Περιμένοντας τον καπνό

Δευτέρα 24 Οκτωβρίου 2011
Εχουμε, δυστυχώς, μια επιδείνωση όλων των δεικτών του ελληνικού προβλήματος, τόσο των οικονομικών όσο των κοινωνικών και των πολιτικών.
Επίσης στην Ευρώπη εξακολουθεί να υπάρχει μια..
αναβλητική, άτολμη και συντηρητική πολυγλωσσία, που διευκολύνει, μέχρι στιγμής, την επιθετικότητα των αγορών και αποσταθεροποιεί συνολικά την Ευρωζώνη. Σ' αυτό το πρόβλημα, για να έχουμε όλο το παζλ, πρέπει να προσθέσουμε και την "αυτονόμηση" του γαλλογερμανικού άξονα από το ευρωπαϊκό θεσμικό πλαίσιο, μέρος του οποίου είναι και η συζήτηση για το ελληνικό πρόβλημα, ερήμην της... Ελλάδος.
Πάντως, το συμπέρασμα μέχρι σήμερα είναι ότι κάθε καθυστέρηση κάνει το πρόβλημα της ευρωπαϊκής κρίσης χρέους πιο "επώδυνο" και οικονομικά πιο "ακριβό".
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι, σε τελευταία ανάλυση, το "παζάρι" αφορά το "ποιος και τι" θα πληρώσει. Και λύση δεν μπορεί να είναι η μεταφορά όλου ή του μεγαλύτερου μέρους του κόστους στις πλάτες του απλού πολίτη. Η συνταγή της "λιτότητας" έχει ακραίο όριο την ανεξέλεγκτη ύφεση. Η μεταφορά πόρων, από τις πλεονασματικές χώρες στις ελλειμματικές, είναι αναγκαστική, εάν θέλουμε να διατηρήσουμε το "κοινό σπίτι" της Ευρωζώνης. Και επίσης, οι τραπεζίτες οφείλουν να αναλάβουν το μέρος των ευθυνών και των υποχρεώσεων που τους ανήκει.
Φοβούμαι ότι στο ατελές και "πολύπλοκο" ευρωπαϊκό οικοδόμημα, υπό την πίεση των "ισχυρών", πολλές από τις παραπάνω αλήθειες "χάνονται"...
Αυτά, περιμένοντας να δούμε τον... καπνό που θα βγει σήμερα από τη Σύνοδο Κορυφής των Βρυξελλών.
Κατά τα λοιπά, σύμφωνα και με την έκθεση της τρόικας, η οικονομική κατάσταση στην Ελλάδα, έχει επιδεινωθεί, η δυναμική του χρέους είναι εξαιρετικά ανησυχητική, ο ρυθμός των μεταρρυθμίσεων ανεπαρκής και η βιωσιμότητα του χρέους απαιτεί, εκτός από ένα μεγαλύτερο "κούρεμα" από το προβλεπόμενο στη συμφωνία της 21ης Ιουλίου, και σημαντική μείωση των επιτοκίων. Αυτά, χωρίς να διακυβεύεται η καταβολή της 6ης δόσης...
Στο κοινωνικό επίπεδο, με τις τελευταίες μεγάλες απεργιακές κινητοποιήσεις, γίνεται όλο και περισσότερο σαφές ότι η κοινωνική αναταραχή παίρνει νέα ποιοτικά χαρακτηριστικά γνωρίσματα. Υπερβαίνει τις "συντεχνιακές λογικές" και ενσωματώνει σε μια πιο "πολιτική λογική" το κίνημα των αγανακτισμένων. Αποδεικνύεται δε, πόσο πολιτικά εσφαλμένη είναι η... οριζόντια αντιμετώπιση όλων των κοινωνικών αντιδράσεων ως... συντεχνιακών, κάτι που σε τελευταία ανάλυση ενισχύει τις κακές συντεχνιακές πρακτικές αντί να τις απομονώνει!
Τέλος, στο πολιτικό επίπεδο, όλα δείχνουν ότι η "πολιτική συνεννόηση" και η διαμόρφωση ενός σοβαρού "εθνικού μετώπου" για την αντιμετώπιση της κρίσης έχει "καεί". Πρώτον, γιατί ο Σαμαράς, εξ αρχής, το "τορπίλισε" για μικροκομματικούς λόγους, ανεξαρτήτως ορισμένων εύστοχων διαφοροποιήσεών του από την οικονομική πολιτική της κυβέρνησης.
Και δεύτερον, γιατί ο Παπανδρέου ποτέ δεν θέλησε να συγκροτήσει έγκαιρα μια σοβαρή "στρατηγική συνεννόησης", που όντως θα έφερνε τον Σαμαρά προ των ευθυνών του. Αντίθετα, με τη στάση του, τον διευκόλυνε στη συγκρότηση διάφορων (έστω επιφανειακών) άλλοθι...
Η κυβέρνηση, εν τω μεταξύ, φαίνεται ότι έχει ξεμείνει "από πολιτικά καύσιμα". Το "νέο πακέτο" που θα προκύψει από την ευρωπαϊκή διαβούλευση και η συνέχεια της προσπάθειας, με βάση τα δεδομένα, χρειάζονται ισχυρή "νομιμοποίηση" που δεν υπάρχει. Οι εκλογές προφανώς δεν είναι "πανάκεια". Αλλά ίσως αποτελέσουν αφετηρία για μια νέα σύνθεση του πολιτικού σκηνικού, αφού η κυβέρνηση απέτυχε να "μετασχηματίσει" το υπάρχον, χωρίς εκλογές... Ετσι κι αλλιώς, κανένας δρόμος δεν είναι εύκολος!
panpan@pegasus.gr

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ

ΚΡΑΧΤΗΣ http://kraxtis-gr.blogspot.com/