Δευτέρα 7 Νοεμβρίου 2011
- Σύμφωνα με την έως τώρα πολιτική συγκυρία, το διεθνές περιβάλλον, τους εσωτερικούς συσχετισμούς, την προπαγάνδα των ΜΜΕ, την λυσαλαία πολεμική της αντιπολίτευσης κατά..
του Γιώργου Παπανδρέου, την δια του τύπου αμφισβήτηση του αρχηγού απο βουλευτές και στελέχη,γενάται θέμα αλλαγής ηγεσίας στο ΠΑΣΟΚ; Η λογική λέει ναί. Οσο και άν δέν το επιθυμεί κανείς.
- Ο Γιώργος Παπανδρέου ...πήρε πάνω του το "σταυρό του μαρτυρίου", πήρε στα χέρια του μία "απασφαλισμένη χειροβομβίδα".Απο την πρώτη μέρα της πρωθυπουργίας του, αγωνίστηκε πάρα πολύ, δούλεψε νύχτα και μέρα, ήταν εκείνος που απο τους πρώτους μήνες έτρεξε και δημιούργησε ουσιαστικά τον "μηχανισμό στήριξης", κάτι που έγινε και θα χρησιμοποιείται και για ανάλογα προβλήματα άλλων ευρωπαικών χωρών.Εχοντας κατά τη γνώμη μου "άγνοια κινδύνου', μή λογαριάζοντας το προσωπικό του μέλλον, έβαλε τα δάχτυλα επι των "τύπων των ύλων", είδε την πραγματικότητα, δέν θέλησε να "χρεωκοπήσει η Ελλάδα στα χέρια του", πήρε πάνω του τις ευθύνες για όλα τα στρεβλά του συστήματος του κράτους και προσπάθησε να αλλάξει "τόσα όσα δέν άλλαξαν όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις και των δύο κομμάτων εξουσίας.
- Για το σκοπό αυτό, αναγκάστηκε να πάρει μέτρα που δέν ήταν δημοφιλή, που πόνεσαν τον μέσο Ελληνα πολίτη, με την αντίδραση σε όλα τα μέτωπα απο την "υποκριτική εξιωματική αντιπολίτευση", μέχρι την αριστερά και απο τους βολεμένους έως και το συνδικαλιστικό καταστημένο.
- Ολα αυτά είχαν όμως ημερομηνία λήξεως.Το ήξερε, δέν είναι αφελής όπως θέλουν να τον παρουσιάζουν, γι αυτό το καλοκαίρι προσπάθησε να δημιουργήσει "αναγκαίο κλίμα συναίνεσης", ζητώντας απο τον κ Σαμαρά να πάρει και εκείνος τις δικές του ευθύνες.Κάτι που απέβη άκαρπο.
- Παρά τάυτα, πέτυχε την ιστορική απόφαση της 27η Οκτωβρίου, συμφωνία που πολεμήθηκε όσο τίποτε άλλο.Για "γουδί" , για εσχάτη προδοσία, για μή πολιτική νομιμοποιηση, μιλούσε η αξιωματική αντιπολίτευση, η οποία απέφευγε συστηματικά να πάρει σαφείς θέσεις.
- Μέσα στην ηρωική στάση του Ελληνα μή προνομιούχου και των βουλευτων του ΠΑΣΟΚ που κράτησαν ψηλά τη σημαία της διάσωσης της χώρας, με ότι αυτό συνεπάγεται (επιθέσεις, χλευασμούς, προπηλακισμούς).Αλλοι δέ βουλευτές μή αντέχοντας σε όλο αυτο το κλίμα και την αντιπολίτευση να ονειρεύεται εξουσία και να πιέζει και μετά τα γεγονότα της 28ης Οκτωβρίου, ο Γιώργος Παπανδρέου μή έχοντας άλλη λύση είχε την δημοκρατική ευαισθησία να προκαλέσει δημοψήφισμα για την δανειακή σύμβαση, για να σταματήσει όλο αυτό το κλίμα.
- Ομως αυτό ήταν μία λάθος πολιτική επιλογή, που τον οδήγησε στην αναγκαστική αποχώρηση, αφού η δημοκρατική του ευαισθησία και το κλίμα πολέμου εντός και εκτός Ελλάδος στο πρόσωπό του, τον ανάγκασαν για τη σωτηρία της πατρίδας να αποσυρθεί και ορθά έπραξε.
- Η αντίδραση στο διεθνές και ευρωπαικό περιβάλλον,ήταν τέτοια που σε μία μέρα, τον ενέταξαν στα "μή αρεστά πρόσωπα" της Ευρώπης, παρά του ότι έως χθές ήταν άλλα τα δεδομένα.Δικαιολογία και οι ισχυρισμοί των Ευρωπαίων "ότι εμείς δέν πήγαμε στους λαούς μας για δημοψήφισμα για να δανείσουμε την Ελλάδα", εσείς γιατί το κάνετε;
- Αυτό ήταν η "νομιμοφανής" αιτία της ωμής παρέμβασης στα πολιτικά μας πράγματα και στη λειτουργία της δημοκρατίας μας απο την κ Μέρκελ και τον κ Σαρκοζί και ο ωμός εκβιασμός της αποχώρησής μας απο την Ευρωζώνη.
- Ετσι φτάσαμε στις σημερινές εξελίξεις οι οποίες θέτουν τον Γιώργο Παπανδρέου σε μία δυσχερή θέση στο πολτικό πεδίο της χώρας μας, με τον τύπο να είναι εναντίον του και τα "στελέχη" του ΠΑΣΟΚ που τον "αγαπούσαν πολύ" να έχουν περάσει τα εσκαμμένα και να τον αμφισβητούν ανοιχτά.
- Ετσι "καλείται" ο ίδιος να αποδείξει ότι η δημοκρατική του ευαισθησία, η αγάπη του για τη δημοκρατική παράταξη και το μέλλον της, είναι στα χέρια του και στις επόμενες κινήσεις του στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ.
Αυτές δέν μπορεί να είναι άλλες παρά η αλλαγή ηγεσίας με δική του πρωτοβουλία.Και το λέω εγώ που ήμουν και είμαι ένας απο εκείνους που πίστευα και πιστεύω στον Γιώργο Παπανδρέου.
Το λέω γιατί η αλλαγή ηγεσίας απο στέλεχος που μπορεί να τρέξει στο μέλλον τη δημοκρατική παράταξη είναι αναγκαία, σύμφωνα με τις σημερινές πολιτικές συγκυρίες.
του Δημήτρη Καλαϊτζή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου