Παρασκευή 25 Ιουνίου 2010
Με σημαντικές αλλαγές θα κατατεθεί στη Βουλή το νομοσχέδιο για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά, το οποίοι αφορά σε δάνεια ...φυσικών πρόσωπων, επαγγελματιών ή αγροτών που καθυστερούν ή δεν εξυπηρετούνται καθόλου. Σύμφωνα με πληροφορίες, μέσα στις επόμενες 20 ημέρες το νομοσχέδιο αναμένεται να έρθει στη Βουλή, προσαρμοσμένο στις παρατηρήσεις της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Το σχέδιο νόμου είχε σταλεί προς υπογραφή στους συναρμόδιους υπουργούς ήδη από τέλη Απριλίου, ωστόσο στην πορεία τροποποιήθηκε και επήλθαν πολλές αλλαγές.
Μάλιστα, στη διάρκεια των ενδοκυβερνητικών διαπραγματεύσεων υπήρξε η πρόταση να ενταχθεί το νομοσχέδιο στον πτωχευτικό νόμο, αλλά τελικώς η πρόταση απορρίφθηκε, αφού η λύση ήταν εξαιρετικά χρονοβόρα και θα καθυστερούσε δύο ως τρία χρόνια.
Προϋπόθεση υπαγωγής στις ευνοϊκές διατάξεις του νομοσχεδίου είναι οι οφειλές να έχουν καταστεί ληξιπρόθεσμες μετά τον Ιανουάριο του 2008 και μέχρι τη δημοσίευση του νόμου. Για οφειλές της τριετίας 2005 ως 2007 μπορεί επίσης να γίνει ρύθμιση, αλλά με προκαταβολή του 20% του οφειλόμενου ποσού.
Για τις ενήμερες οφειλές θα υπάρχουν πρόνοιες ακόμη πιο αυστηρών όρων ένταξης στη ρύθμιση, ώστε να μην υπάρξει, για λόγους μιμητισμού και όχι πραγματικής ανάγκης, αδικαιολόγητο κύμα ένταξης δανειοληπτών στις ρυθμίσεις. Επίσης, η αίτηση υπαγωγής στη ρύθμιση δεν θα έχει ως συνέπεια την αυτόματη αναστολή της καταβολής των επόμενων δόσεων ως την τελική απόφαση, αλλά ο δανειολήπτης που καθυστερεί θα είναι υποχρεωμένος να πληρώνει τις δόσεις που τρέχουν μετά την κατάθεση της αίτησής του, αλλά όχι φυσικά όσες είναι σε καθυστέρηση, οι οποίες θα αποτελούν το αντικείμενο της διαπραγμάτευσης ήταν ένα από τα βασικά αιτήματα των τραπεζών που έγινε αποδεκτό. Η υπαγωγή στη ρύθμιση δεν θα συνεπάγεται έξοδο του δανειολήπτη από τον «Τειρεσία», στον οποίο θα παραμένει για 10 χρόνια. Αντιθέτως, εάν κάνει απευθείας ρύθμιση με την τράπεζα, χωρίς την παρεμβολή του Ειρηνοδικείου, γλιτώνει τον «Τειρεσία». Στην περίπτωση που η σύμβαση δεν έχει καταγγελθεί, προϋπόθεση για τη ρύθμιση είναι να υπάρχει ληξιπρόθεσμη οφειλή με καθυστέρηση τουλάχιστον τεσσάρων μηνών. Το σύνολο της οφειλής που υπάγεται σε ρύθμιση δεν θα μπορεί να υπερβαίνει το ποσόν του ενός εκατομμυρίου ευρώ ανά πιστωτικό ίδρυμα και των τριών εκατομμυρίων ευρώ στο σύνολο των πιστωτικών ιδρυμάτων. Η διαφορά προσέγγισης του νομοσχεδίου στη νέα του μορφή είναι ότι η προσφυγή στο Ειρηνοδικείο για επίλυση των διαφορών θα αποτελεί «τελευταίο καταφύγιο», ενώ πριν θα έχουν εξαντληθεί όλες οι προσπάθειες ρύθμισης του καθυστερούμενου δανείου απευθείας μεταξύ τράπεζας και δανειολήπτη, ενδεχομένως και χωρίς τη συνδρομή δικηγόρου που θεωρείται από τις τράπεζες «κόκκινο πανί». Το μέρος της οφειλής που θα εξοφλείται σε τέσσερα χρόνια θα ορίζεται από το δικαστήριο, ενώ αρχικά προβλεπόταν ότι θα είναι αυστηρά το 10% της συνολικής οφειλής και πλέον θα είναι εμφανώς παραπάνω. Η αποπληρωμή της οφειλής που προκύπτει μετά τη ρύθμιση πρέπει να έχει διάρκεια ίση με αυτή που απομένει μέχρι τη λήξη της σύμβασης, προσαυξημένη κατά ένα ή δύο χρόνια, ενώ μπορεί να υπάρξει και ετήσια περίοδος χάριτος στο ξεκίνημα της ρύθμισης. Από το συνολικά οφειλόμενο ποσό θα αφαιρούνται οι τόκοι υπερημερίας και ανατοκισμού. Από τους πλειστηριασμούς θα εξαιρείται η πρώτη κατοικία. Ο δανειολήπτης θα εξοφλεί σε 20 χρόνια το 85% της εμπορικής αξίας της πρώτης κατοικίας. Η πλήρης ανάλυση της περιουσιακής κατάστασης του δανειολήπτη θα είναι η ασφαλιστική δικλίδα ότι δεν μπορεί να αντεπεξέλθει στις υποχρεώσεις του. Δεν θα υπάρχει συνεπώς ένταξη στις ρυθμίσεις με την απειλή ή με την απλή επίκληση αδυναμίας πληρωμής, αλλά μόνο με απόδειξη για ουσιαστική αδυναμία εξυπηρέτησης του δανείου. Σε όλες τις ρυθμίσεις τα στεγαστικά θα προηγούνται και θα έπονται οι κάρτες και τα καταναλωτικά δάνεια. Με τις αλλαγές γίνονται πιο «διαυγή» τα δικαιώματα των ενυπόθηκων δανειστών, οι οποίοι θα προηγούνται οποιουδήποτε άλλου ενδιαφερόμενου, όπως άλλωστε ήταν και η βασική παρατήρηση της ΕΚΤ.
Μάλιστα, στη διάρκεια των ενδοκυβερνητικών διαπραγματεύσεων υπήρξε η πρόταση να ενταχθεί το νομοσχέδιο στον πτωχευτικό νόμο, αλλά τελικώς η πρόταση απορρίφθηκε, αφού η λύση ήταν εξαιρετικά χρονοβόρα και θα καθυστερούσε δύο ως τρία χρόνια.
Προϋπόθεση υπαγωγής στις ευνοϊκές διατάξεις του νομοσχεδίου είναι οι οφειλές να έχουν καταστεί ληξιπρόθεσμες μετά τον Ιανουάριο του 2008 και μέχρι τη δημοσίευση του νόμου. Για οφειλές της τριετίας 2005 ως 2007 μπορεί επίσης να γίνει ρύθμιση, αλλά με προκαταβολή του 20% του οφειλόμενου ποσού.
Για τις ενήμερες οφειλές θα υπάρχουν πρόνοιες ακόμη πιο αυστηρών όρων ένταξης στη ρύθμιση, ώστε να μην υπάρξει, για λόγους μιμητισμού και όχι πραγματικής ανάγκης, αδικαιολόγητο κύμα ένταξης δανειοληπτών στις ρυθμίσεις. Επίσης, η αίτηση υπαγωγής στη ρύθμιση δεν θα έχει ως συνέπεια την αυτόματη αναστολή της καταβολής των επόμενων δόσεων ως την τελική απόφαση, αλλά ο δανειολήπτης που καθυστερεί θα είναι υποχρεωμένος να πληρώνει τις δόσεις που τρέχουν μετά την κατάθεση της αίτησής του, αλλά όχι φυσικά όσες είναι σε καθυστέρηση, οι οποίες θα αποτελούν το αντικείμενο της διαπραγμάτευσης ήταν ένα από τα βασικά αιτήματα των τραπεζών που έγινε αποδεκτό. Η υπαγωγή στη ρύθμιση δεν θα συνεπάγεται έξοδο του δανειολήπτη από τον «Τειρεσία», στον οποίο θα παραμένει για 10 χρόνια. Αντιθέτως, εάν κάνει απευθείας ρύθμιση με την τράπεζα, χωρίς την παρεμβολή του Ειρηνοδικείου, γλιτώνει τον «Τειρεσία». Στην περίπτωση που η σύμβαση δεν έχει καταγγελθεί, προϋπόθεση για τη ρύθμιση είναι να υπάρχει ληξιπρόθεσμη οφειλή με καθυστέρηση τουλάχιστον τεσσάρων μηνών. Το σύνολο της οφειλής που υπάγεται σε ρύθμιση δεν θα μπορεί να υπερβαίνει το ποσόν του ενός εκατομμυρίου ευρώ ανά πιστωτικό ίδρυμα και των τριών εκατομμυρίων ευρώ στο σύνολο των πιστωτικών ιδρυμάτων. Η διαφορά προσέγγισης του νομοσχεδίου στη νέα του μορφή είναι ότι η προσφυγή στο Ειρηνοδικείο για επίλυση των διαφορών θα αποτελεί «τελευταίο καταφύγιο», ενώ πριν θα έχουν εξαντληθεί όλες οι προσπάθειες ρύθμισης του καθυστερούμενου δανείου απευθείας μεταξύ τράπεζας και δανειολήπτη, ενδεχομένως και χωρίς τη συνδρομή δικηγόρου που θεωρείται από τις τράπεζες «κόκκινο πανί». Το μέρος της οφειλής που θα εξοφλείται σε τέσσερα χρόνια θα ορίζεται από το δικαστήριο, ενώ αρχικά προβλεπόταν ότι θα είναι αυστηρά το 10% της συνολικής οφειλής και πλέον θα είναι εμφανώς παραπάνω. Η αποπληρωμή της οφειλής που προκύπτει μετά τη ρύθμιση πρέπει να έχει διάρκεια ίση με αυτή που απομένει μέχρι τη λήξη της σύμβασης, προσαυξημένη κατά ένα ή δύο χρόνια, ενώ μπορεί να υπάρξει και ετήσια περίοδος χάριτος στο ξεκίνημα της ρύθμισης. Από το συνολικά οφειλόμενο ποσό θα αφαιρούνται οι τόκοι υπερημερίας και ανατοκισμού. Από τους πλειστηριασμούς θα εξαιρείται η πρώτη κατοικία. Ο δανειολήπτης θα εξοφλεί σε 20 χρόνια το 85% της εμπορικής αξίας της πρώτης κατοικίας. Η πλήρης ανάλυση της περιουσιακής κατάστασης του δανειολήπτη θα είναι η ασφαλιστική δικλίδα ότι δεν μπορεί να αντεπεξέλθει στις υποχρεώσεις του. Δεν θα υπάρχει συνεπώς ένταξη στις ρυθμίσεις με την απειλή ή με την απλή επίκληση αδυναμίας πληρωμής, αλλά μόνο με απόδειξη για ουσιαστική αδυναμία εξυπηρέτησης του δανείου. Σε όλες τις ρυθμίσεις τα στεγαστικά θα προηγούνται και θα έπονται οι κάρτες και τα καταναλωτικά δάνεια. Με τις αλλαγές γίνονται πιο «διαυγή» τα δικαιώματα των ενυπόθηκων δανειστών, οι οποίοι θα προηγούνται οποιουδήποτε άλλου ενδιαφερόμενου, όπως άλλωστε ήταν και η βασική παρατήρηση της ΕΚΤ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου