Εν Ψυχρώ με τον Γιάννη Χατζηιωάννου

Τετάρτη 25 Αυγούστου 2010

Το ότι τα δυο μεγάλα κόμματα δεν πάνε καλά είναι γεγονός αναμφισβήτητο. Καθημερινά ..δεχόμαστε μηνύματα αναγνωστών που προσχωρούν στην άποψη ότι χάσαμε τα καλύτερα χρόνια μας εναποθέτοντας πάνω τους ελπίδες. Και μα την αλήθεια ουκ ολίγες γενιές εξαπατήθηκαν απ’τα φοβερά παιδιά του δικομματισμού.

***

Αληθώς κύριοι, αυτό το λαϊκό κίνημα έχει φάει  τόσα απανωτά χτυπήματα, τόσες μπάτσες επί το επιεικέστερο, και είναι απορίας άξιο, πως τόσα χρόνια μείναμε εγκλωβισμένοι στη λογική των επιτήδειων που κύριο μέλημά τους ήταν πως θα διασφαλίσουν καλύτερες μέρες για τους λίγους σε βάρος των πολλών.

***

Όλο και πιο πολύ ζητάνε θυσίες απ’τις λαϊκές τάξεις, εγείροντας άλλοτε τον πατριωτισμό τους άλλοτε την αφοσίωση στο κόμμα, κατασκευάζοντας νέους μεσσίες που θα’ρθουν να μας σώσουν.

***

Η σχέση πολίτη-κόμματος παρόλα αυτά εξακολουθεί να παραμένει και σήμερα μια σχέση αρρωστημένης εξάρτησης και δεν είναι λίγοι ακόμη αυτοί που ρουφούν με απληστία τα οπιούχα σκευάσματα της παραδοσιακής πολιτικής ρητορείας.

***

Τα παράδοξα αυτής της εξάρτησης είναι πολλά σε σημείο μάλιστα πρόκλησης. Φτάνουμε στο σημείο θύματα να δίνουν άλλοθι στους θύτες. Δεν είναι λίγοι αυτοί που στραπατσαρισμένοι απ’τη διακυβέρνηση Καραμανλή ακόμη τον χειροκροτούν και άλλοι απαξιωμένοι και με άδειες τσέπες απ’τα μέτρα Παπανδρέου –ΔΝΤ ακόμη ελπίζουν.

***

Ακόμη και στην απλή καθημερινότητα μας, δίπλα μας, στο χωριό, στην πόλη, στο δήμο, εκεί που γνωριζόμαστε όλοι μας καλά, έρχεται από ψηλά το κόμμα να μας υποδείξει τον εκλεκτό του, λέγοντας ότι αν δεν πειθαρχήσουμε θα μας διαγράψει, θα’χουμε συνέπειες. Εκεί που μας χρωστούσαν μας ζητάνε και τα ρέστα.

***

Και βλέπω κατά τα άλλα σοβαρούς ανθρώπους, να συντάσσονται δίπλα σε ανθρώπους που δεν εκτιμούν, σε ανυπόληπτα πρόσωπα, μόλις πέσει η άνωθεν εντολή.

***

Το δίλημμα αν φταίει για το χάλι μας ο πολίτης ή ο πολιτικός είναι διαχρονικό, κάτι ανάλογο με το δίλημμα του αυγού και της κότας.

***

Σήμερα πλουτισμένος με αρκετή πολιτική εμπειρία αλλά και εμπειρία ζωής θα προσχωρήσω στην άποψη ότι πρωτίστως φταίει ο πολίτης. Είναι έτοιμος να διαπραγματευτεί την αξιοπρέπειά του, την ελευθερία του, δείχνοντας  υποταγή στο κόμμα.

Ποιο κόμμα; Αι σιχτίρ ρε τυχοδιώκτες. Ως πότε θα μας χρησιμοποιείτε;

ΚΡΑΧΤΗΣ
http://kraxtis-gr.blogspot.com/