Τρίτη 06 Δεκεμβρίου 2011
Εδώ και ενάμιση χρόνο οι πολίτες βιώνουν οδυνηρά τις συνέπειες της μεγαλύτερης οικονομικής κρίσης που έχει περάσει η χώρα μεταπολεμικά. Η ανεργία διογκώνεται, τα εισοδήματα συρρικνώνονται, το βιοτικό.. επίπεδο μειώνεται δραματικά. Στη θέση μιας, έως χθες, κοινωνίας ευημερίας δημιουργείται ένα τοπίο ανασφάλειας και αβεβαιότητας, όπου κυριαρχεί ο φόβος, συντρίβονται όνειρα και προσδοκίες για μια καλύτερη ζωή. Η πεποίθηση μιας κατακτημένης ευρωπαϊκής πορείας και συνύπαρξης με τα ευρωπαϊκά έθνη δεν είναι πλέον ισχυρή και το φάντασμα μιας απομόνωσης στη βαλκανική γειτονιά με ένα αδύναμο εθνικό νόμισμα στοιχειώνει τη χώρα.
Ανεξάρτητα από τις διεθνείς ρίζες της κρίσης, οι ευθύνες συνολικά του πολιτικού συστήματος είναι κολοσσιαίες. Το κοινωνικό κόστος αντιμετώπισης της κρίσης θα ήταν σημαντικά μικρότερο: αν η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας είχε ελέγξει τα δημόσια οικονομικά και τονώσει την ανταγωνιστικότητα, ειδικά την περίοδο 2007-2009, αν το ΠΑΣΟΚ αντί για πολιτικές ρητορείες είχε προτάξει εγκαίρως αναγκαία μέτρα και πρωτοβουλίες, την πρώτη περίοδο της διακυβέρνησής μας.
Δεν αποσοβήσαμε την κρίση. Ευθύνες έχουμε όλοι, με πρώτους όσους διαπραγματεύτηκαν κρίσιμα ζητήματα και κατεύθυναν σε στρατηγικό επίπεδο το κυβερνητικό έργο τα τελευταία δύο χρόνια. Κανείς μας δεν εξαιρείται από την κριτική αλλά και την αυτοκριτική.
Σήμερα ένα βαθύ σχίσμα υπάρχει ανάμεσα στο ΠΑΣΟΚ και την κοινωνία. Το ΠΑΣΟΚ διέρρηξε τη σχέση του με την πολιτική και ιδεολογική του παράδοση. Δεν μπορούμε να μην αναγνωρίζουμε αυτή την απλή αλήθεια. Δεν μπορούμε να πολιτευόμαστε ως να μην έχουμε αντιληφθεί τι συμβαίνει μέσα στην κοινωνία. Να μην αναγνωρίζουμε την πραγματικότητα και να μη λέμε την αλήθεια.
Χωρίς αμφιβολία το ΠΑΣΟΚ βρέθηκε ιδεολογικά γυμνό και πολιτικά απροετοίμαστο να αντιμετωπίσει μια τέτοιου μεγέθους κρίση. Δεν πρέπει να επαναλάβουμε το ίδιο λάθος. Οι διαδικασίες απολογισμού του κυβερνητικού έργου της διετίας πρέπει να ανοίξουν άμεσα. Ακόμα και αν η κομματική γραφειοκρατία δεν το επιθυμεί, αμέσως μετά τις γιορτές προτείνω να ανοίξουν οι διαδικασίες. Να προχωρήσουμε με ταχείς ρυθμούς, σύμφωνα με ό,τι προβλέπεται από το καταστατικό του ΠΑΣΟΚ, σε απολογισμό, εκλογή νέας ηγεσίας από τη βάση και ανασύνθεση της παράταξης.
Δεν θα επεκταθώ άλλο εδώ, θα επαναλάβω μόνο το εξής: Η πατρίδα πάνω από το κόμμα. Το κόμμα και η παράταξη πάνω από τα πρόσωπα. Πιστεύω ότι τη συζήτηση οφείλουμε να την κάνουμε ψύχραιμα, δημόσια και με ευθύνη.
Η κοινωνία περιμένει προτάσεις, λύσεις στα προβλήματα. Χρειάζεται έναν πολιτικό φορέα που θα τον εμπιστεύεται και ο οποίος θα μπορεί να εκφράσει τις ελπίδες, τις προσδοκίες των ανθρώπων και θα μπορεί να σχεδιάσει με υπευθυνότητα και σιγουριά το μέλλον της πατρίδας. Πιστεύω πως τα τραύματα που αφήνει πίσω της η πρώτη περίοδος του Μνημονίου προσδιορίζουν και τα προβλήματα που καλούμαστε να λύσουμε: η διάρρηξη της κοινωνικής συνοχής, η κρίση εμπιστοσύνης σε πολιτικούς και θεσμούς, η βαθιά ύφεση, η απαξίωση της χώρας στο εξωτερικό. Για να χαράξουμε μια νέα πορεία πρέπει να μιλήσουμε τη γλώσσα της αλήθειας, με γενναία και ειλικρινή αυτοκριτική, αλλά και ουσιαστική διάθεση για ρήξεις με ό,τι μας έφτασε μέχρι εδώ.
Στη διάρκεια της κρίσης κυριάρχησε η συντηρητική άποψη, σύμφωνα με την οποία για την κρίση φταίνε αποκλειστικά οι Ελληνες και η Ελλάδα, που για τόσα χρόνια ζούσαν σε καθεστώς επίπλαστης ευημερίας. Ναι, ο εύκολος δανεισμός έφερε και την εύκολη ανάπτυξη. Ναι, χάθηκε η έννοια της εργασίας και της παραγωγής. Σαφέστατα, η οικονομική αποτελεσματικότητα υπήρξε άγνωστη έννοια στην αξιοποίηση των κοινοτικών πόρων που εισέρρευσαν στη χώρα τις τελευταίες δεκαετίες. Οπωσδήποτε υπάρχουν συγκεκριμένες και διαχρονικές πολιτικές ευθύνες για τα σημερινά αδιέξοδα.
Η κρίση όμως δεν θα ήταν τόσο βαθιά και θα είχε ήδη αντιμετωπιστεί εάν δεν είχε καταρρεύσει παγκοσμίως ο ανεξέλεγκτος και άπληστος χρηματοοικονομικός καπιταλισμός. Οι ρίζες της κρίσης δεν βρίσκονται στους Ελληνες, στους Πορτογάλους, στους Ιταλούς, αλλά στις χρηματοοικονομικές αγορές που για χρόνια ανέχτηκαν, υποστήριξαν και διεύρυναν τις ενδοευρωπαϊκές και διεθνείς παραγωγικές ανισορροπίες χρηματοδοτώντας με φτηνά δάνεια χώρες οι οποίες είχαν σαθρή παραγωγική υποδομή.
Δεν απαντούν στην κρίση όλοι με τον ίδιο τρόπο. Υπάρχει διαφορά στις πολιτικές και αυτό πρέπει να το κατανοήσουμε. Απέναντι στην απαίτηση των αγορών για ξεπούλημα του εθνικού πλούτου και την οικονομική ορθοδοξία του γαλλογερμανικού άξονα, που προβλέπει τουλάχιστον μία δεκαετή περίοδο περιοριστικής πολιτικής, υπάρχει εναλλακτικός δρόμος. Για μένα είναι καθαρό: πρώτα η κοινωνία. Με κοινωνική αποδιάρθρωση δεν μπορεί να εξασφαλισθεί η επιτυχία της οικονομικής προσαρμογής. Αυτή είναι η προοδευτική θέση. Και γι’ αυτό απαιτείται μια νέα κοινωνική συμμαχία με τη συστράτευση ευρύτερων κοινωνικών δυνάμεων.
Ο νέος εθνικός στόχος είναι η επιτάχυνση της εξόδου από την κρίση. Κάθε καθυστέρηση και κάθε αστοχία, όπως για παράδειγμα η αδυναμία αντιμετώπισης της φοροδιαφυγής, επιβαρύνουν πρωτίστως τα αδύναμα κοινωνικά στρώματα. Οποιος καθυστερεί ή κάνει πως δεν καταλαβαίνει έχει κρυφή ατζέντα. Κάποιοι κερδίζουν από την καθυστέρηση. Δεν πρέπει να υπάρξει μια χαμένη δεκαετία για την Ελλάδα. Δεν πρέπει να χαθεί μια γενιά σε συνθήκες οικονομικής οπισθοδρόμησης. Πεποίθησή μου είναι ότι η χώρα μπορεί να βγει από την κρίση γρηγορότερα, και υπό προϋποθέσεις που αναφέρω παρακάτω, πιθανότατα σε πέντε χρόνια. Αναγκαίο πρώτο βήμα σε αυτή τη μάχη είναι η απόλυτη στήριξη της κυβέρνησης Παπαδήμου από τα κόμματα και όλους όσοι συμμετέχουμε σε αυτήν ώστε να φέρει σε πέρας την κρίσιμη αποστολή που της έχει ανατεθεί.
Στη σημερινή εξαιρετικά ζοφερή συγκυρία, όπου κυριαρχεί ο κοινωνικός θυμός, πρωταρχικός μας στόχος δεν πρέπει να είναι τα μεγάλα λόγια. Βασική προτεραιότητά μας να σταματήσουμε τον κατήφορο. Να αναστηλώσουμε την οικονομία. Να αποκαταστήσουμε το αίσθημα ασφάλειας των Ελλήνων. Να αναδιανείμουμε δίκαια τα βάρη της προσαρμογής. Να απονείμουμε δικαιοσύνη. Δεν μπορεί οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι να σηκώσουν μονόπλευρα το βάρος της κρίσης. Δεν μπορεί να μένουν στο απυρόβλητο αυτοί που θα έπρεπε να πληρώσουν μεγαλύτερο μερίδιο. Δηλαδή όλοι όσοι εκμεταλλεύτηκαν τον πλούτο της χώρας, χωρίς να δίνουν τίποτα πίσω.
Γνωρίζουμε πολύ καλά πού θέλουμε να πάμε: στην ανάκαμψη και στην εθνική αναγέννηση. Η πορεία προς τη φτωχοποίηση, τη στασιμότητα, την ταπείνωση, την αναξιοπρέπεια και την υπονόμευση του εθνικού μας μέλλοντος πρέπει να ανακοπεί. Είναι ώρα να προχωρήσουμε με θάρρος και αποφασιστικότητα στη θεμελίωση μιας Ελλάδας που αξίζει στους Ελληνες. Απαραίτητη προϋπόθεση η επίτευξη των ακόλουθων στρατηγικών στόχων:{ARX}
1. Εξασφάλιση οικονομικής σταθερότητας: με τη συνεπή εφαρμογή δημοσιονομικής πολιτικής για τη βιωσιμότητα εξυπηρέτησης του χρέους. Η οικονομική σταθερότητα θα βελτιώσει το οικονομικό κλίμα και την οικονομική ασφάλεια των νοικοκυριών.
2. Εμπέδωση των προϋποθέσεων για βιώσιμη ανάκαμψη της οικονομίας που θα βασίζεται σε μια εξωστρεφή πραγματική οικονομία.
3. Αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας με αιχμή την προσέλκυση μεγάλων επενδύσεων και κεφαλαίων με στόχο την οικονομική ανάκαμψη και τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας.
4. Αναδιανομή των βαρών της κρίσης από τους ασθενέστερους στους πιο ισχυρούς μέσα από δυνατότητες για ρύθμιση των ατομικών χρεών και κατάργηση των έκτακτων εισφορών.
5. Νέο Κοινωνικό Κράτος - Κοινωνικό Σύμφωνο Εμπιστοσύνης, με στόχο την αντιμετώπιση του κοινωνικού αποκλεισμού.
6. Μηδενική ανοχή στην ανομία μέσα από την παραδειγματική τιμωρία του οικονομικού εγκλήματος και την επίδειξη μηδενικής ανοχής σε κάθε μορφή εγκληματικότητας.
7. Εμβάθυνση της Δημοκρατίας με εισαγωγή νέων άμεσων θεσμών ελέγχου της εξουσίας.
8. Δημιουργία ενός Κράτους-Συμμάχου της κοινωνίας, που διαθέτει τεκμήριο αποτελεσματικότητας και αποδοτικότητας.
9. Ανανέωση και ισχυροποίηση του συνδικαλιστικού κινήματος με πρωταρχικό στόχο να υποστηριχτεί η παραγωγική εργασία, αλλά και να προστατευτούν τα θεμελιώδη δικαιώματα των εργαζομένων.
Στον νέο δρόμο που οφείλουμε να χαράξουμε κεντρικό ρόλο πρέπει να έχει ένα σύγχρονο Κίνημα. Ενα ευρύτερο Δημοκρατικό Μέτωπο για την αντιμετώπιση της κρίσης και τη δημιουργία της Νέας Ελλάδας. Οφείλουμε να εγκαταλείψουμε παλιά εργαλεία σκέψης, συντηρητικές νοοτροπίες, αμυντικές στάσεις και λανθασμένες πρακτικές του παρελθόντος. Οφείλουμε, πάνω απ’ όλα, να εγκαταλείψουμε την άρνησή μας να βλέπουμε και να λέμε την αλήθεια.
Οφείλουμε να συγκρουστούμε με όλες τις δυνάμεις που αποτελούν πηγή ανασφάλειας και κοινωνικής αδικίας: τη συντηρητική λαϊκίστικη Δεξιά και την αδιέξοδη Αριστερά, που με τη στάση και τις εμμονές τους εμποδίζουν την κοινωνία να διεκδικήσει ένα καλύτερο μέλλον. Αλλά και στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ να αγωνιστούμε ενάντια σε ιδεοληψίες που αναπαράγουν φαινόμενα σύγχυσης και καθυστέρησης: είτε τον κάλπικο κοινωνισμό είτε τη νεοφιλελεύθερη απόκλιση.
Οι αναγνώστες που φιλοδοξούν η παρέμβασή τους να δημοσιευθεί και στην έντυπη έκδοση των «ΝΕΩΝ», στον διάλογο για το ΠΑΣΟΚ, παρακαλούνται να γράφουν το πλήρες ονοματεπώνυμό τους και να σημειώνουν το τηλέφωνό τους, για να επικοινωνήσει η εφημερίδα μαζί τους.ΝΕΑ
Ανεξάρτητα από τις διεθνείς ρίζες της κρίσης, οι ευθύνες συνολικά του πολιτικού συστήματος είναι κολοσσιαίες. Το κοινωνικό κόστος αντιμετώπισης της κρίσης θα ήταν σημαντικά μικρότερο: αν η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας είχε ελέγξει τα δημόσια οικονομικά και τονώσει την ανταγωνιστικότητα, ειδικά την περίοδο 2007-2009, αν το ΠΑΣΟΚ αντί για πολιτικές ρητορείες είχε προτάξει εγκαίρως αναγκαία μέτρα και πρωτοβουλίες, την πρώτη περίοδο της διακυβέρνησής μας.
Δεν αποσοβήσαμε την κρίση. Ευθύνες έχουμε όλοι, με πρώτους όσους διαπραγματεύτηκαν κρίσιμα ζητήματα και κατεύθυναν σε στρατηγικό επίπεδο το κυβερνητικό έργο τα τελευταία δύο χρόνια. Κανείς μας δεν εξαιρείται από την κριτική αλλά και την αυτοκριτική.
Σήμερα ένα βαθύ σχίσμα υπάρχει ανάμεσα στο ΠΑΣΟΚ και την κοινωνία. Το ΠΑΣΟΚ διέρρηξε τη σχέση του με την πολιτική και ιδεολογική του παράδοση. Δεν μπορούμε να μην αναγνωρίζουμε αυτή την απλή αλήθεια. Δεν μπορούμε να πολιτευόμαστε ως να μην έχουμε αντιληφθεί τι συμβαίνει μέσα στην κοινωνία. Να μην αναγνωρίζουμε την πραγματικότητα και να μη λέμε την αλήθεια.
Χωρίς αμφιβολία το ΠΑΣΟΚ βρέθηκε ιδεολογικά γυμνό και πολιτικά απροετοίμαστο να αντιμετωπίσει μια τέτοιου μεγέθους κρίση. Δεν πρέπει να επαναλάβουμε το ίδιο λάθος. Οι διαδικασίες απολογισμού του κυβερνητικού έργου της διετίας πρέπει να ανοίξουν άμεσα. Ακόμα και αν η κομματική γραφειοκρατία δεν το επιθυμεί, αμέσως μετά τις γιορτές προτείνω να ανοίξουν οι διαδικασίες. Να προχωρήσουμε με ταχείς ρυθμούς, σύμφωνα με ό,τι προβλέπεται από το καταστατικό του ΠΑΣΟΚ, σε απολογισμό, εκλογή νέας ηγεσίας από τη βάση και ανασύνθεση της παράταξης.
Δεν θα επεκταθώ άλλο εδώ, θα επαναλάβω μόνο το εξής: Η πατρίδα πάνω από το κόμμα. Το κόμμα και η παράταξη πάνω από τα πρόσωπα. Πιστεύω ότι τη συζήτηση οφείλουμε να την κάνουμε ψύχραιμα, δημόσια και με ευθύνη.
Η κοινωνία περιμένει προτάσεις, λύσεις στα προβλήματα. Χρειάζεται έναν πολιτικό φορέα που θα τον εμπιστεύεται και ο οποίος θα μπορεί να εκφράσει τις ελπίδες, τις προσδοκίες των ανθρώπων και θα μπορεί να σχεδιάσει με υπευθυνότητα και σιγουριά το μέλλον της πατρίδας. Πιστεύω πως τα τραύματα που αφήνει πίσω της η πρώτη περίοδος του Μνημονίου προσδιορίζουν και τα προβλήματα που καλούμαστε να λύσουμε: η διάρρηξη της κοινωνικής συνοχής, η κρίση εμπιστοσύνης σε πολιτικούς και θεσμούς, η βαθιά ύφεση, η απαξίωση της χώρας στο εξωτερικό. Για να χαράξουμε μια νέα πορεία πρέπει να μιλήσουμε τη γλώσσα της αλήθειας, με γενναία και ειλικρινή αυτοκριτική, αλλά και ουσιαστική διάθεση για ρήξεις με ό,τι μας έφτασε μέχρι εδώ.
Στη διάρκεια της κρίσης κυριάρχησε η συντηρητική άποψη, σύμφωνα με την οποία για την κρίση φταίνε αποκλειστικά οι Ελληνες και η Ελλάδα, που για τόσα χρόνια ζούσαν σε καθεστώς επίπλαστης ευημερίας. Ναι, ο εύκολος δανεισμός έφερε και την εύκολη ανάπτυξη. Ναι, χάθηκε η έννοια της εργασίας και της παραγωγής. Σαφέστατα, η οικονομική αποτελεσματικότητα υπήρξε άγνωστη έννοια στην αξιοποίηση των κοινοτικών πόρων που εισέρρευσαν στη χώρα τις τελευταίες δεκαετίες. Οπωσδήποτε υπάρχουν συγκεκριμένες και διαχρονικές πολιτικές ευθύνες για τα σημερινά αδιέξοδα.
Η κρίση όμως δεν θα ήταν τόσο βαθιά και θα είχε ήδη αντιμετωπιστεί εάν δεν είχε καταρρεύσει παγκοσμίως ο ανεξέλεγκτος και άπληστος χρηματοοικονομικός καπιταλισμός. Οι ρίζες της κρίσης δεν βρίσκονται στους Ελληνες, στους Πορτογάλους, στους Ιταλούς, αλλά στις χρηματοοικονομικές αγορές που για χρόνια ανέχτηκαν, υποστήριξαν και διεύρυναν τις ενδοευρωπαϊκές και διεθνείς παραγωγικές ανισορροπίες χρηματοδοτώντας με φτηνά δάνεια χώρες οι οποίες είχαν σαθρή παραγωγική υποδομή.
Δεν απαντούν στην κρίση όλοι με τον ίδιο τρόπο. Υπάρχει διαφορά στις πολιτικές και αυτό πρέπει να το κατανοήσουμε. Απέναντι στην απαίτηση των αγορών για ξεπούλημα του εθνικού πλούτου και την οικονομική ορθοδοξία του γαλλογερμανικού άξονα, που προβλέπει τουλάχιστον μία δεκαετή περίοδο περιοριστικής πολιτικής, υπάρχει εναλλακτικός δρόμος. Για μένα είναι καθαρό: πρώτα η κοινωνία. Με κοινωνική αποδιάρθρωση δεν μπορεί να εξασφαλισθεί η επιτυχία της οικονομικής προσαρμογής. Αυτή είναι η προοδευτική θέση. Και γι’ αυτό απαιτείται μια νέα κοινωνική συμμαχία με τη συστράτευση ευρύτερων κοινωνικών δυνάμεων.
Ο νέος εθνικός στόχος είναι η επιτάχυνση της εξόδου από την κρίση. Κάθε καθυστέρηση και κάθε αστοχία, όπως για παράδειγμα η αδυναμία αντιμετώπισης της φοροδιαφυγής, επιβαρύνουν πρωτίστως τα αδύναμα κοινωνικά στρώματα. Οποιος καθυστερεί ή κάνει πως δεν καταλαβαίνει έχει κρυφή ατζέντα. Κάποιοι κερδίζουν από την καθυστέρηση. Δεν πρέπει να υπάρξει μια χαμένη δεκαετία για την Ελλάδα. Δεν πρέπει να χαθεί μια γενιά σε συνθήκες οικονομικής οπισθοδρόμησης. Πεποίθησή μου είναι ότι η χώρα μπορεί να βγει από την κρίση γρηγορότερα, και υπό προϋποθέσεις που αναφέρω παρακάτω, πιθανότατα σε πέντε χρόνια. Αναγκαίο πρώτο βήμα σε αυτή τη μάχη είναι η απόλυτη στήριξη της κυβέρνησης Παπαδήμου από τα κόμματα και όλους όσοι συμμετέχουμε σε αυτήν ώστε να φέρει σε πέρας την κρίσιμη αποστολή που της έχει ανατεθεί.
Στη σημερινή εξαιρετικά ζοφερή συγκυρία, όπου κυριαρχεί ο κοινωνικός θυμός, πρωταρχικός μας στόχος δεν πρέπει να είναι τα μεγάλα λόγια. Βασική προτεραιότητά μας να σταματήσουμε τον κατήφορο. Να αναστηλώσουμε την οικονομία. Να αποκαταστήσουμε το αίσθημα ασφάλειας των Ελλήνων. Να αναδιανείμουμε δίκαια τα βάρη της προσαρμογής. Να απονείμουμε δικαιοσύνη. Δεν μπορεί οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι να σηκώσουν μονόπλευρα το βάρος της κρίσης. Δεν μπορεί να μένουν στο απυρόβλητο αυτοί που θα έπρεπε να πληρώσουν μεγαλύτερο μερίδιο. Δηλαδή όλοι όσοι εκμεταλλεύτηκαν τον πλούτο της χώρας, χωρίς να δίνουν τίποτα πίσω.
Γνωρίζουμε πολύ καλά πού θέλουμε να πάμε: στην ανάκαμψη και στην εθνική αναγέννηση. Η πορεία προς τη φτωχοποίηση, τη στασιμότητα, την ταπείνωση, την αναξιοπρέπεια και την υπονόμευση του εθνικού μας μέλλοντος πρέπει να ανακοπεί. Είναι ώρα να προχωρήσουμε με θάρρος και αποφασιστικότητα στη θεμελίωση μιας Ελλάδας που αξίζει στους Ελληνες. Απαραίτητη προϋπόθεση η επίτευξη των ακόλουθων στρατηγικών στόχων:{ARX}
1. Εξασφάλιση οικονομικής σταθερότητας: με τη συνεπή εφαρμογή δημοσιονομικής πολιτικής για τη βιωσιμότητα εξυπηρέτησης του χρέους. Η οικονομική σταθερότητα θα βελτιώσει το οικονομικό κλίμα και την οικονομική ασφάλεια των νοικοκυριών.
2. Εμπέδωση των προϋποθέσεων για βιώσιμη ανάκαμψη της οικονομίας που θα βασίζεται σε μια εξωστρεφή πραγματική οικονομία.
3. Αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας με αιχμή την προσέλκυση μεγάλων επενδύσεων και κεφαλαίων με στόχο την οικονομική ανάκαμψη και τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας.
4. Αναδιανομή των βαρών της κρίσης από τους ασθενέστερους στους πιο ισχυρούς μέσα από δυνατότητες για ρύθμιση των ατομικών χρεών και κατάργηση των έκτακτων εισφορών.
5. Νέο Κοινωνικό Κράτος - Κοινωνικό Σύμφωνο Εμπιστοσύνης, με στόχο την αντιμετώπιση του κοινωνικού αποκλεισμού.
6. Μηδενική ανοχή στην ανομία μέσα από την παραδειγματική τιμωρία του οικονομικού εγκλήματος και την επίδειξη μηδενικής ανοχής σε κάθε μορφή εγκληματικότητας.
7. Εμβάθυνση της Δημοκρατίας με εισαγωγή νέων άμεσων θεσμών ελέγχου της εξουσίας.
8. Δημιουργία ενός Κράτους-Συμμάχου της κοινωνίας, που διαθέτει τεκμήριο αποτελεσματικότητας και αποδοτικότητας.
9. Ανανέωση και ισχυροποίηση του συνδικαλιστικού κινήματος με πρωταρχικό στόχο να υποστηριχτεί η παραγωγική εργασία, αλλά και να προστατευτούν τα θεμελιώδη δικαιώματα των εργαζομένων.
Στον νέο δρόμο που οφείλουμε να χαράξουμε κεντρικό ρόλο πρέπει να έχει ένα σύγχρονο Κίνημα. Ενα ευρύτερο Δημοκρατικό Μέτωπο για την αντιμετώπιση της κρίσης και τη δημιουργία της Νέας Ελλάδας. Οφείλουμε να εγκαταλείψουμε παλιά εργαλεία σκέψης, συντηρητικές νοοτροπίες, αμυντικές στάσεις και λανθασμένες πρακτικές του παρελθόντος. Οφείλουμε, πάνω απ’ όλα, να εγκαταλείψουμε την άρνησή μας να βλέπουμε και να λέμε την αλήθεια.
Οφείλουμε να συγκρουστούμε με όλες τις δυνάμεις που αποτελούν πηγή ανασφάλειας και κοινωνικής αδικίας: τη συντηρητική λαϊκίστικη Δεξιά και την αδιέξοδη Αριστερά, που με τη στάση και τις εμμονές τους εμποδίζουν την κοινωνία να διεκδικήσει ένα καλύτερο μέλλον. Αλλά και στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ να αγωνιστούμε ενάντια σε ιδεοληψίες που αναπαράγουν φαινόμενα σύγχυσης και καθυστέρησης: είτε τον κάλπικο κοινωνισμό είτε τη νεοφιλελεύθερη απόκλιση.
Οι αναγνώστες που φιλοδοξούν η παρέμβασή τους να δημοσιευθεί και στην έντυπη έκδοση των «ΝΕΩΝ», στον διάλογο για το ΠΑΣΟΚ, παρακαλούνται να γράφουν το πλήρες ονοματεπώνυμό τους και να σημειώνουν το τηλέφωνό τους, για να επικοινωνήσει η εφημερίδα μαζί τους.ΝΕΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου