 Και να η ευκαιρία να μιλήσουμε και για τους ποδηλατοδρόμους. Αφορμής δοθείσης..
δηλαδή, με την επιστολή αναγνώστη η οποία αναφέρει τα εξής: «Σε συνέχεια της επιστολής για την αμφιδρόμηση κάποιων μονόδρομων και επειδή νομίζω πως κριτική χωρίς προτάσεις είναι ανούσια, θα ήθελα να προτείνω αντί για την αμφιδρόμηση τη δημιουργία ποδηλατοδρόμων προστατευμένων. Η πόλη μας είναι κατά ένα μεγάλο ποσοστό "ποδηλατούπολη". Δυστυχώς οι ποδηλάτες (που είναι συνήθως μικρά παιδιά) κινδυνεύουν άμεσα κάθε φορά που βρίσκονται στους δρόμους της πόλης. Τώρα είναι μια ευκαιρία να δημιουργηθούν ποδηλατοδρόμοι με όλα τα οφέλη που συνεπάγονται από αυτό. Σας ευχαριστώ για την παρέμβαση».
Το κακό είναι πως εδώ και 10 χρόνια τουλάχιστον ακούω για ένα δίκτυο ποδηλατοδρόμων που θα δημιουργηθεί στην Κατερίνη και δίκτυο δεν βλέπω.
Το μόνο που βλέπω είναι πολλά, μα πάρα πολλά ποδήλατα. Κι αυτό είναι ιδιαίτερα ενθαρρυντικό, διότι ο πολίτης και κυρίως ο νέος πολίτης, αγαπάει το ποδήλατο και το επιλέγει για τις καθημερινές του μετακινήσεις, γνωρίζοντας και τους κινδύνους που θα αντιμετωπίσει.
Η πόλη δεν θεωρώ πως είναι φιλική για τον ποδηλάτη αλλά είναι η πλέον κατάλληλη για το ποδήλατο.
Σχήμα οξύμωρο.
Σε καθημερινή βάση στην πλατεία δημαρχείου, που έχει μετατραπεί σε μια απέραντη πλην τσιμεντένια παιδική χαρά, δεκάδες παιδιά συγκεντρώνονται με πατίνια, ποδήλατα, σκειτ μπορντ.
Σκεφτείτε πόσο πιο ουσιαστικό θα ήταν στα παιδιά αυτά να διέθετε ο δήμος χώρους για να μπορούν να κάνουν το αγαπημένο τους χόμπυ οργανωμένα και με περισσότερη ασφάλεια.
Σκεφτείτε πόσο πιο εύκολα οι γονείς θα αποφάσιζαν να μάθουν από πολύ μικρή ηλικία στα παιδιά να αγαπούν το ποδήλατο ως μέσο μετακίνησης.
Η ίδια σχεδόν εικόνα και στον πεζόδρομο της Κατερίνης.
Όσα είναι τα αυτοκίνητα μέσα στον πεζόδρομο άλλα τόσα είναι τα ποδήλατα που κινούνται καθημερινά.
Απαγορεύεται βεβαίως η μετακίνηση με ποδήλατο εντός των δικτύων του πεζοδρόμου.
Αν όμως υπήρχε το πολυπόθητο δίκτυο ποδηλατοδρόμων ειμαι σίγουρη πως πολλοι αν όχι όλοι θα το επέλεγαν για τις εσωτερικές τους μετακινήσεις.
Αυτό εννοώ όταν λέω ότι η πόλη δεν είναι φιλική για τους ποδηλάτες. Όσες προσπάθειες και αν γίνουν για μείωση της κίνησης με ΙΧ στο κέντρο της πόλης και χρήση ποδηλάτων θα πέσουν στο κενό, αν δεν αισθανθεί την ασφάλεια ο πολίτης μέσα από ένα ολοκληρωμένο δίκτυο ποδηλατοδρόμων.
Όσο σκεφτόμαστε ακόμη το πώς και το πού και το πότε….το χάνουμε το τρένο. Και αυτό το τρένο, μαζί με τόσα άλλα που χάσαμε στην πορεία.
Μη μου πείτε πάλι για την οδό Εθν.Αντίστασης. Εκεί χρειάζεται ειδική σήμανση με δάχτυλα να σου δείχνουν ΠΟΥ είναι ο ποδηλατόδρομος.
Διότι κατά τα λοιπά….ως λωρίδα ταχείας κυκλοφορίας πεζών μοιάζει.
Καλή μου μέρα και σήμερα. |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου