Κύριε Διευθυντά
Είμαι αναγνώστης της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ από την παιδική μου ηλικία αρχικά μέσω του πατρός μου και στη συνέχεια καθ΄ όλη την μέχρι σήμερα ...ζωή μου. Για πρώτη φορά βρέθηκα στη δυσάρεστη θέση να διαβάσω, στην έγκριτη εφημερίδα σας, ένα τόσο εμετικό λιβελογράφημα που δημοσιεύτηκε στις 2/4/11 με τίτλο "Με τα κρουασάν... υπό μάλης". Δεν θα σας απασχολούσα με τις απόψεις μου για το θέμα, αν ο μίζερος αρθρογράφος σας αναφερόταν σε μεμονωμένες περιπτώσεις για τις οποίες υπεύθυνοι είναι μόνο οι πράττοντες αυτά αλλά και εκείνοι που δεν μιλούν όταν τους βλέπουν και το χειρότερο σιωπούν και εμφανίζονται κατόπιν ως τιμητές των πάντων... Γράφει με περίσσιο θράσος ότι "... οι μόνιμοι στην πλειοψηφία τους, μην έχοντας τίποτα παραγωγικό να κάνουν, ολημερίς χαζεύουν τηλεόραση, κουτσομπολεύουν και ποδοσφαιροφιλοσοφούν, σκαρφίζονται τρόπους να αυξήσουν τις αποδοχές τους..." και καταλήγει αναιδώς "...Δεν ξέρω τι θα μπορούσαν να κάνουν όλοι αυτοί οι αργόμισθοι σε καιρούς ειρήνης. Ας αναλάβουν τον καθαρισμό και την προστασία των δασών, τη βελτίωση της εικόνας των πόλεων, ας βοηθήσουν ακόμη και τους Ατενίστας. Διότι, αν μη τι άλλο, τους πληρώνουμε ένα σκασμό λεφτά, χώρια που όσοι υπηρετήσαμε γνωρίζουμε ότι οι «συλλέκτες» κρουασάν είναι οι τελευταίοι στους οποίους μπορούμε να βασιστούμε αν, ο μη γένοιτο, χρειαστεί.."
Το θέμα του άρθρου και τα συμπεράσματα που καταλήγει περί της μη εμπιστοσύνης του κοινού προς τον θεσμό του Στρατού, την αναθεώρηση υπάρξεως του στρατεύματος και συνολικά στους στρατιωτικούς, φανερώνει την ανωριμότητα του λιβελογράφου και νομίζω ότι εμπίπτει στην αρμοδιότητά σας, για να διαφυλάξετε το κύρος της εφημερίδας σας.
O ανεκδιήγητος αρθρογράφος σας είναι προφανές για να γράψει κάτι, δικαιολογώντας την θέση του και τα χρήματά του, αναφέρθηκε από την ζεστασιά του γραφείου του συνολικά σε ένα σώμα λειτουργών της πολιτείας που ο λαός το κατατάσσει πολύ ψηλά στις υγιείς δυνάμεις του κράτους μας. Αντίθετα με όλους αυτούς τους Έλληνες, αυτός, ως ο πλέον αρμόδιος κριτής των πάντων, επικρίνει τον θεσμό μόνο του στρατεύματος και συνολικά τους Αξιωματικούς. Δοξάστε τον!!! Πιστεύω όμως ότι δεν πρέπει να κατοικεί σε αυτή τη χώρα αφού δεν βλέπει, δεν ακούει δεν κατάλαβε τις πταίει για την οδυνηρή θέση της χώρας μας και ουδόλως ασχολείται με αυτά βγάζοντας την χολή του ενάντια στο θεσμό του Στρατού και τους Αξιωματικούς. Του θυμίζω το «Αιδώς Αργείοι¨!!!. και νομίζω ότι για σας δεν είναι Άξιος ο μισθός του, αν έτσι νομίζει ότι ασκείται η δημοσιογραφία!!!
Πέρα όμως από τις δικές σας αρμοδιότητες, επειδή προσωπικά προσβλήθηκα από τις ασχημίες του, επιτρέψατέ μου να γνωρίσω στον ακατανόμαστο αυτόν αρθρογράφο τα ακόλουθα. Είμαι Αξιωματικός ε.α με 35 χρόνια άοκνης υπηρεσίας-αγωνίας για το κοινό συμφέρον. Ο αρθρογράφος σας με όσα έγραψε με προσβάλει βάναυσα όταν αναλογίζομαι πόσες δοκιμασίες και θυσίες υποχρεώθηκα να υποστώ τόσο εγώ προσωπικά όσο και η οικογένειά μου. Σπούδασα σε ανώτατα ιδρύματα και σχολές που δεν δύναται αυτός να περάσει μπροστά ούτε από την πόρτα τους. Υπηρέτησα σε όλη την επικράτεια μετακινούμενος κάθε 2-3 χρόνια πολλές φορές χωρίς την οικογένεια. Από τα λίγα χρήματα της πολιτείας για την συντήρηση εγκαταστάσεων, προσωπικού και εκπαίδευσης, δημιούργησα τις καλύτερες των προϋποθέσεων για να έχω αξιόμαχο δυναμικό. Για μένα δεν υπήρχε ωράριο και πολλές από τις ημέρες, αργίες ή εορτές, ήμουν υποχρεωμένος να κάνω υπηρεσίες επί 24ωρου βάσεως. Θα μπορούσα να συνεχίσω γράφοντας τον κόπο, την αγωνία, τον ιδρώτα και τις θυσίες που έκανα, με την συνειδητή επιλογή μου να γίνω στρατιωτικός για την οποία είμαι πολύ, μα πάρα πολύ υπερήφανος, αλλά σταματώ εδώ γιατί όσα και αν αναφέρω ο θρασύτατος αυτός αρθρογράφος κάπου λούφαζε στο στρατό και δεν θα μπορέσει ή δεν θέλει να καταλάβει τίποτα.
Επειδή την δική μου πορεία είχε το σύνολο σχεδόν των Αξιωματικών, θέλω να πιστεύω ότι, η διεύθυνση της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ, δεν αποδέχεται τοιούτου είδους λιβελογραφήματα και έμπρακτα αναμένω ότι θα πράξει τα ανάλογα. Όσο γι΄αυτόν τον αρθρογράφο, δεν τον θεωρώ άξιο να μας δώσει έστω και τυπικά την συγνώμη του, γιατί αυτό το κάνουν μόνο υπερήφανοι και λεβέντες άντρες. Η ύβρης του πολύ μεγάλη για να αποδεχθούμε ακόμα και τυχόν δικαιολογίες του. Ο λόγος της μη αποδοχής είναι απλά γιατί έμπρακτα και συνειδητά προσπάθησε να μειώσει θεσμούς και ανθρώπους οι οποίοι υπό δυσμενείς συνθήκες στην ξηρά την θάλασσα και τον αέρα, καθημερινά αγωνίζονται στα πλαίσια της υπηρεσίας τους, χωρίς παχυλές αμοιβές, για το υπέρτατο αγαθό την ασφάλεια του λαού μας.
Με τιμή
Χριστόπουλος Αναστάσιος
Υποστράτηγος ε.α
Το μυστικό είναι στην φράση:
ΑπάντησηΔιαγραφή"... ο θρασύτατος αυτός αρθρογράφος κάπου λούφαζε στο στρατό και δεν θα μπορέσει ή δεν θέλει να καταλάβει τίποτα."
Βλέπετε, δεν φτάνει που οι «γόνοι» οικογενειών και λοιπών «χωμένων» λουφάρουν στο στράτευμα, αλλά, ακριβώς λόγω αυτών των δυνατοτήτων τους εν συνεχεία εκτός Στρατού βρίσκονται εύκολα και σε θέσεις από τις οποίες μιλώντας ο λόγος τους ακούγεται. Γίνονται αρθογράφοι σε μεγάλα έντυπα, καθηγητές, πανεπιστημιακοί γενικώς, και πάει λέγοντας.
Έτσι, δεν φτάνει που λούφαραν ως στρατευμένοι, αλλά την μονομερώς σχηματισθείσα εμπειρία δίπλα σε κάποιο καλοριφέρ και σε απόσταση μιας πόρτας γραφείου από... το κυλικείο του ορόφου, την μεταφέρουν ως γενίκευση για όλο το στράτευμα, και όλους τους εμπλεκόμενους με αυτό, και με περισσή χολή μάλιστα.
Τα άτομα αυτά όταν γενικεύουν, και από θέσεις που ακούγονται μακριά όπως στην προκειμένη περίπτωση, θα έπρεπε να τα οργώνουν με τον βούρδουλα δεμένα στην πλατεία Συντάγματος!
Μιλάμε για γουρούνια παραγωγής κόπρου, και όταν ήσαν στον Στρατό και μετά εκτός αυτού!
Είναι ακριβώς οι άνθρωποι εκείνοι που μετά τον Στρατό, στην κοινωνία, πουλάνε τους πάντες χωρίς δεύτερη σκέψη! Είναι οι άνθρωποι που θα κατέβουν από την Καγιέν για να σηκώσουν την μπάρα στα διόδια "κάνοντας αντίσταση". Είναι οι άνθρωποι που θα ζητήσουν φακελάκι ακόμη και από τον φτωχό αγρότη. Ακριβώς οι ίδιοι, αυτοί!