Τετάρτη, 16 Ιουνίου 2010
Του Σταύρου Χριστακόπουλου
Το «αιφνιδιασμένο» υπουργείο Οικονομικών, προσπαθώντας να... συνέλθει μετά τη δολοφονική υποβάθμιση της χώρας από τη Μoody’s, ισχυρίστηκε πως αυτή... «κατά κανέναν τρόπο δεν αντανακλά ούτε την πρόοδο που έχει επιτευχθεί τους τελευταίους μήνες ούτε τις προοπτικές που διανοίγονται από τη δημοσιονομική εξυγίανση και τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας». Αυτό που παρέλειψε να πει το υπουργείο είναι ότι στην πραγματικότητα οι εξελίξεις στην ελληνική οικονομία δευτερευόντως μόνον επηρεάζονται από την πραγματική κατάστασή της, από τις όποιες δυνατότητες επιβίωσής της και από την όποια «επιτυχία» των ονομαστικών στόχων του Προγράμματος Σταθερότητας.
Ήδη από την εποχή της προσφυγής στον μηχανισμό «διάσωσης», με τα ακριβά επιτόκια, την καθ’ ομολογία του πρωθυπουργού εκχώρηση της εθνικής κυριαρχίας – η οποία, μετά την υπογραφή των αποικιακών δανειακών συμβάσεων στο πλαίσιο του «μηχανισμού», θα καταστεί πλήρης – και την απαρχή εκθεμελίωσης κάθε ίχνους κοινωνικού κράτους, σχεδόν όλοι μιλούσαμε για το «πείραμα» που λαμβάνει χώρα εις βάρος του ελληνικού λαού.
Σήμερα όμως δεν είναι δύσκολο να δούμε ότι ολόκληρη η Ευρώπη στροβιλίζεται στη δίνη όχι ενός «πειράματος», αλλά μιας δομικής κρίσης που έχει μεταβληθεί σε αγωνιώδη μάχη για την ύπαρξή της.
Την ώρα που η ελληνική κυβέρνηση διαψεύδει τις «φήμες» για την αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους και εισαγγελείς... παραγγέλλουν έρευνες για να αποκαλυφθούν οι «σπερμολόγοι», οι ευρωπαϊκές τράπεζες προϋπολογίζουν τις ζημίες που θα επιφέρει η αναδιάρθρωση του χρέους όχι μόνον της Ελλάδας, αλλά όλων των ευάλωτων χωρών με υψηλό χρέος και μηδαμινές ελπίδες μείωσής του στο πλαίσιο της πραγματικής οικονομίας και της άσκησης βαρύτατα αντικοινωνικών μέτρων λιτότητας.
Για να μην μείνει καμιά αμφιβολία για τη σοβαρότητα της κατάστασης και την ανεξέλεγκτη δυναμική της πανευρωπαϊκής κρίσης χρέους, ο ίδιος ο πρόεδρος της Κομισιόν Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο – και όχι οι «Αγγλοσάξονες κερδοσκόποι», που στο πλαίσιο μιας απίστευτα βαρετής συνωμοσιολογίας ευθύνονται για όλα τα δεινά... – προειδοποιεί ότι «η Ελλάδα, η Ισπανία, η Πορτογαλία και άλλες χώρες μπορεί να εξαφανιστούν ως δημοκρατίες αν δεν εφαρμόσουν τα πακέτα λιτότητας».
Ο ωμός αυτός εκβιασμός δεν είναι πρωτοφανής. Παρόμοιες απειλές εις βάρος της Ελλάδας, οι οποίες εκφράζουν σε έναν βαθμό συγκεκριμένες διαθέσεις και σχεδιασμούς, έχουν παρατεθεί τους τελευταίους μήνες από τις σελίδες του έντυπου «Π». Όχι για να υιοθετηθούν στο σύνολό τους ούτε για να... σκορπίσουν πανικό. Απλώς για να προϊδεάσουν για τις ακρότητες που είναι δυνατόν να χρησιμοποιηθούν εις βάρος των λαών της Ευρώπης και δη του ελληνικού.
Δημοσιονομική προσαρμογή υπό την απειλή των τανκς!
Χθες προειδοποιούσαμε ότι «θα ήταν προτιμότερο να έχουμε τον νου μας όχι τόσο στο εσωτερικό πολιτικό παιχνίδι – το οποίο δυστυχώς έχει πεπερασμένα όρια και είναι αμφίβολο αν μπορεί να μας διαφωτίσει για την πραγματικότητα – αλλά στη “μεγάλη σκακιέρα”».
Και καταλήγαμε συμπληρώνοντας ότι: «Ίσως εκεί να κρίνεται στ’ αλήθεια η τύχη μας και όχι στις αναιμικές επικοινωνιακές καντρίλιες, που μόνο συσκότιση επιφέρουν για την πραγματική κατάσταση της χώρας και την τύχη που την περιμένει – ή, σωστότερα, της επιφυλάσσουν οι... εγγυητές της “σωτηρίας” της».
Αυθημερόν ήλθε ο Μπαρόζο να δώσει την πιο ωμή, την πιο απειλητική διάσταση σ’ αυτή την επισήμανση. Η κυβέρνηση σχολίασε χαμηλοφώνως ότι «οι απόψεις αυτές είναι εκτός πραγματικότητας».
● Δεν είναι όμως «εκτός πραγματικότητας» η βίαιη προσαρμογή όλων των οικονομιών της Ευρωζώνης στις νέες απαιτήσεις «των αγορών».
● Δεν είναι «εκτός πραγματικότητας» η συνεχής υποβάθμιση τόσο των ελληνικών όσο και των ευρωπαϊκών οικονομιών και τραπεζών.
● Δεν είναι «εκτός πραγματικότητας» η απειλή χρεοκοπίας για οικονομίες πολύ ισχυρότερες από τη δική μας.
● Δεν είναι «εκτός πραγματικότητας» η πλήρης επικυριαρχία του ΔΝΤ στο σύνολο της Ευρώπης μέσω του (ανεπαρκούς μάλιστα...) «μηχανισμού» των 750 δισ. ευρώ.
● Δεν είναι «εκτός πραγματικότητας» η ανησυχία της Συνομοσπονδίας Ευρωπαϊκών Εργατικών Συνδικάτων μήπως «η υπερβολική λιτότητα οδηγήσει σε βαθιά ύφεση, ανάλογη με εκείνη της δεκαετίας του 1930, και στην επικράτηση στρατιωτικών δικτατοριών στην Ευρώπη».
● Δεν είναι «εκτός πραγματικότητας» το ότι, σε όσα μας αφορούν, η χώρα μας πλήρωσε την τελευταία δεκαετία όσα σήμερα χρωστάει, αλλά διαρκώς το χρέος της ανέβαινε, ώσπου πλέον δεν τη δάνειζε κανείς και προ του ορατού – και ομολογημένου από την κυβέρνηση – ενδεχομένου της χρεοκοπίας τέθηκε υπό την τριπλή εποπτεία με κυρίαρχο το ΔΝΤ.
● Δεν είναι «εκτός πραγματικότητας» το ότι επί χρόνια τόσο το ευρώ όσο και ο ανεξέλεγκτος και επαχθής δανεισμός και της Ελλάδας και άλλων χωρών της Ευρώπης αποτέλεσαν τον καλύτερο μηχανισμό τροφοδότησης των τεράστιων πλεονασμάτων της Γερμανίας.
● Δεν είναι «εκτός πραγματικότητας» το ότι σήμερα, μέσω της πτώσης του καταρρέοντος ευρώ και των διαρκώς εντονότερων κλυδωνισμών του ευρωπαϊκού χρηματοπιστωτικού συστήματος, τεράστια κεφάλαια μετατοπίζονται από την Ευρώπη προς τις ΗΠΑ. Έτσι η μεν Ευρώπη αγωνιά για τη δημοσιονομική – και όχι μόνο – «προσαρμογή» της σε ένα οικονομικό και θεσμικό τερατούργημα, αλλά με το ΔΝΤ και την κερδοσκοπία, τα «μακριά χέρια» των ΗΠΑ, να ορίζουν τους κανόνες του παιχνιδιού.
● Δεν είναι «εκτός πραγματικότητας» το ότι ο πόλεμος μεταξύ δολαρίου και ευρώ εκτείνεται πολύ πέρα από τη νομισματική ισορροπία και θέτει σε νέα βάση τις γεωστρατηγικές ισορροπίες στο σύνολο της Ευρώπης. Με άγνωστη μάλιστα την κατάληξη αυτού του εξαιρετικά επικίνδυνου παιγνίου.
Με όλα αυτά ως δεδομένα, είναι προφανές ότι αυτό που εθεωρείτο από τους «άνευ όρων» δεξιούς και αριστερούς ευρωπαϊστές όπλο της Ευρώπης, η άρρηκτη αλληλεξάρτηση των οικονομιών της, σήμερα έχει ήδη μετατραπεί σε αχίλλειο πτέρνα της. Κάθε επίθεση σε μια αδύναμη οικονομία της Ευρωζώνης αντανακλά ευθέως στον πυρήνα της, ο οποίος ανακλαστικά μετατρέπεται σε αυστηρό τιμωρό των «απείθαρχων», «σπάταλων», «καλοπερασάκηδων» και «τεμπέληδων» υποτελών του.
Γι’ αυτό λοιπόν οι όποιες εξελίξεις στην ελληνική οικονομία ελάχιστα εξαρτώνται από τις, δίκην... Χάρι Πότερ, εντελώς φανταστικές «συγκρούσεις» των Ελλήνων αρμοδίων με τις υπερφυσικές δυνάμεις των «αγορών», των κερδοσκόπων, των «σπερμολόγων» και... των επιτηρητών. Αντιθέτως οι κακές εξελίξεις σε οποιαδήποτε από τις αδύναμες οικονομίες της Ευρώπης μπορεί να έχουν καταστροφική επίδραση και στην Ελλάδα.
Γι’ αυτό η κυβέρνηση και όλες οι πολιτικές δυνάμεις έχουν μοναδική επιλογή να πολιτευθούν στο όνομα του ελληνικού λαού και με όπλο την ισχύ του. Κάθε άλλη επιλογή θα είναι καταστροφική και για τον πολιτικό κόσμο και για τον ελληνικό λαό...(http://www.topontiki.gr)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου