Ας προσπαθήσουμε να πάμε πέρα από τα προφανή. Εχω βαρεθεί κάθε φορά που εκδηλώνονται πράξεις ακραίου χουλιγκανισμού, όπως η επίθεση στο Θέατρο... Τέχνης μόνο και μόνο γιατί ανέβαζε ένα θεατρικό με αναφορές στον ΠΑΟΚ (!), ν’ ακούω το γνωστό ανάθεμα στις ομάδες, στους συνδέσμους, στους προέδρους που συντηρούν στρατούς και άλλα τέτοια.
Φυσικά και καταδικάζονται από όλους τους λογικούς ανθρώπους όσοι τη βία τη συντηρούν. Φυσικά και είναι λογικό να επισημαίνεται κάθε φορά ότι για το ζήτημα του χουλιγκανισμού έχουν τεράστιες ευθύνες οι ΠΑΕ και η Πολιτεία. Φυσικά και είναι απαραίτητο να εκφράζεται, με κάθε τρόπο, η έντονη δυσαρέσκεια για την ανεπαρκή αστυνόμευση.
Όμως, ο καταγγελτικός λόγος, όταν μιλάμε για χούλιγκανς και μάλιστα (αυτό)οργανωμένους, είναι πλέον σχεδόν άχρηστος: χρειάζονται πολλά περισσότερα από την καταγγελία.
Πρώτα από όλα χρειάζεται σοβαρή δουλειά από την αστυνομία και τους μηχανισμούς της, δουλειά που στην προκειμένη περίπτωση είναι σχεδόν ανύπαρκτη. Δεν είναι δυνατόν το 2011 η αστυνομία να μην ασχολείται καθόλου σοβαρά με το χουλιγκανισμό, όταν σχεδόν κάθε εβδομάδα έχουμε στα γήπεδα επεισόδια.
Δεν είναι δυνατόν η αστυνομία να παρακολουθεί εξ αποστάσεως όλο αυτό το τσουνάμι της βίας, όταν μάλιστα στρέφεται εδώ και καιρό κυρίως εναντίον της. Από τη στιγμή που στα ελληνικά γήπεδα δεν υπάρχουν, πλέον, οπαδοί και των δυο αγωνιζόμενων ομάδων αλλά μόνο εκείνοι της γηπεδούχου, το 90% των επεισοδίων έχει να κάνει με διαπληκτισμούς (και μάλιστα πολύ σκληρούς και επικίνδυνους) χουλιγκάνων με αστυνομικούς.
Εδώ και πολύ καιρό οργανωμένες ομάδες κουκουλοφόρων πηγαίνουν στα γήπεδα έχοντας κατά νου ότι θα συγκρουστούν με τα ΜΑΤ, ανεξάρτητα μάλιστα από την έκβαση του αγώνα ή από τα όσα συμβαίνουν εντός γηπέδου.
Στο πρόσφατο ντέρμπι του Κυπέλου είχαμε συμπλοκές οργανωμένων της ΑΕΚ με την αστυνομία πριν, κατά τη διάρκεια και στο τέλος του αγώνα, μολονότι η ΑΕΚ προκρίθηκε. Εδώ και καιρό για συγκεκριμένες ομάδες χουλιγκάνων τα γήπεδα είναι μόνο το σκηνικό: Το μέρος που θα βρεθούν «μπάτσοι» για να πέσει ξύλο.
Μπροστά σε μια τέτοια δεδομένη και επαναλαμβανόμενη πρακτική είναι αδύνατο ακόμα και η ελληνική αστυνομία να μην προβληματίζεται. Δεν είναι π.χ δυνατόν να μην ασχολείται η δίωξη ηλεκτρονικού εγκλήματος με τα όσα οι ιστοσελίδες των οργανωμένων αναπαράγουν.
Δεν είναι δυνατόν να μην παρακολουθούνται ηγήτορες συγκεκριμένων συνδέσμων. Δεν γίνεται να μην υπάρχουν έρευνες σε συνδέσμους παρουσία του εισαγγελέα. Δεν γίνεται να μην υπάρχει ειδικό σώμα ανάλογο της αντιτρομοκρατικής, ικανό να ασχοληθεί σοβαρά με το πρόβλημα.
Επειδή όλα αυτά είναι αδύνατο να μην προβληματίζουν την ηγεσία της ελληνικής αστυνομίας είναι προφανές τι έχει συμβεί: Η ελληνική Πολιτεία έχει αφήσει τα γήπεδα έρμαια των διαθέσεων των χουλιγκάνων, ώστε να μπορούν οι πιτσιρικάδες εκεί να εκτονώνονται. Με την αύξηση της μικροεγκληματικότητας είναι πρόβλημα οι συλλήψεις και η καταστολή: Δεν ξέρουν τι να κάνουν τους πιτσιρικάδες που συλλαμβάνουν ή που μπορεί να συλλάβουν.
Η παραίτηση της Πολιτείας φαίνεται και από τη συνθηκολόγησή της στο ζήτημα της αστυνόμευσης των γηπέδων. Τα γήπεδα αστυνομεύονται (ο Θεός να το κάνει αστυνόμευση αυτό…) από εταιρείες σεκιούριτι που προσλαμβάνουν οργανωμένους: Ο λύκος δηλαδή φυλάει τα πρόβατα!
Έχοντας, πλέον, τη βεβαιότητα ότι κατέλαβαν τα γήπεδα οι οργανωμένοι δεν σταματάνε μπροστά σε τίποτα: δεν είναι εκτός λογικής ότι έγινε στο Θέατρο Τέχνης– θα γίνουν προφανώς χειρότερα. Γιατί; Γιατί η Πολιτεία μας έχει αποφασίσει ότι η αστυνομία υπάρχει για να παρακολουθεί εξ αποστάσεως ή πετώντας δακρυγόνα. Υποθέτω ότι δίνονται και συμβουλές να είναι όλοι ανεκτικοί με τα παιδιά. Τα οποία παιδιά καταστρέφουν, τρομοκρατούν, και χτυπάνε τον κόσμο για την πλάκα τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου