Τετάρτη, 24 Νοέμβριος 2010
Πιο σαφής και πιο απαιτητική από κάθε άλλη φορά χθες η αντιπροσωπεία της Τρόικας. Αφού συμφωνήθηκε με την Κυβέρνηση το επικαιροποιημένο Μνημόνιο με τους σκληρούς όρους της, απηύθυνε χθες κι ένα τελεσίγραφο: Επιταχύνεται τις... μεταρρυθμίσεις και εντείνετε τις προσπάθειες για την δημοσιονομική προσαρμογή (δηλαδή προσθέστε φόρους, απολύστε υπαλλήλους), μειώστε κατά 2% τις δαπάνες για την υγεία κ.α, προκειμένου να εκταμιευθεί η τέταρτη δόση του δανείου το Φεβρουάριο.
Είπαν και κάτι άλλο οι τροϊκανοί: «Ενώ τους πρώτους μήνες δείξατε αποφασιστικότητα και πήρατε τα απαιτούμενα μέτρα τώρα παρουσιάζονται καθυστερήσεις, το πρόγραμμα που προχωρούσε σε καλό δρόμο τώρα βρίσκεται σε σταυροδρόμι, σε κρίσιμη καμπή. Επιβάλλονται άριστος σχεδιασμός και επιδέξιοι χειρισμοί…»
Τα όσα είπαν οι της τρόϊκα επιτείνουν την αβεβαιότητα και την ανησυχία μήπως οι θυσίες του λαού μας πάνε τελικά χαμένες.
Είναι βλέπεις και τα συγκριτικά στοιχεία από πολλές διαφορετικές χώρες που εφάρμοσαν πολιτικές της ελεύθερης αγοράς μετά από πιέσεις του ΔΝΤ και (σε κάποιες περιπτώσεις) της Παγκόσμιας Τράπεζας και απέβησαν τελικά αναποτελεσματικές και ζημιογόνες για την πλειοψηφία των ανθρώπων στις χώρες αυτές.
Η Κυβέρνηση βέβαια εξακολουθεί να υποστηρίζει – ιδιαίτερα με χαμογελαστές δηλώσεις του Πρωθυπουργού – ότι τα δύσκολα πέρασαν, ότι του χρόνου αρχίζει η ανάκαμψη κι άλλα παρόμοια. Ωστόσο από τη μία η μειωμένη (λόγω υποσχέσεων που δεν τηρήθηκαν) αξιοπιστία της κι από την άλλη η διεθνής εμπειρία των χωρών που είχαν, όπως κι εμείς, την ατυχία να δεχθούν την κηδεμονία και τις πολιτικές του ΔΝΤ, μειώνουν την πειστικότητα των κυβερνώντων.
Μοιάζουν με το «σοφό» μιας παραβολής, που ταιριάζει στην περίσταση. Ένας φτωχός χωρικός, λέει, πήγε σ’ ένα «σοφό» της περιοχής και τον παρακάλεσε να του δανείσει το γάιδαρο του για κάποια επείγουσα μεταφορά. Ο «σοφός» του λέει πως τον δάνεισε σε κάποιον άλλον. Όμως την ίδια στιγμή γκαρίζει πιο πέρα ο γάϊδαρος. Κοιτάζει απορημένος ο χωρικός τον «σοφό» κι εκείνος του λέει: «Ποιόν θα πιστέψεις ένα σοφό γέροντα ή έναν γάϊδαρο;» Κάπως έτσι μας τα λέει η κυβέρνησή μας. Κι όχι μόνο αλλά και οι αναιδείς και «σοφοί» τροϊκανοί. Που καμώνονται πως ξέχασαν τα κατορθώματά τους σε πολλές χώρες και μας παρουσιάζονται ως σωτήρες και παντογνώστες!
Αλλά, για να πούμε και του στραβού το δίκιο, οι άνθρωποι δεν ήρθαν μόνοι τους. Τους καλέσαμε και ήρθαν. Κι όχι μόνο αυτό αλλά δεχθήκαμε (η Κυβέρνηση δηλ. όχι εμείς ο λαός. Ο λαός δεν ρωτήθηκε ποτέ ) και τους όρους τους και υπόγραψε η Κυβέρνηση το διαβόητο μνημόνιο με κάποιες προβλέψεις απαράδεκτες. Ο δε Θ. Πάγκαλος, αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης, το δικαιολόγησε (τάχα) λέγοντας πως «όταν βρίσκεσαι σε ανάγκη δεν μπορείς να βάζεις όρους»(!). Ο ίδιος βέβαια αρέσκεται στο να «πετάει» τέτοιες μεγαλοστομίες και να τις ανακαλεί, αν βρει τα δύσκολα. Όπως παλιότερα με εκείνο το «η Γερμανία είναι γίγαντας με πήλινα πόδια» για το οποίο αμέσως μετά ζήτησε ταπεινά συγνώμη….
Αλλά δεν είναι μόνον αυτός. Σε κάτι παρόμοια αρέσκεται κι ο προϊστάμενος του Πρωθυπουργός. Που πρόσφατα από το βήμα της Σοσιαλιστικής Διεθνούς στο Παρίσι εκτόξευσε ασυλλόγιστα κάποιες αντιγερμανικές κορώνες και ο Κυβερνητικός εκπρόσωπος ανέλαβε να τις «μαζέψει» λέγοντας: «Δεν υφίσταται κανένα ζήτημα ελληνογερμανικής διαμάχης. Η Ελλάδα δεν έχει αντίρρηση, ως προς τη συμμετοχή ιδιωτών και τραπεζών στο μηχανισμό στήριξης». Ανεξάρτητα από τις όποιες απόψεις έχει κανείς για τη στάση της Γερμανίας απέναντι στη χώρα μας δεν είναι συνετό και δεν βοηθάει τη χώρα να καταφέρεσαι κατά μιας άλλης και μετά να παίρνεις πίσω όσα είπες. Ή δεν τα λες καθόλου. Ή αν τα πεις δεν τα «μαζεύεις». Υπερασπίζεσαι την αξιοπρέπεια και την αξιοπιστία σου. Εκτός κι αν κάνεις γκάφα (πράγμα ανεπίτρεπτο για υψηλούς αξιωματούχους) και αναγκάζεσαι μετά να την καλύψεις. Ας είναι.
Δυστυχώς το μεγαλύτερο κακό είναι ότι η Κυβέρνηση δεν χαράσσει κάποια αναπτυξιακή πολιτική και πορεία. Δεν αξιοποιεί τις δυνατότητες που έχει η χώρα και ο λαός. Γιατί και «μυαλά» έχει η χώρα μας και πλούτο. Που όμως παραμένουν αναξιοποίητα. Όταν μάλιστα είναι αυτά που μπορούν να μας γλιτώσουν από τα πλοκάμια της κρίσης και της τρόϊκας. Αντ’ αυτών η κυβέρνηση, ως τώρα τουλάχιστον, ακολουθεί τον εύκολο γι’ αυτήν ( πολύ δύσκολο για το λαό) δρόμο των φόρων, των περικοπών, της αφαίμαξης του κοσμάκη. Για ανάπτυξη, για καινοτομίες, για κοινωνική δικαιοσύνη ούτε λόγος. Μόνο περίλυπα δήθεν και πονεμένα λόγια. Ακολουθεί με συνέπεια την εύκολη «πεπατημένη». Αγνοώντας αυτό που έγραψε σ’ ένα από τα ωραιότερα ποιήματα του ο Ρόμπερτ Φροστ:
«Μπροστά μου ανοίχθηκαν δύο δρόμοι
προτίμησα αυτόν που είχε λιγότερο περπατηθεί
Κι αυτή ήταν η διαφορά».Γιάννης Κορομήλης
Είπαν και κάτι άλλο οι τροϊκανοί: «Ενώ τους πρώτους μήνες δείξατε αποφασιστικότητα και πήρατε τα απαιτούμενα μέτρα τώρα παρουσιάζονται καθυστερήσεις, το πρόγραμμα που προχωρούσε σε καλό δρόμο τώρα βρίσκεται σε σταυροδρόμι, σε κρίσιμη καμπή. Επιβάλλονται άριστος σχεδιασμός και επιδέξιοι χειρισμοί…»
Τα όσα είπαν οι της τρόϊκα επιτείνουν την αβεβαιότητα και την ανησυχία μήπως οι θυσίες του λαού μας πάνε τελικά χαμένες.
Είναι βλέπεις και τα συγκριτικά στοιχεία από πολλές διαφορετικές χώρες που εφάρμοσαν πολιτικές της ελεύθερης αγοράς μετά από πιέσεις του ΔΝΤ και (σε κάποιες περιπτώσεις) της Παγκόσμιας Τράπεζας και απέβησαν τελικά αναποτελεσματικές και ζημιογόνες για την πλειοψηφία των ανθρώπων στις χώρες αυτές.
Η Κυβέρνηση βέβαια εξακολουθεί να υποστηρίζει – ιδιαίτερα με χαμογελαστές δηλώσεις του Πρωθυπουργού – ότι τα δύσκολα πέρασαν, ότι του χρόνου αρχίζει η ανάκαμψη κι άλλα παρόμοια. Ωστόσο από τη μία η μειωμένη (λόγω υποσχέσεων που δεν τηρήθηκαν) αξιοπιστία της κι από την άλλη η διεθνής εμπειρία των χωρών που είχαν, όπως κι εμείς, την ατυχία να δεχθούν την κηδεμονία και τις πολιτικές του ΔΝΤ, μειώνουν την πειστικότητα των κυβερνώντων.
Μοιάζουν με το «σοφό» μιας παραβολής, που ταιριάζει στην περίσταση. Ένας φτωχός χωρικός, λέει, πήγε σ’ ένα «σοφό» της περιοχής και τον παρακάλεσε να του δανείσει το γάιδαρο του για κάποια επείγουσα μεταφορά. Ο «σοφός» του λέει πως τον δάνεισε σε κάποιον άλλον. Όμως την ίδια στιγμή γκαρίζει πιο πέρα ο γάϊδαρος. Κοιτάζει απορημένος ο χωρικός τον «σοφό» κι εκείνος του λέει: «Ποιόν θα πιστέψεις ένα σοφό γέροντα ή έναν γάϊδαρο;» Κάπως έτσι μας τα λέει η κυβέρνησή μας. Κι όχι μόνο αλλά και οι αναιδείς και «σοφοί» τροϊκανοί. Που καμώνονται πως ξέχασαν τα κατορθώματά τους σε πολλές χώρες και μας παρουσιάζονται ως σωτήρες και παντογνώστες!
Αλλά, για να πούμε και του στραβού το δίκιο, οι άνθρωποι δεν ήρθαν μόνοι τους. Τους καλέσαμε και ήρθαν. Κι όχι μόνο αυτό αλλά δεχθήκαμε (η Κυβέρνηση δηλ. όχι εμείς ο λαός. Ο λαός δεν ρωτήθηκε ποτέ ) και τους όρους τους και υπόγραψε η Κυβέρνηση το διαβόητο μνημόνιο με κάποιες προβλέψεις απαράδεκτες. Ο δε Θ. Πάγκαλος, αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης, το δικαιολόγησε (τάχα) λέγοντας πως «όταν βρίσκεσαι σε ανάγκη δεν μπορείς να βάζεις όρους»(!). Ο ίδιος βέβαια αρέσκεται στο να «πετάει» τέτοιες μεγαλοστομίες και να τις ανακαλεί, αν βρει τα δύσκολα. Όπως παλιότερα με εκείνο το «η Γερμανία είναι γίγαντας με πήλινα πόδια» για το οποίο αμέσως μετά ζήτησε ταπεινά συγνώμη….
Αλλά δεν είναι μόνον αυτός. Σε κάτι παρόμοια αρέσκεται κι ο προϊστάμενος του Πρωθυπουργός. Που πρόσφατα από το βήμα της Σοσιαλιστικής Διεθνούς στο Παρίσι εκτόξευσε ασυλλόγιστα κάποιες αντιγερμανικές κορώνες και ο Κυβερνητικός εκπρόσωπος ανέλαβε να τις «μαζέψει» λέγοντας: «Δεν υφίσταται κανένα ζήτημα ελληνογερμανικής διαμάχης. Η Ελλάδα δεν έχει αντίρρηση, ως προς τη συμμετοχή ιδιωτών και τραπεζών στο μηχανισμό στήριξης». Ανεξάρτητα από τις όποιες απόψεις έχει κανείς για τη στάση της Γερμανίας απέναντι στη χώρα μας δεν είναι συνετό και δεν βοηθάει τη χώρα να καταφέρεσαι κατά μιας άλλης και μετά να παίρνεις πίσω όσα είπες. Ή δεν τα λες καθόλου. Ή αν τα πεις δεν τα «μαζεύεις». Υπερασπίζεσαι την αξιοπρέπεια και την αξιοπιστία σου. Εκτός κι αν κάνεις γκάφα (πράγμα ανεπίτρεπτο για υψηλούς αξιωματούχους) και αναγκάζεσαι μετά να την καλύψεις. Ας είναι.
Δυστυχώς το μεγαλύτερο κακό είναι ότι η Κυβέρνηση δεν χαράσσει κάποια αναπτυξιακή πολιτική και πορεία. Δεν αξιοποιεί τις δυνατότητες που έχει η χώρα και ο λαός. Γιατί και «μυαλά» έχει η χώρα μας και πλούτο. Που όμως παραμένουν αναξιοποίητα. Όταν μάλιστα είναι αυτά που μπορούν να μας γλιτώσουν από τα πλοκάμια της κρίσης και της τρόϊκας. Αντ’ αυτών η κυβέρνηση, ως τώρα τουλάχιστον, ακολουθεί τον εύκολο γι’ αυτήν ( πολύ δύσκολο για το λαό) δρόμο των φόρων, των περικοπών, της αφαίμαξης του κοσμάκη. Για ανάπτυξη, για καινοτομίες, για κοινωνική δικαιοσύνη ούτε λόγος. Μόνο περίλυπα δήθεν και πονεμένα λόγια. Ακολουθεί με συνέπεια την εύκολη «πεπατημένη». Αγνοώντας αυτό που έγραψε σ’ ένα από τα ωραιότερα ποιήματα του ο Ρόμπερτ Φροστ:
«Μπροστά μου ανοίχθηκαν δύο δρόμοι
προτίμησα αυτόν που είχε λιγότερο περπατηθεί
Κι αυτή ήταν η διαφορά».Γιάννης Κορομήλης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου