Τρίτη, 15 Ιούνιος 2010
Αν κάτι είναι να πάει στραβά, θα πάει. Ίσως η μοναδική πανανθρώπινη αξία – ο νόμος του Μέρφυ – ισχύει και για την.. εθνική μας οικονομία και για την εθνική μας ομάδα ποδοσφαίρου. Και μη μου πείτε ότι δεν υπάρχει συσχετισμός!
Είναι αποδεδειγμένο ότι κατά τη διάρκεια μεγάλων αθλητικών γεγονότων η κατανάλωση αυξάνεται, όσο δε η χώρα προχωράει στη διοργάνωση τόσο μεγαλύτερη είναι η ευεξία των καταναλωτών, ώστε μπορεί να «σπιρουνίσει» ακόμα και μια ασθμαίνουσα οικονομία.
Μπορώ να σας πω ότι προσωπικά την Παρασκευή «φόρτωσα» πολλές μπύρες, αναψυκτικά, πατατάκια, παγωτά κτλ από το super market... μόνο και μόνο για να πάρω το Σάββατο μια τεράστια κρυάδα από το Γερμανό που έχουμε στο τιμόνι της εθνικής μας ομάδας. Ήταν αρκετό για να καταλάβω ότι μια τελευταία ελπίδα να κινηθεί λίγο η αγορά πήγε χαμένη.
Αυτή η ομάδα δεν μπορεί να πάει πουθενά κυρίως λόγω των παράλογων επιλογών του Γερμανού. Και βέβαια, με τον τρόπο αυτό καταδικάζει και την εγχώρια κατανάλωση, τους καταστηματάρχες, τα σουβλατζίδικα, τις πιτσαρίες κοκ.
Και για να μην νομίζετε ότι υπερβάλω, να σας θυμίσω ότι το 2004 λόγω της κατάκτησης του euro κάναμε πετυχημένους Ολυμπιακούς αγώνες! Και να σας αναφέρω, επίσης, τις οικονομικές μελέτες που αποδεικνύουν εδώ και χρόνια την επίδραση των μεγάλων αθλητικών εκδηλώσεων τόσο στις οικονομίες των χωρών που κερδίζουν, όσο και στην παγκόσμια οικονομία.
Και αν εμάς είναι ένας Γερμανός που μας «καίει», ο οικονομικός ορθολογισμός μας επιβάλλει να στηρίξουμε την εθνική ομάδα της Γερμανίας, καθώς , βάσει μελετών, αποδεικνύεται ότι το μέγιστο όφελος για την παγκόσμια οικονομία φέτος είναι να κερδίσουν τα «πάντσερ» το βαρύτιμο τρόπαιο, καθώς μια τέτοια προοπτική είναι ικανή να συμβάλλει τα μέγιστα στην ασθμαίνουσα οικονομική ανάπτυξη.
Σύμφωνα με μελέτη της ABN Amro, αν και η Ισπανία είναι η επικρατέστερη νικήτρια του τουρνουά, η οικονομική «σωτηρία» θα ερχόταν με θρίαμβο των Γερμανών. Και αυτό διότι κατά παράδοση η παγκόσμια οικονομία ευεργετείται όταν η νικήτρια χώρα είναι μια μεγάλη παγκόσμια οικονομική δύναμη, η οποία παίρνει έξτρα ώθηση όταν κερδίζει το κύπελλο.
Μάλιστα αναφέρεται ότι για να λειτουργήσει αυτός ο συσχετισμός πρέπει η χώρα που κερδίζει όχι μόνο να είναι μεγάλη οικονομική δύναμη, αλλά και να εξάγει περισσότερο από ότι εισάγει. Βάσει αυτού του οικονομικού μοντέλου, αποκλείονται οι εθνικές ομάδες των ΗΠΑ, της Γαλλίας, της Βρετανίας και της Ιταλίας. Αυτό σημαίνει ότι οι ομάδες που πληρούν τα κριτήρια (παγκόσμια οικονομική δύναμη με θετικό εμπορικό ισοζύγιο), είναι μόνο η Ιαπωνία και η Γερμανία. Σύμφωνα με τον οικονομολόγο του οίκου Hein Schotsman, αν και η Ιαπωνία είναι μεγαλύτερη ως οικονομία, η Γερμανία έχει μεγαλύτερο εμπορικό πλεόνασμα, οπότε συμφέρει να κερδίσει αυτή (λες και υπήρχε πιθανότητα να κερδίσει η Ιαπωνία!).
Βάσει των κανόνων των περιβόητων πλέον «soccereconomics» (ποδοσφαιροοικονομικά σε ελεύθερη μετάφραση), η χώρα που κερδίζει τα μουντιάλ απολαμβάνει σημαντική βελτίωση της καταναλωτικής και επενδυτικής εμπιστοσύνης. Το αποτέλεσμα είναι οι πολίτες να αρχίζουν να καταναλώνουν και να επενδύουν περισσότερο, γεγονός που συνεπάγεται αύξηση των εισαγωγών, που με τη σειρά τους βοηθούν τις υπόλοιπες οικονομίες.
Μάλιστα η σχετική έκθεση της ABN Amro είναι ξεκάθαρη: «Δεν το επινοήσαμε: η Γερμανία πρέπει να κερδίσει. Ένας γερμανικός θρίαμβος θα οδηγήσει σε μείωση του εγχώριου εμπορικού πλεονάσματος, κάτι που θα είναι επωφελές για τη σταθερότητα της παγκόσμιας οικονομίας. Αυτό είναι που χρειαζόμαστε όσο τίποτα μετά τη χρηματοοικονομική κρίση».
Κοινώς, εμείς για το καλό της παγκόσμιας οικονομίας πρέπει να υποστηρίξουμε μια χώρα, από την οποία κατάγεται ο άνθρωπος που μας αποστερεί μια καλή ευκαιρία να ανακινήσουμε λίγο την καταβαραθρωμένη οικονομία μας. Εγώ δεν ξέρω αν έχω το σθένος...Σας λέω, αν κάτι είναι να πάει στραβά, θα πάει!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου