Παρασκευή 18 Φεβρουαρίου 2011
Έχουμε, λέμε, δημοκρατία. Υπερηφανευόμαστε μάλιστα ότι στη μεταπολίτευση, τα 37 περίπου τελευταία ...χρόνια, έχουμε την καλύτερη δημοκρατία που είχαμε ποτέ. Βέβαια το να είναι κάτι καλύτερο από κάτι προηγούμενο του δεν σημαίνει ότι είναι κατ’ ανάγκη και καλό. Μπορεί πολύ απλά να είναι το τωρινό πολύ χειρότερο από το προηγούμενό του. Ένας άρρωστος ασφαλώς δεν είναι υγιής. Το ότι, ας πούμε, σήμερα είναι καλύτερα από χθες δεν σημαίνει καθόλου ότι έγινε καλά. Ασθενής και σήμερα και χθες μόνο που είναι κάπως καλύτερα από ότι ήταν χθες. Κάτι ανάλογο συμβαίνει και με τη δημοκρατία μας.
Σίγουρα μετά τον Ιούλιο του 1974 και μέχρι τώρα έχουμε περισσότερη ή και καλύτερη, αν τα προτιμάτε, δημοκρατία από εκείνη που είχαμε πριν την 21η Απριλίου του 1967 οπότε οι συνταγματάρχες κατέβασαν τα τάνκς. Όμως έχουμε άραγε πραγματική δημοκρατία ή μήπως και τότε και τώρα το πολίτευμά μας είναι κάτι εντελώς διαφορετικό; Ας το δούμε από πιο κοντά.
Δημοκρατία, θεωρητικά τουλάχιστον, είναι το κατ’ εξοχήν συλλογική πολίτευμα. Στην πρώτη δημοκρατία (που οι αρχαίοι ημών πρόγονοι επινόησαν και εφάρμοσαν) την εξουσία ασκούσε ο δήμος, η Εκκλησία του Δήμου.
Όλοι δηλαδή οι Αθηναίοι που συναποτελούσαν την «πόλιν». Πάνω από 20.000 άνδρες συνολικά. Πολίτες δεν ήταν οι δούλοι, οι γυναίκες, οι αγρότες κλπ. Μειονέκτημα σαφώς αλλά ας μην ξεχνούμε τα δεδομένα εκείνης της εποχής και την κοινωνική θέση δούλων και γυναικών. Η δουλεία καταργήθηκε αιώνες αργότερα και οι γυναίκες (στη χώρα μας) απόκτησαν δικαίωμα ψήφου στα μέσα του προηγούμενου αιώνα.
«Δημοκρατία – έλεγε ο Αβραάμ Λίνκολν – είναι το πολίτευμα του λαού, με το λαό και για το λαό». Και μιλούσε προφανώς για τη σύγχρονη δημοκρατία. Σήμερα μιλούμε για αντιπροσωπευτική δημοκρατία. Ελέγχεται αν αυτοί οι δύο όροι, αντιπροσωπευτική και δημοκρατία, συμβιβάζονται. Γιατί το ουσιαστικό, η δημοκρατία δηλαδή, σημαίνει ότι ο δήμος «κρατεί», εξουσιάζει, κυβερνά. Το επίθετο αντιπροσωπευτική επισημαίνει ότι «κρατεί» μεν ο λαός, αλλά δια των αντιπροσώπων του των πολιτικών κ.α. Όμως στην πράξη αυτό το δεύτερο «κρατεί» στερείται ουσίας αφού οι αντιπρόσωποι του λαού από εντολοδόχοι γίνονται εντολείς και αυτοί «κρατούν», ασκούν δηλ. την εξουσία.
Ιστορικά δίπλα στη δημοκρατία καθιέρωσαν οι πονηροί «για νάναι για τους άμυαλους παγίδα» όρους όπως βασιλευόμενη σοσιαλιστική, λαϊκή κλπ. Όροι που στην πραγματικότητα αναιρούν, αφαιρούν κάθε έννοια δημοκρατίας. Η δημοκρατία ή είναι σκέτη δημοκρατία ή δεν είναι δημοκρατία. Αν θέλαμε να είμαστε ειλικρινείς και ακριβολόγοι θα λέγαμε ότι σήμερα στη χώρα μας (κι όχι μόνο) δεν έχουμε δημοκρατία αλλά ολιγαρχία. Οι ολίγοι είναι ο Πρωθυπουργός, ένα μικρό τμήμα των βουλευτών – πολιτικών και τοπικών αρχόντων ( δευτερευόντως), μικρός αριθμός των οικονομικά ισχυρών και ο ξένος παράγοντας (ΗΠΑ πρωτίστως, Γερμανία κ.λπ.).
Αν περιοριστούμε στο εσωτερικό της χώρας πλησιάζουμε περισσότερο στη μοναρχία (του Πρωθυπουργού). Έχουμε μάλλον «προεδρική ολιγαρχία» παρά προεδρευόμενη δημοκρατία.
Από την περασμένη Παρασκευή στην επικαιρότητα κυριάρχησε το θέμα της συνέντευξης των Τροϊκανών και της αξιοποίησης (πώλησης) δημόσιας περιουσίας, με στόχο να αντλήσει το δημόσιο 50 δις ευρώ, που να τα εκχωρήσει στους δανειστές μας ώστε να μειωθεί το τεράστιο κι «ανοικονόμητο» χρέος μας. Τη σοβαρή αυτή απόφαση την πήραν οι εκπρόσωποι της Τρόϊκας και οι Γ. Παπανδρέου και Γ. Παπακωνσταντίνου. Ανακοινώθηκε στο λαό και στους υπουργούς(!) από την Τρόϊκα, με άκομψο μέχρι απαράδεκτο τρόπο. Και ακολούθησαν οι γνωστές σκιαμαχίες που μόλις προχθές κόπασαν.
Τι έδειξε όλη αυτή η σοβαρότατη υπόθεση; Απέδειξε ότι δεν έχουμε ούτε καν αντιπροσωπευτική δημοκρατία. Για ένα τόσο σημαντικό θέμα δεν ζητήθηκε ούτε θα ζητηθεί ποτέ η γνώμη του λαού. Όσο για τους Υπουργούς – πλην ελαχίστων – τους βουλευτές, τους εκπροσώπους των λαϊκών φορέων κι αυτοί έμαθαν απλά τι αποφασίσθηκε από τις τηλεοράσεις! Το Υπουργικό Συμβούλιο θα ενημερωθεί αλλά… εκ των υστέρων. Και θα «συναποφασίσει» ειλημμένες αποφάσεις! Θαυμάστε λειτουργία δημοκρατικών οργάνων και θεσμών! Ο Γ. Παπανδρέου (με τη σύμφωνη γνώμη των οικείων του ασφαλώς), ο Γ. Παπακωνσταντίνου, ενδεχομένως και κάποιοι άλλοι του στενού περιβάλλοντος, συναποφάσισαν με τους «λογιστές της Τρόϊκας», το ανακοίνωσαν στο λαό και τους υπουργούς και θα διατάξουν (οι Τροϊκανοί ήδη το έκαναν) την αγόγγυστη εκτέλεση των αποφάσεών τους!
Το χείριστο είναι ότι αποφάσισαν για την «αξιοποίηση» περιουσίας που δεν τους ανήκει. Ούτε φυσικά στους, τροϊκανούς, αλλά ούτε και στην κυβερνώσα ολιγαρχία. Η περιουσία είναι κρατική όχι κυβερνητική. Η κυβέρνηση τη διαχειρίζεται. Αν πρόκειται για πώληση, όπως σαφώς ξεκαθάρισε τον περασμένο Σεπτέμβριο ο κ. Παπανδρέου στη Ν. Υόρκη, τότε απαιτείται η συναίνεση του κοινωνικού συνόλου, του λαού κι όχι των κομμάτων, όπως εμφανίζεται επιδιώκουσα η Κυβέρνηση.
Οι προαναφερθείσες αποφάσεις και ο τρόπος λήψης τους θυμίζουν άραγε κάτι από δημοκρατία; Καταφώς όχι.
Γιάννης Κορομήλης Σίγουρα μετά τον Ιούλιο του 1974 και μέχρι τώρα έχουμε περισσότερη ή και καλύτερη, αν τα προτιμάτε, δημοκρατία από εκείνη που είχαμε πριν την 21η Απριλίου του 1967 οπότε οι συνταγματάρχες κατέβασαν τα τάνκς. Όμως έχουμε άραγε πραγματική δημοκρατία ή μήπως και τότε και τώρα το πολίτευμά μας είναι κάτι εντελώς διαφορετικό; Ας το δούμε από πιο κοντά.
Δημοκρατία, θεωρητικά τουλάχιστον, είναι το κατ’ εξοχήν συλλογική πολίτευμα. Στην πρώτη δημοκρατία (που οι αρχαίοι ημών πρόγονοι επινόησαν και εφάρμοσαν) την εξουσία ασκούσε ο δήμος, η Εκκλησία του Δήμου.
Όλοι δηλαδή οι Αθηναίοι που συναποτελούσαν την «πόλιν». Πάνω από 20.000 άνδρες συνολικά. Πολίτες δεν ήταν οι δούλοι, οι γυναίκες, οι αγρότες κλπ. Μειονέκτημα σαφώς αλλά ας μην ξεχνούμε τα δεδομένα εκείνης της εποχής και την κοινωνική θέση δούλων και γυναικών. Η δουλεία καταργήθηκε αιώνες αργότερα και οι γυναίκες (στη χώρα μας) απόκτησαν δικαίωμα ψήφου στα μέσα του προηγούμενου αιώνα.
«Δημοκρατία – έλεγε ο Αβραάμ Λίνκολν – είναι το πολίτευμα του λαού, με το λαό και για το λαό». Και μιλούσε προφανώς για τη σύγχρονη δημοκρατία. Σήμερα μιλούμε για αντιπροσωπευτική δημοκρατία. Ελέγχεται αν αυτοί οι δύο όροι, αντιπροσωπευτική και δημοκρατία, συμβιβάζονται. Γιατί το ουσιαστικό, η δημοκρατία δηλαδή, σημαίνει ότι ο δήμος «κρατεί», εξουσιάζει, κυβερνά. Το επίθετο αντιπροσωπευτική επισημαίνει ότι «κρατεί» μεν ο λαός, αλλά δια των αντιπροσώπων του των πολιτικών κ.α. Όμως στην πράξη αυτό το δεύτερο «κρατεί» στερείται ουσίας αφού οι αντιπρόσωποι του λαού από εντολοδόχοι γίνονται εντολείς και αυτοί «κρατούν», ασκούν δηλ. την εξουσία.
Ιστορικά δίπλα στη δημοκρατία καθιέρωσαν οι πονηροί «για νάναι για τους άμυαλους παγίδα» όρους όπως βασιλευόμενη σοσιαλιστική, λαϊκή κλπ. Όροι που στην πραγματικότητα αναιρούν, αφαιρούν κάθε έννοια δημοκρατίας. Η δημοκρατία ή είναι σκέτη δημοκρατία ή δεν είναι δημοκρατία. Αν θέλαμε να είμαστε ειλικρινείς και ακριβολόγοι θα λέγαμε ότι σήμερα στη χώρα μας (κι όχι μόνο) δεν έχουμε δημοκρατία αλλά ολιγαρχία. Οι ολίγοι είναι ο Πρωθυπουργός, ένα μικρό τμήμα των βουλευτών – πολιτικών και τοπικών αρχόντων ( δευτερευόντως), μικρός αριθμός των οικονομικά ισχυρών και ο ξένος παράγοντας (ΗΠΑ πρωτίστως, Γερμανία κ.λπ.).
Αν περιοριστούμε στο εσωτερικό της χώρας πλησιάζουμε περισσότερο στη μοναρχία (του Πρωθυπουργού). Έχουμε μάλλον «προεδρική ολιγαρχία» παρά προεδρευόμενη δημοκρατία.
Από την περασμένη Παρασκευή στην επικαιρότητα κυριάρχησε το θέμα της συνέντευξης των Τροϊκανών και της αξιοποίησης (πώλησης) δημόσιας περιουσίας, με στόχο να αντλήσει το δημόσιο 50 δις ευρώ, που να τα εκχωρήσει στους δανειστές μας ώστε να μειωθεί το τεράστιο κι «ανοικονόμητο» χρέος μας. Τη σοβαρή αυτή απόφαση την πήραν οι εκπρόσωποι της Τρόϊκας και οι Γ. Παπανδρέου και Γ. Παπακωνσταντίνου. Ανακοινώθηκε στο λαό και στους υπουργούς(!) από την Τρόϊκα, με άκομψο μέχρι απαράδεκτο τρόπο. Και ακολούθησαν οι γνωστές σκιαμαχίες που μόλις προχθές κόπασαν.
Τι έδειξε όλη αυτή η σοβαρότατη υπόθεση; Απέδειξε ότι δεν έχουμε ούτε καν αντιπροσωπευτική δημοκρατία. Για ένα τόσο σημαντικό θέμα δεν ζητήθηκε ούτε θα ζητηθεί ποτέ η γνώμη του λαού. Όσο για τους Υπουργούς – πλην ελαχίστων – τους βουλευτές, τους εκπροσώπους των λαϊκών φορέων κι αυτοί έμαθαν απλά τι αποφασίσθηκε από τις τηλεοράσεις! Το Υπουργικό Συμβούλιο θα ενημερωθεί αλλά… εκ των υστέρων. Και θα «συναποφασίσει» ειλημμένες αποφάσεις! Θαυμάστε λειτουργία δημοκρατικών οργάνων και θεσμών! Ο Γ. Παπανδρέου (με τη σύμφωνη γνώμη των οικείων του ασφαλώς), ο Γ. Παπακωνσταντίνου, ενδεχομένως και κάποιοι άλλοι του στενού περιβάλλοντος, συναποφάσισαν με τους «λογιστές της Τρόϊκας», το ανακοίνωσαν στο λαό και τους υπουργούς και θα διατάξουν (οι Τροϊκανοί ήδη το έκαναν) την αγόγγυστη εκτέλεση των αποφάσεών τους!
Το χείριστο είναι ότι αποφάσισαν για την «αξιοποίηση» περιουσίας που δεν τους ανήκει. Ούτε φυσικά στους, τροϊκανούς, αλλά ούτε και στην κυβερνώσα ολιγαρχία. Η περιουσία είναι κρατική όχι κυβερνητική. Η κυβέρνηση τη διαχειρίζεται. Αν πρόκειται για πώληση, όπως σαφώς ξεκαθάρισε τον περασμένο Σεπτέμβριο ο κ. Παπανδρέου στη Ν. Υόρκη, τότε απαιτείται η συναίνεση του κοινωνικού συνόλου, του λαού κι όχι των κομμάτων, όπως εμφανίζεται επιδιώκουσα η Κυβέρνηση.
Οι προαναφερθείσες αποφάσεις και ο τρόπος λήψης τους θυμίζουν άραγε κάτι από δημοκρατία; Καταφώς όχι.
ΚΡΑΧΤΗΣ http://kraxtis-gr.blogspot.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου