Ομιλία Ευάγγελου Βενιζέλου, Προέδρου του ΠΑΣΟΚ, σε ανοικτή πολιτική εκδήλωση στο κλειστό γυμναστήριο του Μίλωνα στη Νέα Σμύρνη - ΒΙΝΤΕΟ

 

Πέμπτη 19 Απριλίου 2012

Φίλε Δήμαρχε, ευχαριστώ θερμά για την υποδοχή και κυρίως για το γεγονός ότι με την προσφώνησή σας φέρατε στην επιφάνεια τις ιστορικές ρίζες αυτής της πόλης. Χαίρομαι γιατί ξεκινάμε σήμερα τον αγώνα μας στο λεκανοπέδιο Αττικής, εδώ από τη Νέα Σμύρνη των προσφύγων, από το Μίλωνα των Ολυμπιονικών. Χαίρομαι γιατί....

εδώ σήμερα πάλετε η ψυχή του ΠΑΣΟΚ.

Φίλες και φίλοι, στις 18 Μαρτίου, στη διαδικασία εκλογής του νέου Προέδρου του ΠΑΣΟΚ, συνάψαμε ένα συμβόλαιο τιμής. Υπογράψαμε μια νέα σχέση εμπιστοσύνης και αυτή τη νέα σχέση εμπιστοσύνης θέλω να την τιμήσω απόλυτα λέγοντας την αλήθεια σε εσάς και σε όλο τον ελληνικό λαό.

Η σχέση εμπιστοσύνης που έχουμε είναι στην πραγματικότητα η αποκατάσταση της φυσιογνωμίας της μεγάλης δημοκρατικής προοδευτικής παράταξης. Η αποκατάσταση της γνήσιας σχέσης που έχει το ΠΑΣΟΚ με το λαό, με την κοινωνία. Απευθυνόμαστε σε όλους τους Έλληνες, σε όλες τις Ελληνίδες.

Πρωτίστως, όμως, απευθυνόμαστε στους δικούς μας ανθρώπους. Σε αυτούς που ψήφισαν το 2009 ή κάποτε προηγουμένως το ΠΑΣΟΚ, ανήκουν στη μεγάλη οικογένεια της δημοκρατικής προοδευτικής παράταξης, αλλά είναι απογοητευμένοι, οργισμένοι, συχνά απελπισμένοι, αποστασιοποιημένοι, αναποφάσιστοι. Αυτοί είναι η κρίσιμη παράμετρος των εκλογών της 6ης Μαΐου. Στον δικό μας χώρο, στο εσωτερικό της μεγάλης δημοκρατικής προοδευτικής παράταξης κρίνεται το αποτέλεσμα των εκλογών και κοντολογίς η μοίρα του τόπου.

Φίλες και φίλοι, ο Δήμαρχος που με υποδέχτηκε προηγουμένως με τόσο δυναμικό και θερμό τρόπο και με ένα λόγο ιστορικά φορτισμένο, μας θύμισε την έλευση του Ελευθερίου Βενιζέλου εδώ ενόψει των εκλογών του 1933. Δεν πήγαν καλά για τη δημοκρατική παράταξη οι εκλογές εκείνες και ο μεσοπόλεμος οδήγησε στη δικτατορία του Μεταξά, οδήγησε σε μια μεγάλη ιστορική περιπέτεια, οδήγησε στην πραγματικότητα σε ένα ιστορικό κενό που επιχείρησε με μεγάλη επιτυχία να γεφυρώσει ο Ανδρέας Παπανδρέου το 1981.

Και το πρώτο που πρέπει να αποφύγει ο ελληνικός λαός, η ελληνική κοινωνία, είναι ακριβώς αυτό που δυστυχώς είναι μια πιθανότητα: Η επιστροφή στο πολιτικό σκηνικό της δεκαετίας του ’50 για να μη πω για τους παλιότερους στο πολιτικό σκηνικό της δεκαετίας του 1930. Στην πολυδιάσπαση, στο αδιέξοδο. Κι ακόμη χειρότερα στον εκφασισμό της ελληνικής κοινωνίας, στην απειλή κατά των δημοκρατικών θεσμών της χώρας.

Φίλες και φίλοι, έχουμε ασκήσει σκληρή αυτοκριτική. Έχουμε παραδεχτεί λάθη, παραλείψεις, καθυστερήσεις, αρρυθμίες. Πιστεύει όμως ένας έστω Έλληνας πολίτης ότι το ΠΑΣΟΚ τα δυόμισι δύσκολα χρόνια που πέρασαν πήρε σκληρά και άδικα μέτρα επειδή το ήθελε; Πήρε σκληρά και άδικα μέτρα ενώ θα μπορούσε να τα αποφύγει; Υπάρχει έστω και ένας πολιτικός σε οποιαδήποτε χώρα που κάνει την επιλογή να είναι σκοπίμως αντιδημοφιλής και αντισυμπαθητικός; Προφανώς όχι.

Αλλά όταν έχεις να αντιμετωπίσεις πρωτοφανείς καταστάσεις κρίσης, όταν έχεις να απαντήσεις σε σκληρά, υπαρξιακά διλήμματα, δεν μπορείς δυστυχώς να ικανοποιήσεις το λαό. Δεν μπορείς δυστυχώς να είσαι φιλικός με τους ανθρώπους που σε στηρίζουν, που σε πιστεύουν, που έχουν επενδύσει ελπίδες σε εσένα για να τους προστατεύσεις από το μεγαλύτερο κακό, για να προστατεύσεις το έθνος, την πατρίδα, τις επόμενες γενιές.

Πίσω όμως από την δική μας σκληρή και ειλικρινή αυτοκριτική, κρύβεται δυστυχώς η ανευθυνότητα και η παντελής απουσία κριτικού λόγου όλων των άλλων, και του κ. Σαμαρά και της ΝΔ, αλλά και των δυνάμεων της ευρύτερης αριστεράς και της πέραν του κοινοβουλευτικού φάσματος δεξιάς. Γιατί ο καθένας έχει το μερίδιο της δικής του πολιτικής και προσωπικής ευθύνης.

Ναι, η κατάσταση είναι πολύ δύσκολη. Ναι το ΠΑΣΟΚ ξεκινάει και πάλι από την αρχή και πρέπει να ξαναχτίσει πετραδάκι–πετραδάκι τη σχέση εμπιστοσύνης με τον ελληνικό λαό. Πρέπει η μεγάλη προοδευτική δημοκρατική παράταξη να καταγραφεί και πάλι εκλογικά ως μεγάλη. Όμως αυτό δε σημαίνει ότι ξεχνάμε πόσο υπερήφανοι είμαστε γιατί ανήκουμε σε αυτή την παράταξη, πόσο βαθιές είναι οι ιστορικές ρίζες της μεγάλης δημοκρατικής προοδευτικής παράταξης.

Όχι, φίλες και φίλοι, το ΠΑΣΟΚ δεν φοβάται να σηκώσει τις σημαίες του, δεν φοβάται να πει το όνομά του. Δεν φοβάται να κοιτάξει τον Έλληνα και την Ελληνίδα στα μάτια με θάρρος, έντιμα. Ό,τι έχει γίνει στον τόπο αυτό, οι καλύτερες στιγμές, τα μεγαλύτερα επιτεύγματα, φέρουν τη σφραγίδα της μεγάλης δημοκρατικής προοδευτικής παράταξης. Της παράταξης του Ελευθερίου Βενιζέλου, της παράταξης του Νικολάου Πλαστήρα, της παράταξης του Γεωργίου Παπανδρέου. Της παράταξης φυσικά του Ανδρέα Παπανδρέου.

Φίλες και φίλοι, πολλοί πιστεύουν ίσως ότι οι εκλογές της 6ης Μαΐου είναι ευρωεκλογές ή μια μεγάλη επίσημη δημοσκόπηση με κάλπη. Ότι υπάρχει μια δεδομένη πλειοψηφία και μια δεδομένη κυβέρνηση και μια δεδομένη πολιτική, η περιβόητη πολιτική του μνημονίου. Και τι έχει να κάνει ο πολίτης στις 6 Μαΐου; Έχει να εκδηλώσει τη δυσφορία του, να ασκήσει την πίεσή του, να εκδηλώσει την διαμαρτυρία του. Ίσως κάποιοι να σκέφτονται ότι έτσι βοηθούν και για μια καλύτερη διαπραγμάτευση, για μια πιο αποτελεσματική, πιο φιλοαναπτυξιακή και φιλολαϊκή εφαρμογή συμφωνημένων πολιτικών.

Δεν είναι έτσι. Οι εκλογές στις 6 του Μάη καθορίζουν τη μοίρα του τόπου. Δεν υπάρχει ψήφος πίεσης και ψήφος διαμαρτυρίας. Υπάρχει ψήφος αποφασιστική που κρίνει την πορεία του τόπου, όχι για τα επόμενα τέσσερα χρόνια, αλλά για τα επόμενα είκοσι χρόνια. Σπάνια στην ελληνική πολιτική ιστορία μια εκλογική αναμέτρηση έπαιρνε τόσο στρατηγικά, ιστορικά χαρακτηριστικά όπως είναι τα χαρακτηριστικά που έχει πάρει η αναμέτρηση της 6ης Μαΐου.

Ο Έλληνας πολίτης κρατάει την τύχη του τόπου στα χέρια του και θα αποφασίσει πως, από ποιους και προς ποια κατεύθυνση θα κυβερνηθεί ο τόπος. Δεν υπάρχουν επιλογές που ισχύουν ερήμην του λαού, ή αντίθετα προς τις επιλογές του λαού. Και εδώ είναι ευκαιρία σήμερα, από τη Νέα Σμύρνη, από το Μίλωνα, να αποσαφηνίσω κάτι που φοβάμαι ότι είναι βαθιά παρεξηγημένο.

Νομίζουν πολλοί Έλληνες πολίτες, ένα μεγάλο μέρος της κοινής γνώμης, ότι το ΠΑΣΟΚ είναι διαθέσιμο να προσφέρει τις υπηρεσίες του μετά τις εκλογές άνευ εταίρου, άνευ όρων σε οποιαδήποτε κυβέρνηση. Ότι το ΠΑΣΟΚ είναι «ένα το κρατούμενο». Δεν είναι έτσι φίλες και φίλοι. Το ΠΑΣΟΚ σήκωσε δυσανάλογα μεγάλο βάρος, ανέλαβε ιστορικές ευθύνες, πλήρωσε τεράστιο πολιτικό κόστος. Γιατί; Γιατί οι άλλοι κράτησαν μια ανεύθυνη στάση, μια δημαγωγική στάση, κάνουν ένα «πολιτικό συνδικαλισμό» και δεν έχουν αρθεί στο ύψος των περιστάσεων.

Και βέβαια αναφέρομαι πρωτίστως στον κ. Σαμαρά και την επαμφοτερίζουσα στάση του σε σχέση με την Ευρώπη, σε σχέση με το λεγόμενο πρώτο μνημόνιο, σε σχέση με την κυβέρνηση Παπαδήμου, σε σχέση με τις υπογραφές που δεν ήθελε να βάλει, αλλά που έβαλε, αλλά που δεν τις αναγνωρίζει, που είναι με μελάνη που σβήνει και που ξαναγράφεται κάποια στιγμή.

Αναφέρομαι όμως και σε όλες τις εκδοχές της Αριστεράς που κάποιες φορές λέει με ευθύτητα πως τάσσεται κατά της Ευρώπης, κατά του ευρώ, υπέρ της επιστροφής στη δραχμή, αλλά κάποιες άλλες φορές, κάποιες άλλες εκδοχές της ευρύτερης αριστεράς μιλούν με μια φιλοευρωπαϊκή ρητορική, η οποία όμως είναι άνευ κόστους, είναι «τζάμπα φιλοευρωπαϊκή» γιατί θέλουν Ευρώπη, θέλουν ευρώ, χωρίς υποχρεώσεις, χωρίς συσχετισμούς, χωρίς πλαίσιο, χωρίς εταίρους. Αυτό όμως σημαίνει και χωρίς δανειστές και χωρίς λεφτά και χωρίς εγγυήσεις.

Το ΠΑΣΟΚ που σήκωσε αυτό το δυσανάλογο βάρος δεν είναι διαθέσιμο για οποιαδήποτε λύση και δεν είναι ο δεδομένος εταίρος μιας κυβερνητικής συνεργασίας, γιατί ο λαός στις 6 Μαΐου πρέπει να αποφασίσει το περιεχόμενο της πολιτικής που θα ασκηθεί στις 7 του Μάη.

Πρέπει να μας πει με λίγα λόγια ποιος θα είναι αυτός που θα πάει στο Eurogroup στις 14 Μαΐου, ποιος είναι αυτός που θα πάει στη Σύνοδο Κορυφής στις 20 Μαΐου, ποιος είναι αυτός που θα εγγυηθεί την καταβολή μισθών και συντάξεων τον Ιούνιο.

Άρα, φίλες και φίλοι, κρίνονται τα πάντα στις 6 Μαΐου και αυτό δεν είναι ένα εκβιαστικό δίλημμα, δεν είναι ένας εκφοβισμός. Είναι η αποτύπωση της πραγματικότητας και θα σας το πω με πολύ καθαρό τρόπο. Αν αυτό που καταγράφεται στις δημοσκοπήσεις έως τώρα αποτυπωθεί στην κάλπη την Κυριακή των εκλογών, ο τόπος θα μείνει ακυβέρνητος και το πολιτικό αδιέξοδο θα πολλαπλασιάσει και θα βαθύνει την οικονομική και κοινωνική κρίση. Άρα πρέπει να πούμε τα πράγματα καθαρά  με το όνομά τους.

Μια λύση υπάρχει εάν θέλουμε ο τόπος να πορευτεί ένα δρόμο συγκεκριμένο, δύσκολο αλλά ασφαλή: Η νίκη του ΠΑΣΟΚ στις εκλογές, η πρωτιά του ΠΑΣΟΚ, το ΠΑΣΟΚ στην πρώτη θέση. Δεν είναι αυτό κομματικός εγωισμός, δεν είναι αυτό ένα εύκολο προεκλογικό σύνθημα για να ενθουσιάσουμε τα κομματικά ακροατήρια, είναι η ανάγκη της χώρας. Αρκεί ο πολίτης να σκεφτεί πιο οργανωμένα, πιο συστηματικά.

Ποια άλλη λύση υπάρχει; Υπάρχει η λύση της αυτοδύναμης κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας και της πρωθυπουργίας του κ. Σαμαρά, που πιστεύει προφανώς ότι αυτό είναι κάτι που του το χρωστάει το έθνος και η ιστορία.

Βλέπετε εσείς να προκύπτει αυτοδύναμη κυβέρνηση κάποιου κόμματος και μάλιστα της Νέας Δημοκρατίας; Αν ο κ. Σαμαράς λέει «θέλω να γίνω Πρωθυπουργός», η μεγάλη πλειοψηφία των Ελλήνων πολιτών του λένε «εμείς δεν θέλουμε να γίνεις Πρωθυπουργός».                 

Αλλά, ο κ. Σαμαράς κάνει και ένα βήμα ακόμη και λέει δεν θέλει καμία συνεργασία και πρωτίστως δεν θέλει συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ. Και αυτό είναι μια εξήγηση για την αντιφατική και υπονομευτική στάση που ακολούθησε αυτούς τους πέντε κρίσιμους μήνες της κυβέρνησης Λουκά Παπαδήμου όπου κράτησε τη γνωστή, μοναδική στα ευρωπαϊκά χρονικά στάση, της συμπολιτευόμενης αντιπολίτευσης και της αντιπολιτευόμενης συμπολίτευσης, τη γνωστή στάση του μέσα-έξω, κρυπτόμενος στη δύσκολη διαπραγμάτευση πίσω από εμένα,  που με άνεση μου έδωσε ως Αντιπρόεδρο και Υπουργό Οικονομικών ψήφο εμπιστοσύνης.

Η άλλη εκδοχή ποια είναι; Είναι η κυβέρνηση των λεγόμενων, όπως αυτοπροσδιορίζονται, «αντιμνημονιακών δυνάμεων» της αριστεράς αλλά ίσως και της δεξιάς, ίσως και της ακροδεξιάς; Γιατί έχουμε ένα ευρύ φάσμα αντιμνημονιακών, όπως προσδιορίζονται, δυνάμεων, λες και εμείς είμαστε οι φιλομνημονιακές δυνάμεις γιατί είμαστε υπεύθυνοι, συγκεκριμένοι;

Ας σκεφτείτε, φίλες και φίλοι, και μαζί με εσάς ας σκεφτεί κάθε πολίτης του τόπου αυτού ποια κυβέρνηση θα μπορούσε να σχηματιστεί, από ποιους, με ποιο πρόγραμμα, με ποια προοπτική, με ποια ασφάλεια για την οικονομία, για την πατρίδα, για τα νοικοκυριά, για τις επιχειρήσεις.

Εμείς λέμε νίκη του ΠΑΣΟΚ όχι για τη νίκη. Πρώτη θέση όχι για να απολαύσουμε έναν θρίαμβο, αν μπορούν να υπάρχουν θρίαμβοι την εποχή αυτή το βράδυ των εκλογών. Δεν υπάρχουν  πια τέτοια φαινόμενα. Αλλά για να πάρουμε τη διερευνητική εντολή σχηματισμού κυβέρνησης που θα μας επιτρέψει, που θα επιτρέψει σε εμένα ως εντολοδόχο Πρωθυπουργό, να διαμορφώσω τη μεγάλη συμμαχία των δυνάμεων της υπευθυνότητας, της αλληλεγγύης και των προοδευτικών μεταρρυθμίσεων.

Πρέπει να διαμορφωθεί το νέο μεγάλο τόξο των δυνάμεων της εθνικής ευθύνης. Και καλώ όλα τα πολιτικά κόμματα και όλες τις πολιτικές ηγεσίες να σκεφτούν και να τοποθετηθούν. Να νιώσουν την ευθύνη που θα έχουν μετά τις εκλογές, τώρα πριν τις εκλογές, γιατί δεν υπάρχει τίποτε χειρότερο από τον διπλό λόγο, από το να λέμε άλλα πριν και άλλα μετά τις εκλογές. Εμείς λέμε και θα λέμε τα ίδια. Αυτό θέλει ο λαός, αυτό οφείλουμε στον Έλληνα πολίτη.

Χρειαζόμαστε ένα τόξο δυνάμεων εθνικής ευθύνης με προοδευτικό πρόσημο και αυτό εξαρτάται από τον Έλληνα πολίτη, που κρατάει όλα τα κλειδιά στα χέρια του με τη ψήφο της 6ης Μαΐου.

Υπάρχει πια μια νέα πολιτική εποχή, πιο δύσκολη, γεμάτη αποχρώσεις, νέους λεπτούς συσχετισμούς. Χρειάζεται άλλη πολιτική κουλτούρα. Αυτή την άλλη πολιτική κουλτούρα της συνεργασίας το ΠΑΣΟΚ απέδειξε ότι τη διαθέτει και το απέδειξε έχοντας την αυτοδύναμη κοινοβουλευτική πλειοψηφία στη Βουλή που διαλύθηκε. Ο κ. Σαμαράς ήταν αυτός που δεν ήθελε τον επικεφαλής ή στέλεχος της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας ως Πρωθυπουργό. Μήπως το έχει ξεχάσει;

Άρα, εμείς που βρισκόμαστε στο μέσο του πολιτικού φάσματος, εμείς που έχουμε ολοκληρωμένη πολιτική πρόταση, εμείς που μπορούμε να κοιτάξουμε σε όλο το φάσμα των πολιτικών δυνάμεων, εμείς που έχουμε την προετοιμασία, την ικανότητα, τη βούληση να δώσουμε λύση στο λαό, συγκεκριμένη και ασφαλή, είμαστε αυτοί που μπορούμε να εγγυηθούμε την πορεία του τόπου.

Αυτό ρωτάει ο Έλληνας πολίτης: «Ποιος μπορεί να μου εγγυηθεί το αύριο; Ποιος μπορεί να μου μιλήσει με έναν πιο αισιόδοξο τρόπο, να με κάνει να πιστέψω σε μια ελπίδα, σε μια προοπτική για μένα και τα παιδιά μου»; Και εμείς με σεβασμό, με συστολή, με επίγνωση αυτού που λέμε απευθυνόμαστε σε κάθε Ελληνίδα και σε κάθε Έλληνα και λέμε: «Ναι εμείς μπορούμε να στο εγγυηθούμε. Ναι, εγώ εκ μέρους του ΠΑΣΟΚ εγγυώμαι την ασφαλή πορεία για την οριστική υπέρβαση της κρίσης».

Και είναι πραγματικά κρίμα από το Θεό της Ελλάδας να μη σεβαστούμε και να μη προστατέψουμε τις μεγάλες θυσίες που έκανε και κάνει ο ελληνικός λαός. Αυτές οι θυσίες έχουν σχηματίσει ένα μεγάλο εθνικό κεφάλαιο. Έχουμε διανύσει το συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος της διαδρομής. Είμαστε κοντά, πολύ κοντά στην οριστική  υπέρβαση της κρίσης, αλλά πρέπει να ολοκληρώσουμε τη διαδρομή αυτή για να είμαστε σίγουροι, σταθεροί, όχι μόνο μέσα στην ευρωζώνη, αλλά μέσα σε ένα ταραγμένο κόσμο.

Γιατί, φίλες και φίλοι, δυστυχώς η κρίση δεν είναι ελληνική. Η κρίση δεν είναι καν ελληνική, πορτογαλική, ιρλανδική, ιταλική, ισπανική. Η κρίση είναι πανευρωπαϊκή, είναι κρίση της Ευρωζώνης. Και δυστυχώς στο ΔΝΤ δεν έχει καταφύγει μόνο η Ελλάδα, αλλά και οι άλλες χώρες που έχουν μεγάλο δημοσιονομικό πρόβλημα. Στο ΔΝΤ έχει καταφύγει η Ευρωζώνη συνολικά και αυτό η Ελλάδα πρέπει να κάνει αυτή τη μεγάλη προσπάθεια της οριστικής υπέρβασης της κρίσης για να είναι ασφαλής όχι μόνο τώρα, αλλά και στο μέλλον, γιατί πρέπει να θωρακίσουμε όχι μόνο τους εαυτούς μας, αλλά και τα παιδιά μας και τις επόμενες γενιές. Και να μην επαναλάβουμε τα ιστορικά σφάλματα που έχουμε κάνει δεκαετίες ολόκληρες. Να έχουμε την προβλεπτικότητα που απαιτείται και να μιλήσουμε με ειλικρίνεια εγκαταλείποντας τις παλιές δημαγωγίες, τους παλιούς λαϊκισμούς χωρίς να ενδίδουμε στις σειρήνες του εύκολου προεκλογικού λόγου.

Ακούμε συνεχώς πως αφού κάποιοι είναι οι αντιμνημονιακοί εμείς είμαστε οι μνημονιακοί και μου θέτουν το ερώτημα «τι νόημα έχει να ψηφίσουμε ΠΑΣΟΚ και όχι ΝΔ, για παράδειγμα, αφού ούτως ή άλλως το μνημόνιο θα εφαρμόσετε, είτε το εξώφυλλο είναι πράσινο, είτε το εξώφυλλο είναι γαλάζιο». Αυτή είναι μια αφελής και επικίνδυνη προσέγγιση. Το μνημόνιο, η δανειακή συμφωνία, η συμφωνία με βάση την οποία απαλλάχτηκε το έθνος από 105 δισεκατομμύρια ευρώ χρέους και από 3 δισεκατομμύρια ευρώ τόκων κάθε χρόνο, είναι η βάση από την οποία ξεκινάμε. Αλλά το μνημόνιο καλύπτει μια στενή λωρίδα πολιτικών που πρέπει να εφαρμοστούν. Αυτές που συνδέονται με τη λεγόμενη δημοσιονομική προσαρμογή.

Μιλάει το μνημόνιο για την εξωτερική πολιτική, για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις;

Για το Κυπριακό; Για τον ορυκτό πλούτο; Για την υφαλοκρηπίδα και την ΑΟΖ;

Για το πώς θα είναι το νέο σχολείο και το νέο πανεπιστήμιο;

Για το εθνικό παραγωγικό μοντέλο; Για το πώς πρέπει να επανορθώσουμε την ελληνική μεσαία τάξη;

Για το πώς θα δώσουμε ελπίδα και ζωντάνια στη νέα γενιά;

Όχι φίλες και φίλοι. Αυτή είναι η δική μας δουλειά και αυτό είναι το περιεχόμενο του εθνικού σχεδίου ανασυγκρότησης, της στρατηγικής, της αυτοδύναμης Ελλάδας.

Ποια είναι η αυτοδύναμη Ελλάδα; Είναι η Ελλάδα που αποκτά ξανά έναν κοινωνικό κορμό, τη μεσαία τάξη, τη μεσαία τάξη που το ΠΑΣΟΚ και ο Ανδρέας Παπανδρέου την διασφάλισε στην Ελλάδα.

Αυτοδύναμη είναι η Ελλάδα που έχει μια ζωντανή, ισχυρή, ελπιδοφόρα νέα γενιά. Ένα εθνικό παραγωγικό μοντέλο, όπως είπα. Ένα εθνικό παραγωγικό  μοντέλο που βασίζεται στους ενδογενείς πόρους, στην πρωτογενή παραγωγή, στην επιστροφή στην περιφέρεια, στα επώνυμα προϊόντα ποιότητας, στη βιομηχανία τροφίμων, στη ναυτιλία, στον τουρισμό, στην καινοτομία, την έρευνα, τις μεγάλες δυνατότητες που έχουμε στον ενεργειακό τομέα.

Είναι εθνική ιστορική υποχρέωση να πάρουμε τις δικές μας αποφάσεις και έχουμε τεράστια περιθώρια άσκησης μιας εθνικής πολιτικής. Δεν είναι το μνημόνιο ένας μπούσουλας ο οποίος μας καθοδηγεί στα πάντα. Δεν είναι το μνημόνιο το άλλοθι που μας απαγορεύει να ασκήσουμε εθνικές πολιτικές, γιατί δεν έχουμε τι να πούμε, ή γιατί δεν θέλουμε να κάνουμε κάτι. Δεν είναι αυτή η περίπτωση του ΠΑΣΟΚ.

Υπάρχει όμως εδώ μια τεράστια παρεξήγηση. Πιστεύουν κάποιοι ότι παρά τη νέα συμφωνία η χρεοκοπία είναι αναπόφευκτη. Γιατί τι έχει να φοβηθεί ο άνεργος; Τι έχει να φοβηθεί ο επιχειρηματίας που είδε την επιχείρησή του να κλείνει; Τι έχει να φοβηθεί μια οικογένεια που βλέπει να μην έχει εισόδημα επαρκές για να ζήσει; Οι ίδιοι δε που πιστεύουν ότι τώρα πια κανείς δεν θέλει να μας διώξει από το ευρώ, γιατί το κόστος είναι μεγάλο, το είπε και η κα Merkel κάποια στιγμή, πιστεύουν την ίδια στιγμή πως είναι μοιραίο και αναπόφευκτο να βγούμε κάποια στιγμή από το ευρώ.

Φίλες και φίλοι, τίποτα απ’ όλα αυτά δεν ισχύει. Και αυτό που πρέπει να επικρατήσει είναι η κοινή λογική, η απλή λογική. Είναι άλλο πράγμα η κρίση, άλλο πράγμα οι μειώσεις και οι περικοπές, άλλο πράγμα οι δυσκολίες, άλλο πράγμα η ανεργία. Τραγικό! Αλλά είναι άλλο πράγμα η κατάρρευση, άλλο πράγμα η χρεοκοπία, άλλο πράγμα η επιστροφή στην δεκαετία του 1960 ή του 1950.

Και εάν πιστεύουν κάποιοι πως η Ευρώπη είναι ένα ορθολογικό σύστημα που τα κρίνει όλα με βάση το συμφέρον, κάνουν πολύ μεγάλο λάθος. Είναι ένα αντιφατικό, πολύπλοκο, δύσκολο στη διαχείρισή του σύστημα που είναι μετέωρο, που δεν έχει ολοκληρωθεί και που μπορεί πολύ εύκολα να οδηγηθεί στο ατύχημα και στο λάθος και πρέπει να προστατεύσουμε την Ελλάδα, την πατρίδα μας από το ατύχημα, το λάθος, τη σύγκρουση με την κοινή λογική.

Το καθοριστικό ζήτημα που τίθεται σε όλες τις συζητήσεις είναι τα περιβόητα μέτρα του Ιουνίου. Μας ζητούν να απαντήσουμε. Θα υπάρξουν τον Ιούνιο νέες περικοπές μισθών και συντάξεων; Έρχεται λογαριασμός; Ποιος θα πληρώσει το λογαριασμό; Και τους έχουμε απαντήσει φίλες και φίλοι με απόλυτη ειλικρίνεια, με απόλυτη καθαρότητα.

Μόνο το ΠΑΣΟΚ παρουσιάζει ένα ολοκληρωμένο σχέδιο για τον Ιούνιο. Ναι, λοιπόν. Τον Ιούνιο πρέπει η Ελλάδα να αποφασίσει ή όχι να εφαρμόσει με ποια μέτρα θα συγκεντρώσει 11 δισεκατομμύρια ευρώ μέσα από περιορισμό των δαπανών μέχρι το τέλος του προγράμματος προσαρμογής. Και σε εμάς εναπόκειται να αποφασίσουμε και προτείνουμε να διεκδικήσει η χώρα κάτι που μπορεί να πετύχει εύκολα, αρκεί να το πιστέψει. Προσαρμογή όχι σε δυο χρόνια μέχρι το 2014, αλλά σε τρία χρόνια μέχρι το 2015. Η προσαρμογή να γίνει πιο ήπια, πιο φιλική για τον πολίτη, πιο φιλική για την ανάπτυξη. Και  υπάρχουν οι πόροι.

Παρουσίασα το συγκεκριμένο σχέδιο για τη χρηματοδότηση μιας πιο ήπιας προσαρμογής τριών και όχι δυο ετών. Ταυτόχρονα, με την επιστολή μου στον κ. Barroso και με όλα όσα έχουμε παρουσιάσει ως μέτρα υποστήριξης της ανάπτυξης και ανάσχεσης της ύφεσης μπορούμε να αλλάξουμε τον παρονομαστή πάνω στον οποίο θα κινηθούμε, δηλαδή τον ίδιο το ρυθμό αύξησης του ΑΕΠ.

Αν λοιπόν διαμορφώσουμε αυτό το πλαίσιο, προχωρήσουμε δυναμικά στις διαρθρωτικές αλλαγές για ένα μικρότερο, εξυπνότερο, δικαιότερο κράτος, για έναν μικρότερο δημόσιο τομέα πιο φιλικό στον πολίτη. Αν περικόψουμε τις δαπάνες που έχουμε εντοπίσει, αποσυμφορίζουμε την πίεση για οριζόντια περικοπή μισθών και συντάξεων και μπορούμε να εγγυηθούμε. Εμείς μπορούμε και εγγυώμαι εδώ ενώπιόν σας ότι δεν θα θιγούν χαμηλόμισθοι και χαμηλοσυνταξιούχοι, ότι όχι δεν θα γίνει οριζόντια περικοπή μισθών και συντάξεων. Ότι όχι δεν θα υπάρξουν νέοι φόροι. Αντιθέτως με το νέο Εθνικό Φορολογικό Σύστημα και όσο προχωρούμε στην επίτευξη των δημοσιονομικών στόχων, θα καταργούνται έκτακτοι φόροι, έκτακτες εισφορές και έκτακτα τέλη που επιβλήθηκαν για να καλυφθούν αδήριτες  ανάγκες της οικονομικής κρίσης. Αυτή είναι λοιπόν η δική μας απάντηση για τον Ιούνιο.

Αλλά τι είδους συζήτηση είναι αυτή; Γιατί δεν αντιστρέφουμε την ερώτηση; Και δεν λέω να μας πει η ΝΔ αυτά που λέει ο κ. Σαμαράς με τα περιβόητα ισοδύναμα μέτρα, με τα οποία υπόσχεται ότι θα βρει 18 δισ. ευρώ; Τώρα βλέπω ότι κάνει έκπτωση και θα βρει 12 δισ. ευρώ, άρα πρέπει να ξέρει ο Έλληνας πολίτης ότι δεν τον περιμένει λογαριασμός 11 δισ. ευρώ αλλά 23 δισ. ευρώ, γιατί πρέπει να προσθέσει και τα 12 δισ. ευρώ των ισοδύναμων μέτρων του κ. Σαμαρά.

Δεν θα απευθυνθώ λοιπόν στον κ. Σαμαρά. Θα απευθυνθώ σε όσους φλερτάρουν άμεσα ή έμμεσα με την ιδέα μιας άλλης πορείας τυφλής, άγνωστης που την προτείνουν με μισόλογα στον ελληνικό λαό. Εκτός ευρώ, εκτός Ευρώπης; Εντός Ευρώπης χωρίς δάνειο, χωρίς στήριξη, χωρίς προϋποθέσεις; Ας μας πουν, ας μας πουν όλες οι υπόλοιπες πολιτικές δυνάμεις με το χέρι στην καρδιά εγγυώνται ότι θα καταβληθούν με δική τους κυβέρνηση και δική τους υπευθυνότητα οι μισθοί και οι συντάξεις τον Ιούνιο;

Εμείς λέμε τι θα γίνει με την περικοπή και με τα οριζόντια μέτρα. Αυτοί ας πουν. Εγγυώνται την καταβολή των μισθών και των συντάξεων; Και αυτό δεν είναι απειλή κινδυνολογία, ρητορικό δίλημμα. Μπορεί να σου πουν με πολύ ωραίο αλλά κυνικό τρόπο «ναι είσαι μια χώρα του ευρώ, σου καλύπτουμε το κόστος εξυπηρέτησης του εξωτερικού σου δανεισμού για να μη χρεοκοπήσεις νομικά αλλά για τις εσωτερικές σου υποχρεώσεις, τις υποχρεώσεις απέναντι στους πολίτες σου, κάνε το δικό σου λογαριασμό με βάση τα έσοδά σου. Ισοσκέλισε τη διαχείρισή σου, φτάσε αμέσως σε πρωτογενές πλεόνασμα».

Τότε όμως δεν θα μιλάμε για κίνδυνο περικοπών αλλά θα μιλάμε για μια κατάσταση πραγματικά Αρμαγεδώνα, για μια κόλαση σε βάρος των πολιτών. Άρα, επιτέλους ο δημόσιος διάλογος στην Ελλάδα πρέπει να ισορροπήσει και να διεξαχθεί έντιμα. Δεν ρωτάνε κάποιοι για να απαντάμε εμείς. Ρωτάμε και εμείς για να απαντήσουν κάποιοι άλλοι. Ο ελληνικός λαός πρέπει να ξέρει την αλήθεια.

Και την αλήθεια, φίλες και φίλοι, τη λέμε και την εξειδικεύουμε κάθε μέρα:

• Προχτές παρουσίασα το συγκεκριμένο πρόγραμμα κοινωνικής πολιτικής του ΠΑΣΟΚ, τα μέτρα για την ανεργία των νέων, τα μέτρα για την πλήρη, χωρίς προϋποθέσεις, χωρίς χρονικούς περιορισμούς υγειονομική κάλυψη ανέργων και κάθε άλλου Έλληνα πολίτη που βρίσκεται σε κατάσταση ανάγκης. Στην πραγματικότητα την πλήρη υγειονομική κάλυψη όλων των Ελλήνων πολιτών.
• Παρουσίασα τα νέα μέτρα για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά που τα έχουμε συμφωνήσει με την τρόικα και μπορούν αμέσως να εφαρμοστούν. Τον ακατάσχετο λογαριασμό τον τραπεζικό των 1.500 ευρώ για κάθε πολίτη ή 2.000 για κάθε ζευγάρι. Την υπαγωγή στο νόμο για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά των επαγγελματιών με ατομική επιχείρηση και χρέη ως 25.000 ευρώ.
• Παρουσίασα το ολοκληρωμένο σχέδιο για τα δάνεια που έχει χορηγήσει το Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων που είναι νόμος του κράτους με μείωση στο μισό της μηνιαίας δόσης.
• Παρουσίασα τη συμφωνία που κάναμε και επιβεβαιώσαμε με την Ένωση Ελληνικών Τραπεζών για τη διαρκή ανακυκλούμενη διευθέτηση όλων των δανείων που δεν πρέπει να πηγαίνουν στο κόκκινο και ήδη έχουν διευθετηθεί 800.000 δάνεια πολιτών.
• Παρουσίασα χτες τα μέτρα για τη στήριξη των επιχειρήσεων για τη ρευστότητα, για την τόνωση της αγοράς. Τα μέτρα δηλαδή που δείχνουν ότι όλα αυτά που λέμε για δημόσιο χρέος PSI, δημοσιονομική προσαρμογή, συνδέονται πρακτικά με επιχειρήσεις, νοικοκυριά, επενδύσεις, ανέργους.
• Είπα πώς οι Τράπεζες θα ρίξουν χρήμα στην αγορά. Πώς το κράτος θα ρίξει χρήμα στην αγορά εξοφλώντας τις ληξιπρόθεσμες υποχρεώσεις του. Καταργώντας τον υποχρεωτικό στην πραγματικότητα δανεισμό του από τις Τράπεζες και απελευθερώνοντας 10 δισ. ευρώ για να πέσουν στην αγορά.
• Μίλησα για τους νέους κανόνες που πρέπει να ισχύσουν σε σχέση με τον Τειρεσία υπό συνθήκες κρίσης, γιατί είναι τραγικό να μένει κάποιος γραμμένος στον Τειρεσία για μια διαταγή πληρωμής 2.000 ευρώ.

Και κάθε μέρα παρουσιάζουμε συγκεκριμένα, υπεύθυνα, επεξεργασμένα μέτρα, ένα λόγο ρεαλιστικό, αληθινό, υπεύθυνο. Και έτσι θα προχωρήσουμε. Γιατί θεωρούμε ότι μόνο έτσι μπορεί να ανατάξουμε την κοινωνία, να δώσουμε ελπίδα και προοπτική.

Αλλά, φίλες και φίλοι, για να το πετύχουμε αυτό χρειάζεται και κάτι άλλο. Χρειάζεται μια διαφορετική Ευρώπη. Η Ευρώπη τώρα είναι μονόχρωμη, γκρίζα, συντηρητική. Κινούμαστε σε ένα δύσκολο περιβάλλον με κυβερνήσεις που ανήκουν στη μεγάλη τους πλειονότητα, στους κομματικούς φίλους του κ. Σαμαρά στην Ευρώπη, άλλο αν ο ίδιος δεν έχει ούτε σε αυτούς να πει κάτι αξιόπιστο και αποδεκτό.

Χρειαζόμαστε μια άλλη Ευρώπη. Χρειαζόμαστε μια Ευρώπη που πρέπει να πιστέψει ξανά στις αξίες της δημοκρατίας, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, της ποιότητας, του ευρωπαϊκού κοινωνικού κράτους.

Χρειαζόμαστε μια Ευρώπη που δεν πιστεύει απλά και μόνο στη δημοσιονομική σταθερότητα και την ανταγωνιστικότητα αλλά και στην κοινωνική δικαιοσύνη, συνοχή και αλληλεγγύη.

Πώς διαμορφώνονται οι συσχετισμοί στην Ευρώπη; Στα παρασκήνια του Eurogroup και της Συνόδου Κορυφής; Ναι, σε κάποιο βαθμό. Μέσα από τις επιδιώξεις που έχουν τα μεγάλα λόμπι, τα χρηματοοικονομικά και τα βιομηχανικά; Ναι και αυτό ισχύει. Αλλά οι συσχετισμοί στην Ευρώπη διαμορφώνονται πρωτίστως στο εσωτερικό των ευρωπαϊκών κοινωνιών, στο εσωτερικό των λαών της Ευρώπης που ψηφίζουν, που αναδεικνύουν Βουλές και κυβερνήσεις.

Γι΄ αυτό δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι στις 6 του Μάη δεν έχουμε εκλογές μόνο στην Ελλάδα, όπου το ΠΑΣΟΚ πρέπει να είναι νικητής, πρώτο υπεύθυνο για τη διαμόρφωση της νέας συμμαχίας προοδευτικών μεταρρυθμιστικών και υπεύθυνων δυνάμεων, εκλογές έχουμε και στη Γαλλία. Και η Γαλλία είναι η δεύτερη ευρωπαϊκή δύναμη. Ένας καθοριστικός παράγοντας για όλους τους ευρωπαϊκούς συσχετισμούς.

Και θέλω σήμερα να στείλω από εδώ χαιρετισμό ιδεολογικής και πολιτικής αλληλεγγύης στον François Hollande και να του ευχηθώ καλή επιτυχία στη μάχη για την Προεδρία της Γαλλικής Δημοκρατίας. Στη μάχη για μια  Ευρώπη της αλληλεγγύης, για μια Ευρώπη της ανάπτυξης και όχι μόνο για μια Ευρώπη του δημοσιονομικού συμφώνου.

Πρέπει να διαμορφώσουμε τους πανευρωπαϊκούς συσχετισμούς και μόνο έτσι μπορούμε να συνδέσουμε με επιτυχία την εθνική μας στρατηγική με μια πανευρωπαϊκή στρατηγική δυνάμεων που πρέπει να ξαναγίνουν και να ξανανιώσουν προοδευτικές.

Γιατί πολλοί πιστεύουν ότι πέρασε οριστικά η εποχή της ιδεολογίας και της πολιτικής. Ότι τώρα βρισκόμαστε οριστικά στον αστερισμό της απλής διαχείρισης. Η απλή διαχείριση όμως φίλες και φίλοι δεν οδηγεί πουθενά παρά μόνο στο αδιέξοδο και την ανακύκλωση της κρίσης.

Όταν θέλουμε να βρούμε τις εμπνευσμένες λύσεις, όταν θέλουμε να αντλήσουμε ξανά αισιοδοξία και ελπίδα, πρέπει να ξαναγυρίσουμε στις ιδεολογικές και πολιτικές μας ρίζες, στις παραδόσεις, στις ιδέες, γιατί οι ιδέες είναι αυτές που έχουν την πραγματικά μεγάλη υλική δύναμη.

Αυτό είναι το διακύβευμα των εκλογών και αυτός είναι ο στόχος μας. Και τώρα η υπόθεση γίνεται δική σας φίλες και φίλοι. Πάρτε εσείς στα χέρια σας τη μεγάλη υπόθεση της πατρίδας, του μέλλοντός της και της μεγάλης δημοκρατικής προοδευτικής παράταξης.

Τώρα είναι η ώρα της συσπείρωσης, του αγώνα, της μάχης, σπίτι – σπίτι. Τώρα πρέπει να μιλήσουμε σε κάθε Έλληνα, σε κάθε Ελληνίδα προσωπικά. Τώρα πρέπει να πολλαπλασιάσουμε το μήνυμα της υπευθυνότητας και της προοπτικής.

Εμπρός για τη νίκη. Εμπρός για ΠΑΣΟΚ πρώτο κόμμα. Εμπρός να ξαναδώσουμε χαμόγελο στους Έλληνες. Το οφείλουμε στα παιδιά μας.

Γεια σας και με τη νίκη!

ΚΡΑΧΤΗΣ http://kraxtis-gr.blogspot.com/