Το κοντράστ δεν θα μπορούσε να είναι μεγαλύτερο. Στις πρώτες σελίδες των ξένων εφημερίδων χθες ήταν βασικό θέμα το νέο "τεράστιο"πακέτο βοηθείας για την Ελλάδα. Και στις πρώτες σελίδες στην Ελλάδα η... ντροπιαστική φυγάδευση των βουλευτών. Εξω θεωρούν ότι κάνουν στην Ελλάδα ένα -τελευταίο- μεγάλο δώρο σώζοντας την από την χρεοκοπία τουλάχιστον ως το 2013. Και στην Ελλάδα πυκνώνουν οι φωνές κατά του μνημονίου χωρίς κανείς να μπαίνει στον κόπο να προτείνει άλλη λύση -πέρα από τα ευχολόγια φυσικά του κ.Σαμαρά για "επαναδιαπραγμάτευση" και του Μίκη για δάνειο από την... Κίνα.
Βρισκόμαστε μέσα στην απόλυτη σχιζοφρένεια και αν στραβώσουν τα πράγματα στο εσωτερικό τότε αυτό το "έξω πάμε καλά" δεν θα έχει κανένα απολύτως νόημα. Γιατί βέβαια αν δείξουμε ότι είμαστε μια χώρα που δεν μπορεί να βάλει τα οικονομικά της σε τάξη τότε μην αμφιβάλουμε θα απελευθερωθούμε από το μνημόνιο ότι και αν σημαίνει αυτό.
Το αδιέξοδο η κυβέρνηση το καταλαβαίνει. Κάθε ημέρα που περνάει ωστόσο δείχνει ότι δεν έχει την αποφασιστικότητα να πει τα πράγματα με το όνομα τους, να εξηγήσει τα πραγματικά διλήμματα και να ξεφύγει από αυτή τη μίζερη και διαρκώς αμυντική τακτική που καταλήγει στα χειρότερα και των δύο κόσμων: και να παίρνει το κόστος των μέτρων γιατί δεν μπορεί να κάνει αλλιώς και να μην υπερασπίζεται την πολιτική της.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα ατολμίας ήταν τα προχθεσινά επεισόδια στη Βουλή από μια χούφτα φανατικών που εξευτέλισαν την Ελληνική Βουλή μόνο και μόνο επειδή δεν βρέθηκε κανείς να δώσει εντολή στα ΜΑΤ να τους απωθήσουν 100 μέτρα πιο πέρα και να ελευθερώσουν την είσοδο!
Εξ ίσου αποκαρδιωτική η εικόνα ακόμα και υπουργών, όπως του Χάρη Καστανίδη προχθες, που βγαίνουν στα κανάλια και μας λένε πόσο διαφωνούν με το ένα ή το άλλο μέτρο, λες και δεν είναι μέλη της κυβέρνησης , λες και δεν έχουν ενημερωθεί για το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα λες και πρώτοι αυτοί δεν καταλαβαίνουν πόσο σοβαρό είναι το πρόβλημα. Και μετά τους φταίει η Κοινοβουλευτική Ομάδα.
Τις ενστάσεις όλοι τις καταλαβαίνουμε. Οι πολιτικοί έχουν χάσει την αξιοπιστία τους, δεν έχουν καταφέρει να ξεδιαλύνουν τα σκάνδαλα, συμπεριφέρονται σαν κλειστή ομάδα που κοιτάζει το συμφέρον και τα προνόμια της, δεν έχουν κάνει τίποτα για τους νέους , τους άνεργους, τους συνταξιούχους. Όλα θεμιτά και πολλά σε μεγάλο βαθμό σωστά.
Πότε θα καταλάβουμε όμως πώς όταν διασχίζεις έναν δρόμο πρώτα κοιτάς να μη σε πατήσει αυτοκίνητο και μετά αντιμετωπίζεις τον βήχα. Και το αυτοκίνητο έρχεται ολοταχώς κατά πάνω μας!
Βρισκόμαστε μέσα στην απόλυτη σχιζοφρένεια και αν στραβώσουν τα πράγματα στο εσωτερικό τότε αυτό το "έξω πάμε καλά" δεν θα έχει κανένα απολύτως νόημα. Γιατί βέβαια αν δείξουμε ότι είμαστε μια χώρα που δεν μπορεί να βάλει τα οικονομικά της σε τάξη τότε μην αμφιβάλουμε θα απελευθερωθούμε από το μνημόνιο ότι και αν σημαίνει αυτό.
Το αδιέξοδο η κυβέρνηση το καταλαβαίνει. Κάθε ημέρα που περνάει ωστόσο δείχνει ότι δεν έχει την αποφασιστικότητα να πει τα πράγματα με το όνομα τους, να εξηγήσει τα πραγματικά διλήμματα και να ξεφύγει από αυτή τη μίζερη και διαρκώς αμυντική τακτική που καταλήγει στα χειρότερα και των δύο κόσμων: και να παίρνει το κόστος των μέτρων γιατί δεν μπορεί να κάνει αλλιώς και να μην υπερασπίζεται την πολιτική της.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα ατολμίας ήταν τα προχθεσινά επεισόδια στη Βουλή από μια χούφτα φανατικών που εξευτέλισαν την Ελληνική Βουλή μόνο και μόνο επειδή δεν βρέθηκε κανείς να δώσει εντολή στα ΜΑΤ να τους απωθήσουν 100 μέτρα πιο πέρα και να ελευθερώσουν την είσοδο!
Εξ ίσου αποκαρδιωτική η εικόνα ακόμα και υπουργών, όπως του Χάρη Καστανίδη προχθες, που βγαίνουν στα κανάλια και μας λένε πόσο διαφωνούν με το ένα ή το άλλο μέτρο, λες και δεν είναι μέλη της κυβέρνησης , λες και δεν έχουν ενημερωθεί για το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα λες και πρώτοι αυτοί δεν καταλαβαίνουν πόσο σοβαρό είναι το πρόβλημα. Και μετά τους φταίει η Κοινοβουλευτική Ομάδα.
Τις ενστάσεις όλοι τις καταλαβαίνουμε. Οι πολιτικοί έχουν χάσει την αξιοπιστία τους, δεν έχουν καταφέρει να ξεδιαλύνουν τα σκάνδαλα, συμπεριφέρονται σαν κλειστή ομάδα που κοιτάζει το συμφέρον και τα προνόμια της, δεν έχουν κάνει τίποτα για τους νέους , τους άνεργους, τους συνταξιούχους. Όλα θεμιτά και πολλά σε μεγάλο βαθμό σωστά.
Πότε θα καταλάβουμε όμως πώς όταν διασχίζεις έναν δρόμο πρώτα κοιτάς να μη σε πατήσει αυτοκίνητο και μετά αντιμετωπίζεις τον βήχα. Και το αυτοκίνητο έρχεται ολοταχώς κατά πάνω μας!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου