Τρίτη 2 Αυγούστου 2011
Το παν είναι να τηρούνται τα προσχήματα. Δεν υπάρχει κανείς τόσο ισχυρός ώστε να μην λογαριάζει τίποτα. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να έχουμε το νου μας. Για παράδειγμα, πόσοι...
από μας γνωρίζουν τι ακριβώς συνέβη στην Κύπρο; Γιατί συνέβη; Κι’ ακόμη, γιατί είχε τόση επίδραση στην κοινή γνώμη, σε σημείο να διαταραχθούν οι πολιτικές συμμαχίες και ισορροπίες; Άλλη περίπτωση, από τις πρόσφατες, αφορά την αδυναμία μας να κατανοήσουμε τη σημασία του ταξιδιού στην Αμερική του Ευάγγελου Βενιζέλου. Επειδή τα πράγματα έχουμε διπλές όψεις, οφείλουμε - είμαστε υποχρεωμένοι να έχουμε το νου μας και αμφιβάλουμε για την εγκυρότητα των επίσημων εκδοχών…
Στην περίπτωση του Ευάγγελου Βενιζέλου, αυτό που σφράγισε το …εισιτήριό του ήταν η προαγωγή του σε αντιπρόεδρο και η ανάληψη του υπουργείου Οικονομικών. Αυτό το ταξίδι θα φέρει σίγουρα εξελίξεις, τις οποίες μόνον η μη πραγματοποίησή του θα ματαίωνε. Η Αμερική (έτσι όπως την προσδιορίσαμε στο προηγούμενο άρθρο μας), όπου η ισραηλινή ουρά σέρνει το αμερικανικό σκυλί, διαθέτει το απόλυτο δέλεαρ και τον απόλυτο φόβο για να σε κάνει δικό της. Διότι, το ζήτημα δεν είναι αν σε καλέσουν ή όχι, αλλά αν θα πας ή όχι… Και για όσους προφυλάγονται, μια …προαγωγή και ένας εκ των πραγμάτων νέος ρόλος, συμβάλλει στην τήρηση των προσχημάτων. Αλλά η ουσία παραμένει ή ίδια. Σε βάζουν στο «παιχνίδι» και ελευθερία τέλος…
Όσον αφορά την κατάσταση στην Κύπρο, σε συνδυασμό με την επίσκεψη εκεί του Ερντογάν και τις υπερφίαλες δηλώσεις του, μπορεί η κατοχική» μας κυβέρνηση να έβαλε, για άλλη μια φορά, την ουρά κάτω από τα σκέλια, όμως απάντηση πήρε ο Ερντογάν, απρόβλεπτα για τον ίδιο σκληρή και αρκούντως διαφωτιστική, ώστε να είναι εύκολο να προβλέψει ο καθείς ότι θα αργήσει πολύ να ξαναμιλήσει τόσο πρόχειρα ο διαμένων επί ενοικίω σε ελληνικά εδάφη ψευτονταής. Την απάντηση την έδωσε η Ρωσία! Ποιος θα την έδινε, ο Γιωργάκης; Αυτός δεν είναι για δύσκολες αποστολές και, μάλλον, δεν είχε την …άδεια να το κάνει.
Η υπεράσπιση της Κύπρου και των δικαίων του κυπριακού λαού, από τον εκπρόσωπο του ρωσικού υπουργείου Εξωτερικών, Αλεξάντρ Λουκασέβιτς, υπήρξε εκείνης της μορφής, ώστε να μην θεωρείται υπερβολή αν υποστηριχτεί από την πλευρά μας ότι γαλήνεψαν οι ψυχές όσων έδωσαν τη ζωή τους για την ελευθερία, την ανεξαρτησία και την ένωσή της με τη μητέρα Ελλάδα, ελληνικής, από καταβολής κόσμου, Κύπρου μας.
Υπενθύμισε στον Ερντογάν, ο εκπρόσωπος του ρωσικού υπουργείου Εξωτερικών, ότι είναι υποχρεωμένος, όπως και όλα τα μέλη της διεθνούς κοινότητας, «να μην αναγνωρίζουν κανένα κυπριακό κράτος πλην της Κυπριακής Δημοκρατίας, να σέβονται την κυριαρχία, την ανεξαρτησία και την εδαφική ακεραιότητα της Κυπριακής Δημοκρατίας, καθώς και να μη διευκολύνουν και να μην παρέχουν κατ’ ουδένα τρόπο βοήθεια στο αποσχιστικό μόρφωμα στο βορρά της νήσου της Κύπρου». Ρωσικές απόψεις, που διαβάζονται ευχάριστα, γιατί μας θυμίζουν Έλληνες ιθύνοντες άλλων εποχών κι’ όχι τους σημερινούς λαπάδες.
Αξίζει να σημειωθεί ότι προκάλεσε εντύπωση στους διπλωματικούς κύκλους το γεγονός ότι για πρώτη φορά, μετά από πολλά χρόνια, το ρωσικό υπουργείο Εξωτερικών δεν περιορίστηκε σε τυπικές διατυπώσεις, αλλά προχώρησε και σε επαναφορά στο δημόσιο διάλογο ολόκληρων παραθέσεων από τα σχετικά ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, τα οποία οι δικοί μας κιοτήδες τρομάζουν ακόμη και να τα θυμούνται.
Η ανταπόκριση από τη Μόσχα περιείχε και την ακόλουθη, αρκούντως διαφωτιστική, σημείωση: «Είναι προφανές ότι η Μόσχα θέλει να δείξει με σαφήνεια ότι η Κύπρος τελεί υπό την υψηλή διπλωματική της προστασία». Θέση και πολιτική, τη δυναμική της οποίας δεν έχουν την ελευθερία να αξιοποιήσουν οι ξεπουλημένοι της «κατοχικής» κυβέρνησης, οδηγώντας την Ελλάδα αντίθετα με τα συμφέροντά της…
από μας γνωρίζουν τι ακριβώς συνέβη στην Κύπρο; Γιατί συνέβη; Κι’ ακόμη, γιατί είχε τόση επίδραση στην κοινή γνώμη, σε σημείο να διαταραχθούν οι πολιτικές συμμαχίες και ισορροπίες; Άλλη περίπτωση, από τις πρόσφατες, αφορά την αδυναμία μας να κατανοήσουμε τη σημασία του ταξιδιού στην Αμερική του Ευάγγελου Βενιζέλου. Επειδή τα πράγματα έχουμε διπλές όψεις, οφείλουμε - είμαστε υποχρεωμένοι να έχουμε το νου μας και αμφιβάλουμε για την εγκυρότητα των επίσημων εκδοχών…
Στην περίπτωση του Ευάγγελου Βενιζέλου, αυτό που σφράγισε το …εισιτήριό του ήταν η προαγωγή του σε αντιπρόεδρο και η ανάληψη του υπουργείου Οικονομικών. Αυτό το ταξίδι θα φέρει σίγουρα εξελίξεις, τις οποίες μόνον η μη πραγματοποίησή του θα ματαίωνε. Η Αμερική (έτσι όπως την προσδιορίσαμε στο προηγούμενο άρθρο μας), όπου η ισραηλινή ουρά σέρνει το αμερικανικό σκυλί, διαθέτει το απόλυτο δέλεαρ και τον απόλυτο φόβο για να σε κάνει δικό της. Διότι, το ζήτημα δεν είναι αν σε καλέσουν ή όχι, αλλά αν θα πας ή όχι… Και για όσους προφυλάγονται, μια …προαγωγή και ένας εκ των πραγμάτων νέος ρόλος, συμβάλλει στην τήρηση των προσχημάτων. Αλλά η ουσία παραμένει ή ίδια. Σε βάζουν στο «παιχνίδι» και ελευθερία τέλος…
Όσον αφορά την κατάσταση στην Κύπρο, σε συνδυασμό με την επίσκεψη εκεί του Ερντογάν και τις υπερφίαλες δηλώσεις του, μπορεί η κατοχική» μας κυβέρνηση να έβαλε, για άλλη μια φορά, την ουρά κάτω από τα σκέλια, όμως απάντηση πήρε ο Ερντογάν, απρόβλεπτα για τον ίδιο σκληρή και αρκούντως διαφωτιστική, ώστε να είναι εύκολο να προβλέψει ο καθείς ότι θα αργήσει πολύ να ξαναμιλήσει τόσο πρόχειρα ο διαμένων επί ενοικίω σε ελληνικά εδάφη ψευτονταής. Την απάντηση την έδωσε η Ρωσία! Ποιος θα την έδινε, ο Γιωργάκης; Αυτός δεν είναι για δύσκολες αποστολές και, μάλλον, δεν είχε την …άδεια να το κάνει.
Η υπεράσπιση της Κύπρου και των δικαίων του κυπριακού λαού, από τον εκπρόσωπο του ρωσικού υπουργείου Εξωτερικών, Αλεξάντρ Λουκασέβιτς, υπήρξε εκείνης της μορφής, ώστε να μην θεωρείται υπερβολή αν υποστηριχτεί από την πλευρά μας ότι γαλήνεψαν οι ψυχές όσων έδωσαν τη ζωή τους για την ελευθερία, την ανεξαρτησία και την ένωσή της με τη μητέρα Ελλάδα, ελληνικής, από καταβολής κόσμου, Κύπρου μας.
Υπενθύμισε στον Ερντογάν, ο εκπρόσωπος του ρωσικού υπουργείου Εξωτερικών, ότι είναι υποχρεωμένος, όπως και όλα τα μέλη της διεθνούς κοινότητας, «να μην αναγνωρίζουν κανένα κυπριακό κράτος πλην της Κυπριακής Δημοκρατίας, να σέβονται την κυριαρχία, την ανεξαρτησία και την εδαφική ακεραιότητα της Κυπριακής Δημοκρατίας, καθώς και να μη διευκολύνουν και να μην παρέχουν κατ’ ουδένα τρόπο βοήθεια στο αποσχιστικό μόρφωμα στο βορρά της νήσου της Κύπρου». Ρωσικές απόψεις, που διαβάζονται ευχάριστα, γιατί μας θυμίζουν Έλληνες ιθύνοντες άλλων εποχών κι’ όχι τους σημερινούς λαπάδες.
Αξίζει να σημειωθεί ότι προκάλεσε εντύπωση στους διπλωματικούς κύκλους το γεγονός ότι για πρώτη φορά, μετά από πολλά χρόνια, το ρωσικό υπουργείο Εξωτερικών δεν περιορίστηκε σε τυπικές διατυπώσεις, αλλά προχώρησε και σε επαναφορά στο δημόσιο διάλογο ολόκληρων παραθέσεων από τα σχετικά ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, τα οποία οι δικοί μας κιοτήδες τρομάζουν ακόμη και να τα θυμούνται.
Η ανταπόκριση από τη Μόσχα περιείχε και την ακόλουθη, αρκούντως διαφωτιστική, σημείωση: «Είναι προφανές ότι η Μόσχα θέλει να δείξει με σαφήνεια ότι η Κύπρος τελεί υπό την υψηλή διπλωματική της προστασία». Θέση και πολιτική, τη δυναμική της οποίας δεν έχουν την ελευθερία να αξιοποιήσουν οι ξεπουλημένοι της «κατοχικής» κυβέρνησης, οδηγώντας την Ελλάδα αντίθετα με τα συμφέροντά της…
από ΕΠΤΑ-ΠΟΛΙΤΕΙΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου