Δευτέρα 20 Φεβρουαρίου 2012
Είναι ασφαλώς συγκινητικές οι διεθνείς εκδηλώσεις συμπαράστασης στον δοκιμαζόμενο ελληνικό λαό. Οπως είναι συγκινητικό να βλέπεις ανθρώπους να διαδηλώνουν στις μεγάλες πρωτεύουσες φωνάζοντας «Είμαστε όλοι Ελληνες».
Για να είμαι ειλικρινής, βεβαίως, μάλλον δεν πρόκειται για κάποιο... πάνδημο κίνημα λαϊκής διαμαρτυρίας αλλά κυρίως για εκδηλώσεις κοινωνικών ακτιβιστών - από αυτούς που άλλοτε υποστηρίζουν την Ελλάδα, άλλοτε «καταλαμβάνουν» τη Γουόλ Στριτ και άλλοτε καταριούνται την παγκοσμιοποίηση και τον χρηματοπιστωτικό καπιταλισμό.
Ακόμη κι έτσι, όμως, καλοδεχούμενοι. Αν θέλουν να αισθάνονται Ελληνες και να διαδηλώνουν γι' αυτό ποιος θα διανοηθεί να τους το στερήσει;
Ως εκ τούτου, δεν έχω κανένα πρόβλημα να δεχτώ ότι οι ξένοι φίλοι μας είναι πραγματικά Ελληνες. Για μερικούς δικούς μας διατηρώ τις αμφιβολίες μου.
Ηταν άραγε Ελληνες και Ελληνίδες όλοι εκείνοι που χθες μούντζωναν τη Βουλή; Διότι αν είναι όντως Ελληνες, τότε πώς προτείνουν εμείς οι Ελληνες να λύνουμε τις διαφορές μας, αν όχι μέσα από τον κοινοβουλευτισμό; Ξέρουν κάποιον άλλον τρόπο; Κι αν ναι, γιατί δεν μας τον λένε;
Είναι Ελληνες και Ελληνίδες εκείνοι που στο όνομα κάποιας αγανάκτησης ή ιδεοληψίας καίνε την Αθήνα; Κι αν είναι Ελληνες, πώς δικαιολογείται να καίνε αυτό που ο Ελληνας αγαπάει περισσότερο από όλα, δηλαδή τον τόπο του;
Είναι Ελληνες και Ελληνίδες εκείνοι που μετέρχονται όλων των μέσων για να μην εκπληρώνουν τις υποχρεώσεις τους έναντι της ελληνικής Πολιτείας; Είναι Ελληνες οι φοροφυγάδες, τα λαμόγια, οι αεριτζήδες, οι αιώνιοι φοιτητές, οι ψευτο-συνταξιούχοι, όσοι προσπαθούν να βολευτούν χωρίς να το αξίζουν και χωρίς να το δικαιούνται;
Είναι Ελληνες οι πλούσιοι που δεν βάζουν το χέρι στην τσέπη ή που επαίρονται πως αν τους πιέσουμε πολύ θα πάρουν τα καράβια τους και θα φύγουν;
Είναι Ελληνες όσοι βλέπουν να καταρρέει η πατρίδα τους αλλά δεν κάνουν το παραμικρό για να την στηρίξουν τη δύσκολη στιγμή; Οσοι αρνούνται να βάλουν το συλλογικό πάνω από το ατομικό τους;
Και τέλος, τι σόι Ελληνες είναι εκείνοι που χρησιμοποιούν την κρίση για να κάνουν φιγούρα, για να κερδίσουν δέκα δράμια δημοσιότητας, αναγνωρισιμότητας ή επιρροής, για να πουλήσουν εύκολες λύσεις και ανεύθυνες επιλογές, στη μια ή την άλλη κατεύθυνση;
Λυπάμαι, λοιπόν, αλλά δεν είμαστε όλοι Ελληνες. Και πριν αναζητήσουμε εκείνους που αισθάνονται Ελληνες γύρω μας, μάλλον προέχει να συμφωνήσουμε τι είδους Ελληνες πρέπει να είμαστε εμείς που αποτελούμε τους πολίτες αυτής της χώρας.
Διότι αν δεν συμφωνήσουμε σε αυτό, τότε τίποτα και κανείς δεν μπορεί να μας σώσει.Του Ι. Κ. Πρετεντέρη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου