Αισιόδοξος – όπως γράφαμε και χθες – ο Πρόεδρος του Γιουρογκρούπ πως τελικά η Γερμανία θα αλλάξει με τον καιρό στάση. Πώς το τωρινό της «όχι στο ευρωομόλογο» με τον καιρό θα γίνει «Ναι».
Αισιόδοξη άποψη. Όμως δεν αποκλείεται. «Ο ικανός ηγέτης μιας...
μικρής χώρας», όπως χαρακτήρισε ο π. Γερμανός Καγκελάριος 92χρονος Χέλμουτ Σμιτ, να καταφέρει να πείσει την κ. Μέρκελ «που οι οικονομικές κινήσεις της δεν δείχνουν ευφυΐα», κατά τον ίδιο π. Καγκελάριο ο οποίος συμπλήρωσε:Αισιόδοξη άποψη. Όμως δεν αποκλείεται. «Ο ικανός ηγέτης μιας...
«Η Ευρώπη έχει έλλειψη ηγετών σήμερα. Τα μέλη της σημερινής γερμανικής κυβέρνησης δεν έχουν αρκετή γνώση και εμπειρία των θεμάτων που χειρίζονται(…) Η Μέρκελ και ο Σόϊμπλε, δεν γνωρίζουν την παγκόσμια οικονομική πραγματικότητα για να χειριστούν σωστά την οικονομική κρίση».
Αν τελικά τα καταφέρει αν δηλ. εκδώσουν (πριν είναι πολύ αργά για τη χώρα μας και τις όμοιες μ’αυτήν) ευρωομόλογα τότε θα γλιτώσουμε τη χρεοκοπία. Και αν γίνει το Κοινό Ευρωπαϊκό Ταμείο, εφαρμοσθεί δηλ. η Κοινή οικονομική και δημοσιοοικονομική πολιτική τότε πραγματικά θα θωρακισθεί η ελληνική οικονομία και παράλληλα θα γίνουμε, όχι χωρίς αγώνα και «απώλειες», ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος.
Στο παρελθόν μας δόθηκαν δύο τουλάχιστον τέτοιες ευκαιρίες – να γίνουμε δηλ. σύγχρονο κράτος – και πήγαν χαμένες. Στο βωμό των πελατειακών σχέσεων και του πάντοτε παρόντος πολιτικού κόστους. Αν μας δοθεί μια τρίτη ευκαιρία δεν θα επαναλάβουμε τα λάθη του παρελθόντος. Όχι γιατί δεν θα θέλουμε, αλλά γιατί δεν θα μπορούμε! Κι εδώ που τα λέμε, έτσι πως κακομάθαμε και με το μυαλό που κουβαλάει η πολιτική μας ηγεσία – οι ηγεσίες μας γενικότερα – καλό θα μας κάνει αν, στα πλαίσια μιας ευρωπαϊκής οικονομικής πολιτικής, δεν θα έχουν οι πολιτικοί μας ταγοί τη δυνατότητα να κάνουν ρουσφέτια και «δωράκια εκατοντάδων εκατομμυρίων στον εαυτό τους», για να θυμηθούμε και την ανδρεϊκή ρήση.
Θα μας δώσει άραγε η Ε.Ε. ή , για να ακριβολογούμε, η Γερμανία αυτή την ευκαιρία; Και λέμε η Γερμανία γιατί αυτή είναι η «ατμομηχανή της Ευρωζώνης» κι αυτή είναι που, λέει «όχι» στα ευρωομόλογα. Αυτή και οι «δορυφόροι» της. Αναμφίβολα η συμφωνία για τον «νέο μηχανισμό στήριξης» που πρότεινε η Γερμανία είναι προς τη σωστή κατεύθυνση. Όμως έχει πολλά αδύνατα σημεία. Οι γενικοί όροι – εξειδίκευσής τους θα γίνει εν καιρώ – και η «έλλειψη προβλέψεων ανάπτυξης των αδύναμων οικονομικά χωρών είναι δύο από αυτά.
Ο γερμανικής έμπνευσης αυτός μηχανισμός, αν δεν βελτιωθεί και μάλιστα σημαντικά, δεν θα λύσει το πρόβλημα της Ελλάδας και της Ιρλανδίας (και των άλλων χωρών που θα ακολουθήσουν την ίδια πορεία). Θα οδηγήσει σε ύφεση και μεγάλα χρέη.
Το Γερμανικό σχέδιο δείχνει πως η Γερμανία προτάσσει το Εθνικό της, αντί το ευρωπαϊκό, συμφέρον. Ότι προσβλέπει σε μια γερμανική Ευρώπη. Η κ. Μέρκελ μίλησε στη Σύνοδο Κορυφής θερμά υπέρ του ευρώ. Δεν έπεισε όμως, με την μονολιθικότητα των απόψεών της περί αυστηρής και υποχρεωτικής για όλους δημοσιονομικής πειθαρχίας και την εικόνα της μελλοντικής Ευρώπης που παρουσίασε ότι δεν επιδιώκει μια ευρωζώνη δύο ταχυτήτων. Των πλουσίων «του βορρά» και των φτωχών του νότου (τα γνωστά PIGS ).
Ωστόσο πολλοί ειδικοί αναλυτές και οικονομολόγοι, όπως και ο π. Καγκελάριος Χέλμουτ Σμιτ, υποστηρίζουν ότι κάτι τέτοιο είναι μάλλον ανέφικτο. Λένε δηλ. ότι αν η Γερμανία ακολουθήσει την πολιτική που προαναφέραμε θα προκύψει μια οικονομική κατάσταση άσχημη και για την ίδια τη Γερμανία. Και σε αντίθεση μ’ αυτό που φαίνεται να προωθεί η Α. Μέρκελ, δηλ. μια γερμανική Ευρώπη, προτείνουν μια Ευρωπαϊκή Γερμανία. Που θα αποδεχθεί και θα πρωτοστατήσει σε ευρωπαϊκές αλλαγές δομικού χαρακτήρα. Που θα πει ναι στα ευρωομόλογα. Ναι σε μια ευρωπαϊκή πολιτική ανάπτυξης. Ναι στην πραγματικά Ενωμένη Ευρώπη. Αν το κάνει θα είναι προς όφελος όχι μόνον των κρατών – μελών που απειλούνται με πτώχευση (η κα Μέρκελ προτιμάει την διαδικασία «μεθοδευμένης πτώχευσης») αλλά και της ίδια της Γερμανίας. Γιατί θα τις «κοστίσει» πολύ λιγότερο από ότι τα πακέτα διάσωσης και, οι μεθοδευμένες έστω, χρεοκοπίες.
Το τι θα κάνει τελικά η Γερμανία είναι δική της καθαρά απόφαση. Ο Ζ.Κ. Γιούνγκερ προβλέπει ότι, αφού πετύχει κάποιους «μερικότερους» στόχους της θα πει τελικά το «ναι». Πέρα από το ότι εμείς ως χώρα θα «σερνόμαστε μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας μέχρι τότε, (πότε άραγε;) με παρόντα πάντοτε τον κίνδυνο εθνικής έκρηξης, υπάρχουν αρκετά «σημάδια» ότι οι κ. Γιούνκερ παραείναι αισιόδοξος.
Γιατί πολλοί Ευρωπαίοι ηγέτες είναι «εύκολοι» σα λόγια και «φειδωλοί» , έως αντιφατικοί, στα έργα. Κόπτονται υπέρ «της Ευρωπαϊκής Ενωσης, του μέλλοντος της μεγάλης Ευρώπης και του πανίσχυρου ευρώ» και στην πράξη υπερισχύει πάντοτε το εθνικό τους συμφέρον κι όχι το Ευρωπαϊκό. Τρανό παράδειγμα η κίνηση Γερμανίας, Γαλλίας, Βρετανίας, Ολλανδίας, Φινλανδίας, να μην αυξηθεί μέχρι το 2010 ο κοινοτικός προϋπολογισμός! Από ότι φαίνεται η Άγγελα Μέρκελ και η πολιτικοοικονομικές ελίτ της Γερμανίας θέλουν να χρησιμοποιήσουν την οικονομική κρίση με στόχο μια γερμανική Ευρώπη με τις άλλες χώρες δορυφόρους της. Αγνοούν προφανώς η Γερμανική Ευρώπη ίσον διαλυμένη Ευρώπη. Αυτό άραγε θέλουν; Γιάννης Κορομήλης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου