Πέρασαν πέντε περίπου μήνες από τον περασμένο Σεπτέμβριο κι ο Πρωθυπουργός δεν ξαναθύμισε (γιατί άραγε;) τους υπουργούς του ότι ο ίδιος και αυτοί είναι, όπως κι άλλες φορές τους προηγουμένους μήνες είχε... τονίσει, μάλιστα από το επίσημο βήμα του Υπουργικού Συμβουλίου: «αντιεξουσιαστές που είναι στην εξουσία» ! Περίεργη δήλωση. Πιο αξιοπερίεργο το γεγονός ότι ο κ. Γ. Παπανδρέου την επαναλαμβάνει.
Πρώτα πρώτα την εννοεί με τη λέξη «αντεξουσιαστές»; Η λέξη αυτή δεν υπάρχει στα ελληνικά λεξικά. Από τα συμφραζόμενα μπορούμε βάσιμα να υποθέσουμε ότι ήθελε να πεί «αντιεξουσιαστικοί», αδόκιμος όρος κι αυτός μα πιο «εύπεπτος», πιο «νοικοκυρεμένος» γλωσσικά, εννοώντας αντίθετοι με την εξουσία. Εκτός κι αν αποτελεί πιστή μετάφραση από ξένη (αγγλική ας πούμε) λέξη. Αλλά πάλι ολόκληρη η φράση δεν βγάζει νόημα. Γιατί τι σημαίνει, «είμαστε αντίθετοι με την εξουσία και είμαστε συγχρόνως στην εξουσία». Οξύμωρο δεν ακούγεται; Τέλος πάντων.
Αλλά αν ο Πρωθυπουργός κι οι υπουργοί του είναι αντίθετοι στην εξουσία τότε γιατί κι ο λαός που τους ψήφισε δεν θα πρέπει κι αυτός να είναι – όπως κι όσοι δεν τους ψήφισαν, η απόλυτη πλειοψηφία δηλαδή – αντίθετος με την εξουσία; Με μια τέτοια συλλογιστική γιατί να κατηγορούνται οι οπαδοί του κινήματος «Δεν πληρώνω;» «Αντεξουσιαστές» είναι κι αυτοί! Γιατί ο Υπουργός Προστασίας του Πολίτη να απαγορεύει συγκέντρωση αγροτών των Σερρών στο δρόμο προς τα σύνορα με την Βουλγαρία, κάτι που αν δεν είναι αντισυνταγματικό, πλησιάζει πολύ την αντισυνταγματικότητα; Αντιεξουσιαστές κι αυτοί πιο ορίντζιναλ μάλιστα.
Κι άλλοι που δεν πληρώνουν εισιτήρια στα μέσα μεταφοράς ή κάνουν «γυαλιά καρφιά» αθηναϊκό θέατρο του οποίου δεν τους αρέσει το έργο που παίζεται. Ή οι κάθε λογής καταληψίες κλπ. Όλοι αυτοί είναι «αντιεξουσιαστές» όπως ο Πρωθυπουργός και οι υπουργοί του. Κατά δήλωση του Πρωθυπουργού μάλιστα.
Όλες αυτές οι συμπεριφορές έχουν κοινό παρονομαστή την απέχθεια προς τους νόμους και τους κανόνες – που θυμίζει, αν και δεν έχει καμία ουσιαστική σχέση – το γνωστό Παπαδοπουλικό: «επαναστατήσαμε εναντίον του εαυτού μας». Και έχουν εκτός από τη φαινομενική τους διάσταση και μιαν άλλη, ασύγκριτα μεγαλύτερη και δραματικά σοβαρή: μας γυρίζουν πίσω. Σε περίοδο μάλιστα που «η φυγή προς τα μπρος» είναι όχι απλά προτιμότερη, αλλά απολύτως αναγκαία για την επιβίωση μας ως κράτους και ως κοινωνίας.
Μας γυρίζουν, κατακερματίζοντας τον κοινωνικό ιστό, πίσω σε άλλες, παρωχημένες και αλήστου μνήμης εποχές. Αν μάλιστα αυτός ο κατακερματισμός συνεχιστεί – κι όλα προς τα εκεί συντείνουν – ο γνωστός από την αρχαιότητα και μέχρι μετά την τουρκοκρατία Ελληνικός κοινοτισμός θα χάσει και τα τελευταία του απομεινάρια. Η κοινότητα (έστω και όπως την καταντήσαμε σήμερα) θα πολυδιασπασθεί σε συντεχνίες, χωριά, φαμίλιες, άτομα. Και θα ακολουθήσει η βία και ο συνακόλουθος νόμος της ζούγκλας. Με άγνωστες – πλην απάνθρωπες και αιματηρές – συνέπειες.
Είναι προφανές ότι η κατηφόρα που πήραμε πρέπει να αντιστραφεί. Τα φαινόμενα αναρχίας που καθημερινά αυξάνονται πρέπει να αντιμετωπιστούν. Ασφαλώς όχι με μέτρα καταστολής με κρατική βία. Γιατί η βία, οθενδήποτε προερχόμενη, αυξάνει τη βία και οδηγεί σε ανυπέρβλητα αδιέξοδα. Αλλά με απόλυτο σεβασμό στο Σύνταγμα και στους νόμους. Και πάντα με δημοκρατικές διαδικασίες και σεβασμό σε αξίες και αρχές. Κι όχι με ιδιοτέλεια, μικροκομματικές σκοπιμότητες και υστεροβουλίες.
Ο Λάο Τσε συμβουλεύει:
«…. Αν δεν υπάρχουν ηθικές αρχές
η ηθική παλινδρομεί στην αναρχία,
η καλή τύχη παλινδρομεί στη συμφορά,
η σύγχυση των ανθρώπων παγιώνεται και χρονίζει…»
Κι επίσης:
«…. Τα προβλήματα ευκολότερα τα λύνεις
προτού ακόμα εμφανιστούν…
Αντιμετώπισε τα πριν συμβούν
Βάλε τάξη πριν απλωθεί η αναρχία…»
Γιάννης Κορομήλης
Πρώτα πρώτα την εννοεί με τη λέξη «αντεξουσιαστές»; Η λέξη αυτή δεν υπάρχει στα ελληνικά λεξικά. Από τα συμφραζόμενα μπορούμε βάσιμα να υποθέσουμε ότι ήθελε να πεί «αντιεξουσιαστικοί», αδόκιμος όρος κι αυτός μα πιο «εύπεπτος», πιο «νοικοκυρεμένος» γλωσσικά, εννοώντας αντίθετοι με την εξουσία. Εκτός κι αν αποτελεί πιστή μετάφραση από ξένη (αγγλική ας πούμε) λέξη. Αλλά πάλι ολόκληρη η φράση δεν βγάζει νόημα. Γιατί τι σημαίνει, «είμαστε αντίθετοι με την εξουσία και είμαστε συγχρόνως στην εξουσία». Οξύμωρο δεν ακούγεται; Τέλος πάντων.
Αλλά αν ο Πρωθυπουργός κι οι υπουργοί του είναι αντίθετοι στην εξουσία τότε γιατί κι ο λαός που τους ψήφισε δεν θα πρέπει κι αυτός να είναι – όπως κι όσοι δεν τους ψήφισαν, η απόλυτη πλειοψηφία δηλαδή – αντίθετος με την εξουσία; Με μια τέτοια συλλογιστική γιατί να κατηγορούνται οι οπαδοί του κινήματος «Δεν πληρώνω;» «Αντεξουσιαστές» είναι κι αυτοί! Γιατί ο Υπουργός Προστασίας του Πολίτη να απαγορεύει συγκέντρωση αγροτών των Σερρών στο δρόμο προς τα σύνορα με την Βουλγαρία, κάτι που αν δεν είναι αντισυνταγματικό, πλησιάζει πολύ την αντισυνταγματικότητα; Αντιεξουσιαστές κι αυτοί πιο ορίντζιναλ μάλιστα.
Κι άλλοι που δεν πληρώνουν εισιτήρια στα μέσα μεταφοράς ή κάνουν «γυαλιά καρφιά» αθηναϊκό θέατρο του οποίου δεν τους αρέσει το έργο που παίζεται. Ή οι κάθε λογής καταληψίες κλπ. Όλοι αυτοί είναι «αντιεξουσιαστές» όπως ο Πρωθυπουργός και οι υπουργοί του. Κατά δήλωση του Πρωθυπουργού μάλιστα.
Όλες αυτές οι συμπεριφορές έχουν κοινό παρονομαστή την απέχθεια προς τους νόμους και τους κανόνες – που θυμίζει, αν και δεν έχει καμία ουσιαστική σχέση – το γνωστό Παπαδοπουλικό: «επαναστατήσαμε εναντίον του εαυτού μας». Και έχουν εκτός από τη φαινομενική τους διάσταση και μιαν άλλη, ασύγκριτα μεγαλύτερη και δραματικά σοβαρή: μας γυρίζουν πίσω. Σε περίοδο μάλιστα που «η φυγή προς τα μπρος» είναι όχι απλά προτιμότερη, αλλά απολύτως αναγκαία για την επιβίωση μας ως κράτους και ως κοινωνίας.
Μας γυρίζουν, κατακερματίζοντας τον κοινωνικό ιστό, πίσω σε άλλες, παρωχημένες και αλήστου μνήμης εποχές. Αν μάλιστα αυτός ο κατακερματισμός συνεχιστεί – κι όλα προς τα εκεί συντείνουν – ο γνωστός από την αρχαιότητα και μέχρι μετά την τουρκοκρατία Ελληνικός κοινοτισμός θα χάσει και τα τελευταία του απομεινάρια. Η κοινότητα (έστω και όπως την καταντήσαμε σήμερα) θα πολυδιασπασθεί σε συντεχνίες, χωριά, φαμίλιες, άτομα. Και θα ακολουθήσει η βία και ο συνακόλουθος νόμος της ζούγκλας. Με άγνωστες – πλην απάνθρωπες και αιματηρές – συνέπειες.
Είναι προφανές ότι η κατηφόρα που πήραμε πρέπει να αντιστραφεί. Τα φαινόμενα αναρχίας που καθημερινά αυξάνονται πρέπει να αντιμετωπιστούν. Ασφαλώς όχι με μέτρα καταστολής με κρατική βία. Γιατί η βία, οθενδήποτε προερχόμενη, αυξάνει τη βία και οδηγεί σε ανυπέρβλητα αδιέξοδα. Αλλά με απόλυτο σεβασμό στο Σύνταγμα και στους νόμους. Και πάντα με δημοκρατικές διαδικασίες και σεβασμό σε αξίες και αρχές. Κι όχι με ιδιοτέλεια, μικροκομματικές σκοπιμότητες και υστεροβουλίες.
Ο Λάο Τσε συμβουλεύει:
«…. Αν δεν υπάρχουν ηθικές αρχές
η ηθική παλινδρομεί στην αναρχία,
η καλή τύχη παλινδρομεί στη συμφορά,
η σύγχυση των ανθρώπων παγιώνεται και χρονίζει…»
Κι επίσης:
«…. Τα προβλήματα ευκολότερα τα λύνεις
προτού ακόμα εμφανιστούν…
Αντιμετώπισε τα πριν συμβούν
Βάλε τάξη πριν απλωθεί η αναρχία…»
Γιάννης Κορομήλης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου