Τρίτη 14 Φεβρουαρίου 2012
Βρε πώς αλλάζουν οι καιροί! Είδες Αντώνάκη μου, τι εστί μνημόνιο; Το πρώτο δεν το ήθελες, το δεύτερο το ασπάστηκες; Και να’σουν μόνο εσύ, όλοι οι γενναίοι μπήκαν στο ..μαντρί.
***
Τώρα λέει προέχει η πατρίς. Τότε προείχε να ξεφορτωθείτε τον Παπανδρέου και τώρα ακολουθείτε τα ίδια. Μόνο που το πρώτο μνημόνιο ήταν παιδική χαρά μπροστά στο τελευταίο που έσπευσαν να το υπερασπιστούν οι περισσότεροι πολέμιοί του.
***
Ο Καρατζαφέρης ψηφίζει το πρώτο, καταψηφίζει το δεύτερο. Αντίθετα πράττει ο Σαμαράς. Τα κίνητρα ψηφοθηρικά. Ο Παπανδρέου στο ίδιο μοτίβο. Κατά της άτακτης χρεοκοπίας. Το δίλημμα χρεοκοπία ή σκληρά μέτρα γίνεται πλέον πιστευτό την ύστατη στιγμή.
***
Έπεισαν Παπανδρέου-Σαμαράς και Παπαδήμος. Το ίδιο σκεπτικό, η ίδια λογική πέρα από τους παλικαρισμούς του Αντώνη που θέλει να δικαιολογήσει την κωλοτούμπα του.
***
Τι κάνουμε τώρα; Δεχόμαστε τα εκβιαστικά μέτρα αλλά δεν σταματάμε να καταγγέλλουμε τους βασικούς υπαίτιους Μέρκελ, Σόιμπλε και Σαρκοζί. Τους πιέζουμε με τα όπλα που έχουμε. Τους απαξιώνουμε. Περνάμε το μήνυμα ότι η συντηρητική Ευρώπη πρέπει να αλλάξει, ότι το ευρώ είναι νόμισμα που ενώνει και δεν διασπά.
***
Τα μέτρα είναι επώδυνα, ίσως απάνθρωπα. Τα περιθώρια που έχουμε είναι να αλλάξουν στη διαδρομή αυτής της δύσκολης διετίας κάποια πολιτικά δεδομένα στην Ευρώπη και να προχωρήσει η Κεντρική Τράπεζα σε πρωτοβουλίες που δυστυχώς μέχρι τώρα δεν πήρε.
***
Σε πολλούς βέβαια φαντάζει η επόμενη μέρα της χρεοκοπίας ένα καλοφτιαγμένο παραμύθι που εξυπηρετεί κάποιες πολιτικές σκοπιμότητες. Δεν είναι έτσι. Είναι η πραγματικότητα όπως ειπώθηκε από τον Παπαδήμο, τον Παπανδρέου και τον Σαμαρά. Πραγματικότητα βέβαια που διαμορφώνεται έτσι μετά τον γερμανικό εκβιασμό.
***
Είναι αλήθεια ότι η επόμενη μέρα της χρεοκοπίας θα έσπρωχνε σε χαώδη κατάσταση με άδεια ράφια, ελλείψεις σε πετρέλαιο, τρόφιμα, φάρμακα. Στον τομέα μας για παράδειγμα, λόγω έλλειψης χαρτιού θα έβαζαν λουκέτο όλες οι εφημερίδες μέσα σε λίγες μέρες. Λίγο το κακό θα μου πείτε αλλά σκεφτείτε κάποιες χιλιάδες εργαζομένους στο δρόμο και τόσες υποδομές να αραχνιάζουν και αγώνας πολλών χρόνων να χάνεται. Και δεν αναφέρομαι στον πολιτισμικό μαρασμό.
***
Είναι όμως τα μέτρα σκληρά. Δίκοπο μαχαίρι. Είναι εκβιαστικά. Είμαστε θύματα εκβιασμού. Μας τιμωρούν. Δεν πρέπει να αντιδράσουμε; Φυσικά και πρέπει με μέτρο, περίσκεψη ακολουθώντας το δρόμο του εφικτού κι όχι του ρίσκου.
***
Δεν σημαίνει ότι μετά το μνημόνιο βάζουμε τελεία και παύλα. Μπορεί να ακολουθήσουν κι άλλα μνημόνια. Είμαστε υποχρεωμένοι να μείνουμε στο ευρώ μέχρι που το κόστος παραμονής μας θα είναι λιγότερο οδυνηρό από ενδεχόμενη αποχώρησή μας.
***
Για την ώρα το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να υποκύπτουμε σ’έναν εκβιασμό αλλά με το αναφαίρετο δικαίωμα να καταγγέλλουμε τους εκβιαστές μας, περιμένοντας να ανατείλει μια άλλη Ευρώπη όπως την οραματίστηκαν ο Ντελόρ, ο Μιτεράν, ο Σμιτ κ.α.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου