάνεια πήραν τα λεφτά από τις τράπεζες, για να τα επιστρέψουν και να τους δώσουμε αμνηστία.

Και αυτοί που τα άφησαν μέσα; Οι Έλληνες που έχουν αφήσει 170 δισεκατομμύρια αποταμιεύσεων είναι οι χαζοί της υπόθεσης; Αυτοί πρέπει να φορολογούνται και οι άλλοι οι έξυπνοι πρέπει να έχουν φορολογική αμνηστία; Εδώ τίθεται ένα τεράστιο ζήτημα πολιτικής, θεσμικής και οικονομικής ηθικής.

Τι ενθαρρύνει ο κ. Σαμαράς; Ποια συμπεριφορά; Την απομάκρυνση των καταθετών από τις τράπεζες και στη συνέχεια την παροχή προνομίων σε αυτούς που φάνηκαν μη συνεπείς σε σχέση με τις ανάγκες του τόπου.

Δεν λέω, υπάρχουν άνθρωποι που πήραν από τις τράπεζες λίγα λεφτά, 5.000 - 10.000, ακόμη και 2.000. Μα, αυτοί νόμιμα τα έχουν κερδίσει από τον ιδρώτα τους. Δεν έχουν πρόβλημα να φορολογηθούν. Μπορεί να τα έχουν δηλώσει όλα και ακόμη περισσότερα. Το θέμα είναι το χρήμα της παραοικονομίας και της φοροδιαφυγής, ο παράνομος πλούτος. Γιατί το αυγό του Κολόμβου που έκανα ως Υπουργός Οικονομικών, ήταν η άρση του τραπεζικού απορρήτου. Αλλά τώρα δεν θέλει ο κ. Σαμαράς τις ηλεκτρονικές διασταυρώσεις. Θέλει όμως να χτυπήσουμε τον παράνομο πλουτισμό, τη φοροδιαφυγή και την παραοικονομία. Πώς;

Αφήστε που αυτό απαγορεύεται και από το πρόγραμμα, αλλά και από την κοινοτική νομοθεσία. Περισσότερο όμως από το οποιοδήποτε νομικό ή πολιτικό θέμα εμένα με αφορά το ηθικό ζήτημα που τίθεται με την πρόταση αυτή.

Και εν πάση περιπτώσει, αν το έλεγε για όλες τις καταθέσεις και αυτές που έμειναν και αυτές που έφυγαν και αυτές που είναι στην Ελλάδα και αυτές που πήγαν στο εξωτερικό, να το δούμε, να το εξετάσουμε, να το συζητήσουμε. Αλλά φορολογική αμνηστία για αυτούς που έφυγαν μόνο;

Ο κ. Σαμαράς έκανε και κάτι άλλο. Νομίζω ότι παραβίασε σήμερα με ευθύ τρόπο την πολιτική δεοντολογία, γιατί μέσα στην αμηχανία του την πολιτική υιοθέτησε σιωπηρά μια σειρά από προτάσεις που έχω παρουσιάσει τις προηγούμενες ημέρες για όλα τα μεγάλα θέματα.

Όπως ξέρετε, παρουσίασα τις προηγούμενες ημέρες ολοκληρωμένες δέσμες προτάσεων για την κοινωνική πολιτική, για την ανεργία των νέων, για τα νέα προγράμματα του ΕΣΠΑ, που θα στηρίξουν την επιχειρηματικότητα των νέων και την κατάρτιση των νέων ανέργων.

Για το νέο δίχτυ κοινωνικής προστασίας, που είναι ο προθάλαμος του εγγυημένου επιπέδου αξιοπρεπούς διαβίωσης, για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά, για τον ακατάσχετο λογαριασμό 1.500 ευρώ για κάθε άτομο και 2.000 ευρώ για κάθε ζευγάρι, για την υπαγωγή στη νομοθεσία περί υπερχρεωμένων νοικοκυριών, των επαγγελματιών που έχουν ατομική επιχείρηση και χρέη μέχρι 25.000 ευρώ στην τράπεζα.

Για τους νέους κανόνες που πρέπει να ισχύουν και θα ισχύουν, σε συμφωνία με τις τράπεζες  ως προς τον ΤΕΙΡΕΣΙΑ, γιατί δεν μπορεί ο ΤΕΙΡΕΣΙΑΣ να εξακολουθεί να έχει τους παλιούς κανόνες προ της κρίσης. Τώρα με μία ακάλυπτη επιταγή 1.000 ευρώ μπορεί να βρεθείς να είσαι στη μαύρη λίστα του ΤΕΙΡΕΣΙΑ. Κουβέντα γι' αυτά.

Παρουσίασα τη δέσμη των προτάσεων για τη διοχέτευση ρευστότητας στην αγορά, για το πώς από το αφηρημένο επίπεδο της μείωσης χρέους, της δανειακής σύμβασης, του PSI, περνάμε στην αγορά, στην επιχείρηση, στο νοικοκυριό, στις θέσεις εργασίας, εκεί που πονάει η οικονομία.

Εξήγησα πώς τα λεφτά που παίρνουν οι τράπεζες και περιέρχονται στο χαρτοφυλάκιο του κράτους για την ανακεφαλαιοποίηση, θα περάσουν στην ρευστότητα. Πώς 10 δισεκατομμύρια που οι τράπεζες δανείζουν το δημόσιο με έντοκα γραμμάτια, τώρα θα πάνε στις επιχειρήσεις. Πώς θα μπορέσουμε με το δάνειο να ξεπληρώσουμε τις οφειλές που έχουμε στην αγορά, που είναι 6,5 δισεκατομμύρια. Αλλά πρέπει να διαπραγματευθούμε, να έχουμε χρονοδιάγραμμα εκταμιεύσεων.

Αυτή τη συζήτηση την κάνουμε εμείς τώρα με τους εταίρους μας. Πώς θα πληρώνουμε αυτοματοποιημένα τον ΦΠΑ, αλλά πρέπει να έχουμε ταμείο, πρέπει να έχουμε ταμειακές ροές στο Γενικό Λογιστήριο του Κράτους για να πληρώνουμε και τις συμψηφιζόμενες απαιτήσεις και τον ΦΠΑ. Όλα αυτά έχουν νομοθετηθεί, όλα αυτά ισχύουν, όπως ισχύουν και οι ρυθμίσεις για τα δάνεια, που δεν τις ανήγγειλα, τις νομοθέτησα, γιατί τη μείωση της δόσης που δίνει ο υπάλληλος στο Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων επειδή έχει πάρει στεγαστικό δάνειο, την έχουμε νομοθετήσει.

Η παρακράτηση η μηνιαία μειώθηκε στο μισό και το ίδιο έχουμε συμφωνήσει για τους άλλους, τους ιδιώτες, με την Ένωση Ελληνικών Τραπεζών, γιατί τώρα μπορούμε να επιβάλλουμε κανόνες μεταχείρισης των δανειστών και κανόνες μεταχείρισης των επιχειρήσεων. Και όλες αυτές οι ιδέες που ο κ. Σαμαράς τις ανακαλύπτει σαν να έχουμε ανακαλύψει την Αμερική, τις έχουμε συμφωνήσει με τις τράπεζες και την ιδέα για ένα διάστημα να καταβάλλονται τόκοι και όχι δόσεις του δανείου, χρεολύσια.

Μα αυτά τα κάνει ήδη το τραπεζικό σύστημα. Έχει διευθετήσει 800.000 δάνεια και έχει συμφωνήσει, υπό την πίεσή μας, να είναι κυλιόμενη και συνεχής η διευθέτηση αυτή. Και τώρα με την ανακεφαλαιοποίηση εμείς έχουμε την εποπτεία και τον έλεγχο του τραπεζικού συστήματος. Άρα τι κομίζει; Κομίζει γλαύκας.

Άρα τι απομένει; Απομένει κάτι το οποίο είναι εξαιρετικά επικίνδυνο. Θέλησε ο κ. Σαμαράς να αναφερθεί στους μικροομολογιούχους ενώ ξέρει, από όσα του έχω πει και έχουμε συζητήσει στο Υπουργικό Συμβούλιο, τον αγώνα που έδωσα και την αντίσταση που συνάντησε η χώρα από τους Ευρωπαίους εταίρους, επειδή φοβούνται να το αποδεχθούν αυτό έως την τυπική ολοκλήρωση της ανταλλαγής των ομολόγων που διέπονται από το ξένο δίκαιο που την περιμένουμε να γίνει από μέρα σε μέρα, μέχρι τις 25 Απριλίου. Και του είπα και ξέρει, γιατί το είπα και στο Υπουργικό Συμβούλιο ότι μην το ανοίγουμε το θέμα αυτό, θα επανέλθουμε μετά. Αλλά η παλαιοκομματική λογική, η πολιτευτική λογική, δεν μας αφήνει να κάνουμε τη δουλειά μας υπέρ ανθρώπων που αδικούνται, για να πούμε έναν προεκλογικό λόγο και να κλείσουμε το μάτι για λόγους καθαρά μικροκομματικούς και εκλογικούς. Ε, όχι, δεν είναι αυτή η δική μας πρακτική και η δική μας ευθύνη.

Άρα λοιπόν αυτά που είπε ο κ. Σαμαράς σήμερα, είναι πραγματικά είτε αυτονόητα, είτε ήδη ανακοινωμένα, είτε ισχύοντα, είτε ανεφάρμοστα και ανεύθυνα και επικίνδυνα. Και να σας πω και κάτι; Δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο στη φάση αυτή από το να δημιουργείς μια προσδοκία η οποία δεν πρόκειται να ικανοποιηθεί.

Εμείς έχουμε μιλήσει για τις εσφαλμένες προσδοκίες, για τις φρούδες ελπίδες και δεν θα κάνουμε τέτοιο εμπόριο ψευδαισθήσεων. Θα λέμε την αλήθεια και μόνη την αλήθεια. Ειλικρινά σας λέω, αυτά που εξαγγέλλουμε είναι μετρημένα λέξη – λέξη, ευρώ – ευρώ και σ' αυτά που λέμε βάζουμε την υπογραφή μας γιατί δεσμευόμαστε, εγγυόμαστε.

Αντιστρέφω όμως την ερώτηση. Δεσμεύεται και η Αριστερά; Δεσμεύεται το λεγόμενο, όπως αυτοχαρακτηρίζεται, «αντιμνημονιακό μέτωπο», ότι με τη δική του πολιτική, θα μας πει με ποια κυβέρνηση και ποιον Πρωθυπουργό αργότερα,  είναι εγγυημένη η καταβολή μισθών και συντάξεων τον Ιούνιο και μετά τον Ιούνιο;

Γιατί μπορούν πολύ ωραία να μας πουν οι εταίροι μας «μείνετε στο ευρώ, πληρώνουμε τις εξωτερικές υποχρεώσεις για να μην έχει πρόβλημα η Ευρωζώνη, αλλά βγάλτε τα πέρα μόνοι σας με τις εσωτερικές πληρωμές». Άρα κάντε προσαρμογή όχι σε τρία χρόνια, αλλά σε τρεις εβδομάδες και κάντε δραστική περικοπή μισθών, συντάξεων, επιδομάτων, δαπανών υγείας για να τα βγάλετε πέρα, γιατί αυτά είναι τα μεγάλα κεφάλαια του προϋπολογισμού, των δαπανών του κρατικού προϋπολογισμού.

Επίσης πρέπει να σας πω ότι ο κ. Σαμαράς προσβάλλει, δυστυχώς, προσωπικά και τον Λουκά Παπαδήμο και εμένα. Εγγυάται, λέει, πως δεν πρόκειται να θιγεί ο 13ος και 14ος μισθός. Μα, με συγχωρείτε, εδώ ξενυχτίσαμε μερόνυχτα ολόκληρα με τον Πρωθυπουργό οι δυο μας, ο Λουκάς Παπαδήμος και εγώ, στη διαπραγμάτευση για τα εργασιακά θέματα. Γιατί έπρεπε να πείσουμε την Ευρώπη και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο πως δεν είναι δυνατόν να στηρίξουμε την ανάκαμψη της οικονομίας στη συμπίεση των μισθών, πως ήδη έχουμε ανακτήσει πολύ μεγάλο μέρος της ανταγωνιστικότητας της χώρας αν η ανταγωνιστικότητα μετριέται μόνο μονοδιάστατα ως μοναδιαίο κόστος εργασίας, ως κόστος εργασίας ανά μονάδα προϊόντος.
Και φτάσαμε κάποια στιγμή στο τραγικό δίλημμα: να μειωθεί ο κατώτερος μισθός της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης που αφορά το 13% των εργαζομένων στη χώρα ή να κοπεί ο 13ος και 14ος μισθός, που αφορά τους πάντες, και αυτούς που παίρνουν τον κατώτερο μισθό;

Και συμφωνήσαμε, με κόπο και ξέροντας πόσο δύσκολο είναι, να διαφυλαχθεί απολύτως ο 13ος και 14ος μισθός και αυτό υπάρχει στην αλληλογραφία, υπάρχει στη σύμβαση, υπάρχει στο πρόγραμμα. Τι εγγυάται; Αυτό που πέτυχα εγώ και αυτό που υπογράψαμε όλοι.

Να μην παραλείψω δε και την άλλη πρόκληση, τον ορυκτό πλούτο, την υφαλοκρηπίδα, την ΑΟΖ. Δηλαδή αυτά που έχουμε κάνει και έχουμε νομοθετήσει εμείς, ο Γιάννης Μανιάτης στο Υπουργείο Περιβάλλοντος, την αξιοποίηση των υδρογονανθράκων, τις έρευνες. Πότε άλλοτε είχαν γίνει αυτά και τι έκανε η κυβέρνηση Καραμανλή από το 2004 έως το ΄09; Απολύτως τίποτα.

Νομίζω ότι και η πρόκληση και η λογοκλοπή, γιατί περί λογοκλοπής πολιτικής πρόκειται, έχει τα όριά της. Δεν θέλω να μιλήσω για άλλα, αλλά θα περίμενα από τον κ. Σαμαρά, αν μη τι άλλο, να στείλει κι αυτός μια επιστολή στον κ. Μπαρόζο όπως έστειλα εγώ, με προτάσεις για αναπτυξιακές παρεμβάσεις.

Ο κ. Σαμαράς είναι ο εκφραστής της ανάπτυξης. Μας άφησαν ύφεση από το 2007, το 2008 – 2009, η χώρα μπήκε στο ΄10 με ύφεση. Μπήκε στη βαθειά κρίση έχοντας ήδη ύφεση για 2,5 χρόνια, και τώρα είναι ο αναπτυξιακός. Μα ανάπτυξη τι σημαίνει; Σημαίνει χρήμα στην αγορά. Σημαίνει σταθερό τραπεζικό σύστημα. Σημαίνει βιώσιμο χρέος. Σημαίνει ασφάλεια δικαίου. Σημαίνει πολιτική σταθερότητα. Αυτά δεν έχουμε πετύχει;

Δεν έχουμε πετύχει μείωση και βιωσιμότητα του χρέους; Μείωση των ετησίων τόκων; Εξυγίανση των τραπεζών; Πιστωτική επέκταση, δηλαδή χρήμα στην αγορά. Αυτό είναι η ανάπτυξη. Η ανάπτυξη είναι και τα μεγάλα έργα βεβαίως, αυτά που περιέλαβα στην επιστολή μου στον κ. Μπαρόζο. Αλλά η ανάπτυξη είναι διάχυτη, είναι ό,τι κάνει κάθε επιχείρηση, κάθε επαγγελματίας, κάθε επιστήμονας, κάθε νέος άνθρωπος, κάθε γυναίκα που θέλει να αναπτύξει την δική της επαγγελματική δραστηριότητα.

Ποιος είναι ο κοινός παρονομαστής; Κεφάλαιο κίνησης. Εμείς λέμε τι δίνει το κράτος, τι δίνουν οι τράπεζες, τι δίνει το ενιαίο ταμείο στήριξης μικρομεσαίων επιχειρήσεων, αποκλειστικά για κεφάλαιο κίνησης.

Προϋπόθεση για όλα αυτά να είναι βιώσιμη η χώρα. Άρα βιώσιμο το χρέος. Άρα υγιή τα δημοσιονομικά. Ανάπτυξη σημαίνει να έχεις διαμορφώσει τις θεμελιώδεις προϋποθέσεις για να σταθεί η χώρα όρθια. Όποιος διαχωρίζει τη δημοσιονομική σταθερότητα από την αναπτυξιακή εκτίναξη, λέει απλώς ψέματα και ο κόσμος έχει χορτάσει από ψέματα.

Ένα παιχνίδι έχει ο κ. Σαμαράς. Τους πρόσθετους φόρους στα τυχερά παιχνίδια του ΟΠΑΠ. Από εκεί θα τα βρει όλα. Θα λύσει το συνταξιοδοτικό, θα λύσει το πρόβλημα της υγείας, θα λύσει το πρόβλημα της δημοσιονομικής προσαρμογής με τον ΟΠΑΠ. Μακάρι! Αλλά ξέρετε ότι όλα αυτά, άντε να είναι 200-300 εκατομμύρια, που θα τα πάρει -ούτως ή άλλως- το κράτος είτε ως μέρισμα, είτε ως τίμημα από την πώληση των μετοχών του ΟΠΑΠ.

Είδα ότι ξέχασε ορισμένες άλλες προτάσεις όπως οι προσλήψεις να είναι 1 προς 10 σε σχέση με τους αποχωρούντες, γιατί δεν έβγαινε η εξίσωση, αλλά θυμάται το μαγικό του αριθμό από τις σπατάλες –λέει- «θα κερδίσουμε 18,4 δισεκατομμύρια».

Σας λέω μόνο ότι οι λειτουργικές δαπάνες του κράτους συμπεριλαμβανομένων και των συγκοινωνιακών φορέων, είναι 3,5 δισεκατομμύρια. Άρα σκεφτείτε από πού θα βρεθούν τα υπόλοιπα 15 που χρειάζεται ο κ. Σαμαράς.

Τα άλλα κονδύλια, όπως το βλέπει έτσι απλά είναι μισθοί, συντάξεις, επιδόματα, επιχορηγήσεις στους φορείς κοινωνικής ασφάλισης. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Ας προσέχει καλύτερα αυτά που λέμε.

Φίλες και φίλοι φτάνουμε στον κολοφώνα αυτής της προεκλογικής εκστρατείας, περίεργης και σύντομης προεκλογικής εκστρατείας. Ο λαός οργισμένος, αποστασιοποιημένος. Λέω καθαρά: εάν δεν αλλάξει η πολιτική ατμόσφαιρα και πάμε έτσι στις εκλογές, οι εκλογές δεν δίνουν λύση. Αντιθέτως οξύνουν το εθνικό πρόβλημα.

Που είναι το κλειδί της επιτυχίας; Σε εμάς. Στη Δημοκρατική Προοδευτική Παράταξη. Αυτοί που μας ψήφισαν το 2009, αυτοί που ψήφισαν στις τελευταίες εκλογικές αναμετρήσεις το ’07, το ’04 ΠΑΣΟΚ αυτοί είναι ο κρίσιμος παράγοντας.

Ενοχλημένοι, θυμωμένοι, επικριτικοί, απορριπτικοί, είναι και του Θωμά σήμερα, θέλουν να βάλουν το δάχτυλο «εις τον τύπον των ήλων» όπως είπα και στην Κοζάνη, αλλά εάν δουν το σημάδι από τα καρφιά, θα πειστούν. Και πρέπει να δουν το σημάδι από τα καρφιά.

Αυτοί οι άνθρωποι δίνουν τη λύση, την πλειοψηφία, τη νίκη. Σε αυτούς απευθυνόμαστε, τους απλώνουμε το χέρι τους λέμε να σκεφτούν, να κρίνουν αυστηρά, πολύ αυστηρά αλλά να αποφασίσουν με κριτήρια συνειδησιακά, εθνικά.

Θα αντιληφθούν, έτσι όπως και οι πολίτες που δημοσκοπικά δηλώνουν την προτίμησή τους για κάποιο Κόμμα της Αριστεράς, πως μια λύση υπάρχει για να προχωρήσει η χώρα για να κάνουμε την οριστική έξοδο από το Μνημόνιο. «Απαγκίστρωση από το Μνημόνιο» λένε κάποιες δυνάμεις της Αριστεράς. Εμείς μπορούμε να διασφαλίσουμε την απαγκίστρωση, σταδιακή όμως, για να πάμε να αντιμετωπίσουμε και την ευρύτερη κρίση της ευρωπαϊκής και της παγκόσμιας οικονομίας.

Σε αυτούς απευθυνόμαστε και απευθυνόμαστε έχοντας πλήρη επίγνωση των λαθών, των παραλείψεων, των σφαλμάτων αλλά και της ανάγκης να οργανώσουμε και να διεκδικήσουμε το μέλλον. Η συζήτηση για το παρελθόν έχει πολύ μεγάλη σημασία, διδακτική σημασία γιατί μας εξοπλίζει με εμπειρίες με επιχειρήματα, μας επιτρέπει να αποφύγουμε την επανάληψη λαθών.

Δεν είναι μια στείρα συζήτηση που μας καθηλώνει στο παρελθόν, έχει πολύ μεγάλη σημασία εσείς –και όταν λέω «εσείς» δεν εννοώ οι υποψήφιοι βουλευτές, οι Οργανώσεις, οι αυτοδιοικητικοί παράγοντες, τα επώνυμα στελέχη- εννοώ κάθε άνθρωπο που ανήκει στην Παράταξη, κάθε ενεργό πολίτη που είναι εδώ, ή που μας ακούει σήμερα εδώ, στα Γιάννενα, από τα Γιάννενα σε όλη την Ελλάδα- κρατάτε το κλειδί των εξελίξεων. Ο δικός σας λόγος, η δική σας πειστικότητα είναι αυτή που θα κρίνει τη μάχη των εκλογών.

Ο τόπος δεν αντέχει αβεβαιότητα, ασάφεια, αμηχανία, ανασφάλεια. Θέλει σταθερότητα, καθαρή γραμμή, καθαρές κουβέντες, ενότητα και συγκροτημένη λύση. Αυτή που προτείνουμε. Αυτή είναι η δική μας πρόταση για το μέλλον, αυτή είναι η δική μας πρόταση για ένα συμβόλαιο τιμής και αλήθειας, που πρέπει να υπογράψουμε με τον ελληνικό λαό.

Εμπρός φίλες και φίλοι, πάρτε αυτή την υπόθεση στα χέρια σας.

Για τη νίκη στις εκλογές.

Για την πρωτιά του ΠΑΣΟΚ έτσι ώστε να μπορέσουμε να είμαστε ο καταλύτης και ο εγγυητής των μετεκλογικών εξελίξεων, για να βγει η χώρα από την κρίση.

Για την αυτοδύναμη Ελλάδα, για την υπερήφανη και αξιοπρεπή Ελλάδα, για τον υπερήφανο και ασφαλή Έλληνα πολίτη.

Γεια σας και με τη νίκη.



(Παρουσίαση υποψηφίων)



Ακούγεται το σύνθημα

«Το ΠΑΣΟΚ είναι εδώ, ενωμένο δυνατό»

Το ΠΑΣΟΚ είναι εδώ ενωμένο δυνατό και πρέπει να ξαναβγεί μεγάλο και ισχυρό από την κάλπη του Μαΐου.

Εμπρός να δώσουμε τη μάχη με πίστη, με αξιοπρέπεια, υπερήφανοι για τις ιδέες μας και για τα όσα έχουμε προσφέρει ιστορικά στον τόπο. Γεια σας και με τη νίκη.

Γεια σας.