Παρασκευή 19 Νοεμβρίου 2010
Πριν από εφτά περίπου μήνες η Πρωθυπουργός της Αργεντινής Cristina Fernandez De Kirchner απευθυνόμενη από τηλεοράσεως σε μας τους Έλληνες είπε: «Εσείς οι Έλληνες καλά θα κάνετε να δείτε σε ποια κατάσταση βρισκόμαστε εμείς και να μην κάνετε τα ίδια λάθη».
Ήταν τον περασμένο Απρίλιο και η Ελληνική ...Κυβέρνηση «παζάρευε» με την τρόϊκα το μνημόνιο που συνυπογράφηκε το Μάϊο. Η κα Πρωθυπουργός μιλούσε με βάση την πικρή πείρα 20 περίπου χρόνων εμπλοκής της χώρας της στα γρανάζια του ΔΝΤ. Χρόνια λιτότητας, φτώχειας, εξευτελισμού τα περισσότερα. Κι από πάνω με κυβερνήσεις διεφθαρμένες και πειθήνιες (με το αζημίωτο) στα απάνθρωπα κελεύσματα του ΔΝΤ. Η Αργεντινή στα χρόνια αυτά έγινε πειραματόζωο νεοφιλελεύθερων μέτρων.
Μας προειδοποίησε – νάναι καλά η γυναίκα – μάς τα είπε πλην «εις ώτα μη ακουόντων» (σε αυτιά κουφών). Δεν την ακούσαμε. Πρωθυπουργός και Υπουργοί έβγαιναν (βγαίνουν ακόμη) στις τηλεοράσεις και μας έλεγαν (μας λεν ακόμα) με φτιαχτό περίλυπο ύφος κάπως έτσι: «Πονάει η ψυχή μας με τα σκληρά μέτρα που παίρνουμε. Δεν θέλαμε να τα πάρουμε. Όμως η οικονομία είναι στην εντατική ετοιμοθάνατη και ως «Τιτανικός» κατευθύνεται στο μοιραίο παγόβουνο. Πρέπει να σώσουμε την πατρίδα. Κι άλλη σωτηρία δεν υπάρχει, έξω από την Τρόϊκα και το μνημόνιο». Μ’ αυτά κι άλλα σπαραξικάρδια, πήραμε το δρόμο της Αργεντινής…
Με τις Βρυξέλλες, το ΔΝΤ, τους Αμερικανούς να μας επαινούν και να μας χειροκροτούν. Σαν να μας λεν: Μπράβο σας που σφίγγετε το ζωνάρι αδιαμαρτύρητα, σαν καλά παιδιά. Κατά καιρούς βέβαια δεν παρέλειψαν να μας λοιδορούν, να μας εμπαίζουν και να μας εξευτελίζουν. Κάτι σαν καρότο και μαστίγιο δηλαδή.
Όπως με τα «ζωντανά». Έτσι για να ακολουθούμε το «σωστό» (γι’ αυτούς σίγουρα, για μας συζητήσιμο) δρόμο. Μπορεί και να μας χρησιμοποιούν και σα πειραματόζωο (σε ευρωπαϊκό επίπεδο). Ώστε να ανοίξει ο δρόμος για τα άλλα PIGS (γουρούνια) την Πορτογαλία (Ρ) ή την Ισπανία (S).
Τις μέρες αυτές προηγήθηκε το καρότο (ήταν βλέπεις οι αυτοδιοικητικές εκλογές) και ήρθε η σειρά του μαστίγιου: «Πάρτε κι άλλα μέτρα. Εφαρμόστε αυτά που υπογράψατε, βρείτε εντός του 2011 άλλα 4 δις ευρώ, απολύστε υπαλλήλους, κόψτε επιδόματα και μισθούς, αν χρειασθεί» και άλλα παρόμοια. Και η Κυβέρνηση σκύβοντας το κεφάλι, τρέχει και δεν προλαβαίνει. Κι ο Πρωθυπουργός βλέποντας πόσο άσχημα εξελίσσονται τα πράγματα καταφέρθηκε κατά της Καγκελαρίου Μέρκελ προκαλώντας τη σκληρά αντίδραση του Υπουργού Οικονομικών της Γερμανίας και του ομολόγου του της «ουράς» της, της Αυστρίας δηλ.
Η αξιωματική αντιπολίτευση δεν ψήφισε το μνημόνιο (πλην Ντόρας). Επαναλαμβάνει συνεχώς πως η κυβερνητική πολιτική δεν οδηγεί πουθενά και πως χρειάζεται ένα άλλο «μείγμα πολιτικής». Μπορεί να έχει δίκιο. Όμως το «μείγμα» που η ίδια προτείνει δεν το έκανε αρκούντως σαφές. Δεν κατάφερε να το εκλαϊκεύσει ώστε να γίνει κατανοητό και ενδεχομένως πειστικό για το λαό. Εύλογα, λαμβανομένου υπόψιν και του παρελθόντος της ΝΔ, δεν κατάφερε να εδραιώσει στη συνείδηση του λαού την πεποίθηση ότι είναι σε θέση να βγάλει τη χώρα από την κρίση.
Όσο για την πολυτεμαχισμένη Αριστερά αυτή εμμένει πεισματικά στις γνωστές θέσεις της και, σε κάθε περίπτωση, δεν αρθρώνει μία εφικτή και βιώσιμη πρόταση. Ο ΛΑ.ΟΣ, τέλος ψήφισε το μνημόνιο και εκ των υστέρων το καταδικάζει! Στο μεταξύ το έλλειμμα κυμαίνεται στο 10% και το χρέος στο 14% του ΑΕΠ!
Θα ήταν διαφωτιστικό – και διδακτικό ίσως – να επαναλάβουμε τα λόγια του καθηγητή στο Πανεπιστήμιο του Μπουένος Άϊρες Εζ. Αντάμοφσκι για τα γεγονότα της Αργεντινής: «Επειδή όλα τα κόμματα εξουσίας πρότειναν τα ίδια νεοφιλελεύθερα μέτρα, ο λαός έπαψε να εμπιστεύεται τους πολιτικούς» (Σας θυμίζει κάτι;)
Και συνεχίζει: «Το 2001 η συντριπτική πλειοψηφία του λαού της Αργεντινής απέρριπτε τα μέτρα όμως δεν υπήρχε εναλλακτική πρόταση για το πώς έπρεπε να κυβερνηθεί η χώρα» . (Σε μας υπάρχει;) Και μην έχοντας άλλη λύση ο λαός της Αργεντινής εξεγέρθη. Και κατά των μέτρων και κατά του πολιτικού συστήματος. Και κατά του ΔΝΤ και κατά της Κυβέρνησής του. Και τους έδιωξε όλους ΔΝΤ και πολιτικούς. Φυσικά η χώρα πτώχευσε.
Όμως ζήτησε από τους δανειστές της να δεχθούν το γενναίο «κούρεμα» του χρέους της κατά 66%. Να τους δώσει δηλαδή το ένα τρίτο των όσων τους χρωστούσε. Δεν ξέρουμε αν έγινε ήδη ή θα γίνει δεκτή αυτή η πρόταση. Αν πάντως γίνει δεκτή διανοίγεται ένας φαρδύς δρόμος πραγματικής σωτηρίας της Αργεντινής, ένας δρόμος που ενδέχεται να αναγκασθούμε να τον ακολουθήσουμε κι εμείς.
Αξίζει πάντως να επαναλάβουμε πως όταν ο λαός της Αργεντινής έφτασε στο «μη παρέκει» της λιτότητας, της αφαίμαξης καλύτερα, ξεσηκώθηκε. Και η λαϊκή οργή συμπυκνωμένη στο σύνθημα «Έξω όλοι!» έστειλε «αδιάβαστους» ΔΝΤ και πολιτικούς. Μήπως θα πρέπει οι δικοί μας πολιτικοί να αφήσουν τα μεγάλα λόγια και τις μικροκομματικές σκοπιμότητες, να βρουν από κοινού την καλύτερη δυνατή λύση για τη χώρα και να την εφαρμόσουν; Σε αντίθετη περίπτωση κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει να ακούσουν σύντομα ή λίγο αργότερα ένα βροντερό. «Έξω»!
Γιάννης Κορομήλης
Ήταν τον περασμένο Απρίλιο και η Ελληνική ...Κυβέρνηση «παζάρευε» με την τρόϊκα το μνημόνιο που συνυπογράφηκε το Μάϊο. Η κα Πρωθυπουργός μιλούσε με βάση την πικρή πείρα 20 περίπου χρόνων εμπλοκής της χώρας της στα γρανάζια του ΔΝΤ. Χρόνια λιτότητας, φτώχειας, εξευτελισμού τα περισσότερα. Κι από πάνω με κυβερνήσεις διεφθαρμένες και πειθήνιες (με το αζημίωτο) στα απάνθρωπα κελεύσματα του ΔΝΤ. Η Αργεντινή στα χρόνια αυτά έγινε πειραματόζωο νεοφιλελεύθερων μέτρων.
Μας προειδοποίησε – νάναι καλά η γυναίκα – μάς τα είπε πλην «εις ώτα μη ακουόντων» (σε αυτιά κουφών). Δεν την ακούσαμε. Πρωθυπουργός και Υπουργοί έβγαιναν (βγαίνουν ακόμη) στις τηλεοράσεις και μας έλεγαν (μας λεν ακόμα) με φτιαχτό περίλυπο ύφος κάπως έτσι: «Πονάει η ψυχή μας με τα σκληρά μέτρα που παίρνουμε. Δεν θέλαμε να τα πάρουμε. Όμως η οικονομία είναι στην εντατική ετοιμοθάνατη και ως «Τιτανικός» κατευθύνεται στο μοιραίο παγόβουνο. Πρέπει να σώσουμε την πατρίδα. Κι άλλη σωτηρία δεν υπάρχει, έξω από την Τρόϊκα και το μνημόνιο». Μ’ αυτά κι άλλα σπαραξικάρδια, πήραμε το δρόμο της Αργεντινής…
Με τις Βρυξέλλες, το ΔΝΤ, τους Αμερικανούς να μας επαινούν και να μας χειροκροτούν. Σαν να μας λεν: Μπράβο σας που σφίγγετε το ζωνάρι αδιαμαρτύρητα, σαν καλά παιδιά. Κατά καιρούς βέβαια δεν παρέλειψαν να μας λοιδορούν, να μας εμπαίζουν και να μας εξευτελίζουν. Κάτι σαν καρότο και μαστίγιο δηλαδή.
Όπως με τα «ζωντανά». Έτσι για να ακολουθούμε το «σωστό» (γι’ αυτούς σίγουρα, για μας συζητήσιμο) δρόμο. Μπορεί και να μας χρησιμοποιούν και σα πειραματόζωο (σε ευρωπαϊκό επίπεδο). Ώστε να ανοίξει ο δρόμος για τα άλλα PIGS (γουρούνια) την Πορτογαλία (Ρ) ή την Ισπανία (S).
Τις μέρες αυτές προηγήθηκε το καρότο (ήταν βλέπεις οι αυτοδιοικητικές εκλογές) και ήρθε η σειρά του μαστίγιου: «Πάρτε κι άλλα μέτρα. Εφαρμόστε αυτά που υπογράψατε, βρείτε εντός του 2011 άλλα 4 δις ευρώ, απολύστε υπαλλήλους, κόψτε επιδόματα και μισθούς, αν χρειασθεί» και άλλα παρόμοια. Και η Κυβέρνηση σκύβοντας το κεφάλι, τρέχει και δεν προλαβαίνει. Κι ο Πρωθυπουργός βλέποντας πόσο άσχημα εξελίσσονται τα πράγματα καταφέρθηκε κατά της Καγκελαρίου Μέρκελ προκαλώντας τη σκληρά αντίδραση του Υπουργού Οικονομικών της Γερμανίας και του ομολόγου του της «ουράς» της, της Αυστρίας δηλ.
Η αξιωματική αντιπολίτευση δεν ψήφισε το μνημόνιο (πλην Ντόρας). Επαναλαμβάνει συνεχώς πως η κυβερνητική πολιτική δεν οδηγεί πουθενά και πως χρειάζεται ένα άλλο «μείγμα πολιτικής». Μπορεί να έχει δίκιο. Όμως το «μείγμα» που η ίδια προτείνει δεν το έκανε αρκούντως σαφές. Δεν κατάφερε να το εκλαϊκεύσει ώστε να γίνει κατανοητό και ενδεχομένως πειστικό για το λαό. Εύλογα, λαμβανομένου υπόψιν και του παρελθόντος της ΝΔ, δεν κατάφερε να εδραιώσει στη συνείδηση του λαού την πεποίθηση ότι είναι σε θέση να βγάλει τη χώρα από την κρίση.
Όσο για την πολυτεμαχισμένη Αριστερά αυτή εμμένει πεισματικά στις γνωστές θέσεις της και, σε κάθε περίπτωση, δεν αρθρώνει μία εφικτή και βιώσιμη πρόταση. Ο ΛΑ.ΟΣ, τέλος ψήφισε το μνημόνιο και εκ των υστέρων το καταδικάζει! Στο μεταξύ το έλλειμμα κυμαίνεται στο 10% και το χρέος στο 14% του ΑΕΠ!
Θα ήταν διαφωτιστικό – και διδακτικό ίσως – να επαναλάβουμε τα λόγια του καθηγητή στο Πανεπιστήμιο του Μπουένος Άϊρες Εζ. Αντάμοφσκι για τα γεγονότα της Αργεντινής: «Επειδή όλα τα κόμματα εξουσίας πρότειναν τα ίδια νεοφιλελεύθερα μέτρα, ο λαός έπαψε να εμπιστεύεται τους πολιτικούς» (Σας θυμίζει κάτι;)
Και συνεχίζει: «Το 2001 η συντριπτική πλειοψηφία του λαού της Αργεντινής απέρριπτε τα μέτρα όμως δεν υπήρχε εναλλακτική πρόταση για το πώς έπρεπε να κυβερνηθεί η χώρα» . (Σε μας υπάρχει;) Και μην έχοντας άλλη λύση ο λαός της Αργεντινής εξεγέρθη. Και κατά των μέτρων και κατά του πολιτικού συστήματος. Και κατά του ΔΝΤ και κατά της Κυβέρνησής του. Και τους έδιωξε όλους ΔΝΤ και πολιτικούς. Φυσικά η χώρα πτώχευσε.
Όμως ζήτησε από τους δανειστές της να δεχθούν το γενναίο «κούρεμα» του χρέους της κατά 66%. Να τους δώσει δηλαδή το ένα τρίτο των όσων τους χρωστούσε. Δεν ξέρουμε αν έγινε ήδη ή θα γίνει δεκτή αυτή η πρόταση. Αν πάντως γίνει δεκτή διανοίγεται ένας φαρδύς δρόμος πραγματικής σωτηρίας της Αργεντινής, ένας δρόμος που ενδέχεται να αναγκασθούμε να τον ακολουθήσουμε κι εμείς.
Αξίζει πάντως να επαναλάβουμε πως όταν ο λαός της Αργεντινής έφτασε στο «μη παρέκει» της λιτότητας, της αφαίμαξης καλύτερα, ξεσηκώθηκε. Και η λαϊκή οργή συμπυκνωμένη στο σύνθημα «Έξω όλοι!» έστειλε «αδιάβαστους» ΔΝΤ και πολιτικούς. Μήπως θα πρέπει οι δικοί μας πολιτικοί να αφήσουν τα μεγάλα λόγια και τις μικροκομματικές σκοπιμότητες, να βρουν από κοινού την καλύτερη δυνατή λύση για τη χώρα και να την εφαρμόσουν; Σε αντίθετη περίπτωση κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει να ακούσουν σύντομα ή λίγο αργότερα ένα βροντερό. «Έξω»!
Γιάννης Κορομήλης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου