Το δίλημμα των βουλευτών

 

Δευτέρα 6 Ιουνίου 2011

Tου Πασχου Mανδραβελη

Eχουν ένα δίκιο κι ένα πρόβλημα οι δεκαέξι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, που υπογράφουν την επιστολή προς τον πρωθυπουργό, σχετικά με το μεσοπρόθεσμο..

πρόγραμμα και τις αποκρατικοποιήσεις. Το δίκιο τους αφορά την ενημέρωση, το πρόβλημα τον χρόνο.

Γράφαμε και παλαιότερα ότι «οι αγορές να κινούνται πλέον με τις ταχύτητες του φωτός, οι κοινωνίες έχουν τους δικούς τους ρυθμούς. Δεν αντιδρούν με το πάτημα ενός κουμπιού, όπως γίνεται με τη μεταφορά μερικών δισεκατομμυρίων από τη Σιγκαπούρη στη Νέα Υόρκη σε κλάσματα δευτερολέπτου» («Καθημερινή» 7/3/2010) Το πρόβλημα λοιπόν τώρα είναι ότι η ελληνική οικονομία έχει τον κίνδυνο να χρεοκοπήσει με ταχύτητα μεγαλύτερη εκείνης του φωτός.

Βεβαίως, κανείς δημοκρατικός πολίτης δεν μπορεί να ψέξει τους βουλευτές που ζητούν ενημέρωση για το Μνημόνιο. Εφημερίδες, όμως, δεν διαβάζουν; Δεν τους περνά από τον νου τι μπορεί να πήγε στραβά στον ένα χρόνο, όταν κάποιοι στον ιδιωτικό τομέα θυσίασαν τις δουλειές τους κι άλλοι στον δημόσιο έκαναν λευκή απεργία; Η κ. Τόνια Αντωνίου -η οποία με ερωτήσεις της στην Βουλή ζητούσε: α) να διατηρηθεί η ΔΟΥ Αταλάντης (25/5/2011), β) να μην κλείσει το Θεατρικό Μουσείο (16/5/20 11), γ) να αναγνωριστεί η προϋπηρεσία επιστημόνων που υπηρέτησαν στους καποδιστριακούς δήμους (9/5/2011), δ) να μην πληρώνουν οι ελαιοπαραγωγοί εισφορά στον ΕΛΓΑ (2/5/2011) - δεν μπορεί να φανταστεί γιατί, άραγε, να χρειαζόμαστε το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα και 65 δισ. επιπλέον για να έχουμε λεφτά τα επόμενα τρία χρόνια;

Κι εντάξει! Η κ. Εύα Καϊλή μπορεί να αναρωτιέται γιατί «σήμερα ένα χρόνο μετά (την ψήφιση του Μνημονίου) βρισκόμαστε σε ένα κρίσιμο μεταίχμιο και πάλι;». Ο κ. Εκτορας Νασιώκας, ο οποίος διετέλεσε και υπουργός, δεν μπόρεσε να καταλάβει τι δεν έγινε σωστά με το Μνημόνιο όταν ζητούσε «να διευθετηθεί το ζήτημα (της πρόσληψης Ατόμων με Ειδικές Ανάγκες και συγγενών τους) και να τοποθετηθούν οι επιτυχόντες, που έχουν λάβει την απόφαση τοποθέτησής τους, στις θέσεις εργασίας τους άμεσα και χωρίς να εμπίπτουν στον περιορισμό του μέτρου, μία πρόσληψη ανά πέντε αποχωρήσεις»; (Ερώτηση 5/5/2011). Και μην μιλήσουμε για τους συνυπογράφοντες κ. Κώστα Καρτάλη και Πάρι Κουκουλόπουλο που ξέρουν δυο πολιτικά γράμματα παραπάνω και ζητούσαν πάνω κάτω τα ίδια.

Καλώς ή κακώς, η πολιτική είναι η τέχνη που ασκείται επί του πραγματικού και όχι του ιδανικού, όπως θα ήθελαν οι 16 βουλευτές. Και το ιδανικό θα ήταν στα είκοσι έτη που συζητάμε (από το ’90!) για αποκρατικοποιήσεις να είχαμε άλλα τόσα για να το σκεφτούμε καλύτερα. Μόνο που ο χρόνος μας τέλειωσε.

Φυσικά σε μια ιδανική κατάσταση -έστω πλασματική, σαν αυτή που ζούσαμε τα περασμένα χρόνια- δεν θα είχαμε μία προς πέντε προσλήψεις και οι αγρότες δεν θα πλήρωναν ΕΛΓΑ. Θα κάναμε κι ένα επιπλέον Θεατρικό Μουσείο, έτσι για να μάς βρίσκεται. Ελα, όμως, που στην προσπάθεια να κρατήσουμε τη ΔΟΥ Αταλάντης κινδυνεύουν να κλείσουν τα σχολεία και τα νοσοκομεία. Διότι αυτό που δεν μπορούν να κατανοήσουν οι 16 βουλευτές είναι πόσο τραγικά έγιναν τα διλήμματα. Δεν είναι το ύψος χρηματοδότησης του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, αλλά αν θα υπάρχει χρηματοδότηση και συνεπώς Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας.

Εκτός πάλι αν, πραγματικά, δεν καταλαβαίνουν, κάτι που κάνει την κατάσταση πιο ανησυχητική.

ΚΡΑΧΤΗΣ http://kraxtis-gr.blogspot.com/