Πέμπτη 17 Φεβρουαρίου 2011
Δημοσιογράφος: Κύριε Φλωρίδη καλή σας ημέρα.
Γ. Φλωρίδης: Καλή σας ημέρα.
Δημοσιογράφος: Θα θέλαμε μια δική σας τοποθέτηση όχι επί της ουσίας του νομοσχεδίου για τα μέσα... μαζικής μεταφοράς, αλλά κυρίως για το φαινόμενο αυτό των αντιδράσεων του κόσμου. Εγώ δεν θέλω να του βάλω πολιτικό χρωματισμό. Ας πούμε ότι είναι μια υγιής αντίδραση του κόσμου σε όσα συμβαίνουν στο κεφάλι του. Εσείς πώς τοποθετήστε επ' αυτού;
Γ. Φλωρίδης: Έχω μιλήσει για αυτό πριν από μερικές μέρες και θα το επαναλάβω. Υπάρχουν κάποιοι που πιστεύουν ότι μπορούν να ζουν εις βάρος των υπολοίπων «λοιπών κορόϊδων» που διαθέτει η χώρα, αυτών που πληρώνουν κανονικά τους φόρους τους για να καλύπτονται τα ελλείμματα του κράτους και των αστικών συγκοινωνιών, και αυτών που πρέπει και πληρώνουν κανονικά το εισιτήριό τους ώστε οι δημόσιες συγκοινωνίες να συνεχίσουν να υπάρχουν. Περί αυτού πρόκειται. Δεν πρόκειται για κανένα υγιές «κίνημα». Κατ' αρχήν δεν είναι κίνημα αυτό. Είναι σαφώς μια αντικοινωνική συμπεριφορά, η οποία πλήττει ευθέως την σοβαρότητα και την ικανότητα αυτού του κράτους να οργανωθεί, να σταθεί στα πόδια του και να καλύψει ή να διορθώσει προβληματικές περιοχές της λειτουργίας του που υπάρχουν εδώ και πάρα πολλά χρόνια.
Δημοσιογράφος: Η ευθύνη της τήρησης πάντως των νόμων πέφτει στο κράτος. Θα συμφωνήσετε σε αυτό, ή όχι;
Γ. Φλωρίδης: Προφανώς το κράτος είναι υπεύθυνο για την τήρηση των νόμων με τους δικούς του μηχανισμούς. Από εκεί και πέρα αυτό δεν σημαίνει ότι δικαιούται καθένας από εμάς να ερμηνεύει και να εφαρμόζει τον νόμο κατά το δοκούν.
Δημοσιογράφος: Πάντως κύριε Φλωρίδη, να κάνω λίγο τον συνήγορο του διαβόλου, δεν θεωρείτε αιτιολογημένη την αντίδραση κάποιων ανθρώπων όταν το εισιτήριο που μέχρι σήμερα το πλήρωναν 1 ευρώ, το πληρώνουν 1,40;
Γ. Φλωρίδης: Η μάνα μου στο χωριό μου η οποία θα πρέπει να πάει στο Κιλκίς και χρειαστεί να πάρει το λεωφορείο για επτά χιλιόμετρα και πρέπει να πληρώσει ενάμιση ή δυο ευρώ, πρέπει να σας πω, ότι δεν θα της περάσει ποτέ από το μυαλό, επειδή είναι φτωχή γυναίκα, ότι θα ανέβει σε ένα δημόσιο μέσο και δεν θα πληρώσει. Η φτώχεια έχει αξιοπρέπεια πρέπει να σας πω.
Δημοσιογράφος: Σίγουρα. Αν τους κάνουν τα 2 ευρώ 5 σε μία νύχτα όμως;
Γ. Φλωρίδης: Δεν έχουμε τέτοια φαινόμενα εδώ. Υπάρχουν αυξήσεις, που κάποιος μπορεί να τις κρίνει δικαιολογημένες ή αδικαιολόγητες, αλλά από εκεί και πέρα εγώ δεν έχω δει φτωχούς να αντιδρούν στην υπόθεση αυτή, από την ώρα που η κυβέρνηση νομοθετεί και χορηγεί κάρτες. Και οι κάρτες αυτές αφορούν από δωρεάν μεταφορά μέχρι και μειωμένο εισιτήριο έως 50% σε ανέργους, υπερήλικες, αναπήρους, σε δεκάδες χιλιάδες συμπολιτών μας που αξίζει να τους φροντίσεις. Από την ώρα λοιπόν που το κράτος φροντίζει όλους αυτούς που πραγματικά δυσκολεύονται να πληρώσουν, το κίνημα γίνεται από τους λεγόμενους «τζιπάτους». Δηλαδή, από αυτούς που έχω δει στα διόδια με τα τζιπ των 80,000 ευρώ να σηκώνουν τη μπάρα και να περνάνε. Για μένα, δεν χρειάζεται η αστυνομία να ασχοληθεί με αυτούς αλλά το ΣΔΟΕ. Καταλάβατε; Έχουμε και ένα προκλητικό πλούτο ο οποίος επιμένει να προκαλεί περισσότερο. Οι φτωχοί δεν προκαλούν. Η φτώχεια, έχω πει και άλλη φορά, ήταν μια δύναμη με την οποία μπορούσες να καλυτερεύσεις τη δική σου ζωή και τη ζωή της κοινωνίας.
Δημοσιογράφος: Νομίζω ότι συμφωνούμε όλοι. Οι φτωχοί, στην παρούσα συγκυρία, μάλλον προκαλούνται παρά προκαλούν.
Γ. Φλωρίδης: Και εν πάση περιπτώσει το κράτος, όσον αφορά τις συγκοινωνίες, παίρνει πολύ συγκεκριμένα μέτρα ανακούφισης των πραγματικά φτωχών, των ανέργων και όλων των υπολοίπων κοινωνικών ομάδων που χρειάζονται βοήθεια αναφορικά με το εισιτήριό τους. Και αυτοί ή δεν πληρώνουν καθόλου ή πληρώνουν το μισό από τους υπόλοιπους.
Δημοσιογράφος: Πάμε σε ένα άλλο θέμα κύριε Φλωρίδη. Σε αυτό περί αξιοποίησης της ακίνητης περιουσίας του δημοσίου, που ξεκίνησε στα τέλη της προηγούμενης εβδομάδας. Για ποιο λόγο ακριβώς γίνεται η συζήτηση; Διότι εγώ, θα πρέπει να σας πω, τις αντεγκλήσεις μεταξύ κυβέρνησης και αντιπολίτευσης δεν τις αντιλαμβάνομαι και πάρα πολύ. Ποια είναι η ουσία αυτής της συζήτησης; Το αν θα πιάσουμε 50δις πουλώντας; Το αν θα πουλήσουμε, αν θα μεταβιβάσουμε, αν θα αξιοποιήσουμε; Γιατί σε τελική ανάλυση, ακόμα και αν πουλήσουμε, η γη θα μείνει στην Ελλάδα.
Γ. Φλωρίδης: Θέλω να σας πω την πολιτική μου άποψη για το ζήτημα αυτό. Νομίζω, με ευθύνη εκατέρωθεν, μιλώ για τις δυο πολιτικές δυνάμεις, αυτή η συζήτηση δεν γίνεται με τον σωστό τρόπο και προκαλεί σύγχυση. Οφείλουμε να δούμε το μεγάλο ζήτημα που έχουμε να αντιμετωπίσουμε και να σταθούμε με ευθύνη απέναντι σε αυτό. Τι εννοώ: έχουμε ένα δυσθεώρητο χρέος. Κατά ένα περίεργο τρόπο η δημόσια συζήτηση θέλει να ξεχάσουμε ότι το χρέος αυτό είναι δικό μας. Ούτε οι Γερμανοί, ούτε οι Γάλλοι, ούτε οι Σουηδοί χρωστάνε για εμάς. Εμείς χρωστάμε 350 δις ευρώ. Αυτήν την στιγμή, για καλή μας τύχη, η Ευρώπη, λόγω των προβλημάτων που έχουν εμφανιστεί και σε άλλες χώρες, έχει ανοίξει το ζήτημα της λεγόμενης οικονομικής διακυβέρνησης. Δηλαδή, η Ευρωζώνη θα πρέπει να αποκτήσει κοινούς οικονομικούς κανόνες, έτσι ώστε σιγά σιγά να προχωράει σε μια ενίσχυση του ομοσπονδιακού της χαρακτήρα. Ομοσπονδιακός χαρακτήρας στην Ευρώπη είναι κατά την άποψή μου κάτι καλό για την Ελλάδα. Ενισχύει την δύναμη της Ευρώπης και όταν βρίσκεσαι μέσα σε ένα ισχυρό οργανισμό αισθάνεσαι και πιο ασφαλής. Εκεί λοιπόν η Ελλάδα, στις συζητήσεις που ξεκίνησαν, οφείλει να προσέλθει έχοντας κατά νου, τους δυο βασικούς της στόχους που έχει. Ένας πρώτος και μεγάλος στόχος είναι πώς αυτό το τεράστιο χρέος που έχουμε θα γίνει αντιμετωπίσιμο. Τι ζητάμε εμείς, λοιπόν, από τους δανειστές μας; Ζητάμε από τους δανειστές μας αυτό που ο απλός κόσμος λέει «ευκολίες πληρωμής». Τι σημαίνουν ευκολίες πληρωμής; Σημαίνουν ένα καλύτερο επιτόκιο και περισσότερο χρόνο για την αποπληρωμή του. Κάποιοι άλλοι στο εξωτερικό, η ελληνική κυβέρνηση το αρνείται και σωστά, θέτουν το ζήτημα ότι το χρέος μας πρέπει να μειωθεί κατά 20%. Όταν εμείς πάμε στους δανειστές και τους ζητάμε αυτά, δηλαδή τις διευκολύνσεις, και όταν λέμε στους εταίρους μας και κυρίως στους Γερμανούς να βάλουν κάποια περισσότερα χρήματα στο μηχανισμό διάσωσης, έτσι ώστε να μην μας πιέζουν τόσο πολύ οι αγορές, είναι λογικό να πάμε με δημιουργική διάθεση και να πούμε: «ξέρετε, από την ώρα που σας ζητάμε να τα κάνετε αυτά για εμάς έχουμε με την σειρά μας σκοπό να συνεισφέρουμε κάποια πράγματα στην υπόθεση του δικού μας χρέους. Έτσι δεν είναι; Διότι ο άλλος λέει έρχεστε και μας ζητάτε χίλια δυο, πείτε μας επιτέλους τι θα βάλετε ως δικό σας μερίδιο για την διευκόλυνση αυτού του τεράστιου χρέους.
Δημοσιογράφος: Υπονοείτε ή λέτε με αρκετή σαφήνεια ότι στο συγκεκριμένο θέμα όλοι ξέρουν περί τίνος μιλούν.
Γ. Φλωρίδης: Στο συγκεκριμένο θέμα οφείλουμε να κάνουμε μια νηφάλια δημόσια συζήτηση και να καταλάβουμε επιτέλους την θέση μας.
Δημοσιογράφος: Το είπατε και προηγουμένως: «Με εκατέρωθεν ευθύνη και των δυο μεγάλων κομμάτων». Πού εντοπίζεται την συζήτηση αυτή;
Γ. Φλωρίδης: Η συζήτηση έχει δημιουργήσει μια τεράστια σύγχυση με τον τρόπο που έχει γίνει. Επιμένουμε να μην αντιμετωπίζουμε την αλήθεια κατάματα.
Δημοσιογράφος: Ζητάμε από εσάς να την πείτε.
Γ. Φλωρίδης: Νομίζω ότι προσπάθησα να σας την περιγράψω με τον πιο απλό τρόπο.
Δημοσιογράφος: Ότι πρέπει να αξιοποιηθεί και ένα μεγάλο μέρος της δημόσιας περιουσίας.
Γ. Φλωρίδης: Δεν γίνεται λοιπόν να χρωστάμε και να ζητούμε από τους ξένους να κάνουν τα πάντα για λογαριασμό μας, και εμείς να μην θέλουμε να κάνουμε τίποτα για τον εαυτό μας.
Δημοσιογράφος: Εγώ δεν έχω κατανοήσει ακόμα τα σημεία ευθύνης των δυο κομμάτων. Ποια είναι; Πού τα αντιμετωπίζετε; Πού έκανε λάθη το ΠΑΣΟΚ και πού η ΝΔ; Επί της ουσίας, λιγότερο ή περισσότερο, φαίνεται αργότερα ή γρηγορότερα να συμφωνούν.
Γ. Φλωρίδης: Ο τρόπος που ξεκίνησε να γίνεται αυτή η συζήτηση δημιούργησε πρόβλημα. Φαίνεται να συμφωνούν ότι μεταξύ των άλλων στοιχείων ενεργητικού που έχει η χώρα είναι και η όποια δημόσια περιουσία. Δημόσια περιουσία δεν είναι μόνο η ακίνητη, όπως και ο τρόπος αξιοποίησης δεν είναι ο ίδιος. Το κύριο ερώτημα για όλους μας είναι: Θα συζητήσουμε σοβαρά στο ζήτημα αντιμετώπισης του δικού μας χρέους; Αν λοιπόν το συζητήσουμε, τότε ας προσέλθει ο καθένας με τις προτάσεις του, με δημιουργικό τρόπο για να μπορέσει και η Ελλάδα, όταν συζητάει με τους δανειστές της, να καταθέσει μια δημιουργική πρόταση. Να πει ότι έχουμε σκοπό να συνεισφέρουμε αυτά. Έχουμε κάνει πολλά πράγματα μέχρι τώρα, με την έννοια ότι κάναμε τις διαρθρωτικές αλλαγές...
Δημοσιογράφος: Υπ' αυτήν την έννοια, κύριε Φλωρίδη, θεωρείτε ότι απαιτείται από πλευράς Υπουργείου Οικονομικών, που έχει την ευθύνη της απ' ευθείας συζήτησης, κάτι περισσότερο απ' όσα έχει κάνει μέχρι τώρα στο συγκεκριμένο θέμα;
Γ. Φλωρίδης: Δεν λέω για αυτό.
Δημοσιογράφος: Εγώ σας ρωτάω αυτό. Η πρόταση αυτή υπάρχει; Έχει κατατεθεί;
Γ. Φλωρίδης: Θα σας πω. Είναι τρία ζητήματα που έχει η Ελλάδα, τα οποία αν τα δούμε ξεκομμένα μεταξύ τους τότε η αντιπολίτευση και η κριτική είναι εύκολη. Δηλαδή, αν δεις χώρια το έλλειμμα, χώρια το χρέος και χώρια την ανάπτυξη, τότε προφανώς μπορείς να λες για το καθένα από αυτά ό,τι νομίζεις. Αυτά συγκοινωνούν μεταξύ τους και εντάσσονται σε ένα σχέδιο ανόρθωσης της χώρας, έτσι ώστε η Ελλάδα να μπορέσει να αντιμετωπίσει με ένα συνολικό τρόπο όλο της το πρόβλημα. Αυτό λοιπόν προϋποθέτει την εφαρμογή ενός σχεδίου που οφείλει να υπερβεί το Μνημόνιο για να μπορέσει η Ελλάδα να σταθεί στα πόδια της και να συμμετάσχει στις ευρωπαϊκές εξελίξεις. Όσο δεν συζητάμε για αυτά, αλλά συζητάμε για τα επιμέρους ή τα δευτερεύοντα ή ο ένας εννοεί αξιοποίηση και ο άλλος εννοεί εκποίηση, ο λαός «εκνευρίζεται» αφάνταστα. Δυστυχώς απαξιώνουν ακόμα περισσότερο τους πολιτικούς και δε μπορούμε, νομίζω, να συνεχίσουμε έτσι.
Δημοσιογράφος: Σαφές κύριε Φλωρίδη. Ευχαριστούμε πολύ. (http://www.floridis.gr/node/425)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου