Παρασκευή 5 Αυγούστυο 2011
Για ακόμη μία φορά αναρωτιόμαστε ποιο είναι το μέλλον των παιδιών που βρίσκονται «ξεχασμένα» στα νοσοκομεία ελπίζοντας ότι η επόμενη ημέρα για αυτά θα είναι διαφορετική.
Ποιος όμως...
έχει την ευθύνη για την επόμενη μέρα; Ποιος όμως...
Καθημερινά γινόμαστε μάρτυρες της αγωνίας των παιδιών, τα οποία κατόπιν εισαγγελικής εντολής, οδηγούνται στα νοσοκομεία ως το πρώτο βήμα για την καινούργια τους ζωή μακριά από τον φόβο και τις αντιξοότητες που βίωναν έως τώρα. Σκοπός είναι να παραμείνουν εκεί προσωρινά έως ότου πραγματοποιηθούν οι απαραίτητες ιατρικές εξετάσεις προκειμένου να βρεθεί για αυτά ένα ασφαλές καταφύγιο.
Τα παιδιά καταλήγουν τελικά να ζουν για μεγάλο χρονικό διάστημα σε ένα νοσοκομείο όπου δεν λαμβάνουν την απαραίτητη για αυτά στοργή και αγάπη, δεν έχουν καμία ουσιαστική φροντίδα και προπάντων υπάρχει ο κίνδυνος λοιμώξεων και ασθενειών από την παραμονή τους σε χώρους που είναι ακατάλληλοι και δεν ενδείκνυνται για την ανάπτυξή τους.
Από τη στιγμή εκείνη όμως που τα παιδιά μπαίνουν στο λεγόμενο «προνοιακό σύστημα» αρχίζει ένας νέος Γολγοθάς για αυτά καθώς είναι οι άμεσοι αποδέκτες των κρατικών ελλείψεων και την υπολειτουργίας των υπηρεσιών. Η επόμενη μέρα, βρίσκει τα παιδιά θύματα της κωλυσιεργίας και της αναποτελεσματικότητας η οποία προέρχεται από την κοινωνία και από τις σοβαρές ελλείψεις δομών για την αποκατάσταση και το μέλλον τους.
Αυτή τη στιγμή, την ώρα που η πόλη αδειάζει λόγω της καλοκαιρινής περιόδου, εθελοντές του Συλλόγου προσφέρουν σε 16 παιδιά τα οποία φιλοξενούνται «προσωρινά» στο νοσοκομείο κατόπιν εισαγγελικής εντολής, μια ζεστή αγκαλιά, ένα χαμόγελο και πολύ αισιοδοξία. Προσπαθούμε να καθησυχάσουμε αυτά τα παιδιά ότι τίποτα από εδώ και στο εξής, δεν θα θυμίζει τον εφιάλτη που ζούσαν.
Για κάποια από αυτά κάποια προσωρινή λύση βρίσκεται, καθώς κάποιος χώρος φιλοξενίας μπορεί να τα υποδεχτεί, χωρίς βέβαια να σημαίνει ότι είναι ο κατάλληλος χώρος, απλά μια προσφορά «κλίνης» και όχι φροντίδας και ζεστασιάς που χρειάζεται ένα παιδί που πέρασε την φρίκη από κακοποίηση. Για κάποια άλλα, δυστυχώς η λύση είναι να επιστρέψουν στο κακοποιητικό περιβάλλον, είτε επειδή οι γονείς ή οι φερόμενοι ως γονείς εισβάλλουν ανενόχλητοι και τα αρπάζουν, είτε επειδή η έλλειψη κρατικών και κοινωνικών δομών τα οδηγεί στον εφιάλτη του παρελθόντος καθώς δεν υπάρχουν διαθέσιμα πλαίσια για τη φιλοξενία τους.
Ο Σύλλογος «Το Χαμόγελο του Παιδιού λειτουργεί σήμερα συνολικά δέκα σπίτια φιλοξενίας για παιδιά σε κίνδυνο σε όλη την Ελλάδα. Σχεδόν καθημερινά, δεχόμαστε αιτήματα φιλοξενίας παιδιών από εισαγγελικές αρχές, κοινωνικές υπηρεσίες και από ποικίλους κοινωνικούς φορείς όλης της Ελλάδας.
Λόγω της παραπάνω κατάστασης, τα Σπίτια μας όχι μόνο παρουσιάζουν πληρότητα, αλλά έχουν υπερβεί κατά πολύ τη δυναμικότητά τους με παιδιά που βρέθηκαν στο δρόμο και για τα οποία απευθύνονται σε εμάς αρχές και φορείς από όλη τη χώρα, στο πρώτο χρονικό διάστημα της κρίσης που απαιτείται άμεση αντιμετώπιση με την εξεύρεση χώρου φιλοξενίας.
Συγκεκριμένα κατά την παρούσα χρονική στιγμή φιλοξενούμε 257 παιδιά όταν η δυναμικότητα των Σπιτιών μας ισοδυναμεί με 209.
257 αγόρια και κορίτσια, ανεξαρτήτως καταγωγής και όλων των ηλικιών που μεγαλώνουν στα Σπίτια του Συλλόγου καθώς το οικογενειακό ιστορικό τους, οι λόγοι που οδήγησαν να απομακρυνθούν από την οικογένεια τους και το γεγονός ότι πολλά από αυτά είναι αδέλφια δεν επιτρέπουν την υιοθεσία τους ή την ανάληψη της φροντίδας τους από κάποια οικογένεια. Παρόλα αυτά επειδή ο Σύλλογος πιστεύει στην δύναμη της οικογένειας τα παιδιά στα σπίτια μεγαλώνουν με οικογενειακά πρότυπα και μέσα στην τοπική κοινωνία, δίνοντας στα παιδιά ταυτότητα, ιστορία και ανθρώπους που και μετά την ενηλικίωση τους είναι κοντά τους για να τα στηρίξουν και να τα συμβουλεύσουν. Επιδίωξη των ανθρώπων του Συλλόγου, που βρίσκονται κοντά στα παιδιά είναι να προσπαθήσουν να τους δείξουν το δρόμο για την πραγματική ζωή.
Μια νέα ζωή, με ομορφότερα όνειρα, ίσες ευκαιρίες και ελπίδες για την επόμενη μέρα. από ΕΠΤΑ-ΠΟΛΙΤΕΙΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου