Γράφει ο Γ. Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ giorgis@massavetas.gr
Την πάνε για κατεδάφιση και την ΓΣΕΕ. Αποχώρησαν οι "γαλάζιοι" και οι "ροζ". Ενώ οι "κόκκινοι" βρίσκονται από καιρό απέναντι στη ΓΣΕΕ, συγκροτώντας με το ΠΑΜΕ την δική τους αντί - ΓΣΕΕ.
Γυρίζουμε πίσω. Στη ...δεκαετία του '60, όταν ως νεαρός οικοδόμος ήμουν οργανωμένος στα 115 σωματεία του "Δημοκρατικού Συνδικαλιστικού Κινήματος", υπό τον σοσιαλδημοκράτη Στράτη Σωμερίτη, έχοντας απέναντι ως εχθρό την επίσημη ΓΣΕΕ με τους τότε κρατικούς συνδικαλιστές υπό τον περίφημο Μακρή.
Ομολογώ ότι δεν περίμενα, μισό αιώνα μετά, να βλέπω τον "πράσινο" Παναγόπουλο περιχαρακωμένο στη μοναξιά του ως κακέκτυπο του παραεργοδοτικού και παρακρατικού, αλήστου μνήμης, εργατοπατέρα, στο κράτος της μετεμφυλιακής περιόδου, με τις ψυχώσεις εκείνης της εποχής.
Το κοινό γνώρισμα ανάμεσα στην τότε και την τωρινή ηγεσία της ΓΣΕΕ είναι το γεγονός ότι και τότε και τώρα ήταν και είναι ξεκομμένη από την βάση των εργαζομένων και κυρίως εκείνων που αγωνίζονται να επιβιώσουν στον ιδιωτικό τομέα. Ότι στηρίζονταν και στηρίζονται σε συντεχνιακές συμμαχίες του ευρύτερου δημόσιου τομέα.
Οι συντεχνίες αυτές υπήρξαν πράγματι άλλοτε πανίσχυρες. Είναι αρκετά χαρακτηριστικό το γεγονός ότι ακόμη και στην εποχή της δικτατορίας, οι αποδεκτοί από τους συνταγματάρχες εργατοπατέρες των τραπεζοϋπαλλήλων, του ΟΤΕ και της ΔΕΗ, κατάφεραν να ματαιώσουν την ενοποίηση όλων των ταμείων σε ένα, που επιχείρησε ο Λουκάς Πάτρας. Και τελικώς να τον οδηγήσουν και σε παραίτηση.
Από το ξεκίνημα της μεταπολίτευσης, ως το 1985, όταν ο Ανδρέας Παπανδρέου ανακάλυψε τα "ρετιρέ" ως μια από τις πληγές της Ελλάδας, οι συντεχνίες ισχυροποιήθηκαν, απέκτησαν προνόμια, ενώ οι πρωτοβάθμιες οργανώσεις των εργαζόμενων στον ιδιωτικό τομέα, άρχισαν να ξεφτίζουν.
Έκτοτε, οι κυβερνήσεις πότε χάιδευαν, στις προεκλογικές περιόδους και πότε ξήλωναν μεθοδικά τη δύναμη των συντεχνιών. Με καταλυτικότερο κτύπημα την αποκρατικοποίηση σχεδόν ολόκληρου του τραπεζικού συστήματος, του ΟΤΕ και της "Ολυμπιακής".
Θυμάμαι μια φράση που έλεγαν τακτικά οι καθοδηγητές μας σε εκείνες τις ταραγμένες εποχές, όταν ήθελαν να δικαιολογήσουν κάποια αλλαγή "γραμμής": "Νέες συνθήκες, νέα καθήκοντα".
Εδώ λοιπόν ξαναβρισκόμαστε. Νέες συνθήκες. Που επιβάλλουν νέα καθήκοντα. Να κτισθεί από την αρχή ένα υγιές και ακηδεμόνευτο συνδικαλιστικό κίνημα. Διότι το έχουμε ανάγκη. Η ΓΣΕΕ που ξέραμε είναι για κατεδάφιση. Κάτι άλλο είναι ανάγκη να ξεπηδήσει. Από την μοναδική πηγή. Τον λαό. Και όχι από κομματικούς σωλήνες, οιουδήποτε χρώματος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου