 |
Όπου βρεθείς, όποιον και να συναντήσεις, ακόμη και στο δρόμο, την ίδια ερώτηση ακούς: «Τι βλέπεις, που πάνε τα πράγματα, θα την ...αποφύγουμε την χρεοκοπία»;
Θα ήθελα να είμαι ευχάριστος στις απαντήσεις μου. Αλλά δεν μου βγαίνει. Διότι τα πράγματα είναι, δυστυχώς, απλά και τα κουκιά μετρημένα. Τι να δω δηλαδή, όταν από τη μια συνεχίζουμε να δανειζόμαστε ενώ από την άλλη γίνεται ακόμη πιο δύσκολο το να αποπληρώσουμε τα χρέη μας αφού το ΑΕΠ αντί να αυξάνεται και να έχουμε να βάλουμε κάτι στην άκρη, αντιθέτως μειώνεται;
Κατ’ αρχήν είναι λάθος το ίδιο το ερώτημα για το αν θα χρεοκοπήσουμε. Και γι’ αυτό ευθύνονται οι πολιτικοί και οι δημοσιογράφοι που δεν λένε με απλές και καθαρές κουβέντες την αλήθεια στο λαό. Ότι δηλαδή η χρεοκοπία μας ήλθε τον περασμένο Μάιο, όταν δεν είχαμε να πληρώσουμε τα ομόλογα που έληγαν. Τι συμβαίνει έκτοτε;
Δεν αποφύγαμε την χρεοκοπία. Πήραμε ...αναστολή. Που είναι χειρότερη από εκείνη που χορηγείται στις ποινικές καταδίκες. Αν φας από δικαστήριο μια ποινή με τριετή αναστολή ξέρεις ότι για τρία χρόνια πρέπει να είσαι «άγιος», γιατί αν υποτροπιάσεις, έκτος από την νέα ποινή θα φας και την προηγούμενη. Αλλά τουλάχιστον σε τρία χρόνια η απειλή αυτή παύει να κρέμεται πάνω από το κεφάλι σου.
Αυτό που βιώνουμε ως χώρα, δεν έχει δυστυχώς το ευεργέτημα του προκαθορισμένου χρόνου αναστολής. Κρινόμαστε κάθε μέρα από την «διαγωγή» μας. Και ως τώρα η διαγωγή μας δεν έχει να επιδείξει παρά μόνο τις καλές προθέσεις των πολιτικών μας για την αντιμετώπιση του τεράστιου χρέους και την μαρτυρική στωικότητα των πολιτών που υφίστανται τις θυσίες. Διό και βλέπουμε να φουντώνουν καθημερινά τα μαύρα «σενάρια» διεθνώς.
Είναι χαζοί όλοι αυτοί οι φορείς, που στην πραγματικότητα εκπροσωπούν τα συμφέροντα των δανειστών μας, όταν μας συνιστούν αναδιάρθρωση του χρέους, με «κούρεμα»; Γιατί να θέλουν να χάσουν π.χ. το 20% των χρημάτων που μας έχουν δανείσει; Απλώς φοβούνται ότι, έτσι όπως πάμε, αν δεν πέσει ψαλίδι στο «μαλλί», κινδυνεύει το κεφάλι. Για την ακρίβεια το κεφάλαιο τους.
Θα ήθελα να είμαι ευχάριστος στις απαντήσεις μου. Αλλά δεν μου βγαίνει. Διότι τα πράγματα είναι, δυστυχώς, απλά και τα κουκιά μετρημένα. Τι να δω δηλαδή, όταν από τη μια συνεχίζουμε να δανειζόμαστε ενώ από την άλλη γίνεται ακόμη πιο δύσκολο το να αποπληρώσουμε τα χρέη μας αφού το ΑΕΠ αντί να αυξάνεται και να έχουμε να βάλουμε κάτι στην άκρη, αντιθέτως μειώνεται;
Κατ’ αρχήν είναι λάθος το ίδιο το ερώτημα για το αν θα χρεοκοπήσουμε. Και γι’ αυτό ευθύνονται οι πολιτικοί και οι δημοσιογράφοι που δεν λένε με απλές και καθαρές κουβέντες την αλήθεια στο λαό. Ότι δηλαδή η χρεοκοπία μας ήλθε τον περασμένο Μάιο, όταν δεν είχαμε να πληρώσουμε τα ομόλογα που έληγαν. Τι συμβαίνει έκτοτε;
Δεν αποφύγαμε την χρεοκοπία. Πήραμε ...αναστολή. Που είναι χειρότερη από εκείνη που χορηγείται στις ποινικές καταδίκες. Αν φας από δικαστήριο μια ποινή με τριετή αναστολή ξέρεις ότι για τρία χρόνια πρέπει να είσαι «άγιος», γιατί αν υποτροπιάσεις, έκτος από την νέα ποινή θα φας και την προηγούμενη. Αλλά τουλάχιστον σε τρία χρόνια η απειλή αυτή παύει να κρέμεται πάνω από το κεφάλι σου.
Αυτό που βιώνουμε ως χώρα, δεν έχει δυστυχώς το ευεργέτημα του προκαθορισμένου χρόνου αναστολής. Κρινόμαστε κάθε μέρα από την «διαγωγή» μας. Και ως τώρα η διαγωγή μας δεν έχει να επιδείξει παρά μόνο τις καλές προθέσεις των πολιτικών μας για την αντιμετώπιση του τεράστιου χρέους και την μαρτυρική στωικότητα των πολιτών που υφίστανται τις θυσίες. Διό και βλέπουμε να φουντώνουν καθημερινά τα μαύρα «σενάρια» διεθνώς.
Είναι χαζοί όλοι αυτοί οι φορείς, που στην πραγματικότητα εκπροσωπούν τα συμφέροντα των δανειστών μας, όταν μας συνιστούν αναδιάρθρωση του χρέους, με «κούρεμα»; Γιατί να θέλουν να χάσουν π.χ. το 20% των χρημάτων που μας έχουν δανείσει; Απλώς φοβούνται ότι, έτσι όπως πάμε, αν δεν πέσει ψαλίδι στο «μαλλί», κινδυνεύει το κεφάλι. Για την ακρίβεια το κεφάλαιο τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου