Σάββατο 21 Μαίου 2011
Μετά το σκάνδαλο που ξέσπασε στο διεθνές νομισματικό ταμείο με τον Ντομινίκ Στρος Καν, τα μέσα ενημέρωσης παγκοσμίως βρήκαν «τροφή» για να ασχολούνται μέρα νύχτα μαζί του.
Οι διευθύνοντες τα παγκόσμια μέσα ενημέρωσης γνωρίζουν πολύ καλά ότι οι πολίτες, ανέκαθεν, περισσότερο ενδιαφέρονται για τα προσωπικά ενός ανθρώπου, ιδίως διάσημου ανθρώπου, παρά (ας πούμε) για την οικονομική κρίση και την ...επιβίωσή τους.
Εδώ και κάμποσες μέρες, μέσα ενημέρωσης και πολίτες δεν ασχολούνται με τίποτε άλλο παρά με τον Στρος Καν, με την καμαριέρα του ξενοδοχείου που διέμενε, με το παρελθόν του και με το τι θα γίνει από δω και πέρα, δηλαδή αν θα φυλακιστεί κλπ, κλπ, κλπ.
Αυτές τις μέρες παίζεται και ξαναπαίζεται ένα ιδιότυπο σίριαλ με το πρόσωπο του Στρος Καν. Στις ειδήσεις, σε εκπομπές, σε blogs, σε ραδιόφωνα, τηλεοράσεις, εφημερίδες, ιστοσελίδες. Στις ΗΠΑ ίσως γίνει και κινηματογραφική ταινία...
Πρόκειται για ένα μεθυστικό σίριαλ, κάτι σαν ψυχοναρκωτικό, για να ξεχνάμε τα προβλήματά μας, που όμως είναι μπροστά μας, ιδιαίτερα εδώ στην Ελλάδα.
Κάποιοι εδώ στην Ελλάδα ακόμη πανηγυρίζουν για το ότι ο Στρος Καν γνώρισε διαπόμπευση, έπειτα από την καταγγελία μιας καμαριέρας, από τη σύλληψή του, τη φυλάκισή του κλπ, κλπ, κλπ.
Πανηγυρίζουν, επειδή, λέει, είναι ο άνθρωπος που εδώ και μήνες (μαζί με την Ευρωπαϊκή Ένωση) έχει βάλει σε ταλαιπωρίες την Ελλάδα και τους Έλληνες, δανείζοντάς τους μεν χρήματα αλλά και ζητώντας τους να κάνουν και να κάνουμε πράγματα που έχουν γίνει εδώ και πολλές δεκαετίες σε άλλες ευρωπαϊκές, και όχι μόνο, χώρες, αλλά που εδώ εμείς στην Ελλάδα δεν θέλαμε να τα κάνουμε. Και συνεχίζουμε να μη θέλουμε…
Τελικά, ο Στρος Καν έφυγε από επικεφαλής του διεθνούς νομισματικού ταμείου, τα προβλήματά μας όμως, εδώ στην Ελλάδα, δεν έφυγαν. Μένουν. Και το πρόβλημα τώρα είναι ποιος ή ποια θα είναι ο επόμενος ή η επόμενη επικεφαλής του ΔΝΤ.
Όλοι αυτοί που βρίζανε αυτές τις μέρες ή βρίζουν ακόμη (στα blogs) τον Στρος Καν, δεν έχουν καταλάβει ακόμη ή δεν θέλουν να καταλάβουν ότι το πρόβλημα για την Ελλάδα δεν ήταν και δεν είναι ο Στρος Καν αλλά η κατάσταση στη χώρα μας.
Παραβλέποντας την προσωπική ζωή τού τ. επικεφαλής του διεθνούς νομισματικού ταμείου, θα πρέπει να επαναλάβουμε εδώ κάτι που είχαμε γράψει στο blog μας πριν από κάμποσες εβδομάδες: Ότι ο Στρος Καν ήθελε να γίνει πρόεδρος της Γαλλίας και ότι αυτό θα το πετύχαινε μέσω μιας κοινωνικής πολιτικής του ΔΝΤ, βοηθώντας όσο μπορούσε την Ελλάδα.
Δεν το έκανε τόσο από αγάπη για τη χώρα. Το έκανε περισσότερο για προσωπικούς του λόγους. Γι αυτό, στη Γαλλία ήταν, μέχρι πριν από λίγες ημέρες, πολύ δημοφιλής. Στη Γαλλία κάποιοι πολίτες έλεγαν ότι αφού ο Στρος Καν κατόρθωσε να μετατρέψει το ΔΝΤ από έναν μηχανισμό καταστροφής χωρών σε έναν μηχανισμό στήριξης χωρών, όπως η Ελλάδα, αξίζει τον κόπο να γίνει αυτός ο άνθρωπος, ο νέος πρόεδρος της Γαλλίας.
Το ΔΝΤ μέχρι πριν από λίγες ημέρες, με τον Στρος Καν επικεφαλής, ήταν εκείνο που στήριζε την Ελλάδα πολύ περισσότερο από ό,τι η Ευρώπη, η οποία Ευρώπη δια της Μέρκελ (αλλά όχι μόνο) πιέζει και θα συνεχίζει να πιέζει ασφυκτικά μια χώρα, την Ελλάδα, να κάνει σε σύντομο χρονικό διάστημα όλα όσα δεν έκανε σε 50 χρόνια.
Ο Στρος Καν έφυγε από το ΔΝΤ, η Ελλάδα όμως συνεχίζει να παραμένει υπό την εποπτεία (και) του ΔΝΤ, ο Στρος Καν έφυγε, τα προβλήματα όμως στην Ελλάδα παραμένουν. Και όσοι πανηγυρίζουν για την περιπέτεια του Στρος Καν, ηλίθια πανηγυρίζουν κι ας σκεφτούν τη δική μας περιπέτεια, επειδή, εκτός των άλλων προβλημάτων και εκκρεμοτήτων που έχουμε, περιμένουμε τον νέο ή τη νέα επικεφαλής του ΔΝΤ, που δεν ξέρουμε ακόμη ποιος ή ποια θα είναι.
Διότι αν είναι πρόσωπο που θα ευνοεί ή θα συνεχίσει να ευνοεί την Ελλάδα, έχει καλώς. Αν όμως είναι πρόσωπο που θα ζητά επιτακτικά να κάνουμε πράγματα που δεν θα μπορούμε, χρονικά τουλάχιστον, να τα κάνουμε, τότε αντί κάποιοι να πανηγυρίζουν, θα έπρεπε να προβληματίζονται για το μέλλον αυτής της χώρας. http://politispierias.blogspot.com/2011/05/blog-post_1967.html
ΚΡΑΧΤΗΣ http://kraxtis-gr.blogspot.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου