"Του Έλληνος ο τράχηλος ζυγόν δεν υποφέρει. Β' Ο ΣΚΥΛΟΣ ΤΟΥ ΠΑΒΛΟΦ" του Γιάννη Κορομήλη

Τρίτη 4 Οκτωβρίου 2011
	Ο Ιβάν Πέτροβιτς Παβλόφ, Ρώσος καθηγητής Φυσιολογίας, στην έρευνα του για τη συμπεριφορά ανθρώπων και ζώων και ειδικότερα για τα.. αντανακλαστικά τους έκανε το εξής πείραμα, κλασικό στην ιστορία της επιστήμης. Το πείραμα έγινε ως εξής: Δύο σκυλάκια – πειραματόζωα τα έβαλε σε διαφορετικά κελιά μακριά το ένα από το άλλο και τα τάιζε τις ίδιες ακριβώς ώρες την ίδια τροφή. Με τη διαφορά ότι στο ένα κλουβί έβαλε ένα κουδουνάκι που ο θόρυβος του ακουγόταν μόνο από αυτό. Το ένα το τάιζε κανονικά. Στο άλλο ακριβώς πριν του δώσει την τροφή χτυπούσε το κουδουνάκι. Πρώτα κτυπούσε το κουδουνάκι αμέσως μετά έδινε την τροφή και με το που έβλεπε την τροφή προκαλούνταν έκκριση, σάλιου στο στόμα και γαστρικού υγρού στο στομάχι του, για την πέψη της τροφής. Υπήρχε λοιπόν μια αλληλουχία γεγονότων σταθερή: κουδούνι – σάλιο και υγρά – τροφή. Αυτή η αλληλουχία τηρούνταν για λίγες μέρες. Το νευρικό σύστημα του σκυλιού προσαρμόστηκε ανάλογα. Έτσι όταν άκουγε το κουδούνισμα πίστευε ότι θα ακολουθήσει η τροφή και γι’αυτό του έτρεχαν τα σάλια. Στη συνέχεια χτυπούσε μεν το κουδούνι όμως δεν έδινε τροφή στο σκυλί. Παρά ταύτα με το κουδούνισμα το σάλιο του σκυλιού έτρεχε. Το γεγονός αυτό το ότι δηλαδή δεν υπήρχε έμφυτη η τάση του σκυλιού να εκρέει σάλιο χωρίς να δει το φαγητό, (το άλλο σκυλί – μάρτυρας παρουσίαζε αυτή ακριβώς τη φυσιολογική αντίδραση) σήμαινε κατά τον Παβλόφ ότι η καινούργια αντίδραση ήταν ένα νέο αντανακλαστικό. Που μάλιστα δημιουργήθηκε τεχνητά με το ήχο του κουδουνιού. Επομένως το αντανακλαστικό αυτό εξαρτιόταν από τεχνητό ερέθισμα. Γι’αυτό και το ονόμασε εξαρτημένο αντανακλαστικό. Η ανακάλυψη αυτή του Παβλόφ, τα εξαρτημένα αντανακλαστικά, είναι ένας γενικός νόμος. Ισχύει σε όλο το ζωικό βασίλειο από το ποντίκι, μέχρι τον άνθρωπο, και επηρέασε σοβαρά την εξέλιξη αρκετών επιστημών, κυρίως της ψυχολογίας. Παντού σχεδόν στην καθημερινή μας ζωή συναντούμε και χρησιμοποιούμε τα εξαρτημένα αντανακλαστικά. Στην οδήγηση για παράδειγμα στην εκπαίδευση ανθρώπων και ζώων, στη μάθηση κ.ά. Οι συνήθειες μας επίσης καλές ή κακές είναι αποτέλεσμα της δημιουργίας εξαρτημένων αντανακλαστικών . Κι όπως έλεγαν σωστά οι αρχαίοι πρόγονοί μας: «έξις δευτέρα φύσις». Τα εξ αντανακλαστικά δηλαδή αλλάζουν τη φύση, τη ζωή του ανθρώπου. Ο Παβλόφ συνέχισε το πείραμα με «ψυχολογική» κακοποίηση του σκυλιού ως εξής: Ήχος κουδουνιού και τροφή για μερικές φορές, ήχος κουδουνιού χωρίς τροφή στη συνέχεια και τέλος επί πολύ εντελώς ακανόνιστα, ποτέ το ένα πότε το άλλο. Το κουδούνι ηχούσε την ώρα του φαγητού όμως αυτός το τάιζε μια φορά δεν το τάιζε τρεις κλπ. Αποτέλεσμα: το σκυλί περιήλθε σε κατάσταση πλήρους σύγχυσης. Και δεν παρουσίαζε πλέον καμιά αντίδραση. Ζαλίστηκε ξάπλωσε και δεν έκανε απολύτως τίποτα. Ούτε καν το φαγητό του έτρωγε. Γέμισε φοβίες και δεν ήξερε τι να κάνει. Ας δούμε τώρα πώς μπορεί να εφαρμοστεί η ανακάλυψη του Παβλόφ στην κοινωνία και στην πολιτική. Είναι γνωστό ότι ο «ψυχολογικός πόλεμος» όπως και η προπαγάνδα είναι παγκοσμίως σε πρώτη προτεραιότητα, ιδιαίτερα σε καιρούς ειρήνης. Τα προεκλογικά τεχνάσματα, με τις ομιλίες των πολιτικών αρχηγών, τις αφίσες, τις διαφημίσεις στα ΜΜΕ κλπ σ’αυτή την ανακάλυψη στηρίζονταν και στηρίζονται. Στη σημερινή ελληνική πραγματικότητα όλα δείχνουν ότι εφαρμόζεται - στην κακή της εκδοχή – η ίδια ανακάλυψη. Αν στη θέση του σκύλου βάλουμε το λαό, στη θέση του κουδουνιού τις λέξεις χρεοκοπία, πτώχευση, καταστροφή και στη θέση της τροφής τις ομιλίες – δηλώσεις Πρωθυπουργού, Υπουργού Οικονομικών, Ευρωπαίων αξιωματούχων, δημοσιεύματα ξένων και ντόπιων εφημερίδων, ειδήσεις και σχόλια καναλιών, φήμες διάφορες, θα έχουμε την μεταφορά του πειράματος του Παβλόφ. Η αλληλουχία γεγονότων στην προκειμένου περίπτωση είπε ως εξής: Από τις αρχές του 2010 και σε πλήρη αντίθεση με τις προεκλογικές υποσχέσεις, άρχισε η τρομοκράτηση του λαού μαζί και ο εξευτελισμός του. Παπανδρέου: «Η οικονομία μας βρίσκεται στην εντατική», «Κυβερνώ ένα διεφθαρμένο λαό». Γ. Παπακωνσταντίνου : «Η χώρα μας σαν τον Τιτανικό κατευθύνεται στο παγόβουνο» κλπ . Σ’ ένα τέτοιο κλίμα φτάνουμε στο Μάιο και στο μνημόνιο με την τρόϊκα. Τώρα το «πείραμα» τίθεται σε πλήρη εφαρμογή. «Το μνημόνιο είναι μονόδρομος», «μνημόνιο ή χρεοκοπία». Κι αφού «πέρασε» το μνημόνιο με μικρές απώλειες για το Πασοκ, από τη Βουλή, το «σήμα κινδύνου» εκπέμπεται συνεχώς: «μέτρα ή πτώχευση» κ.ά. Κάπου – κάπου και μια αόριστη αισιοδοξία : «Περάσαμε τον κάβο», «οι θυσίες πιάνουν τόπο». Στη συνέχεια μεγάλες δόσεις φόβου και κάποιες συγκρατημένης αισιοδοξίας. Μέτρα σκληρά κι άδικα και ενδιάμεσα και κάποιοι πανηγυρισμοί του στυλ: «σωθήκαμε», «θα βγούμε στις αγορές», «η χώρα μας θα σωθεί» κι άλλα παρόμοια (και πολύ γνωστά). Παράλληλα μ’ αυτά επίσημες δηλώσεις ξένων, παρεμβάσεις Ομπάμα, καταγγελίες της στάσης της κας Μέρκελ κι άλλα παρόμοια συνήθως αντιφατικά. Άλλοτε απειλητικά και απαισιόδοξα (τις περισσότερες φορές) και κάποτε αισιόδοξα κάπως. «Κοντολογίς όπως το σκυλί, του Παβλόφ στην τελευταία φάση. Δηλ. ο λαός σε πλήρη σύγχυση και απόγνωση. Δεν ξέρει κυριολεκτικά τι του συμβαίνει και τι θα μπορούσε να κάνει. Κι έτσι δεν κάνει τίποτα. Δεν αντιδρά. (πηγη) Γιάννης Κορομήλης ΚΡΑΧΤΗΣ http://kraxtis-gr.blogspot.com/