Πέμπτη 03 Νοεμβρίου 2011 Η προσφυγή σε δημοψήφισμα αποτελεί από πλευράς κυβέρνησης ομολογία για την ανάγκη μιας ευρύτερης λαϊκής νομιμοποίησης των συμφωνιών της 27ης Οκτωβρίου. Δηλαδή, παρότι διαθέτει απόλυτη...
κοινοβουλευτική πλειοψηφία και μπορεί (;) με 151 ψήφους να γίνει "νόμος" του ελληνικού κράτους, η κυβέρνηση εκτιμά ότι η έκταση και το βάρος των σχετικών δεσμεύσεων είναι τέτοιας μορφής που είναι αναγκαία μια ευρύτερη λαϊκή νομιμοποίηση. Πολύ περισσότερο που υπάρχουν έντονες κοινωνικές αντιδράσεις και αρνητική στάση από όλα σχεδόν τα κόμματα της Αντιπολίτευσης. Και κυρίως χωρίς να προσφέρουν σοβαρές και πολιτικά ρεαλιστικές εναλλακτικές λύσεις. Επίσης, η δημοψηφική διαδικασία προβλέπεται ρητά από το Σύνταγμα και νομικό πρόβλημα για την άσκησή της δεν υπάρχει. Μέχρι εδώ, όλα λογικά και τέλεια. Αυτό είναι το "θεωρητικό" πλαίσιο της κυβερνητικής λογικής για το δημοψήφισμα. Υπάρχουν όμως παραλλήλως και μια σειρά άλλα ουσιώδη στοιχεία, που διαφοροποιούν ριζικά την "εικόνα". Η Ελλάδα δεν είναι μόνη της στην Ευρώπη. Είναι σε δυσχερή θέση και κινείται μέσα σ' ένα συγκεκριμένο ευρωπαϊκό οικονομικό και πολιτικό περιβάλλον. Ο κ. Παπανδρέου συμφώνησε στην τελευταία Σύνοδο Kορυφής. Θα μπορούσε λ.χ. εκεί, ενώπιον εταίρων και δανειστών, να θέσει το θέμα της ευρύτερης λαϊκής νομιμοποίησης. Δεν ετέθη... Προαναγγέλθηκε στην Αθήνα... τρεις μήνες πριν οριστικοποιηθούν οι συμφωνίες, σε περιβάλλον ανοιχτών, και με πολλά "γκρίζα" σημεία, διαπραγματεύσεων! Οι διεθνείς αντιδράσεις είναι χαρακτηριστικές. Ακόμα και από άποψη "τακτικής" έγινε με τραγικό τρόπο. Τακτική, βέβαια, που είναι μέρος της ουσίας...
Στην πραγματικότητα, ο κ. Παπανδρέου, υπό πίεση, αντέδρασε στις εσωτερικές εσωκομματικές και ενδοκυβερνητικές αμφισβητήσεις, στο πλαίσιο έντονων κοινωνικών αμφισβητήσεων. Το δημοψήφισμα ήταν και είναι από την αρχή "διαπραγματευτικό ατού" εσωτερικής χρήσης, με σοβαρές, επικίνδυνες και ανεξέλεγκτες διεθνείς συνέπειες για τη χώρα. Επιχειρεί να απαντήσει σ' ένα υπαρκτό θέμα "πολιτικής νομιμοποίησης" των κυβερνητικών πεπραγμένων με τον χειρότερο τρόπο. Δηλαδή μ' ένα δημοψηφικό ερώτημα, που θέτει εκβιαστικά ως διακύβευμα το ευρωπαϊκό μέλλον της χώρας, πριν καν τεθεί σε ψήφιση... Πολλώ μάλλον εάν το ρίσκο επιβεβαιωθεί, πράγμα πολύ πιθανό, καθώς η "αποδοκιμασία" θα 'χει άλλο χαρακτήρα. Η ουσία του προβλήματος είναι ότι το βάρος της αντιμετώπισης της κρίσης δεν μπορεί να το σηκώσει άλλο η κυβέρνηση. Ακόμα και με "επιτυχές" δημοψήφισμα. Φοβούμαι ούτε μόνη της η αντιπολίτευση όσες... εκλογές κι αν γίνουν! Και επ' αυτού, πρέπει σοβαρά οι πολιτικές - και όχι μόνο - δυνάμεις της χώρας να δουν τι θα γίνει...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου